moOie_mOkerrr
21-06-2009, 00:02
en ik lig bewusteloos en kan niks beginnen.
Ik ben moe van dit spelletje. Ik ben moe van de rondjes die ik gelopen heb in de hoop dati k de weg kon vinden, de weg naar ons. Ik ben het zat dat ik telkens weer voor je val alsi k je stem hoor of je geur ruik. Ik wil niet meer voor mij uti staren, denkend aan onze tijden. Ik wil die tijd niet meer herbeleven, en ik wil je niet meer terug. Ik ben het zat. Ik wil niet meer terug naar de gelukkigheid die wij samen beleefden en ik wil niet meer terug naar die intieme momenten waarin we elkaar niet eens aanraakten. Hoe kan een blik je hart zo verdomd hard raken?
Ik hoef je niet meer terug. Het is over, klaar, uit. Ik kan niet nog een keer die hartpijn aan. Ik kan het echt niet meer aan. Ik wil niet weer gebroken zijn. Ik wil niet meer op mijn linkerzij liggen, starend naar de donkere muur wiens behangversiering lijkt te vervagen en lijkt te vervormen. Ik wil niet meer op mijn linkerzij liggen, de sterren tellen die ik zie schijnen in mijn kamer. Ben het zat om mijzelf telkens weer af te vragen of jij ook aa mij denkt of dat ik hier gewoon zielig zit te wezen. Ik wil niet meer die gevoelens voelen die ik zo lang heb kunnen wegstoppen, die ik zo lang heb afgekneld dat ze nu dood zijn.
Ik wil dat die foto's weggaan, de foto's die gegrafeerd staan op mijn netvlies. Ik wil niet meer lijden, en ik ben het zat om weer telkens te moeten huilen. Die eeuwige brok in mijn keel, die mij doet stikken zal worden weggeslikt. Voor eens en voor altijd. Kom niet meer terug want ik ben het zat.
De tranen zijn op. Het is op. Ik ben hier klaar mee.
Ik ben er klaar mee. Het is klaar en over. Ik ga door met mijn leven, want dit kan ik echt niet meer aan.
Maar desondanks dit alles, wil ik altijd achteraf weer bij je zijn. Ondanks al de pijn die je mij bracht, wil ik je toch weer zien. Ik wil je terug, omdat jij mij deed leven. Omdat jij het windvlaagje ebnt op een snikhete zomerdag. Omdat jij mij compleet maakt en omdat ik niet meer ik ben zonder jou. Jij bent het geluk dat ik nodig heb, en zonder jou adem ik zwaar. Als jij er niet bent voel ik mij ellendig.
Het leven lukt niet, zonder jou. Dus blijf bij mij, bezorg mij de hartpijn en geef mij liefde om mijn lege hart weer op te vullen.
Liefs, mij.
Ik ben dronken.
Ik ben moe van dit spelletje. Ik ben moe van de rondjes die ik gelopen heb in de hoop dati k de weg kon vinden, de weg naar ons. Ik ben het zat dat ik telkens weer voor je val alsi k je stem hoor of je geur ruik. Ik wil niet meer voor mij uti staren, denkend aan onze tijden. Ik wil die tijd niet meer herbeleven, en ik wil je niet meer terug. Ik ben het zat. Ik wil niet meer terug naar de gelukkigheid die wij samen beleefden en ik wil niet meer terug naar die intieme momenten waarin we elkaar niet eens aanraakten. Hoe kan een blik je hart zo verdomd hard raken?
Ik hoef je niet meer terug. Het is over, klaar, uit. Ik kan niet nog een keer die hartpijn aan. Ik kan het echt niet meer aan. Ik wil niet weer gebroken zijn. Ik wil niet meer op mijn linkerzij liggen, starend naar de donkere muur wiens behangversiering lijkt te vervagen en lijkt te vervormen. Ik wil niet meer op mijn linkerzij liggen, de sterren tellen die ik zie schijnen in mijn kamer. Ben het zat om mijzelf telkens weer af te vragen of jij ook aa mij denkt of dat ik hier gewoon zielig zit te wezen. Ik wil niet meer die gevoelens voelen die ik zo lang heb kunnen wegstoppen, die ik zo lang heb afgekneld dat ze nu dood zijn.
Ik wil dat die foto's weggaan, de foto's die gegrafeerd staan op mijn netvlies. Ik wil niet meer lijden, en ik ben het zat om weer telkens te moeten huilen. Die eeuwige brok in mijn keel, die mij doet stikken zal worden weggeslikt. Voor eens en voor altijd. Kom niet meer terug want ik ben het zat.
De tranen zijn op. Het is op. Ik ben hier klaar mee.
Ik ben er klaar mee. Het is klaar en over. Ik ga door met mijn leven, want dit kan ik echt niet meer aan.
Maar desondanks dit alles, wil ik altijd achteraf weer bij je zijn. Ondanks al de pijn die je mij bracht, wil ik je toch weer zien. Ik wil je terug, omdat jij mij deed leven. Omdat jij het windvlaagje ebnt op een snikhete zomerdag. Omdat jij mij compleet maakt en omdat ik niet meer ik ben zonder jou. Jij bent het geluk dat ik nodig heb, en zonder jou adem ik zwaar. Als jij er niet bent voel ik mij ellendig.
Het leven lukt niet, zonder jou. Dus blijf bij mij, bezorg mij de hartpijn en geef mij liefde om mijn lege hart weer op te vullen.
Liefs, mij.
Ik ben dronken.