Bekijk volle/desktop versie : Toen was het over


10-11-2002, 07:27
Ze kwam met een geschrokken gezicht de zaal binnen..
De drukte greep haar aan. Maar haar hart hield de adem in na wat ze heeft gezien.
Daar zat hij samen met iemand anders...
Gezichten naar elkaar getrokken, voor haar veranderde de drukte in een aan elkaar vastgeketende stille momenten...

Mensen de rondte in dansen, haar ogen niet van de man afwijkend..
Met woede in de ogen die haar eens zachte gedachten hebben gecreeerd...

Met een brok in de keel greep ze een meisje bij de hand trok haar naar zich toe en fluisterde haar iets in het oor. Waarna ze dit uitschreeuwde omdat het kind dat niet hoorde. ''Wie is de bruid''? vroeg ze met een terughoudende stem.
''Dat is een nicht van Youssef''. antwoordde ze.

Youssef is de vriend van Saloua, het meisje wiens geluk net de rug is ingestoken...

Een grote vraag die haar verstand zich afvroeg bracht haar in verwarring met wat er nu aan de hand is.
''De duivel gaat niet alleen maar vreemd, maar ik raak hem ook nog eens kwijt''.
10-11-2002, 15:49


GOED BEGIN..GA SNEL VERDER!!!!!!!
10-11-2002, 15:53
ga verderrrrrrrrrrrrrr
10-11-2002, 16:13
Olla, goed begin,
nu nog ff een vervolg.

xxx-jes Riffia
11-11-2002, 19:40


hee ga verder
11-11-2002, 20:44
Ga je nog door of niet?
13-11-2002, 14:16
Gegroet beste lezers...
Omdat jullie graag een vervolg willen..
Zal dit verhaal een vervolg treffen.
13-11-2002, 14:22
ga verderrrrrrrrrrrrr
13-11-2002, 14:35
''Stank Voor Dank, na alles wat ik voor hem heb gedaan heb''. zei ze, terwijl woede in haar ogen te zien is.

Een week eerder..

''Youssef, lieg niet tegen me''. ''Als je iemand anders op na houdt maak ik je wat''. Zei ze.
Haar ogen bezichtigden hem van top tot teen. Zijn in de krul gevormde haren en zijn getinte huid doen haar de hemel in zweven. ''wat houd ik veel van deze jongen''. ''Ik wil je niet kwijt''. Zei ze in zichzelf, terwijl deze woorden de diepte van haar hart verlaten hebben.

''Ik hoorde dat jij er iemand anders op na houdt Youssef, Houd me niet voor de gek''.
''Lieve schat, ik houd van je en je bent de enige in mijn hart''.
Opgelucht zuchtte Saloua de bezorgdheid uit. Ze kleefde zich als lijm aan haar geliefde vast. Hij die haar liefde antwoordde met een omhelzing die bij haar alle onrust wegvaagde.
''Youssef, we kennen elkaar nu drie jaar, je weet hoeveel ik van je houd''.
''Wanneer kom je mij om mijn hand vragen''. Vroeg ze hem.
''Saloua, heb geduld alsjeblieft''. ''Ik doe mijn best''.

Haar verstand brengt haar weer op een andere gedachte: ''dat zegt hij nou steeds tegen je Saloua''. ''Wordt het niet tijd dat er actie wordt ondernomen''?

''Komt het door Haar''? ''Komt het door die ander, dat je mij op afstand houdt''? ''Ga je nu met haar trouwen''?
''Saloua, waar heb je het over''?
____

De volgende dag bij Khadija thuis. Khadija is de beste vriendin van Saloua ze zijn al af kinds af aan bevriend met elkaar. Maar nu loopt deze vriendschap op een randje als het aan Saloua ligt.
''Zou ze tegen me liegen''? ''Gunt ze me dit geluk niet toe''? ''Waarom doet ze me dit aan''? Deze vragen dolen als stakende werknemers om meer toeslag in haar hoofd.
''Saloua, wat ben je afwezig lieverd'', zei Khadija. Terug gekomen van de andere wereld waarin Saloua even vast gevangen zat in de door zich zelf opdravende vragen. Terwijl ze samen in de kamer van Khadija zitten.
Saloua heeft nogal vrije ouders, ze mag veel, maar toch grijpt ze niet haar kans zoals andere meiden van haar leeftijd.
Er zijn geen problemen thuis. Ze is tenslotte enig kind.
''Wat is er toch met je Saloua''?
''Ik zei je toch dat die jongen niet deugde, maar jij houdt je steeds meer aan hem vast''. ''Laat hem toch los''. ''Hij is je niet half zo waard als je denkt lieverd''. Probeerde ze Saloua te verduidelijken.
____
05-10-2003, 02:37
Haar zogenaamde geliefde heerste als ceasar met zijn cleopatra in de zaal waar de muziek hen vergezelde en de mensen dansten van vreugde tot aan wensend geluk voor het bruidspaar. Saloua voelde een grote brok in haar keel die haar probeerde te wurgen. Van de schrik en van woede liep ze naar buiten. Haar ogen hebben tientallen tranen ontslagen om van dit enge gevoel af te komen. Haar benen trilden van de schrik die ze zo even heeft moeten mee maken.

''Waarom jij Youssef? Na alles wat we samen hebben meegemaakt. Ik heb in jou geloofd. Ik zweer bij alles wat me dierbaar is dat je nog niet van me af bent duivel.'' Ze maakte zichzelf wijs dat hij misschien gedwongen is met dat meisje te trouwen.
''Ik haat jou Youssef'', ze propte allerlei paniekerige woorden in haar hart, hopelijk dat de overheersende pijn te laten verdwijnen...