Deemah
08-06-2009, 10:51
Naast Christelijke Theologie op de Westfaalse Wilhelms Universiteit in Munster volg ik sinds april jl. Islamwetenschappen bij Professor Muhammed Kalisch. Hij heeft een fabelhafte kennis van de Islam, zelfs van het klassieke Arabisch en bleek geliefd te zijn bij Koran studenten. Ik zag dat bij het begin van het semester Moslims hem bij aankomst omhelsden en kusten. Moslima's schudden hem enthousiast de hand.
Hij heeft research verricht naar de Ahadith, de verzameling overgeleverde verhalen over de Profeet Mohammed en zijn tijdgenoten. Hij heeft zich intensief verdiept in alles bij wat de grote Islamitische Studiecentra en Rechtsscholen voorhanden was. Ik heb veel van hem opgestoken. Daarnaast zijn daar mijn persoonlijke interpretaties en heb ik mijn eigen conclusies getrokken. Ik pretendeer niet de waarheid te verkondigen. Mocht ik fouten hebben gemaakt dan staat Prof Kalisch daar volkomen buiten. Inhoudelijke kritiek is altijd welkom, in het bijzonder wanneer logica in mijn betoog mocht ontbreken.
Prof Kalisch kwam tot de conclusie dat hoewel de Profeet in het jaar 622 nChr. overleden is, de oudste overlevering van de Ahadith die we op schrift hebben, niet ouder te dateren is dan van het eind van de 9 eeuw nChr. Rond deze tijd verschijnen in hoog tempo van uit het niets meer dan 100.000 overleveringen over de Profeet. Iedere overlevering beroept zich op een overleveraarsketen, op betrouwbare boeken uit de eerste eeuwen van de Islam. Korangeleerden als Muslim, Boekhari en anderen hebben de meest onzinnige verhalen later verworpen maar het zou goed zijn met onze hedendaagse kennis van zaken nogmaals een stofkam door de Ahadith te halen.
Nu is het zo dat vrijwel alles wat wij menen te weten van Mohammed, van de Àl Mohammed (zijn familiekring en nakomelingen), zijn Metgezellen en Helpers, afkomstig is van de Ahadith. Maar tussen Mohammed’s overlijden en deze geschreven Ahadith is hoe dan ook, een periode zoek van ruim twee eeuwen. Er is uit deze periode werkelijk niets te vinden. Iedere overleveringsketen vertoont een groot gat en die maakt daarmee iedere overlevering onbetrouwbaar. De oude boeken waar veel Hadiths zich op beroepen, blijken niet te bestaan of zijn onvindbaar. Wat betekent dit? Is alle materiaal vernietigd?
De Christenen hebben al hun oorspronkelijke geschriften verloren door vervolging. Het oudste Schrift daar was tot voor kort een fragment van een kopie van de Johannes brief uit de 2e eeuw. Bij de Joden stamt de oudste Pentateuch (de Vijf Boeken van Mozes) uit onze Middeleeuwen. Alles wat ouder is, is vernietigd, verbrand etc.
De religieuze centra in de Islamitische hart-landen zijn nooit geplunderd. Hebben de Moslims zelf alles vernietigd? Zo ja, waarom? Maar dan moet toch op zijn minst af en toe nog iets gevonden kunnen worden. Bij de Joden en Christenen worden nog steeds restanten van oude Geschriften gevonden, bij de Dode Zee, in Egypte, in andere landen. Bij de Moslims wordt nooit iets uit die essentiële beginperiode gevonden. Nooit komt enig bewijs boven water. We kunnen er langzamerhand wel van uitgaan dat nooit iets gevonden zal worden, ook niet het beweerlijke Handboek van Aiysha voor de Moslima. In Islamitische hart-landen is eeuwenlang van hogerhand alle archeologie verboden of werden alle vondsten die bezwarend waren voor de Ahadith, vernietigd. Er is een Hadith waarin sprake is van een verdrag tussen Mohammed en de Joden van Medina. Hier zou in staan dat ingeval van een meningsverschil tussen partijen, de Joden zich aan de autoriteit van Allah en Zijn Boodschapper zouden onderwerpen. Deze bepaling was en is absoluut onacceptabel en totaal ondenkbaar voor iedere Jood. Mogelijk hebben in Medina in het geheel geen Joden gewoond en zal men er nooit sporen van hun bestaan vinden en zal men ook het in de Ahadith genoemde massagraf niet kunnen vinden.
.
Ook met de Koran is iets bijzonders aan de hand. Het is namelijk geschreven in een gecultiveerd Arabisch dat ten tijde van de Profeet überhaupt nog niet bestond.
Er is dus geen enkel bewijs dat de verhalen van de Profeet en zijn tijdgenoten authentiek zijn en dat de Koran zoals wij die kennen, integraal afkomstig is van Mohammed.
Is Mohammed dan een mythisch figuur?
Er is ook géén bewijs dat Mohammed niet bestaan heeft. Het bewijs dat Mohammed bestaan heeft, is even sterk als het bewijs dat hij niet bestaan heeft. En dit geldt natuurlijk ook voor de personen die in zijn biografie een rol spelen.
Kortom binnen deze twee uitersten moeten we de historische Mohammed vinden.
Ik neig er toe te geloven dat Mohammed wèl bestaan heeft, dat hij gehuwd was met Khadija, dat Fatima zijn dochter was en Ali zijn schoonzoon. Voorts ben ik van mening dat we niet moeten uitsluiten dat Mohammed een waarlijk profeet was, geïnspireerd door God. En als dit zo is, dan moeten alle uitspraken in de Koran die in tegenspraak zijn met de geest van een godvruchtig mens, niet van Mohammed afkomstig zijn.
Ik denk dat de oorspronkelijke Koran een verzameling prachtige openbaringen is geweest ,en veel beknopter dan de Koran die we nu hanteren. Alle verzen die oproepen tot geweld, tot plunderingen, minachtende uitspraken over vrouwen, slavinnen, over krijgsgevangenen en hun vrouwen, alle verzen waarin de Profeet opgehemeld wordt en toegestaan wordt wat andere Moslims verboden is, zijn om opportunistische redenen na zijn dood toegevoegd. Dat geldt ook voor alle vervloekingen tegen wie dan ook.
Aboe Bakr en zijn dochter Aiysha, Oemar, Oetman, zijn volgens mij fictieve persoonlijkheden. Door het optreden van deze figuranten en het projecteren van hun eigen wangedrag op de overleden Profeet en door het wijzigen en vervangen van zijn openbaringen in de Koran, kregen Arabische machthebbers een alibi voor het misbruiken van kinderen, voor politieke moordpartijen, voor rooftochten etc. Met verwijzen naar een Koran die niet meer van Mohammed was, naar de beloften van oorlogsbuit, van seksueel geweld jegens overwonnen vrouwen, en tegelijk ook vergeving van de zonden voor wie zich bekeren wilde, wisten zij voortdurend manschappen voor hun veldtochten te rekruteren. De beloning was gegarandeerd. Wereldse rijkdom of als dat mislukte, toegang tot het Paradijs.
De namen van de werkelijke machthebbers die bezit hebben genomen van de spirituele nalatenschap van de Profeet zijn niet bekend. Zij hebben de Koran veranderd van een spiritueel boek tot een politiek wapen. Pas met Mu’āwiyah (in 661 nChr. de stichter van de dynastie der Omayyaden) krijgen de wereldveroveraars een gezicht. Van Mu’āwiyah is bekend dat hij alles deed wat God verboden heeft. Hij had lak aan de vijf zuilen van de Islam. Het ging hem slechts om geld en macht. Hij was bereid tot het uiterste te gaan om zijn doelen te bereiken. Hij en zijn voorgangers hebben door vergelijkbare terreur toe te schrijven aan de Profeet, een alibi gecreëerd voor hun eigen misdaden, de misdaden van hun legerbendes, de massamoorden op tegenstanders, vooral Joodse en het confisceren van hun bezittingen. Ze plunderden kerken en tempels, ze brachten gehele steden tot slavernij, ze verkrachten krijgsgevangen vrouwen, vaak nog kinderen, ze verkochten deze weerloze slachtoffers vaak aan de bordeelhouders van Arabië. En al deze praktijken worden na de dood van de profeet, toegestaan. De verzen die hier over gaan zijn te vinden in een Boek dat in zijn oorspronkelijk uitgave ging over Vrede, Vergeving en Barmhartigheid.
Er zijn onlangs in Syrië munten gevonden rond de tijd van Mu’āwiyah met de beeltenis van een man met een crucifix in zijn handen De inscriptie luidt, “Mohammed, de Boodschapper van God”. Dit zegt natuurlijk veel over de authenciteit van ontkenning van de kruisiging in de Koran.
Het kon niet anders dan dat Mu’āwiyah tot een confrontatie moest komen met de Ãl Mohammed, de nakomelingen van de Profeet. Die wilden een vreedzame Koran met uitsluitend authentieke openbaringen. Ali, de schoonzoon van de Profeet en zijn zonen hebben zich volledig ingezet om met Mu’āwiyah tot een vreedzame oplossing te komen. Het was vergeefse moeite. Mu’āwiyah wilde niets minder dan het uitroeien van de nakomelingen van de Profeet. Zij waren immers kroongetuigen van de waarheid. Deze moordpartijen, zoals in Karbala Irak, vormen in wezen ieder jaar het grote verdriet en de smart van de oprechte Sjiíetische gelovigen.
Al eeuwenlang beroepen Imams, Ayatollahs en Islamitische Vorsten zich erop te behoren tot het nageslacht van de Profeet, de Àl Muhammed. Zij produceren daarbij stambomen die als authentiek gelden. Research heeft opgeleverd dat er geen sprake is authenciteit. Er waren namelijk in de Islamitische geschiedenis perioden waarin met de Àl Muhammed bedoeld werd, de nakomelingen van Ali en Fatima, de zgn. Fatimiden. In een andere periode behoorden ook de nakomelingen van Ali met andere vrouwen er bij, de Aliden. Dan was het een tijd zo dat men voorbeeldige Moslims rekende tot de Nakomelingen van de Profeet. Weer later beschouwde de gehele Oemmah zich lid van de Àl Muhammed. Op dit moment kan niemand nog met zekerheid aantonen dat hij een nakomeling is. Dat geldt ook voor de zgn. Hashemitische Koningshuizen. (Mohammed behoorde tot de Clan van de Hashemieten in Mekka). Net als bij de Ahadith raakt men altijd het spoor bijster.
Kortom de Koran zoals zij in het begin was, met haar schone teksten, haar Vredelievendheid, haar Mededogen en haar Vergevensgezindheid valt niet te rijmen met de latere Koran die doordrenkt is met Vervloekingen, Meedogenloosheid, met dreigen met het eeuwige vuur, met oproepen tot intolerantie en gewelddadigheid.Dat relatief veel Moslims in psychische nood verkeren, kan best te maken hebben met deze onoverbrugbare aspecten van de Koran.
Ik heb bovenstaande geschreven, er van uitgaande dat Profeet een goed mens was, wiens ware gezicht weer getoond mag worden tegelijk met zijn ware Boodschap.