LZN
26-04-2004, 19:16
Citaat door DeCriticus:
Salaam zuster, ik wil een verhaal schrijven, na hele mooie verhalen hier van zowel broeders als zusters te hebben gelezen! Grandioos talent zit ertussen. Ik hoop dat jullie het een mooi begin vinden.
xXx
'Het spijt me Esiya, ik meen het', zei hij zachtjes. Ik draaide me hoofd om. 'Je..kan me niet zomaar laten vallen als een baksteen', huilde ik. 'Het...het spijt me', fluisterde hij nog een keer. 'Maar ik hou van je', zei ik wanhopig en ik probeerde hem een kus te geven. Hij draaide zijn hoofd van me om en zei zachtjes: 'Doe dit niet Esiya...het is voorbij'.
Ik zag mijn toekomst voorbij flisten...een toekomst zonder toekomst. 'Maar Amin, wie zal me nog willen?', huilde ik. Mijn verdriet maakte plaats voor mijn woede. Ik begon hem op zijn borst te slaan: 'Jij hebt me ontmaagd! Hoe kan je nu zomaar dumpen? Je zou voor altijd bij me blijven', schreeuwde ik van woede en verdriet. Ik zag het verdriet in zijn ogen, maar hij zei alleen maar: 'Ik heb je tot nergens gedwonen Esiya. Het was een keuze die je zelf hebt gemaakt, en ik heb er heel veel spijt van dat het zo is gelopen'.
En toen stapte hij in en reed weg. Ik zakte neer op een bankje en liet mijn tranen op de vrije loop: 'Maar ik ben zwanger Amin...zwanger van jouw kind'...hoe vaker ik het fluisterde, hoe roder de striemen werden, die mijn tranen achterlieten op mijn wang.
.xXx
'Het spijt me Esiya, ik meen het', zei hij zachtjes. Ik draaide me hoofd om. 'Je..kan me niet zomaar laten vallen als een baksteen', huilde ik. 'Het...het spijt me', fluisterde hij nog een keer. 'Maar ik hou van je', zei ik wanhopig en ik probeerde hem een kus te geven. Hij draaide zijn hoofd van me om en zei zachtjes: 'Doe dit niet Esiya...het is voorbij'.
Ik zag mijn toekomst voorbij flisten...een toekomst zonder toekomst. 'Maar Amin, wie zal me nog willen?', huilde ik. Mijn verdriet maakte plaats voor mijn woede. Ik begon hem op zijn borst te slaan: 'Jij hebt me ontmaagd! Hoe kan je nu zomaar dumpen? Je zou voor altijd bij me blijven', schreeuwde ik van woede en verdriet. Ik zag het verdriet in zijn ogen, maar hij zei alleen maar: 'Ik heb je tot nergens gedwonen Esiya. Het was een keuze die je zelf hebt gemaakt, en ik heb er heel veel spijt van dat het zo is gelopen'.
En toen stapte hij in en reed weg. Ik zakte neer op een bankje en liet mijn tranen op de vrije loop: 'Maar ik ben zwanger Amin...zwanger van jouw kind'...hoe vaker ik het fluisterde, hoe roder de striemen werden, die mijn tranen achterlieten op mijn wang.