Hoe ik het zou willen, als mijn toekomstige (inchallah) op een dag zegt, kom laten we naar buiten gaan.. moet je wat vertellen, dan gaan we rustig wandelen in een park, dan zegt die weet je nog dat we dit en dat hebben meegemaakt? en dan dat die op één knie gaat, en zegt: wil je je leven met mij doorbrengen?.. en dan een grapje over maakt zo van: wel rap antwoorden mijn knie doet pijn
en dan als ik ja zeg dat er eindje verderop zijn nichten en neven staan, en dat iedereen ons dan komt feliciteren..
helaas moet ik mijn lot ondergaan, en weten dat het eerder zal zijn van: Hey ik kom volgende zaterdag je hand vragen, waarschuw je ouders