Bekijk volle/desktop versie : turks meisje marokkaanse jongen



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11

18-05-2009, 10:50
Goedemorgen allemaal,

Ik zou graag serieus wat advies willen hebben over mijn probleem. Ik weet dat er mensen zijn die het lachwekkend zullen vinden of je hier weer de grond in willen schelden. Toch zou ik jullie willen vragen dit niet te doen en serieus met mij mee willen denken.

Ik heb al 7 jaar een marokkaanse vriend, waarvan mijn ouders het bestaan niet (meer) weten. Al lange tijd willen wij met elkaar trouwen, omdat wij ook een toekomst willen opbouwen en kinderen willen krijgen. Mijn ouders hebben een grote haat tegenover Marokkanen en zien niets goeds hun. Ikzelf deel deze mening niet met hun. Als ik 7 jaar geleden wist dat hun haat zo groot zou zijn, was ik hier misschien niet aan begonnen. Aan de andere kant ben ik gewoon iemand tegengekomen, met wie ik mij 1 voel. Zijn familie weet wel van mijn bestaan en ik word ook altijd liefdevol en met veel respect behandelt en verwelkomt. Dit doet mij heel veel pijn, omdat ik hem datzelfde respect van mijn familie niet kan geven. Ik heb geprobeerd om er een eind aan te maken, maar steeds komen wij weer terug bij elkaar. Mijn ouders zijn 1x achter onze relatie gekomen en hebben mij op het lijf gedrukt dat dit niet kan en ik hier niet mee door mag zijn. Nu een aantal jaar later weten zij niet dat ik nog steeds met hem omga. Ik ben nu op een punt waarop ik elke ochtend, middag en avond aan niets anders meer kan denken. Elke dag huil ik om deze situatie. Elk moment van de dag wanneer ik man en vrouw samen zie met elkaar of met hun kind krijg ik een brok in mijn keel en slaat mijn over. Ik zie ons ook zo lopen en ik zie mijzelf nooit zo op die manier met een ander lopen. Als ik het kon had ik er een eind aan gemaakt, maar ik zie mijzelf alleen met hem eindigen. Ik wil dolgraag met hem trouwen, maar zou ook graag willen dat mijn ouders daarin een rol spelen. Hun mening zal nooit veranderen denk ik .. Is er iemand die mij hierin een goed advies zal kunnen geven? Is er iemand met een soortgelijke ervaring ? Graag hoor ik jullie mening hierover. Heel erg bedankt alvast ..

18-05-2009, 10:51


Damn it

18-05-2009, 10:54

Citaat door hoop222:
Goedemorgen allemaal,

Ik zou graag serieus wat advies willen hebben over mijn probleem. Ik weet dat er mensen zijn die het lachwekkend zullen vinden of je hier weer de grond in willen schelden. Toch zou ik jullie willen vragen dit niet te doen en serieus met mij mee willen denken.

Ik heb al 7 jaar een marokkaanse vriend, waarvan mijn ouders het bestaan niet (meer) weten. Al lange tijd willen wij met elkaar trouwen, omdat wij ook een toekomst willen opbouwen en kinderen willen krijgen. Mijn ouders hebben een grote haat tegenover Marokkanen en zien niets goeds hun. Ikzelf deel deze mening niet met hun. Als ik 7 jaar geleden wist dat hun haat zo groot zou zijn, was ik hier misschien niet aan begonnen. Aan de andere kant ben ik gewoon iemand tegengekomen, met wie ik mij 1 voel. Zijn familie weet wel van mijn bestaan en ik word ook altijd liefdevol en met veel respect behandelt en verwelkomt. Dit doet mij heel veel pijn, omdat ik hem datzelfde respect van mijn familie niet kan geven. Ik heb geprobeerd om er een eind aan te maken, maar steeds komen wij weer terug bij elkaar. Mijn ouders zijn 1x achter onze relatie gekomen en hebben mij op het lijf gedrukt dat dit niet kan en ik hier niet mee door mag zijn. Nu een aantal jaar later weten zij niet dat ik nog steeds met hem omga. Ik ben nu op een punt waarop ik elke ochtend, middag en avond aan niets anders meer kan denken. Elke dag huil ik om deze situatie. Elk moment van de dag wanneer ik man en vrouw samen zie met elkaar of met hun kind krijg ik een brok in mijn keel en slaat mijn over. Ik zie ons ook zo lopen en ik zie mijzelf nooit zo op die manier met een ander lopen. Als ik het kon had ik er een eind aan gemaakt, maar ik zie mijzelf alleen met hem eindigen. Ik wil dolgraag met hem trouwen, maar zou ook graag willen dat mijn ouders daarin een rol spelen. Hun mening zal nooit veranderen denk ik .. Is er iemand die mij hierin een goed advies zal kunnen geven? Is er iemand met een soortgelijke ervaring ? Graag hoor ik jullie mening hierover. Heel erg bedankt alvast ..
Leuke ouders heb je, ze horen juist het goede voorbeeld te geven

18-05-2009, 10:56
Gair incha'Allah. Ik vind het echt absurd van je ouders dat ze je hier niet in steunen. Als ik het verhaal zo lees is het of hem of je ouders. Zonder de zegeningen van je ouders kun je niet het huwelijk in stappen. Mijn advies is praat er met je ouders over en vraag Allah s.w.t om hulp. Verricht du7a's. Incha'allah komt het goed. Als jouw ouders zo standvastig zijn en zich blijven vast klampen aan hun standpunt dan zou ik het laten voor wat het is. Je ouders komen op de eerste plaats. Wie weet brengt het lot jullie bij elkaar en zullen je ouders het uiteindelijk accepteren.

18-05-2009, 10:58


Confronteer hen met het feit dat Allah geen onderscheid maakt tussen huidskleur, ras, afkomst, nationaliteit etc. Hij kijkt naar het geloof, innerlijk. Vertel hen dat zij hem niet mogen weigeren vanwege zijn afkomst, en dat jij zelf weet wie goed en slecht is, en dat hij dat totaal niet is.

Anders waren jullie niet 7 jaar samen.


Vraag of hij een keer bij jullie langs mag komen, zodat zij hem leren kennen.

18-05-2009, 11:06
Waarom haat jou familie marokkanen?

18-05-2009, 11:09
Ik hou van ouders tot na mijn dood zal ik nog van ze houden. Het zijn mijn ouders, maar ik kan hem niet laten gaan. Ik ben niet grootgebracht met het geloof. Het is een standaardzin dat wij de islam als geloof hebben, maar meer heb ik er niet van meegekregen. Veel dingen heb ik van mijn vriend geleerd. Maar ik kan hem niet laten gaan. Ik heb mijn hart aan hem gegeven. Ik hoop dat god met een wonder mij zou kunnen helpen. Geloof me alleen dat ik niet meer slaap, werk, lach of leef .. En als ik het moet laten voor wat het is, dan is HET dat ik geen ander hoef. Ik hoop dat niemand dit meemaakt of zal meemaken in zijn/haar leven. Het breekt je op. Het doet echt pijn ..

18-05-2009, 11:11
Mijn ouders kijken naar wat zij om hun heen zien, maar kijken niet verder. Helaas beoordelen zij de mensen niet individueel. Geloof me alleen als ik zeg dat ik deze mening totaal niet met hun deel. Ik schaam me als zij zo praten, omdat ikzelf zo niet denk. Ik hoor mijn ouders en schaam me. Hoe kan dat? Je kan nje toch niet schamen voor de mening van je ouders, maar ik doe het wel .. Ik respecteer zelf ieder mens, ongeacht geloof of afkomst .

18-05-2009, 11:12
De meeste turken haten marokkanen.

18-05-2009, 11:17

Citaat door hoop222:
Goedemorgen allemaal,

Ik zou graag serieus wat advies willen hebben over mijn probleem. Ik weet dat er mensen zijn die het lachwekkend zullen vinden of je hier weer de grond in willen schelden. Toch zou ik jullie willen vragen dit niet te doen en serieus met mij mee willen denken.

Ik heb al 7 jaar een marokkaanse vriend, waarvan mijn ouders het bestaan niet (meer) weten. Al lange tijd willen wij met elkaar trouwen, omdat wij ook een toekomst willen opbouwen en kinderen willen krijgen. Mijn ouders hebben een grote haat tegenover Marokkanen en zien niets goeds hun. Ikzelf deel deze mening niet met hun. Als ik 7 jaar geleden wist dat hun haat zo groot zou zijn, was ik hier misschien niet aan begonnen. Aan de andere kant ben ik gewoon iemand tegengekomen, met wie ik mij 1 voel. Zijn familie weet wel van mijn bestaan en ik word ook altijd liefdevol en met veel respect behandelt en verwelkomt. Dit doet mij heel veel pijn, omdat ik hem datzelfde respect van mijn familie niet kan geven. Ik heb geprobeerd om er een eind aan te maken, maar steeds komen wij weer terug bij elkaar. Mijn ouders zijn 1x achter onze relatie gekomen en hebben mij op het lijf gedrukt dat dit niet kan en ik hier niet mee door mag zijn. Nu een aantal jaar later weten zij niet dat ik nog steeds met hem omga. Ik ben nu op een punt waarop ik elke ochtend, middag en avond aan niets anders meer kan denken. Elke dag huil ik om deze situatie. Elk moment van de dag wanneer ik man en vrouw samen zie met elkaar of met hun kind krijg ik een brok in mijn keel en slaat mijn over. Ik zie ons ook zo lopen en ik zie mijzelf nooit zo op die manier met een ander lopen. Als ik het kon had ik er een eind aan gemaakt, maar ik zie mijzelf alleen met hem eindigen. Ik wil dolgraag met hem trouwen, maar zou ook graag willen dat mijn ouders daarin een rol spelen. Hun mening zal nooit veranderen denk ik .. Is er iemand die mij hierin een goed advies zal kunnen geven? Is er iemand met een soortgelijke ervaring ? Graag hoor ik jullie mening hierover. Heel erg bedankt alvast ..


Hoi meid,

Jammer dat je ouders zo over de marokkanen denken. Leg je ouders uit wat je toekomst plannen zijn met die jongen, leg ze uit dat hij de ware voor je is, je moet ook voor je zelf durven op te komen, of praat met een van je familielid misschien dat zij je ouders kunnen overhalen.
Ik weet dat ze op het beging moeilijk zijn enz.. maar zorda je getrouwd bent met die jongen en ze zien dat die jongen goed voor je is en je gelukkig maakt draaien ze wel weer bij. Maar ik hoop dat het goed gaat komen, vertouw op allah

18-05-2009, 11:19
Gewoon duidelijk zijn en zeggen ik wil HEM, zo niet jammer dan. Als het een niet moslim was had ik me er misschien wat bij kunnen voorstellen. Jij bent degene die met het moet leven en niet je ouders. Je had vanaf dag 1 eerlijk tegen je oudere moeten zijn en zeggen ik trouw een marokko, get over it.

Begrijp niet dat ouders het geluk van hun kinderen in de weg staan

18-05-2009, 11:20

Citaat door mohameddddddddd:
Waarom haat jou familie marokkanen?





Ontopic; moeilijk! Confronteer hen met het feit dat erin de islam geen onderscheid wordt gemaakt in afkomst. Moslim is moslim.

18-05-2009, 11:21



Citaat door hoop222:
Goedemorgen allemaal,

Ik zou graag serieus wat advies willen hebben over mijn probleem. Ik weet dat er mensen zijn die het lachwekkend zullen vinden of je hier weer de grond in willen schelden. Toch zou ik jullie willen vragen dit niet te doen en serieus met mij mee willen denken.

Ik heb al 7 jaar een marokkaanse vriend, waarvan mijn ouders het bestaan niet (meer) weten. Al lange tijd willen wij met elkaar trouwen, omdat wij ook een toekomst willen opbouwen en kinderen willen krijgen. Mijn ouders hebben een grote haat tegenover Marokkanen en zien niets goeds hun. Ikzelf deel deze mening niet met hun. Als ik 7 jaar geleden wist dat hun haat zo groot zou zijn, was ik hier misschien niet aan begonnen. Aan de andere kant ben ik gewoon iemand tegengekomen, met wie ik mij 1 voel. Zijn familie weet wel van mijn bestaan en ik word ook altijd liefdevol en met veel respect behandelt en verwelkomt. Dit doet mij heel veel pijn, omdat ik hem datzelfde respect van mijn familie niet kan geven. Ik heb geprobeerd om er een eind aan te maken, maar steeds komen wij weer terug bij elkaar. Mijn ouders zijn 1x achter onze relatie gekomen en hebben mij op het lijf gedrukt dat dit niet kan en ik hier niet mee door mag zijn. Nu een aantal jaar later weten zij niet dat ik nog steeds met hem omga. Ik ben nu op een punt waarop ik elke ochtend, middag en avond aan niets anders meer kan denken. Elke dag huil ik om deze situatie. Elk moment van de dag wanneer ik man en vrouw samen zie met elkaar of met hun kind krijg ik een brok in mijn keel en slaat mijn over. Ik zie ons ook zo lopen en ik zie mijzelf nooit zo op die manier met een ander lopen. Als ik het kon had ik er een eind aan gemaakt, maar ik zie mijzelf alleen met hem eindigen. Ik wil dolgraag met hem trouwen, maar zou ook graag willen dat mijn ouders daarin een rol spelen. Hun mening zal nooit veranderen denk ik .. Is er iemand die mij hierin een goed advies zal kunnen geven? Is er iemand met een soortgelijke ervaring ? Graag hoor ik jullie mening hierover. Heel erg bedankt alvast ..


kan je me ff uitleggen wat je daamee precies bedoelt?

heb je ook op het gebied van geloof raakvlakken met hem?
en hoe zit dat cultureel van zijn kant inelkaar?

18-05-2009, 11:24

Citaat door mohameddddddddd:
Waarom haat jou familie marokkanen?


waarom denk je..

18-05-2009, 11:24
Ik hoop voor jou dat het goedkomt en dat jullie samen zullen zijn, zonder enige moeilijke opofferingen. xxxx

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11