Relibase
15-05-2009, 14:40
Las gisteren dit berichtje in Binnenlandsbestuur. Vraag: dit is het zoveelste berichtje over Marokkanen en negativiteit in de media. Heeft deze man (Werdmolder) nou gelijk?
De jarenlange hulp die is gestopt in Marokkaanse jongeren in wijken als de Diamantbuurt in Amsterdam en het Utrechtse Kanaleneiland is voor niets geweest. Tot die conclusie komen zowel welzijnswerkers als de politie.
Overvallen
Het Parool schetste onlangs een angstaanjagend beeld van de Amsterdamse Diamantbuurt, een beruchte wijk. De broertjes van de huidige criminelen lijken klaargestoomd om ook het misdaadvak in te gaan. De hangjongeren van gisteren gaan vandaag het land in om overvallen te plegen.
Problematiek herhaalt zich
In Kanaleneiland is zijn de perspectieven voor Marokkaanse jongeren niet veel beter. Welzijnsorganisaties geven ruiterlijk toe dat jaren hulpverlening en letterlijk honderden projecten niets heeft veranderd aan de problematiek die zich elke generatie blijft herhalen.
Criminelen nemen toe
Het verbaast antropoloog-criminoloog Hans Werdmölder niets. De auteur van het boek Marokkaanse Lieverdjes concludeerde al eerder dat de huidige aanpak van criminele Marokkaanse jongeren niet werkt: 'Iedereen doet hard zijn best maar helaas moeten we concluderen dat de criminele groepen alleen maar toenemen.'
Naar Marokko sturen
Een pasklare oplossing heeft Werdmölder niet, maar wel wat suggesties. 'Taakstraffen zijn een lachertje. Straffen moeten anders ingericht worden. Als je ze dan een werksstraf wilt geven, laat ze het dan doen in een moskee, onder toezicht van de imam. Dan weet iedereen in de gemeenschap ervan. En de leiders van een criminele groep kun je best een tijdje naar Marokko sturen, als je een beetje creatief bent is dat zelfs mogelijk in ons huidige rechtsstelsel. Dat vinden ze echt niet leuk.'
Softe aanpak
In Zaandam en Zeist wordt nog een poging gedaan met de softe aanpak. De ouders van de Marokkanen die onlangs bij een brand in Zaandam de brandweer bekogelden, worden verplicht een gesprek met de politie te voeren. De burgemeester van Zeist wil met een aantal 'sleutelfiguren' uit de Vogelwijk spreken in de hoop dat die de jongeren kunnen beïnvloeden. Enkele weken geleden werd ook hier de brandweer tot twee keer toe bekogeld door Marokkanen.
Raken waar het pijn doet
'Een gesprek zet geen zoden aan de dijk,' benadrukt Hans Werdmölder, het maakt totaal geen indruk op ze. Je moet ze raken waar het pijn doet, kijken wat effect heeft. Voor de langere termijn moeten we de karakteristieken van deze groep in kaart brengen en achter de voordeur komen, desnoods met dwang en drang.'
De jarenlange hulp die is gestopt in Marokkaanse jongeren in wijken als de Diamantbuurt in Amsterdam en het Utrechtse Kanaleneiland is voor niets geweest. Tot die conclusie komen zowel welzijnswerkers als de politie.
Overvallen
Het Parool schetste onlangs een angstaanjagend beeld van de Amsterdamse Diamantbuurt, een beruchte wijk. De broertjes van de huidige criminelen lijken klaargestoomd om ook het misdaadvak in te gaan. De hangjongeren van gisteren gaan vandaag het land in om overvallen te plegen.
Problematiek herhaalt zich
In Kanaleneiland is zijn de perspectieven voor Marokkaanse jongeren niet veel beter. Welzijnsorganisaties geven ruiterlijk toe dat jaren hulpverlening en letterlijk honderden projecten niets heeft veranderd aan de problematiek die zich elke generatie blijft herhalen.
Criminelen nemen toe
Het verbaast antropoloog-criminoloog Hans Werdmölder niets. De auteur van het boek Marokkaanse Lieverdjes concludeerde al eerder dat de huidige aanpak van criminele Marokkaanse jongeren niet werkt: 'Iedereen doet hard zijn best maar helaas moeten we concluderen dat de criminele groepen alleen maar toenemen.'
Naar Marokko sturen
Een pasklare oplossing heeft Werdmölder niet, maar wel wat suggesties. 'Taakstraffen zijn een lachertje. Straffen moeten anders ingericht worden. Als je ze dan een werksstraf wilt geven, laat ze het dan doen in een moskee, onder toezicht van de imam. Dan weet iedereen in de gemeenschap ervan. En de leiders van een criminele groep kun je best een tijdje naar Marokko sturen, als je een beetje creatief bent is dat zelfs mogelijk in ons huidige rechtsstelsel. Dat vinden ze echt niet leuk.'
Softe aanpak
In Zaandam en Zeist wordt nog een poging gedaan met de softe aanpak. De ouders van de Marokkanen die onlangs bij een brand in Zaandam de brandweer bekogelden, worden verplicht een gesprek met de politie te voeren. De burgemeester van Zeist wil met een aantal 'sleutelfiguren' uit de Vogelwijk spreken in de hoop dat die de jongeren kunnen beïnvloeden. Enkele weken geleden werd ook hier de brandweer tot twee keer toe bekogeld door Marokkanen.
Raken waar het pijn doet
'Een gesprek zet geen zoden aan de dijk,' benadrukt Hans Werdmölder, het maakt totaal geen indruk op ze. Je moet ze raken waar het pijn doet, kijken wat effect heeft. Voor de langere termijn moeten we de karakteristieken van deze groep in kaart brengen en achter de voordeur komen, desnoods met dwang en drang.'