Montana.Bitch1
12-05-2009, 21:11
Groot verdriet in me leven, maar Allah swt is groot.
Ik werd wakker met hoofdpijn, zoals gewoonlijk. Khadijza!!!! Hoorde ik me moeder roepen.
Ja jemma ik kom eraan; riep ik terug.
Me hoofd deed pijn, en me lichaam trilde.
Ik was al maanden ziek, en niemand kan me helpen.
Het begon allemaal jaren terug… toen ik verdriet en pijn en veel haat in me hart had. Ik walgde van mensen, en ik wou het liefst iedereen dood hebben.
Nu 16 maanden later, gaat het wat beter met me.
Alleen blijft de ziekte die door niemand te verlaren is.
Ik ben ziek… mijn lichaam trilt vaak vanzelf, ik krijg hoge koorts en ik heb om de seconde barstende hoofdpijn.
Soms hoor ik ook stemmen in me hoofd. Maar ik raak er nu aan gewend.
Het begon allemaal…
Ik was een dame met klasse, ik kocht het liefst alleen maar merkkleding. Gelukkig kon ik dat betalen want ik werkte part time in een kledingzaak. Daarnaast studeerde ik aan de Universiteit in Leiden.
Ik studeerde Rechten. Op school ging het toppie, ik haalde goede cijfers en ik was leergierig
¨Khadijza letten we op?¨ vroeg de mentor. Ik keek op en ik zat met me hoofd bij thuis. ¨Ja sorry meneer de Vries¨ zei ik terug met een lach. De mentor ging verder met de les, en ik probeerde me hoofd erbij te houden. Ik heb over 1week tentamenweek, dus ik moet goed gaan leren. Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr hoorde ik de bel gaan. Ik liep naar beneden waar de kantine zat, daar zag ik mijn lieve vriendin al op me wachten. ¨Samiraaaa¨riep ik. Samira liep met een big smile naar me toe, en gaf me een dike kus op me wang. ¨Hier ben je dan lieverd¨zei ze zacht. ¨Ik heb echt honger Samira, wat gaan we eten?¨zei ik. ¨Kom we gaan kijken, en ze pakte me bi j me arm en trok me mee naar het restaurantje in de kantine. Ik had zin in iets gezonds… en ik keek rond. ¨Ik neem een pistolet broodje gezond¨zei ik met een rustig toontje. ¨Ja is goed schat, wacht effe ik ga kijken wat ik neem ¨zei Samira terug. Ze kwam terug met een broodje kipfilet. We betaalden aan de kassa en liepen naar een tafeltje toe. ¨je ziet eruit schat…¨Zei Samira. ¨ik weet lieverd ik ben moe… echt heel moe¨zei ik terug. We aten en we lachten. Samira was me beste vriendin. Daarna liepen we naar de toilet op te checken of alles er nog wel op zat.
Ik keek naar de Spiegel en schrok van mezelf. Ik was bleek en me ogen waren rood. Me lange krullende haren vielen niet meer als vroeger.. me haar is plat geworden. Ik pakte me handtasje en pakte me mascara, en deed er weer een laag overheen.
Daarna pakte ik een speltje en deed me haren voor de helft in spelt.
¨Zo ik moet echt naar de kapper¨zei Samira. ¨Zullen we samen gaan?¨ zei samira weer. ¨ja is geen problem, alleen vandaag niet want ik moet na school naar huis¨zei ik lachend terug. ¨Oh ok is goed!¨zei Samira weer. Samira checkte haarzelf van top tot teen…
¨Laten we gaan, we zitten hier al een uur¨zei Samira lachend.
Ik knipoogde en pakte haar arm vast en we liepen naar de les.
Samira zat niet bij mij in de klas, maar we waren elke pauze bij mekaar. Na school pakte ik de auto sleutels en stapte in me auto.
Ik deed wat muziek aan en begon te rijden.
Meestal gaat Samira met me mee, want ze woont bij mij in de buurt. Maar vandaag heeft ze wat langer les dan mij.
Ik reed naar huis… en onderweg dacht ik aan me tentamens.
Ik hoop zo dat ik goede cijfers haal inshalah. ¨Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz¨me telefoon ging af. ¨Hallo met Khadijza¨ riep ik door de telefoon. ¨Khadijzaaaaa… kom nu naar huis!!!!!!!!!! Er is iets ergs gebeurd¨hoorde ik me moeder met trillende stem. ¨Mama wat is er dan???¨riep ik terug… maar het was te laat, ze had opgehangen.
Ik belde terug… maar ze nam niet op. Ik reed als een speer naar huis, ik woonde ongeveer 10 kilometer van me school af.
Aangekomen bij mij in de straat.. stonden allemaal mensen voor onze deur.
Ik parkeerde vlug, en rende naar binnen. ¨Khadijza Khadijza…¨hoorde ik me nicht roepen.
¨Wat is er aan de hand Souad ?¨ vroeg ik vragend. Voordat ik omkeek en naar haar natte rode ogen keek wist ik genoeg. Haar lichaam trilde en haar gezicht was lijkbleek.
¨Toch niet me vader hey????¨zei ik woedend??? ¨Het is toch niet waar???¨zei ik schreeuwend. Souad pakte me armen vast… en wou me omhelsen… haar huilende gesnik werd steeds harder.
Ik kon mezelf niet meer zijn , ik duwde haar van me af.. en ging rennend naar boven. Voor de deur van me ouders kamer stond me oom. ¨Khadijza¨ zei hij zacht. Zijn ogen waren kletsnat.. en zijn gezicht was vuurrood. ¨Laat me ERDOOR¨riep ik boos. ¨Khadijza…..¨ zei hij zacht…
Ik wou niet luisteren en duwde hem opzij. Daar stond ik dan. Voor de deur… van me vader… Mijn vader, die mij met alles hielp.
Mijn vader die mij altijd advieseerde wat goed of slecht was, mijn vader die mij geld gaf als ik niets had.
Mijn vader die mij opvoedde zoals elk vader zou moeten doen. Ik liep rustig naar hem toe.
Ik kon niet geloven dat hij overleden was. Maar het leek niet zo.
Ik liep dichterbij.. niemand was in de kamer… ik was alleen met me dode vader. Ik keek naar zijn gezicht, die zag er witjes uit. Ik wou hem aanraken maar ik durfde niet. Ik pakte alle moed bij mekaar, en bewoog zijn armen… ¨Papa wakker worden¨riep ik zacht;…. Hij reageerde niet!!!!!! ¨ik pakte zijn armen steviger en schudde hem door mekaar;…. ¨PAPA WAKKER WORDEN AUBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB¨ schreeuwde ik.
Ik had niet door dat het te laat was… nee ik was eigewijs.
Hij zou en moest wakker worden.. ook al was hij overleden.
Ik pakte daarna zijn handen vast, en begon te knijpen. Hopend dat hij wakker zou worden door de pijn die ik hem deed.
Zijn ogen waren dicht… en ik kon het maar niet geloven… Daar zat ik dan… een meid die haar beste vriend als vader had… een meid die op 19jarige leeftijd haar vader is verloren. Ik kon het niet geloven… het drong nog steeds niet tot me door. Vandaar dat ik nog geen traan liet vallen.
Ik keek naar zijn lichaam die niet bewoog… zijn borstkas die niet op en neer ging. En ja NA een paar minuten DRONG HET PAS TOT ME DOOR..
Hij word NOOIT MEER WAKKER. NOOIT MEER. Ik pakte zijn armen en begon weer te schudden.. en ik begon te schreeuwen en te huilen. Ik begon aan me haar te trekken… Ik begon in me gezicht te krabben. ¨PAPA aubbbb word wakker¨riep ik weer… maar Wello. Ik krabte mijn hele armen open.. er vloeide bloed uit me gezicht… en er lagen stukken haar op de grond. Mijn nagels zaten onder de bloed… maar ik voelde NIETS.
Hoeveel pijn ik mezelf ook deed, het deed geen pijn. ¨NEEM MIJ OH ALLAH SWT NEEM MIJ… en laat me vader leven¨ schreeuwde ik. En weer gingen me lange nagels over me gezicht en armen en handen en benen. Pas na een paar minuten voelde ik iemand aanwezig in de kamer. Ik keek rond.. maar ik zag niemand… ¨Khadijza… Khadijza¨ hoorde ik.. maar ik zag niemand. Ik begon als een idioot rond de kamer te lopen.. en te rennen. Maar ik zag niemand ;…
Weer voelde ik een persoon en me naam… maar ik zag niemand. ¨ik begon weer te schreeuwen en te schreeuwen al seen bezetene… En weer gingen die nagels over me lichaam…. Het leek alsof ik gek werd…
Op een gegeven moment voelde ik iemand de kamer in stormen, het was me moeder. Z e keek me schokkend aan… en haar gezicht was lijkbleek. Ze pakte me arm vast en wou me omhelsen… maar ik wou niet, ik schreeuwde…. ¨HEB JIJ DIT PAPA AANGEDAAN? HIJ WAS ALTIJD GEZOND EN NU DOOD?¨
schreeuwde ik tegen me moeder. Me moeder schudde haar hoofd, en wou me sussen…
¨Jamal kom naar je nichtje¨hoorde ik me moeder huilend roepen. ¨Nee ik ga nergens heen!!!
Zei ik woedend, er kwam vuur uit me oren en ogen. Ik zat onder de bloed… en ik wou me moeder slaan. Waarom???? Dat weet ik tot de dag van vandaag nog niet.
¨Jamal opschieten¨… riep me moeder weer. Ik duwde mijn moeder van me af, en spuugde op haar.¨ DOOR JOU IS ME VADER DOODDDD MORSDOOD!!!¨ huilde ik hard….
Jamal me neef kwam de kamer binnen, en schrok zich dood. Zijn ogen werden natter en natter, huilend zei hij ¨Wat doe jij jezelf aan Khadijza….¨
Ik werd wakker met hoofdpijn, zoals gewoonlijk. Khadijza!!!! Hoorde ik me moeder roepen.
Ja jemma ik kom eraan; riep ik terug.
Me hoofd deed pijn, en me lichaam trilde.
Ik was al maanden ziek, en niemand kan me helpen.
Het begon allemaal jaren terug… toen ik verdriet en pijn en veel haat in me hart had. Ik walgde van mensen, en ik wou het liefst iedereen dood hebben.
Nu 16 maanden later, gaat het wat beter met me.
Alleen blijft de ziekte die door niemand te verlaren is.
Ik ben ziek… mijn lichaam trilt vaak vanzelf, ik krijg hoge koorts en ik heb om de seconde barstende hoofdpijn.
Soms hoor ik ook stemmen in me hoofd. Maar ik raak er nu aan gewend.
Het begon allemaal…
Ik was een dame met klasse, ik kocht het liefst alleen maar merkkleding. Gelukkig kon ik dat betalen want ik werkte part time in een kledingzaak. Daarnaast studeerde ik aan de Universiteit in Leiden.
Ik studeerde Rechten. Op school ging het toppie, ik haalde goede cijfers en ik was leergierig
¨Khadijza letten we op?¨ vroeg de mentor. Ik keek op en ik zat met me hoofd bij thuis. ¨Ja sorry meneer de Vries¨ zei ik terug met een lach. De mentor ging verder met de les, en ik probeerde me hoofd erbij te houden. Ik heb over 1week tentamenweek, dus ik moet goed gaan leren. Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr hoorde ik de bel gaan. Ik liep naar beneden waar de kantine zat, daar zag ik mijn lieve vriendin al op me wachten. ¨Samiraaaa¨riep ik. Samira liep met een big smile naar me toe, en gaf me een dike kus op me wang. ¨Hier ben je dan lieverd¨zei ze zacht. ¨Ik heb echt honger Samira, wat gaan we eten?¨zei ik. ¨Kom we gaan kijken, en ze pakte me bi j me arm en trok me mee naar het restaurantje in de kantine. Ik had zin in iets gezonds… en ik keek rond. ¨Ik neem een pistolet broodje gezond¨zei ik met een rustig toontje. ¨Ja is goed schat, wacht effe ik ga kijken wat ik neem ¨zei Samira terug. Ze kwam terug met een broodje kipfilet. We betaalden aan de kassa en liepen naar een tafeltje toe. ¨je ziet eruit schat…¨Zei Samira. ¨ik weet lieverd ik ben moe… echt heel moe¨zei ik terug. We aten en we lachten. Samira was me beste vriendin. Daarna liepen we naar de toilet op te checken of alles er nog wel op zat.
Ik keek naar de Spiegel en schrok van mezelf. Ik was bleek en me ogen waren rood. Me lange krullende haren vielen niet meer als vroeger.. me haar is plat geworden. Ik pakte me handtasje en pakte me mascara, en deed er weer een laag overheen.
Daarna pakte ik een speltje en deed me haren voor de helft in spelt.
¨Zo ik moet echt naar de kapper¨zei Samira. ¨Zullen we samen gaan?¨ zei samira weer. ¨ja is geen problem, alleen vandaag niet want ik moet na school naar huis¨zei ik lachend terug. ¨Oh ok is goed!¨zei Samira weer. Samira checkte haarzelf van top tot teen…
¨Laten we gaan, we zitten hier al een uur¨zei Samira lachend.
Ik knipoogde en pakte haar arm vast en we liepen naar de les.
Samira zat niet bij mij in de klas, maar we waren elke pauze bij mekaar. Na school pakte ik de auto sleutels en stapte in me auto.
Ik deed wat muziek aan en begon te rijden.
Meestal gaat Samira met me mee, want ze woont bij mij in de buurt. Maar vandaag heeft ze wat langer les dan mij.
Ik reed naar huis… en onderweg dacht ik aan me tentamens.
Ik hoop zo dat ik goede cijfers haal inshalah. ¨Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz¨me telefoon ging af. ¨Hallo met Khadijza¨ riep ik door de telefoon. ¨Khadijzaaaaa… kom nu naar huis!!!!!!!!!! Er is iets ergs gebeurd¨hoorde ik me moeder met trillende stem. ¨Mama wat is er dan???¨riep ik terug… maar het was te laat, ze had opgehangen.
Ik belde terug… maar ze nam niet op. Ik reed als een speer naar huis, ik woonde ongeveer 10 kilometer van me school af.
Aangekomen bij mij in de straat.. stonden allemaal mensen voor onze deur.
Ik parkeerde vlug, en rende naar binnen. ¨Khadijza Khadijza…¨hoorde ik me nicht roepen.
¨Wat is er aan de hand Souad ?¨ vroeg ik vragend. Voordat ik omkeek en naar haar natte rode ogen keek wist ik genoeg. Haar lichaam trilde en haar gezicht was lijkbleek.
¨Toch niet me vader hey????¨zei ik woedend??? ¨Het is toch niet waar???¨zei ik schreeuwend. Souad pakte me armen vast… en wou me omhelsen… haar huilende gesnik werd steeds harder.
Ik kon mezelf niet meer zijn , ik duwde haar van me af.. en ging rennend naar boven. Voor de deur van me ouders kamer stond me oom. ¨Khadijza¨ zei hij zacht. Zijn ogen waren kletsnat.. en zijn gezicht was vuurrood. ¨Laat me ERDOOR¨riep ik boos. ¨Khadijza…..¨ zei hij zacht…
Ik wou niet luisteren en duwde hem opzij. Daar stond ik dan. Voor de deur… van me vader… Mijn vader, die mij met alles hielp.
Mijn vader die mij altijd advieseerde wat goed of slecht was, mijn vader die mij geld gaf als ik niets had.
Mijn vader die mij opvoedde zoals elk vader zou moeten doen. Ik liep rustig naar hem toe.
Ik kon niet geloven dat hij overleden was. Maar het leek niet zo.
Ik liep dichterbij.. niemand was in de kamer… ik was alleen met me dode vader. Ik keek naar zijn gezicht, die zag er witjes uit. Ik wou hem aanraken maar ik durfde niet. Ik pakte alle moed bij mekaar, en bewoog zijn armen… ¨Papa wakker worden¨riep ik zacht;…. Hij reageerde niet!!!!!! ¨ik pakte zijn armen steviger en schudde hem door mekaar;…. ¨PAPA WAKKER WORDEN AUBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB¨ schreeuwde ik.
Ik had niet door dat het te laat was… nee ik was eigewijs.
Hij zou en moest wakker worden.. ook al was hij overleden.
Ik pakte daarna zijn handen vast, en begon te knijpen. Hopend dat hij wakker zou worden door de pijn die ik hem deed.
Zijn ogen waren dicht… en ik kon het maar niet geloven… Daar zat ik dan… een meid die haar beste vriend als vader had… een meid die op 19jarige leeftijd haar vader is verloren. Ik kon het niet geloven… het drong nog steeds niet tot me door. Vandaar dat ik nog geen traan liet vallen.
Ik keek naar zijn lichaam die niet bewoog… zijn borstkas die niet op en neer ging. En ja NA een paar minuten DRONG HET PAS TOT ME DOOR..
Hij word NOOIT MEER WAKKER. NOOIT MEER. Ik pakte zijn armen en begon weer te schudden.. en ik begon te schreeuwen en te huilen. Ik begon aan me haar te trekken… Ik begon in me gezicht te krabben. ¨PAPA aubbbb word wakker¨riep ik weer… maar Wello. Ik krabte mijn hele armen open.. er vloeide bloed uit me gezicht… en er lagen stukken haar op de grond. Mijn nagels zaten onder de bloed… maar ik voelde NIETS.
Hoeveel pijn ik mezelf ook deed, het deed geen pijn. ¨NEEM MIJ OH ALLAH SWT NEEM MIJ… en laat me vader leven¨ schreeuwde ik. En weer gingen me lange nagels over me gezicht en armen en handen en benen. Pas na een paar minuten voelde ik iemand aanwezig in de kamer. Ik keek rond.. maar ik zag niemand… ¨Khadijza… Khadijza¨ hoorde ik.. maar ik zag niemand. Ik begon als een idioot rond de kamer te lopen.. en te rennen. Maar ik zag niemand ;…
Weer voelde ik een persoon en me naam… maar ik zag niemand. ¨ik begon weer te schreeuwen en te schreeuwen al seen bezetene… En weer gingen die nagels over me lichaam…. Het leek alsof ik gek werd…
Op een gegeven moment voelde ik iemand de kamer in stormen, het was me moeder. Z e keek me schokkend aan… en haar gezicht was lijkbleek. Ze pakte me arm vast en wou me omhelsen… maar ik wou niet, ik schreeuwde…. ¨HEB JIJ DIT PAPA AANGEDAAN? HIJ WAS ALTIJD GEZOND EN NU DOOD?¨
schreeuwde ik tegen me moeder. Me moeder schudde haar hoofd, en wou me sussen…
¨Jamal kom naar je nichtje¨hoorde ik me moeder huilend roepen. ¨Nee ik ga nergens heen!!!
Zei ik woedend, er kwam vuur uit me oren en ogen. Ik zat onder de bloed… en ik wou me moeder slaan. Waarom???? Dat weet ik tot de dag van vandaag nog niet.
¨Jamal opschieten¨… riep me moeder weer. Ik duwde mijn moeder van me af, en spuugde op haar.¨ DOOR JOU IS ME VADER DOODDDD MORSDOOD!!!¨ huilde ik hard….
Jamal me neef kwam de kamer binnen, en schrok zich dood. Zijn ogen werden natter en natter, huilend zei hij ¨Wat doe jij jezelf aan Khadijza….¨