*Plaats hier jullie bevallingsverhalen!*

[Oum_Abdurahman]

Essalaamoe 3laykoem Moeders :o Ik ben erg benieuwd naar jullie bevallingsverhalen dus plaatsen maar:banana: Liefs Oum Abdurahman

[koekje21]

eerste kindje het was 1 uur snachts en ik werd gewekt omdat alles nat was toen ik opstond begon me water meters ver te spuiten hihihihi ik zei tegen me man sta op want de weeen zijn begonnen hij zei ga maar lekker slapen want je hebt gewoon in bed geplast uiteindelijk is hij wakker geworden en ik heb gebeld naar ziekenhuis en mocht pas 7 uur in de ochtend komen daar werd ik weer naar huis gestuurd omdat de weeen niet goed genoeg waren en ik mocht die avond om 7 uur weer terug komen die avond weer 7 uur terug en de pijn was gewoon ondragelijk maar ik kwam niet verder als 3 cm ben in bad gegaan maar hielp niks dus kreeg een prikje om te slapen ik begon allerlei onzin uittekramen was zoo stoned van het prikje ik werd 2 uur later wakker van hele erge pijn om 3 uur gingen de weeen opeens weg en ik zat op 6 cm toen kreeg ik weeen opwekkers weer opnieuw al die pijn toen was het alweer ochtend 7 uur en ik zat op 7 cm ik mocht pas persen op 8 hun gingen ff de kamer uit en ik begon als een gek te persen want ik hield het niet meer na 1 uur persen en naar boven te zijn uitgescheurd is de kleine geboren ik zat op de baarkruk de 2de was ook snacht water gebroken ben toen met 4 cm ontsluiting en hevige pijn zelf naar de ziekenhuisgereden gelukkig had ik automaat daar aangekomen was ik binnen 4 uur bevallen hamd 2 zoontjes

[Riffia_Samra]

Ik wil mijn bevallingsverhaal ook wel met je delen maar het is een heel lang verhaal. Als je het toch wilt lezen zal ik hem zo plaatsen (heb het in word document staan en heb het wel eens eerder hier geplaatst).

[Oum_Abdurahman]

@Koekje21 prachtig verhaal maschAllaaaah Vind het heerlijk om bevallingsverhalen te lezen :hihi: @riffia Samra Plaats je verhaal ben erg benieuwd !!

[koekje21]

@Koekje21 prachtig verhaal maschAllaaaah Vind het heerlijk om bevallingsverhalen te lezen :hihi: @riffia Samra Plaats je verhaal ben erg benieuwd !! :o ik vind het ook leuk al die verhalen dusss damessssss

[IslamiaWoman]

Brrr bevallen lijkt me zo eng. :eek: Up for you.

[Riffia_Samra]

ijdens mijn zwangerschap had ik hamdolilah weinig klachten en was ik weinig aangekomen. De laatste weken gingen wat zwaarder. Ik kreeg extra echos omdat de kleine hard groeide tbarkellah (flinke baby noemde ze hem steeds). Mijn uitgerekende datum verstreek (20 december) ik was wel teleurgesteld omdat je zolang naar die datum had uitgekeken. Week 41 begon rustig 1 nacht voelde ik de baby niet terwijl hij altijd heel beweeglijk en druk was. Heel ongerust wachte ik tot de ochtend. Om 7 uur belde ik toch maar de verloskundige ik mocht gelijk naar de praktijk komen of ze kwam zelf. Ik ging uiteindelijk zelf naar de praktijk. Gelukkig klopte het hartje goed ik was zo opgelucht en moest huilen zo blij was ik. Het einde van de week: ik ging naar de verloskundige ze vertelde me dat ze me maandag 29 december ging strippen mocht er nog niks zijn gebeurd. Die avond ondekte ik een beetje bloedverlies ik dacht safi dit moet het zijn. Ik belde de verloskundige ze zei nou dat hoeft nog niet te betekenen dat het begonnen is heb je weeen vroeg ze en of het bloedverlies hetzelfde was al tijdens je menstruatie. Ik vertelde dat ik alleen wat ongesteldheidskrampjes had en dat het b loedverlies licht was. Ze zei nou wacht nog maar af. Die avond en nacht gebeurde er niets op de krampjes na. In de ochtend (zaterdag) verloor ik dan de slijmprop daar schrok ik wel van was heel veel. Goed die dag verliep verder rustig in de avond ging ik naar mijn schoonmoeder, de broer van mijn man en zijn vrouw waren erook ze kwomen uit belgie en bleven slapen bij mijn schoonmoeder. De weeen waren iets krachtiger en ik had het steeds heel warm. Iedereen merkte aan me dat het ging beginnen. Goed de volgende dag zondag kwamen ze in de middag weer langs mijn man had verteld dat ik steeds pijnlijk krampen had om de 5 min. Ze wisten dat het begonnen was ze gingen me helpen met huishouden. Ik mocht steeds niks doen. Mijn zwager zat steeds grapjes te maken. Hij zei zie je dat kind zat op zijn oom te wachten tot ik kwam daarom wou hij niet eerder komen. Ze bleven best lang en de weeen werden zwaarder ik ging steeds van toilet naar slaapkamer. Ik belde de verloskundige dit was weer een andere dan de dag dervoor. Ik vertelde dat de weeen om de 5 min kwamen en of ze wilden komen kijken of ik ontsluiting had. Ooh zei ze nee hoor wacht maar tot ze om 1 min lang om de 3 min komen, ze vond me nog erg vrolijk klinken zo klonken vrouwen met weeen niet. Ik vond dat niet leuk maar dacht ok ik wacht wel af. Paar uur later kwamen ze om de 4 min ik belde weer. Weer zei ze er is vast nog niks aan de hand. Ik werd een beetje boos ik zei hoe kunt u dat weten het is toch niet bij iedereen hetzelfde. Zij was de verloskundige dus ze wist wat ze deed kreeg ik te horen . Goed ondertussen werden de weeen pijnlijker omdat mijn zwager er was durfde ik niet te laten merken dat ik een wee had dus al er weer een kwam kneep ik in de kussen van de bank en ging iets met mijn lichaam bewegen. Toen ze zagen dat het nog lang kon duren gingen ze weg ze moesten nog helemaal naar belgie en de maandag werken. Toen ze weg waren durfde ik eindelijk mijn emoties te laten zien. De weeen waren op dat moment krachtig. Ik begon te janken van wanhoop (niet echt van de pijn) ik durfde die verloskundige niet nog een keer te bellen. Mijn man zag dat en werd helemaal pare en belde haar op. Hij zei nou wat ben je voor verloskundige mijn vrouw gaat dood van de pijn. Kom je kijken of ik breng haar naar de eerste hulp. Goed met tegenzin kwam ze uiteindelijk. Toen ze er was bood mijn man zijn excuus aan en ik ook. Ze zei van ja sorry zo bedoel ik het ook niet maar ik weet uit ervaring dat het bij een eerste kind heel lang kan duren. Goed ik ging op bed liggen en ze ging kijken. Ze zei zo je hebt wel ontsluiten 4 cm had ik niet verwacht. Ze zei ik wil weten hoe krachtig de wee is dus ze bleef met haar hand daar beneden tot ik een wee had. Zo die is wel krachtig zei ze dit is het meid je gaat bevallen. Ik mocht kiezen of nu al naar het kraamhotel of wachten tot 00.00 in de nacht. Ik dacht ik wacht wel ben liever in mijn eigen huis misschien duurde dit nog wel lang.

[Riffia_Samra]

deel 2 komt er zo aan ahahaha ik heb jullie gewaarschuwd

[Riffia_Samra]

Goed om 00.00 afgesproken met de verloskundige( weer een andere haar dienst zat er op) bij het kraamhotel. Om kwart voor 12 vertrokken ik en mijn man richting kraamhotel daar aangekomen was het zo rustig ik werd naar de verloskamer begeleid en moest kleertjes voor de kleine klaarleggen. Het was heel rustgeven daar. Goed ik wachte op de verloskundige. Die kwam iets later dan afgesproken maar ik was in een vrolijke bui was helemaal niet gespannen of zo. Had er gek genoeg zin in. Goed toen kwam de verloskundige ze ging kijken ik had nog steeds 4/5 cm ontsluiting. Ze ging mijn vruchtwater breken. Het was best pijnlijk ze moest heel diep naar binnen. Goed het knapte en ik voelde het warme water naar buiten stromen ik keek naar haar gezicht en zag dat er iets niet goed was. Je baby heeft in het vruchtwater gepoept vertelde ze ik mag de bevalling niet meer doen je moet naar het ziekenhuis (dat was gelukkig in het gebouw ernaast. Er werd een deken om me heen gedaan en ik werd met een rolstoel via het parkeer garage naar het ziekenhuis gebracht. In het ziekenhuis aangekomen werd ik weer naar een verloskamer gebracht. Ik ging op een bed liggen en ze gingen kijken hoeveel ontsluiting ik had. Het was nog steeds 5 cm. Er werden kabeltjes bij mij naar binnengebracht en op het hoofdje van de kleine aangebracht. Zo konden ze hem in de gaten houden. Ook werd er een infuus aangebracht met een weeenversterkendmiddel. Toen begonnen de weeën echt krachtig te worden. Telkens als ik een wee kreeg hield ik mijn man’s handen vast en puften we samen de wee weg. Ik kreeg steeds te horen dat ik het erg goed deed. De weeën werden steeds krachtiger en zwaarder. De uren kropen ook voorbij en ik was bekaf. Op een gegeven moment zakte de hartslag van de kleine (hij had het ook heel zwaar daar binnen) en moest ik op mijn zij gaan liggen dat was toen heel zwaar om de weeën op te vangen. 1 keer dacht ik dat de hartslag van de kleine stopte en raakte ik helemaal in paniek, maar ik werd gerustgesteld. Ik was helemaal kapot en mijn man was ook moe want het begon al lichter te worden. 1 keer had hij het lef om te zeggen dat hij moe was haha jullie raden al hoe ik daar op heb gereageerd ….. Goed ze kwam weer kijken en ik had toen 7 cm(wat een teleurstelling). De weeën werden nog meer versterkt. De hartslag van kleine was weer gedaald dus ik moest me dit keer helemaal omdraaien met mijn kont naar hun toe (ik dacht er niet eens aan om me te schamen ahah). Ik had het toen heel erg zwaar en vroeg om een ruggenprik maar daar was het te laat voor. Dan wilde ik een keizersnee want ik trok het niet meer. Ik werd aangemoedigd om het vol te houden. Toen kreeg ik persweeën maar ik mocht absoluut niet persen van hun, maar dat was lichamelijk niet mogelijk. Mijn hele lichaam rilde bij elke perswee. Rond half 7 ging ze weer kijken ik had bijna 9 cm ze ging de laatste cm proberen weg te masseren. Ik mocht eindelijk persen dus ik liet me helemaal gaan. Het leek steeds alsof de kleine uit de achterkant ging komen i.p.v de voorkant. Hij was er bijna ik moest hard persen. Ondanks dat ik alles gaf wat ik had kwam hij niet langs het laatste stukje. De gynaecoloog werd er bij gehaald. Ik kreeg een flinke knip en de vacuümpomp werd op het hoofdje gezet. Na paar keer flink treken en persen kwam toen mijn kleine bolletje. Hij werd op mijn buik gelegd. Hij was heel rustig en huilde niet ik maakte me zorgen maar er was gelukkig niks aan de hand. Ik was dolgelukkig en huilde. Ik zei steeds “ooh is hij echt van mij”, “ooh hij is echt van mij” haha. De gyn gaf me een hand en feliciteerde me toen zag ik pas dat het een man was maar dat kon me niks meer schelen. Mijn kleine woog tbarkellah 4090 gram en zag er gelijk mooi roze uit en is dus op maandag 29 december om 7.37 geboren. Of ik de pijn ooit vergeet weet ik niet maar hij is die moeite zeker waard Alhamdoelilah. Mijn kraamweek verliep rustig ben na de bevalling terug gegaan naar het kraamhotel en ben daar tot woensdag gebleven en heb oudejaarsavond lekker met z’n 3 thuis gevierd. Ik had wel veel last van de hechting moeilijk zitten en plassen deed ik onder de douche (niet echt hygiënisch, maar wel pijnverlichtend).

[trotse-mamma]

tijdens mn zwangerschap had ik al veel klachten, lag met 4 maanden in het ziekenhuis aan het infuus en had bekkeninstabiliteit.. maar elhamdoelah nou bij mij begon het om 4 uur in de nacht werd wakker van een bepaalde pijn liet mn man nog slapen en liep naar beneden heb daar een uur lang gezeten en maakte hem toch maar wakker omdat ik toen pas doorhad dat de ween waren begonnen. verloskundige gebeld en die zei bele me terug als het heviger wordt of vliezen zijn gebroken. moehiem weeen bleven doorgaan ondertussen was het al 12 uur in de middag, verlos weer gebeld en die kwam langs. had erge weene maar weloe geen ontsluiting en geen vliezen die gebroken waren.. de verlos ging stippen, dus met haar vingers stimuleren daar beneden en ik was al 2 weken overtijd de dag daarna zou ik eigenlijk ingelijd worden. ondertussen weenen werden te erg hield het niet meer verlos kwam weer langs en heeft mn vliezen gebroken toen begon de hel.. de weeen kon ik niet meer verdragen. 4 uur richting ziekenhuis gegaan. eenmaal in ziekenhuis 6 cm ontsluiting maar verlos was nog niet aanwezig, die weene werden te erg.. ondertussen was het 7 uur en had volledige intsluiting maar ik had geen persween maar alleen erge hevige weene ndu sik moest op eigen kwacht persen. ik was te zwak en bij iedere x persen viel ik weg tijdens de pesr dus viel flauw en gaf over .. en zo is dat 3 uur lang doorgegaan tot ze met pijn en moeite ter wereled kwam maar toen ze eruit kwam was ik meteen weg viel weer flauw du skon niet genieten.. had allemaal van 4 uur in de nacht tot 9 uur avond geduurd daarna was ik zo zwak , ik had 3,5 liet bloed verloren en kreeg een katheder en moest een bloedtransfusie .. daarna nog 2 weken echt ziek op bed, kon niks doen....maar elhamdoelah het is nu allemaal in orde

[Riffia_Samra]

[QUOTE=trotse-mamma;65029041] wow jeetje ik ben dus niet de enige met een moeilijke bevalling

[trotse-mamma]

[QUOTE=trotse-mamma;65029041] wow jeetje ik ben dus niet de enige met een moeilijke bevalling ja schat, en toevallig mijn kleine was ook 4090 gram tbarkellah

[Riffia_Samra]

[QUOTE=Riffia_Samra;65029482] ja schat, en toevallig mijn kleine was ook 4090 gram tbarkellah haha dat is toevallig tbarkellah

[trotse-mamma]

[QUOTE=trotse-mamma;65029753] haha dat is toevallig tbarkellah maar heb jij dat oiok dat je die pijn niet kan vergeten , ik leefde nog 3 weken daarna in een enorme roes kon niet van de kleine genieten omdat ik echt getraumatiseerd was door die bevalling was zo heftig en ik ben niet eens in details getreden in mn verhaal. ik moest alleen huilen daarna en had nog overal pijn en nachtmerries heel raar.. ik ben zo bang dat ik bij de 2 inchslallah weer zelfde zal ervaren.

[BosseBol]

Zaterdag had ik heel de dag visite die bleven overnachten, ze maakten al heel de dag grappen dat het die dag zou gebeuren. We lagen nog geen half uur in bed en me vliezen braken, ik had er zolang op gewacht en toch brak me het angstzweet uit. Wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Wilde me man nog niet wekken omdat ik geen weeen had. Me zus en ma maakten toch me man wakker omdat ze zich zorgen maakten. We waren nog net in de lift van het zkh en me weeen begonnen, bhal hij rook het zkh. Het was toen 2:00u, we kregen een kamer en rond half drie werd ik getoucheerd. Ik had 3cm, dus nog niks want 3cm had ik al weken. Tweede keer dat ik getoucheerd werd was rond half zeven, de weeen warenondertussen heel erg heftig, maar wellou vordering in me ontsluiting. Ik dacht dat ik gek ging worden, kon me niet herinneren dat het zo heftig was met me eerste die weeen. Om 9:30u hield ik het niet meer en vroeg om pijnstilling, maar moest weer getoucheerd worden om te kijken of het wel kon. K had 3ibadelah pas 4cm, ik kon kiezen uit morfine in me benen of ruggeprik. De combi wellou slaap en de pijn liet me kiezen voor laatst genoemde. De arts die de verdoving moest inbrengen was bezig met een operatie en kon pas binnen een uur bij me zijn. Kreeg in de tussen tijd om te overbruggen de morfine en een infuu om de ontsluiting te laten vorderen. Het infuus zat er nog geen vijftien min in en toen kwam de arts, de ontsluiting was in die tijd 7cm geworden en toen vonden ze de ruggeprik te riskant. Ik werd helemaal para want ondertussen was de pijn gewoon ondraaglijk geworden. Het was bijna elf uu toen ik persweeen kreeg, ou ea ken rowet le rabi le glaqni. Ik heb bijna een uur geperst toen ze merkten dat de hartslag vna de baby minder werd.En met elke keer persen verloof ik mijn bewustzijn. Kreeg paniekaanvallen en begon te hyperventileren. Schaar werd erbij gehaald en de vacuumpomp. Het was of met de volgende wee bevallen of een spoedkeizersnee. Om 12.22 werd hij dan toch op de natuurljke weg geboren, met een pomp en wehed big time knip. Mijn manneke woog 3850 gram en heeft de naam Matin Fadi gekregen. Dag later kreeg ik een supergriep waarvan ik nog aan het herstellen ben. Door de hoest is de druk op me hechtingen en knip erg groot en daardoor ben ik nog steeds niet helemaal hersteld. Heb nog ontzettend veel pijn en kan nauwelijks iets doen. ALLAH YE SMEHLNA MEN EL WALIDIEN. Dat is het enige wat ik nog kan uitbrengen, en nogmaals ook na deze bevalling kan ik niet zeggen de pijn vergeet je zo. Insha Allah allemaal een waqfa sahla. .