Bekijk volle/desktop versie : --Verloren Kansen--



Pagina's : [1] 2

08-05-2009, 16:58
Hierbij wil ik jullie een verhaal laten lezen dat ik zelf heb verzonnen. Het is marokkaans getint en er zit de nodige drama, romantiek, maar ook grote delen met spanning en actie. Ik hoop dat jullie het eerst gedeelte wat vinden.
------------------------------------------------------------------------------------------------

Het was een regenachtige dag, hij had niets, hij was niemand en niemand keek naar hem om. Daar zat hij dan op het pleintje te tobben. Samir de slomo, zo werd hij genoemd. Je kon nou niet echt zeggen dat hij de snelste of de sportiefste was, maar slim dat hij was. Alleen niemand wilde met hem omgaan, samir was gewoon een stumper. Terwijl de regendruppels over zijn gezicht gleden bleef hij recht voor zich uit staren. Hij keek naar iets, hij keek naar de overkant waar een groepje jongens onder een klein afdak met elkaar in gesprek waren. Toen het groepje in de gaten kreeg dat samir naar ze keek begonnen ze hem uit te schelden. Maar het was net alsof samir niets hoorde, want in feite keek hij niet naar het groepje. Hij was in gedachten verzonken, hij dacht aan de toekomst die voor hem open lag aan de studies die hij zou kunnen gaan volgen. Hij zou zoveel moois uit zijn leven kunnen halen. Samir was 19 jaar en had totaal geen plannen het enige wat hij zeker wist, is dat hij niet bij het stereotype Marokkanen wilde horen. Hij dacht dat hij het verschil zou kunnen maken, dat hij de Nederlandse bevolking zou kunnen laten zien dat er niet alleen maar straatterroristen rond liepen. Vol goede moed begon samir die week sollicitatie brieven te schrijven. Hij voegde zijn uitstekende CV’s er dan ook bij en dacht dat hij binnen de kortste keren wel aangenomen zou worden. Nog geen 2 dagen later kreeg hij van één van de instanties bericht terug.

Beste meneer Aboul,

Hierbij willen wij u mededelen dat u niet geselecteerd bent om door te gaan met onze sollicitatie procedure. Hoewel we onder de indruk waren van uw CV zien wij geen toekomst in u. We zoeken iemand met meer ervaring op dit vakgebied en die persoon hebben we niet gevonden in u. Wij wensen u veel succes met verdere sollicitaties in de toekomst.
Met vriendelijke groeten,

Arie Bootsma,

Adjudant chef, personeelszaken

Samir scheurde de brief en bleef naar de snippers kijken die hij in zijn handen had gefrommeld. Ach het maakt niet uit dacht hij, dit is alleen maar 1 afwijzing. Hij dacht zeker te weten dat hij zou worden aangenomen. Maar de brieven die opgestuurd werden door de andere bedrijven bevatten allemaal dezelfde boodschap, Samir was niet aangenomen. Er kwamen de domste redenen in voor en Samir besloot dan ook om langs te gaan bij 1 van de bedrijven. Hij had zich goed gekleed, een Gucci pak aan, haar in model gebracht etc. Toen hij het kantoor van de personeelscef betrad ontving die hem met een grimas.

Personeelschef: Meneer Aboul neem ik aan?
Samir: Ja dat klopt, mag ik plaats nemen?
Personeelschef: Neemt u plaats, aub, gaat u zitten, laat u niet tegenhouden door mij.
Samir: Ik had enkele vragen over het weigeren van mij als werknemer voor dit bedrijf.
Personeelschef: En wat voor vragen zijn dat dan als ik vragen mag?

Ondertussen keek de personeelschef op zijn beeldscherm en begon afkeurend te knikken.

Samir: Nou, ik ben afgewezen op basis van woonplaats, omdat ik schijnbaar niet op de juiste plek zou wonen, waardoor ik niet optimaal zou kunnen functioneren.

De man keek hem doordringend aan, schraapte zijn keel en vervolgde.

Personeelschef: Meneer Aboul, ik ga niet tegen u liegen want dat vind ik niet gepast. De reden dat u niet bent gekozen voor deze baan is omdat we in u niet de werknemer zien die we zoeken. Wij zoeken een werknemer met minder geschiedenis, minder agressie als u begrijpt wat ik bedoel. En we hebben het idee dat we dan niet bij de allochtonen in dit land moeten zijn, en al helemaal niet bij Marokkanen.
Samir: Dat is de reinste discriminatie mijnheer. U beseft dat ik aangifte kan doen en dat ik veel problemen kan veroorzaken.
Personeelschef: We weten beiden dat u dat niet gaat doen, gewoonweg omdat u geen kans maakt. Vooral niet tegen iemand als ik, gaat u daar maar van op aan.

Samir stond op, keek nog een keer doordringend naar de personeelschef en kon zich niet meer inhouden:
Ien3ar hayatek, ya chitan! Vieze vuile nicht dat je bent, dit ga ik niet zomaar laten gebeuren daar kun je van op aan.

Nog voordat samir daarentegen wat kon zeggen werd hij afgevoerd en buiten de deur gezet.
Daar stond hij dan, in een te duur Gucci pak zonder baan en niemand die tegen hem op keek, niemand om mee te praten. Die dag veranderde zijn hele leven. Nee eigenlijk was het een gebeurtenis die later op de middag zou gebeuren die zijn hele leven zou veranderen.
Hij stapte de bus in en was onderweg naar huis toen er bij de eerstvolgende halte een Marokkaanse jongedame de bus instapte. Ze was beeldschoon en samir kon zijn ogen niet van haar afhouden. Ze had hem door maar gaf hem geen aandacht. Samir probeerde ook niet echt haar aandacht te krijgen, het enige wat hij bleef doen was naar haar staren totdat hij een stem achter zich hoorde.

Rachid: Samir jonge, wat kijk jij zo naar haar, wajow haha denk je dat je kans maakt?
Samir: Wat praat jij? Kans maken op wat? Ik kom net van zo een bedrijf af hè, weet je waarom ze me hebben geweigerd?
Rachid: Laat me raden, vanwege je afkomst, ik heb het je al zo vaak gezegd, ze willen ons niet man, als ze konden hadden ze ons afgevoerd naar Marokko met een spaarcentje en zouden ze ons nooit meer terug zien.
Samir: Jij hebt me nooit wat gezegd, jij spreekt nooit tegen me. Normaliter ben jij het altijd die me negeert als ik jou wat wil vertellen of je wat wil vragen.
Rachid: Sorry man, wollah kijk, dat was niet mijn bedoeling.. luister wij Marokkanen moeten elkaar steunen, juist in tijden zoals deze. Niemand wil ons, ewa zeg tfoe wat moet ik met hun, zo moet je denken. Niet zielig gaan voelen of wat dan ook, gewoon hun in het gezicht uitlachen.
Samir: Hoe bedoel je? En trouwens wat zeg jij sorry, 9 jaar niet tegen me gepraat en dan denk je dat sorry alles goed maakt?
Rachid: Kijk, ik probeer te zeggen, gedane zaken nemen geen keer. Maar gappie luister, wij kunnen zwaar gaan verdienen. Je weet wel in die business alles is te koop, alles is geregeld. Het enige wat wij moeten doen is onze vuisten laten zien en onze kennis. En van die kennis, tja ik ga niet ontkennen dat jij daar een heleboel van bezit. Luister weet je wat, kom straks om negen uur naar het pleintje, ik heb daar afgesproken met een paar matties van me en nog iemand, iemand die jou wel goed kan gebruiken. Ik moet er hier uit, ik verwacht je straks hè samir, dus stel me niet teleur.

Met een grijns liep Rachid weg, onderweg knipoogde hij nog naar het Marokkaanse meisje, dat hem geen aandacht gaf en stapte uit de bus. Samir bleef verdwaasd achter, na een paar minuten stopte de bus weer en het meisje maakte aanstalten om uit te stappen. Samir volgde haar en toen ze buiten stonden greep hij haar arm.

Samir: Luister, het spijt me maar ik kan je niet laten gaan. Ik ben bang dat als ik dat doe, dat ik je nooit meer terug zal zien en dat is dan de grootste fout die ik zou begaan.
Meisje: Jij bent er ook al zo eentje, met je gladde praatjes.
Samir: Nee wollah luister, toen ik jou zag, ik wist niet wat te zeggen. Ik dacht dat mijn ogen mij aan het bedriegen waren, want je bent wonderschoon. Ik wil je echt veel beter leren kennen.
Meisje: Jij meen het nog ook hè.. en waarom denk jij dat ik dat zal toelaten. Trouwens ik zou het fijn vinden als je mijn arm nu los zou laten.
Samir: oow ja sorry, normaal ben ik niet zo, maar jij maakt dingen in me los, ik weet niets anders te zeggen. Maar goed als je wilt dat ik je laat gaan dan doe ik dat ook.
Meisje: Luister, je lijkt me aardig en weet ik veel wat je nog meer bent.. Maar wie zegt dat je niet zoals al die andere bent, gewoonweg een smerige mol, een rat, een player.
Samir: Als ik zou playen, dan zou ik niet de sterren in je ogen zien fonkelen. Dan zou ik je niet een engel vinden in het licht van de zon of wel?
Meisje: Laat me niet lachen, safie ik weet genoeg. Weet je wat, de volgende keer kun je met iets beters komen.

Het meisje maakte aanstalten om te vertrekken, ze had al een paar stappen gedaan toen er iets opmerkelijks gebeurde. Samir rende haar achterna, pakte haar arm en fluisterde:

Wanneer de zon begint te schijnen,
En de problemen verdwijnen,
Dat komt door jou,
Ja jij bent die vrouw..
Want toen ik je zag verschijnen,
Wist ik niet zeker of je zou verdwijnen..
Want je bent een droom en daarom zeg ik wauw..

Samir zei dit met zoveel passie in zijn stem, dat het meisje zich omdraaide en hem minutenlang bleef aankijken. Ze keek met haar hoofd omlaag en mompelde: Ik vond het heel mooi, alleen sorry ik ben verloofd. Samir wist niet meer waar hij het zoeken moest, de zoveelste teleurstelling deze dag.

08-05-2009, 17:23


Die avond belandde hij dan ook daadwerkelijk op het plein met Rachid, een paar andere en een onderwereld figuur. Iedereen was uitvoerig in gesprek en wilde meteen meedoen, maar de onderwereld figuur wilde alleen het groepje hebben als Samir daadwerkelijk mee zou doen. In eerste instantie kon hij geen Nee zeggen, maar hij zei het toch. Samir was er nog steeds van overtuigd dat hij degene kon zijn die het verschil zou kunnen maken, dat hij de persoon was die het beeld wat de Nederlanders van de Marokkanen hadden kon veranderen. De grootste fout was juist om nee te zeggen in het bijzijn van de grote crimineel, zodra hij de afwijzing hoorde was niemand meer veilig. Hij begon te tieren en te foeteren en zei dat niemand meer mee mocht doen. Rachid wist hem om te praten en zorgde ervoor dat Samir bedenktijd zou krijgen, een week lang. Samir wist zeker dat hij in die ene week meer voor elkaar kon krijgen dan wat hij in een jaar kon doen bij die crimineel. Maar zoals men al vaker zegt, schijn bedriegt, en in dit geval doet de waarheid pijn.

Het was een maandagmorgen, Samir kwam net thuis van zijn dagelijkse ochtend sportsessie. Hij had zoals gewoonlijk flink gezweet en dat deed hem goed. Toen hij binnen kwam stond Rachid hem al op te wachten in de gang. Verbaasd was Samir niet, maar wantrouwig wel.

08-05-2009, 18:10
een goed begin.. ga snel verder.

08-05-2009, 19:19
Samir: Hoe ben jij binnen gekomen?
Rachid: Achterdeur gleed per ongeluk open, je moet je huis beter beveiligen gappie.
Samir: Breek je nu al in? Wajow, ik dacht nog wel dat je zei dat we vrienden moesten worden.. wat is er gebeurd met we moeten er voor elkaar zijn, we moeten elkaar steunen.
Rachid: Kijk en dat is nou waarom ik hier ben, wat zei ik nou in de bus, stel me niet teleur,, en wat doe jij? Klootzak, je verpest de beste deal van je leven, en waarom, alleen maar omdat je denkt dat je de moraalridder kan spelen. Ik zal je wat zeggen vriend, wat je ook doet, al ga je alle reten van alle Nederlanders hierzo persoonlijk likken dan nog zullen ze ons niet accepteren. Het is een feit en je moet je er bij neerleggen.
Samir: Ik zie het pas, als ik het geprobeerd heb. En weet je wat, ik ben jou en je matties met je grote praatjes spuugzat. Die drugsbaron heeft niets aan jullie, voor de zoveelste keer willen jullie mij gebruiken om hogerop te komen, om jullie zin te krijgen. Nou ik heb nieuws voor je mattie, dat gaat dus mooi niet door hè.
Rachid: Jij ziet het niet hè, deze gast wil ons een plezier doen, hij wil ons rijk maken. En het enige wat wij moeten doen is onze handjes een beetje te laten wapperen. Maar jij, wat doe jij, jij wijst het af, zonder hem aan te horen.
Samir: Gast, ik wil dat je opzout uit mijn huis en wanneer ik je nog 1 maal ongevraagd tegenkom hierzo dan bel ik de politie. Ik ben er van overtuigd dat die nog wel een Marokkaan in de bak willen stoppen, wat jij?

Geïrriteerd liep Rachid de deur uit, en Samir keek hem na. Nadat hij een douche had genomen, wat had gegeten en al zijn rekeningen had betaald besloot hij naar de stad te gaan. Toen hij bij de bushalte stond zag hij hetzelfde meisje vanuit de verte aan komen lopen met een paar vriendinnen. Hij wist dat nu ze verloofd was hij geen schijn van kans maakte, maar hij gaf niet op want zodra ze vlak voor hem stond stak hij zijn hand uit. Salaam ik ben Samir, volgens mij heb ik me de vorige keer niet voorgesteld zei hij met een glimlach op zijn gezicht. Het meisje keek hem nijdig aan, keek toen naar haar vriendinnen en glimlachte toen terug. Nou goed dan, omdat je zo goed kan dichten vertel ik je wel hoe ik heet, mijn naam is yasmin zei ze. Haar vriendinnen bleven eigenaardig achter haar staan, zachtjes hoorde hij ze fluisteren: Wajow, als ik haar was wist ik meteen al wat ik moest doen. Hij merkte dat ze yasmin zijn richting op duwden.

Samir: Heej, uhm.. als je wilt, ik ken een café hier om de hoek, nou eigenlijk is het meer een eethuis. Maar ik dacht als je honger hebt en zin hebt om even wat te gaan eten.
Yasmin: Nou ik zou eigenlijk met de meiden wat gaan doen vandaag het spijt me.
Samir: Nou dan gaan de meiden toch lekker mee, ik bedoel het hoeft niet lang te duren of zo. Tenzij je gewoon niet bij me in de buurt wil zijn. Hahah ben ik zo eng dan?
Yasmin: Oke, vooruit, maar het is geen date of zo, ik heb eigenlijk ook wel honger en als jij toch betaalt, dat sla ik niet af hoor.

Zelfvoldaan liep Samir voorop in de stoet van meisjes naar het café. In gedachten dacht hij, 1 gehaald nog 3 te gaan. Toen ze in het eethuis waren aangekomen bestelde hij 6 keer de dagschotel met allemaal verschillende soorten frisdrank erbij. De meiden bleven hem aanstaren, behalve yasmin dan, die keek ongemakkelijk uit het raam, alsof ze naar iets op zoek was. De dagschotels werden geserveerd en ze begonnen te eten ,yasmin keek echter niet op of om maar bleef haar ogen gericht houden op de dagschotel.

Samir: Alles goed tussen jou en je verloofde?
Aicha (vriendin): Verloofde? Haha welke verloofde,, nee nee onze yasmin kan geen man aan de haak slaan, daar is ze te verlegen voor.

Yasmin werd zo rood als een tomaat op dat moment en wist even niet wat te zeggen, ze verslikte zich dan ook in een stukje tomaat van de dagschotel en ze moest meerdere malen slokken water nemen om het goed weg te spoelen.

Samir: Nou ik was in de veronderstelling dat Yasmin verloofd was, ze gaf me die indruk om het zo maar eens te zeggen.
Yasmin: Het spijt me, ik had dit niet moeten doen, ik had niet op je aanbod in moeten gaan. Ik ga er vandoor nu, sorry.

Yasmin en haar vriendinnen stonden op en ze liepen het eethuis uit, een verbaasde Samir achterlatend.



reacties zijn welkom

08-05-2009, 19:57


dankjeh ga snel verder...

08-05-2009, 20:09
up up up. ik w8 op een vervolgje

08-05-2009, 20:19
hier een vervolgje laatste voor vandaag

Die middag toen hij naar huis terugkeerde vanuit de stad kwam hij Rachid tegen. Zodra rachid hem zag greep hij Samir bij de arm en trok hem een steeg in.

Rachid: Luister, ik ga een winkel beroven, ik ben krap bij kas man. Ik heb totaal geen geld en die verdomde kaaskoppen willen mij geen uitkering meer verschaffen. Dus ik vroeg me af, zou je… nou kijk ik weet dat je goed bent met alarmsystemen en zo, dus zou je er eentje voor me willen uitschakelen?
Samir: Waneer ga je de overval plegen?
Rachid: Morgenavond om middernacht precies.. dus kan ik op je rekenen?
Samir: Weet je wat.. ik heb schijt.. ik zal er zijn.

Samir maakte zich los van rachid en liep nonchalant richting huis waar hij een koude douche nam. Natuurlijk zou hij het alarmsysteem niet uit gaan zetten, hij was zo gek nog niet. Nee hij was wat anders van plan, hij zou Rachid erbij lappen, net zoals rachid bij hem altijd een mes in zijn rug heeft gestoken. De avond veranderde in een nacht en de nacht in een ochtend. De wekker ging en Samir sliep door, de wekker ging weer en Samir sliep door. En zo ging het alsmaar door tot het 11 uur ‘s ochtends was. Samir wreef in zijn ogen, draaide zich om op zijn zij, richting de wekker en begon te schreeuwen. Hij was te laat voor zijn sollicitatiegesprek, snel maakte hij zich klaar. Het eerste gesprek had hij sowieso al gemist maar het tweede dat kon hij net nog halen. Vijf minuten na de afgesproken tijd kwam hij het kantoor binnen van de omroepbaas van de regionale omroep in Zwaandrecht waar Samir woonde.

Directeur: U bent te laat meneer Aboul. Wel 5 hele minuten!
Samir: Het spijt me meneer, ik heb een beetje vertraging opgelopen.
Directeur: Sorry maar ik kan er niets anders op zeggen dan dat ik u niet geschikt vind voor deze baan, mede omdat u tekort schiet bij het begrip tijd. En dan te spreken over op tijd. Kijk wij zijn stipt en we nemen alleen maar stipte mensen aan. Het spijt me, maar ik moet u helaas verzoeken om te gaan.
Samir: Maar meneer, kunt u dit niet door de vingers zien. Ik heb deze baan echt heel hard nodig.
Directeur: Nou dat zie ik, anders was je wel gewoon op tijd gekomen.. nee nee meneer dat gaat zomaar niet.

Samir liep het kantoor uit en hield de deur nog open voor een volgende sollicitant. Nog voordat de deur dichtviel hoorde hij hem zeggen ‘het spijt me dat ik een uur te laat ben mijnheer de directeur, maar ik heb een latere trein moeten nemen.’ Waarna de directeur zei: ‘Ach dat geeft niet mijn beste, het gaat er om dat u er nu bent of niet soms?’ De woede begon te borrelen bij Samir, maar hij bleef rustig zitten, hij wilde weten hoe dit sollicitatiegesprek zou aflopen. Nog geen kwartier later kwam de sollicitant naar buiten en begon verwoed te bellen.

Ja ik ben aangenomen. Ja goed hè, echt ik ben zo trots op mezelf. En het maakte niet uit dat ik te laat was, nee echt niet.. Weet je wat hij zei, dat het niet ging om op tijd of te laat, maar dat het ging om het leveren van uitstekend werk. Ja we gaan het vieren, ik ben onderweg naar huis.

Hij hing op, en toen pas leek het hem op te vallen dat Samir zich ook in de kamer bevond. De man liep wat dichter naar Samir toe en fluisterde: Het spijt me voor je, maar je weet wat ze zeggen, alleen de beste zijn overwinaars. Misschien moet je het eens gaan proberen bij de vuilnismannen, ik heb gehoord dat die nog personeel zoeken. Verbeten hield Samir zijn mond, het scheelde niet veel of hij had de man een mep verkocht, maar hij hield wijs zijn mond. Zodra de sollicitant weg was stormde Samir de kamer van de directeur weer in.

Samir: Weet u wat het is, ik ben mensen zoals u spuugzat. En dit is niet de eerste keer dat ik dit meemaak. En ik zal aan u hetzelfde beloven als wat ik aan die ander heb beloofd. Ik laat het hier echt niet bij zitten!!

Boos, kokend van woede liep Samir weg, stapte in zijn auto en reed terug naar huis. Om daar voor een nog veel grotere verassing te komen staan. Hij zou in een echte hel belanden. Zodra hij thuis kwam nestelde hij zich in een fauteuil in de woonkamer. Nog geen uur later werd er opeens een inval gedaan. De deur werd opengebroken en in de hal stonden opeens 9 agenten. Toen Samir een stap in de hal zette werd hij onder schot gehouden door 3 van hen. Hij deed zijn handen omhoog zoals ze vroegen en ging op zijn knieën zitten. Een enkele agent bleef het pistool op hem gericht houden, de 2 anderen begonnen hem te fouilleren en de rest ging op zoek. Samir wist niet waarna ze op zoek waren, hij had niets illegaals in huis. Na een half uur op zijn knieën in de hal te hebben gezeten werd er luid van boven geroepen: Het is hem, Jep het is hem.
Er werd een zak over zijn hoofd gegooid en hij werd meegevoerd. Dit was het begin van het einde.
Vanaf die dag was Samir officieel een terrorist, althans hij was een verdachte van terroristische misdaden want ze konden niets anders bewijzen. In zijn woning had de politie namelijk een paar plattegronden gevonden van belangrijke gebouwen in Amsterdam en ook een plattegrond van het centraal station. Ook stond er informatie op zijn pc over hoe je een bom moest maken en filmpjes van al qaida rekruten. Genoeg bewijs om hem te bestempelen als terrorist, de voornaamste reden was dan dat hij Marokkaans was maar goed dat volgens hen was dat niet de hoofdzaak. Nadat ze niets konden bewijzen en Samir ook geen strafblad had werd hij na 3 dagen zwaar en intens verhoor vrijgelaten. Hij had de littekens om te bewijzen dat de politie daadwerkelijk je vriend niet was zoals ze wel suggereerden op al die reclames. Vanaf dat punt wist hij, dat hij niemand meer kon vertrouwen, dat hij niet degene was die Nederlanders op andere gedachten kon brengen. Nee, dit was er zo ingeprent zo waren ze gewoon. Ze wilden niet weten dat er ook Marokkanen waren die niet in aanraking met de politie kwamen, ze wilden juist van hen af. Nu zag Samir het glashelder, hij wist wat hem te doen stond. Toen hij thuis kwam werd hij voor de deur opgewacht door Rachid.

Rachid: Echt vieze naaistreek wollah, je zegt zo van, ja ik heb schijt, ja ik kom je helpen ja.. maar je komt niet..
Samir: Luister gast, ik had een reden oke, niet alles draait om jou.
Rachid: Jonge, ik weet niet wat je praat, zeg nou maar gewoon dat dit allemaal gepland was, ik ben niet dom..
Samir: Gast luister, de politie heeft me opgepakt als potentiële terrorist, kun je het geloven terrorist, ik heb dagen in sjien verhoorkamer moeten zitten. Ik ben kapot geslagen, ik wist niet waar ik was. Je hebt gelijk, je had gelijk over alles en dat wij Marokkanen er voor elkaar moesten zijn. We kunnen een front vormen, wij kunnen samen werken, wij moeten naar onszelf kijken en er niets om geven wat hun van ons denken.
Rachid: Zo mag ik het horen broeder. Wollah echt het spijt me dat die agenten je hebben opgepakt, je bent cool, je bent clean. Je bent niet eens 1 van ons, je bent een goede mocro en dan pakken ze je zo.
Samir: Luister, ik heb niets aan je spijt, weet je wat ik wil, ik wil dat je Malik belt en zegt dat ik meedoe. We gaan de business in vriend, we gaan rijk worden. Maar laat me even slapen oke, ik heb 3 dagen niet geslapen.

Samir opende de voordeur, draaide zich om, keek naar Rachid, knipoogde naar hem en sloeg de deur achter zich dicht.

Rachid pakte zijn telefoon en sprak:

Luister Malik, het is gelukt. Hij is opgepakt en je had gelijk, hij is meteen van gedachten veranderd. We moeten dit wel beetje bij beetje doen oke, ik merk nog wel dat hij met sommige dingen worstelt, masja laat alles aan mij over ik regel het. Oow ja, en ik wil dat je het bedrag verdubbelt wat je me geeft want als je Samir wilt is het bedrag wat ik nu van je krijg maar een zakcentje.

09-05-2009, 13:43
verder

09-05-2009, 14:14
Rachid hing op en begon te lachen, wat zijn er toch domme mensen op de wereld dacht hij in zichzelf. Die Samir weet niet eens wie zijn echte vrienden zijn, straks denkt hij nog dat zijn vijanden vrienden zijn. Met een grijns op zijn gezicht liep hij richting het pleintje. De zon ging onder en zakte achter de horizon terwijl Rachid en zijn matties op het pleintje aan het chillen waren en Samir eindelijk zijn welverdiende rust kon pakken. De rust die maar van korte duur zou zijn omdat de volgende dagen hectisch zouden worden.

Midden in de nacht werd Samir plots uit zijn bed getrokken, toen hij de tijd kreeg om zijn ogen op te doen zag hij 5 mannen met bivakmutsen op voor hem staan.

Man: yallah zied, opstaan!!
Samir: Rot op man! Kom je hier inbreken of zo, ik bel de politie!
2de man: Nee, we komen niet inbreken, we komen je meenemen.
Samir: Ik ga nergens heen, wat denken jullie wel tozz dat ik met jullie mee ga?
1ste man: Als het niet goedschiks gaat dan maar kwaadschiks hè.

De vierde en de vijfde man sprongen op Samir af om hem in bedwang te houden en de leider van het stelletje hield Samir een doekje met chlorofyl voor waardoor hij meteen buiten westen raakte. Ze bonden hem vast, plakten zijn mond dicht en tilden hem zo naar buiten toe. Daar gooiden ze hem zonder pardon in de kofferbak van de auto en reden weg.
Toen Samir eenmaal bijgekomen was, wist hij niet waar hij was, het enige wat hij zich kon herinneren was dat hij Rachid had opgegeven Malik te bellen. Het verbaasde hem dan ook niet zo heel erg veel toen Malik door de deuropening naar binnen kwam. Samir wilde wat zeggen maar toen pas viel het hem op dat hij vastgebonden zat aan een stoel en zijn mond nog steeds dichtgeplakt was. Malik keek hem aan met een glinstering in zijn ogen. Toen gaf hij de opdracht aan 1 van de mannen om het plakband van Samirs mond te halen.

Malik: Welkom Samir, ik wist dat je zou komen mijn vriend.
Samir: als dit de manier is waarop je je vrienden behandelt dan vraag ik me af of ik niet beter je vijand kan zijn.
Malik: het is je nog wel gevraagd Samir, ze vroegen je beleefd om mee te gaan maar je weigerde.
Samir: Dus toen ben ik maar verdoofd en ontvoerd, en dat vind jij normaal?
Malik: Luister, het gaat er om dat je er bent, kijk ik weet dat je goed bent in dingen regelen.
Je moet voor mij het alarmsysteem van de centrale bank even goed bekijken en zeggen hoe we het kunnen ondermijnen.
Samir: Als je echt wil dat ik meedoe dan maak je me los en sluit je me niet hier op maar dan praten we in een normale ruimte, nu is het net alsof het tegen mijn wil is en dat is toch niet zo of wel?

Malik aarzelde even maar gaf toch opdracht om Samir los te maken. Toen vervolgde hij: Geen grapjes hè Samir, want je weet wat ik doe met grappenmakers.

Samir: Laat me raden, je zorgt ervoor dat ze de lol van het leven nooit meer in kunnen zien?
Malik: Zoiets ja, ik zorg ervoor dat ze het leven nooit meer zien als je begrijpt wat ik bedoel.

Malik ging Samir voor naar zijn auto en Samir stapte in. Ze reden naar een eetcafé net buiten de stad waar Samir toevallig yasmin tegen het lijf liep.

Samir: yasmin! Heey ik sta hierzo!!
Yasmin: Het spijt me, maar ken ik jou?
Samir: Ja toch, van het eethuis, je weet wel met je vriendinnen en zo.
Malik: Safie zo is het genoeg, loop door eh uilskuiken rou7.

Verbaasd omdat hij niet wist wat er met Malik was liep Samir door naar binnen en nam plaats aan 1 van de tafeltjes.

Malik: Luister, als ik je nog 1 maal betrap op het praten met mijn zusje dan maak ik je af. Echt dan ben je er aan. En ik vergeef je nu voor de fout dat je haar een soort van uit eten hebt genomen omdat je niet wist dat het mijn zusje was maar ik zweer je volgende keer kom je er niet zo gemakkelijk van af.
Samir: Overbeschermend ben je man, ik heb haar niets maar dan ook niets aangedaan. Gast luister, als je wilt dat er een samenwerking plaats vind dan zul je moeten respecteren dat ik niet altijd ja tegen je zeg en zul je me moeten vertrouwen.
Malik: Oke, weet je wat, weet je hoe we het gaan doen, als jij bij mijn zusje uit de buurt blijft dan zorg ik er voor dat je alles krijgt wat je wilt. Maar hier heb ik alle informatie voor je over de centrale bank, in deze envelop. Morgen zal 1 van de schoonmakers op wonderbaarlijke wijze absent zijn en ik weet dat je heel goed bent in vegen, als je begrijpt wat ik bedoel.

Samir knikte instemmend naar Malik waarop deze zijn weg weer hervatte, samir achterlatend in het eetcafé. Nog geen 3 minuten daarna kwam Yasmin opeens voor hem zitten.

Yasmin: Wat heb jij met mijn broer te maken? Begeef jij je ook in die zaakjes?
Samir: Om eerlijk te zijn, weet ik op dit moment niet waar ik me bevind wollah, maar ik weet 1 ding, het is niet goed.
Yasmin: Ik dacht dat jij anders was, wollah het was je gelukt, je had me overtuigd ik zag in jou een toekomst, maar dromen zijn echt bedrog.
Samir: Nee kijk, ik heb het geprobeerd op de goede manier te doen wollah. Ik heb me ingespannen, je moet me geloven.

Samir vertelde Yasmin alles, over zijn schooltijd, over zijn serieuze sollicitatiebrieven, over de afwijzingen zelfs over zijn arrestatie. Ze bleef hem strak aankijken en schudde af en toe afkeurend nee.

Yasmin: Dus dan zoek je het maar op in de slechte branche?
Je wilde de wereld toch beter maken, je wilde toch verschil maken op de wereld, ewa doe dan!
Samir: Ik weet niet, ik denk dat wij Marokkanen elkaar gewoon moeten blijven steunen.
Yasmin: Luister, wat Malik doet is echt verkeerd, ik ben het er niet mee eens. Ik vind dat je het best kan stoppen, ik wou gewoon dat hij dat ook deed.
Samir: Maar als ik stop, zie je dan een kans voor ons twee?
Yasmin: Ik weet dat mijn broer het niet zal toelaten, maar ik zal eerlijk zijn, ja dan zie ik een grote kans voor ons.
Samir: Dan moet ik nu even iets regelen met je broer, Ik ga hem vertellen dat ik stop wollah. Hier heb je mijn nummer voor het geval je me nodig hebt.

09-05-2009, 14:30
Nieuwe fan!

09-05-2009, 15:59
Samir pakte zijn telefoon om yasmins nummer op te slaan en zag tot zijn verbazing dat Maliks nummer was toegevoegd aan zijn contactpersonen. Kort daarna belde hij Malik op en sprak met hem af op een binnenplaats maar dit stond Malik niet toe. Malik zei dat hij een auto zou sturen die Samir persoonlijk op zou halen en dat Samir dan naar Malik gebracht zou worden en Samir ging akkoord.
De auto kwam en Samir stapte in, ze reden naar de villa van Malik en eenmaal aangekomen werd Samir eerst gefouilleerd. Daarna werd hij naar een soort van woonkamer geleid en er werd hem vertelt dat Malik over een half uur bij hem zou zijn. Samir werd alleen gelaten omdat hij toch nergens heen zou kunnen gaan. De hele boel was beveiligd merkte hij dan ook en hij nam plaats op de sofa. Toen viel het hem op dat er een hele stapel dossiers op de tafel lag. Nieuwsgierig als hij was nam hij een kijkje, maar tot zijn grote schrik was er 1 map waar zijn naam op stond. Hij begon te lezen:

Samir Aboul
19 jaar en van Marokkaanse komaf.
Nooit in aanraking geweest met justitie.
(potentieel slachtoffer)

Werkmethode: Aanbieden van werk, en proberen interesses te wekken. Interesse opwekken op gevoel inspelen. Zorgen dat de persoon in kwestie nergens wordt aangenomen. Als dat ook niet helpt tot het uiterste gaan en in aanraking laten komen met justitie voor zware delicten. Een mogelijkheid is terroristische aanslag, bijlagen toegevoegd.

Samir kon zijn ogen niet geloven, hij bladerde door en zag een lijst met allemaal bedrijven waar hij had gesolliciteerd met geldbedragen ernaast staan. Zoveel had Malik hen kennelijk betaald om Samir niet aan te nemen. Daarna kwam hij informatie tegen over hoe je een bom moest maken en er zat ook een cd bij. Dat zal vast de software zijn die ze op de computer hadden gevonden dacht hij. Hij bladerde verder en zag op de laatste pagina in grote letters. Rachid Ben Khlifa uitbetalen: 150.000 euro contant voor levering van goed werk.
Samir hoorde voetstappen dichterbij komen en zo snel als hij kon liet hij alles weer bij het oude, net alsof hij er nooit aan gezeten had. Nog net op tijd want Malik kwam binnen, hij glimlachte van oor tot oor en bood Samir wat te drinken aan maar Samir sloeg het af.

Malik: Nou vertel, waar wilde je me over spreken?
Samir: Ja, nou… ik heb nog geen wapen
Malik: Oow is dat alles haha je klonk zo ernstig, ik dacht bijna dat je wilde stoppen haha..

Samir begon uitdrukkingloos mee te lachen.

Samir: Haha stoppen, waarom zou ik daar heb ik toch geen reden toe, zoals je al eerder zei jullie zijn nu mijn vrienden. En niet zomaar vrienden, maar mijn beste vrienden, de politie en zo daar heb ik niets mee te schaften die rotzakken.
Malik: Zo is het! Ik vind het nog steeds een naaistreek dat ze je hebben opgepakt terwijl je duidelijk in de val gelokt bent door iemand. Misschien was het wel zo een teringlijer uit je wijk, en ik bedoel daarmee een Hollander haha.
Samir: Nou, ik denk, nee ik weet zeker dat het een teringlijer uit mijn wijk was.

Samir grijnsde eigenaardig naar Malik en die gaf de opdracht aan 1 van zijn bediende om een pistool te halen. Deze gaf hij aan Samir met alle benodigdheden erbij. Hij klopte hem op zijn schouder en liet hem uit, maar voordat hij dat deed gaf hij de opdracht om Samir vanaf nu niet meer te fouilleren, dat hij 1 van hen was. Malik dacht dat hij Samir helemaal in zijn pocket had, maar dat was iets waar hij zich dan ook zwaar in vergiste.

Toen hij buiten bereik was van Malik pakte Samir zijn mobiel en belde yasmin op. Ze besloten dat ze elkaar zouden zien op een neutrale plek. Toevallig was yasmin nog in de stad en er was een rommelmarkt aan de gang dus vroeg yasmin aan samir of hij naar de rommelmarkt wilde komen.

Met een gehaaste blik speurde Samir de rommelmarkt af maar geen Yasmin te zien. Toen hij een hand op zijn schouder voelde dacht hij dat zij het was, maar toen hij zich omdraaide.

Samir: Ya..
Rachid: Ya wat? Verwachtte je iemand anders nigh? Iemand wiens naam met een Ya begint? Haha
Samir: Nee man tuurlijk niet, ik wilde zeggen yallatief maar goed, what’s up?
Rachid: Niets, ik kwam hier gewoon even een kijkje nemen en toen zag ik je staan. En ik kon mijn mattie niet passeren zonder te groeten, je weet tog!
Samir: Heb jij Malik nog gesproken de laatste tijd of niet?
Rachid: Toevallig heb ik over een half uur een afspraak met hem, hoezo?
Samir: Nee, zomaar, ik vroeg me dat af, weet je nog ik had je gevraagd hem te bellen..
Rachid: Ooow dat, ja sorry dat het zo hardhandig ging, dat ik je aan je arm trok en zo.
Samir: Zat jij ook tussen die 5 personen?
Rachid: Jaa man!! Hha herkende je me niet of zo, maar goed het spijt me dus kunnen we het laten gaan?
Samir: Tuurlijk jongen, we weten allebei toch waar je het voor deed, daar gaat het om.
Rachid: Zo is het, ik ben blij dat je het begrijpt, respect man!
Samir: Maar ik ga nu even door met kijken als je het niet erg vind, nog een leuke dag verder Rachid, keep it cool.

Samir vervolgde zijn weg en kwam langs een ballonnenkraam, een clown stond aan de kant met een paar ballonnen in de hand.

Clown: Meneer, meneer, u moet gewoon een ballon, ik zie het gewoon.
Samir: Huh, wat is er met jou man a rare, ik wil geen ballon. Rot op of zo.
Clown: Weet je wat, ik geef u er eentje gratis, 1 van mijn mooiste ballonnen. Echt prachtig zijn ze, kijkt u zelf maar.
Samir: Ben je doof of zo? Ik wil je ballonnen niet oke. En laat mij verder gaan met waar ik mee bezig was.
Clown: Misschien kan de ballon u helpen die persoon te vinden als u begrijpt wat ik bedoel.

Dit zei de clown op een rare manier en vervolgens knipoogte hij ook nog naar Samir.

Samir: Sta je me nu te versieren of zo? Tfoe, le7mar.
Clown: Hier neem die ballon nou maar oke!!

De clown drukte de ballon geïrriteerd in de armen van Samir, en toen viel Samir wat op. Er hing een kaartje aan de ballon.

Parkeerterrein achter station.
Y

Samir wist genoeg , gaf de clown een briefje van tien en knipoogde terug. Toen begaf hij zich naar het parkeerterrein. Meteen daar aangekomen reed er een auto voorlangs en hij wist gewoon dat het Yasmin was dus hij stapte in. Ze reden weg, op weg naar een veilige plaats waar ze rustig konden praten.

Samir: Leuk trucje met die clown, ik dacht even dat hij mij aan het versieren was haha.
Yasmin: Dat was een collega van me van het werk, die was wel bereid me te helpen, maar vertel wat was er nou zo dringend?
Samir: Luister, Malik zit achter dit alles, die arrestaties, hetgeen dat ik niet aangenomen werd door die bedrijven, alles.
Yasmin: Samir, dit kun je toch niet menen. Ik wist dat Malik ver ging in dingen, maar zo ver?.. ik weet niet hoor, dit klinkt niet zoals Malik.
Samir: Luister ik heb het zelf gezien, hij had een stapel mappen op de tafel liggen bij hem thuis en ik zag mijn naam ertussen en daar stond alles in. En met alles bedoel ik alles yasmin!
Yasmin: Maar heb je hem wel gezegd dat je stopt, ja toch? Zeg dat je het hem hebt gezegd Samir!
Samir: Ik ga niet stoppen, ik ga net zolang door totdat ik hem te gronde heb gericht. Al is het je broer, het kan me niets meer schelen. Hij heeft mijn leven verpest.
Yasmin: Dit kun je niet menen Sam, kom op, je weet zelf ook wel dat Malik een maatje te groot voor je is.
Samir: ik ontken niet dat er veel werk in gaat zitten, maar het gaat me lukken, let maar op. dus daarom om jou niet in gevaar te brengen, wil ik je vragen op me te wachten. Of althans ik laat je beter gaan, zodat je gewoon gelukkig kunt worden.
Yasmin: Weet je wat het is met jou, jij wil het ene en het andere. Jij kan niet genoegen nemen met iets en je rug naar het andere toekeren. Maar goed zoals jij het wilt, dan is dit ons laatste contact, ik zet je nu wel af waar je wil zijn en dan is het gedaan.

09-05-2009, 16:18

Upp ' ga zo door!


09-05-2009, 17:35



Citaat door zinaomi:

Upp ' ga zo door!



tnx voor je comment ik zal zo een vervolg plaatsen

09-05-2009, 17:37
Samir stapte uit en keek Yasmin na, verdrietig maar vol doorzettingsvermogen liep hij de rest van de afstand naar huis. Thuis aangekomen bestudeerde hij de informatie die in de envelop stond, deed het pistool goed weg en maakte een maaltijd klaar voor zichzelf. Hij bleef tot laat in de avond de plattegrond van de bank goed bekijken en probeerde deze uit zijn hoofd te leren, iets wat niet echt lukte. De volgende ochtend verscheen Samir in schoonmakerpak bij de bank.

Samir: Goedemorgen mevrouw, zou u mij kunnen vertellen waar ik moet zijn?
Receptioniste: U bent de vervanger neem ik aan, nou eerste trap aan de rechterkant omhoog en dan aan u linkerkant de kamer, daar staan de schoonmaakspullen.
Samir: hartelijk bedankt mevrouw.

Samir liep de trap op en haalde het schoonmaakkarretje uit de opslagkamer. Hij bekeek alle ventilatieschachten goed en merkte ook op dat er bij elke verdieping een apart alarmsysteem ingeschakeld was. Die zouden ze ‘s nachts dus echt niet kunnen uitschakelen tenzij er een stroomstoring zou zijn. Er kwam een medewerker van de bank de grote hal in lopen en Samir deed net alsof hij druk bezig was met de grote schoonmaak. De medewerker liep naar een deur en zei RIVERA. De arme man had niet in de gaten dat Samir er met zijn oren bovenop zat. Het enige wat hij nu nog moest doen was op zoek naar de kluis. Deze was al snel gevonden toen 1 van de andere schoonmakers hem riep om samen de kluis schoon te maken. Samir volgde en kwam er achter dat de kluis op de benedenverdieping was, een soort kelder. Ook hier had je weer iets nodig, namelijk een keypas. Samir wist dat zonder keypas de operatie zou mislukken dus waagde hij een poging.

Samir: Mag ik wat vragen?
Schoonmaker: Ga je gang.
Samir: Nou het klinkt misschien een beetje gek, maar zou ik als vervanger de keypas erdoorheen mogen halen. Ik ben nog nooit in een bank als deze geweest, zo immens, zo bijzonder.
Schoonmaker: Ga je gang, maar nadat we klaar zijn moeten we de pas er nogmaals doorheen halen om af te sluiten.
Samir: Geen probleem, ik zou het een eer vinden om dat ook te mogen doen.

De schoonmaker overhandigde Samir de pas en Samir liet deze in de gleuf glijden. De deur naar de kluis sprong open en ze gingen naar binnen. Na 2 uur schoonmaken was het wel genoeg geweest en ze besloten dat de kluis nu wel schoon genoeg was. Samir liet de pas weer in de gleuf glijden en de deur viel met een smak dicht.

Samir: ik voel me echt misselijk, is hier ergens een wc?
Schoonmaker: Ja, tweede deur aan je rechterkant als je hier uitloopt, ga maar gauw, voordat we weer moeten schoonmaken.
Samir: oke dank je wel, ik haast me en zal zo terug zijn.

Gehaast liep Samir dan ook weg, maar in plaats van naar de wc te gaan ging hij naar boven de grote hal in. Het was nog redelijk rustig in de bank dus in de hal was op dat moment niemand te zien. Samir deed het schoonmakerpak uit, stak de keypas in zijn broekzak en stopte het schoonmakerpak in een vuilnisbak. Toen vorderde hij zijn weg, op weg naar de uitgang. Hij kwam nog langs de receptie, maar de receptioniste kon hem niet herkennen omdat hij met zijn achterhoofd naar haar gericht was. Zodra Samir buiten was werd hij opgehaald door 1 van de mannetjes van Malik. Ze reden naar het landhuis van Malik waar hij al voor de deur stond te wachten.

Malik: En is het gelukt?
Samir: Eitje, schoonmaker gespeeld daarna net gedaan alsof ik ziek werd en voila, hier is de keypas.
Malik: Hou jij hem maar, je hoeft me niets uit te leggen over het alarm, want ik geef jou de leiding vanavond.
Samir: Dat is me een hele eer Malik, vanwaar die beslissing als ik vragen mag?
Malik: Je hebt naar me geluisterd, je bent uit de buurt gebleven van mijn zusje. Je bent te vertrouwen, je kunt hier nog opklimmen jongen.
Samir: Dat ben ik ook van plan Malik, dat ben ik van plan.

Het werd Samir niet toegestaan naar huis terug te keren.
Omdat hij als leidinggevende werd gezien, was er een grote rol voor Samir. Het enige wat hij moest doen was dan ook beloven dat hij zich zelf zou opofferen voor de missie. Zonder angst of twijfel in zijn stem deed hij dit ook, tot grote verbazing van Malik. Die avond was het dan zover, er reden 5 wagens voor en vijftien man stapten in. Het was allemaal piekfijn geregeld, iedereen had zijn orders en er zou dan ook niets mis kunnen gaan. Het eerste groepje van 5 man zorgde ervoor dat de stroom uitgeschakeld werd. Samir en zijn compagnons maakten de weg vrij naar de nooduitgang waar weer een ander groepje van 5 man op miraculeuze wijze de deur wisten open te breken. Met zijn tienen liepen ze de grote hal in, omdat ze niets konden zien moesten ze heel voorzichtig zijn. Uiteindelijk kwamen ze aan bij de kluis waar Samir de keycard uit zijn zak haalde en die erdoorheen schoof. De kluis opende zich en de mannen stopten het geld in de tassen. Ze waren net klaar en Samir had net de keycard weer door het slot heen geschoven toen het licht opeens aan ging. De mannen raakten in paniek, want hoe konden ze nu nog de bank uit komen zonder gezien te worden. Het werd al helemaal erg toen ze het licht van politiesirenes buiten zagen.

09-05-2009, 18:08
Samir: Tfoe man, hoe kan dit? Iemand moet ons gezien hebben dat kan niet anders.
Mo: Kom op man, nu kunnen we net zo goed naar buiten gaan en onszelf overgeven of gewoon mensen neerknallen. Inchallah komen we er levend uit.
Samir: Jij bent gek man, maar je hebt gelijk we komen er niet uit. Of wacht, ik krijg opeens een idee. Bel de rest die buiten staat en zeg dat ze alvast terug moeten rijden naar de basis. En jij daar, bel Malik en vraag hem een helikopter te sturen nu!
Mo: Wat ben je van plan?
Samir: Dat zie je nog wel, volg mij!

Samir rende voorop richting de trappen, toen stond hij voor dezelfde deur als eerder die dag. Met een twijfelachtige toon riep Samir rivera en de deur gleed open. De anderen keken Samir vol ongeloof aan maar tijd om te klappen hadden ze niet. Ze konden al horen dat de politie ze dicht op de hielen zat. Toen de laatste man langs de deur was trok Samir deze weer dicht, niemand mocht weten hoe ze hadden kunnen ontsnappen, dan zou die arme man zijn baan kwijt kunnen raken.
Tien trappen liepen ze uiteindelijk in een topsnelheid op om op het dak te geraken en toen ze er waren kwam de helikopter net aan op het dak. De politie kreeg het nu ook door maar voordat ze actie konden ondernemen waren de mannen de helikopter al ingesprongen en steeg de heli op. Een miraculeuze ontsnappingspoging dat was wat Malik er van vond. Al was het niet gepland, Samir kreeg vanaf toen vaker de leiding in dit soort missies. En samir, samir die was al blij genoeg dat Malik hem nu meer begon te vertrouwen. Zo zou de klap namelijk harder aankomen als hij hem van zijn troon zou stoten.

Maanden was Samir bezig met verschillende klussen voor Malik, en daardoor wist hij ook makkelijk te infiltreren in de smerige zaakjes waar Malik mee bezig was. Hij mocht dealtjes sluiten, met compagnons uit eten gaan en veel meer dingen. Het was verbazingwekkend dat Samir nog tijd over had om plannen te smeden om het hele netwerk op te rollen. Er waren een paar maanden voorbij gegaan en Samir had een topplan bedacht. Als eerst besloot hij contact op te nemen met de politie maar omdat hij wist dat mensen hem in de gaten hielden besloot hij het heel anders aan te pakken.
Die avond reed hij naar Maliks huis en begon met de start van zijn plan.

Samir: Kun je het geloven? Ik sta gewoon goed geparkeerd, en dan geven ze me een bon! Tfoe echt he, ze hebben totaal niets te doen, teveel vrije tijd om handen of zo. Maar ik laat het er niet bij zitten!
Malik: Doe rustig sam, ga zitten drink wat met me. Maak je niet zo druk om die sukkels, wij stikken toch van het geld, je kunt best wat missen.
Samir: Het gaat niet om het geld het gaat om het principe, ze pakken ons altijd omdat we mocros zijn, maar ik ga naar ze toe en ik ga ze uitleggen dat ik het er niet bij laat zitten.
Malik: Wil je nu gaan? Moet ik iemand meesturen die je bij kan staan? Voor het geval ze moeilijk doen of zo?
Samir: nee man dit moet ik zelf doen, ik spreek je nog.

Samir stapte in zijn auto en reed naar het bureau toe, hij liep naar binnen en vroeg om het hoofd van de recherche. Een tengere Marokkaanse man verscheen in de deuropening en wenkte Samir dat hij hem moest volgen.

Rechercheur: Goedendag meneer, Mohammed Anouar, hoofd recherche, wat kan ik voor u betekenen.
Samir: Ik ben hier om een dealtje te sluiten, ik neem aan dat je het netwerk van Malik kent? Ik kan ze voor je oprollen, in ruil voor gerechtigheid voor alle slachtoffers van Malik. Ik wil niet dat mijn naam wordt genoemd in het onderzoek. En ik wil buiten dit alles worden gehouden, ik wordt jou bron.
Mohammed: Weet je, dat je heel veel van me vraagt, maar we zijn ook al een tijdje op zoek naar dit netwerk van Malik. Maar ik wil wel dat je ze allemaal oprolt, niet alleen Malik, maar ook zijn contacten, zijn vrienden, zijn leveranciers, iedereen.
Samir: Met plezier, maar dan moet jij me beloven dat zijn zusje Yasmin er buiten wordt gehouden.
Mohammed: Je bent wel erg beschermend tegenover zijn zusje hè, maar goed ik voldoe aan je eis. Je krijgt van ons wapens, apparatuur en nummers waarop je ons kan bereiken. Ook krijg je een speciale gsm, eentje waarbij de camera de hele tijd aan blijft, zodat we je kunnen volgen.
Samir: Dat is te riskant, stel dat hij me door krijgt, dan hang ik maar ook jij.
Mohammed: Het is dan ook aan jou om ervoor te zorgen dat hij niets maar dan ook niets door krijgt. Voor mij staat er niets op het spel, als ik Malik niet krijg dan pak ik de kleine vissen meneer Samir Aboul.
19 jaar, en de rechterhand van onderwereld baas Malik, we weten alles over je. Alleen het verbaasde me dat jij in zee bent gegaan met een persoon als Malik, geen strafblad, geen aanraking met de politie niets.
Samir: Ik heb mijn redenen, maar goed hebben we een deal of niet?
Mohammed: Die hebben we zeker, vanavond levert de postbode een pakketje bij je af met alle spullen, zorg dat je thuis bent.
Samir: Ik zal er zijn, en Mohammed bedankt. De meeste Marokkanen zijn niet meer te vertrouwen, maar jij bent anders, ik kan echt op je bouwen.
Mohammed: Dat kun je zeker, dat kun je zeker.

Samir liep het kantoor uit en toen hij de deur achter zich dicht trok pleegde Mohammed een telefoontje.
Mohammed: Malik, ik heb een nieuwtje voor je. Je vertrouweling is bezig met een complex plan om je onderuit te halen. Ik dacht dat je dat wel zou willen weten. En ik weet dat je het hele verhaal wilt weten, maar daar zal dan wel wat tegenover moeten staan. Nee geen geld, ik wil je zusje.

Alles liep zoals afgesproken was, die avond werd er een speciaal pakketje afgeleverd waar alle spullen in zaten. Kort daarna kreeg hij een belletje van Yasmin dat hij verbaasd opnam.

Samir: Yasmin, ik zei toch dat je niet meer moest bellen.
Yasmin: Luister, dit is belangrijk voor me, hou je van me?
Samir: Wat is dat nou weer voor vraag, waar komt dat opeens vandaan?
Yasmin: het is toch simpel, hou je van me of niet? Ik moet het weten Sam!

Samir dacht na, ze waren nu te dicht bij de eindstreep, de vier woorden zouden alles kunnen verpesten. Ook al waren ze waar, dat mocht yasmin niet weten.

Samir: Luister, als ik van je hield had ik je niet gevraagd om geen contact meer te zoeken of wel soms?
Yasmin: Safie, ik weet genoeg. Nu weet ik wat me te doen staat, het gaat je goed Sam inchallah.
Samir: Waarom opeens zo sentimenteel? Wat is er aan de hand?

De verbinding was al verbroken, en Samir pakte zijn jas en autosleutels en reed naar Malik toe.

Pagina's : [1] 2