A lost heart that is trying to find the road back

[ms_berbertjje]

A lost heart that is trying to find te road back
(een verloren hart dat de weg terug probeert te vinden)

Veel leesplezier!!


Sara:
Samen met mijn vriendin liep ik na schooltijd richting mijn oma. Ik was zo diep in gesprek met haar, dat ik niet merkte dat er iemand achter ons kwam lopen. Ik had helemaal niet door dat diegene zijn best deed om ons in te halen. Ik hoorde een kuchje en draaide me om. Op dat moment leek de wereld even stil te staan. Dit was de mooiste jongen die ik ooit had gezien; grote, bruine ogen met lange, sierlijke wimpers. Een klein neusje en mooie, volle lippen. Dit beeld zal ik niet snel vergeten, dacht ik bij mezelf. Opeens werden mijn gedachten ruw onderbroken doordat Fatima, mijn vriendin, een harde por in mijn zij gaf. Ik had helemaal niet in de gaten gehad dat ik letterlijk met open mond zat te staren naar die schoonheid. Ik sloeg gauw mijn ogen neer en wou me net omdraaien om door te lopen, toen hij begon te praten.
‘’Hey, zou ik je misschien wat mogen vragen ?’’ zei hij met zijn diepe zwoele stem. Ik kon alleen maar staren naar die perfecte lippen van hem die zo soepel bewogen bij het praten. Fatima porde me opnieuw in mijn zij. ‘’Eh, ja hoor, ga je gang.’’zei ik onverschillig. Ik voelde me diep beschaamd omdat ik alleen maar kon staren. ‘’Ik vroeg me af of ik je nummer zou mogen hebben, ik wil je graag beter leren kennen..’’zei hij met zijn meesterlijke stem. Fatima begon te gniffelen, ze keek me aan en wierp me een veelbetekenende blik. Ik moest even bekomen van zijn vraag en bleef hem stil aankijken. ‘’Je mag best wel je mond weer laten zakken hoor, haha’’ fluisterde Fatima me toe. Gauw herstelde ik mijn gedrag en keek hem wantrouwend aan. ‘’Loop je achter elk meisje aan om hun telefoonnummers te vragen?’’
Nu was het zijn buurt om mij met open mond aan te gapen. Ik keek hem vies aan en liep bij hem vandaan. Op dat moment voelde ik mij een gemene bitch, maar ik weet hoe dat soort jongens te werk gaan…


Amin:
Ik bleef daar maar staan en staarde haar na totdat ze de hoek om was. Ik zag dat haar vriendin nog één keer achterom keek om mij een irritante grijns toe te werpen. Maar waarom zou ze ook niet ? Dit was een blauwtje dat ik niet zo snel zal vergeten. Ik had alles kunnen verwachten, maar dit nooit. Ik ben normaal gesproken gewend dat meisjes als kwijlhondjes achter me aan lopen, laat staan wanneer ik hun nummer vroeg. Dit meisje heeft me letterlijk diep geraakt. Maar ze is dan ook anders…
een apart geval…

Sara:
Wat dacht hij wel niet? dacht ik in mezelf.. dacht ie nou werkelijk dat ie zonder protest mijn nummer kan krijgen?? Ik ben heus geen slet, dat ik mijn nummer geef aan de eerste de beste jongen die erom vraagt… maar jah, ik laat het er maar bij..
‘’He Fatima, ga je met me mee naar me oma?’’ vroeg ik haar. ‘’hmm, ik weet niet hoor, zei ze, ik had beloofd om na schooltijd naar huis te gaan.’’
Fatima is een schat van een meid, staat altijd voor je klaar, lekker gezellig en je kan van alles met haar bespreken. ‘’Zied shem kom op, voor een keertje is niet erg toch?? Je overleeft het heus wel..’’ zei ik. ‘Daar gaat het nu niet om, ik h…’’Voordat ze haar zin kon afmaken keek ik haar met grote, onschuldige ogen aan. Ik toverde ook een pruillipje tevoorschijn en ze was gelijk verkocht. ‘’Jij bent ook echt onmogelijk hé’’ lachte ze. Uit haar tas toverde ze haar mobieltje tevoorschijn en toetste het nummer van haar huis in. Na drie keer overgaan, nam haar moeder op. ‘’Sallam yemma, met Fatima. Sara vroeg of ik even met haar meega naar haar oma. We staan al voor de deur. Ze is een beetje ziek meskiena… Jah? … oke…zal ik doen saffi. Beslama.’’
‘’Owh jah? Is mijn oma ziek? Sinds wanneer?’’ Riep ik quasi verbaasd. ‘’Haha, wil je soms dat ik terugbel en zeg dat ik eraan kom?’’ riep Fatima slim uit. ‘’Hahaha, nee saffi saffi, laat maar. Straks moet ik nog in me eentje naar me oma toe…’’ Lachend belden we bij mijn oma aan. We wachtten maar we hoorden niks. Normaal gesproken wordt de deur gelijk geopend, maar vandaag niet. Vreemd. We belden nog een keer aan en ik keek door het keukenraam naar buiten. Wat ik toen zag, deed mijn hart van schrik bijna stil staan. Fatima zag mijn verschrikte blik en keek ook naar binnen. Ze reageerde evenals ik, geschokt. Daarbinnen lag alles door elkaar en was alles donker. De meubels lagen door elkaar, lades van kasten stonden nog open, banken waren verschoven, letterlijk niks lag meer op zijn plaats. ‘’Sara, we moeten meteen iemand bellen’’ riep Fatima uit met een stem waar angst doorheen klonk. Ik haalde snel mijn mobieltje tevoorschijn en toetste het nummer van mijn tante in, aangezien zij de enige is die hier in deze buurt woont. Na een paar keer overgaan, nam mijn tante eindelijk op. Ik vertelde met horten en stoten dat er ingebroken moest zijn bij mijn oma en dat oma zelf, ergens nog binnen moest liggen. Alles wat ik zag vertelde ik haar, van alles door elkaar. Het is een wonder dat ze het nog begreep ook. Maar nadat ze alles had aangehoord, begon ze tot mijn grote verbazing keihard te lachen in plaats van ongerust te zijn. Ik keek Fatima scheef aan en haalde mijn schouders op. Mijn tante vroeg of we nu meteen naar haar huis konden gaan. Ik zei dat tegen Fatima en we vertrokken gelijk, ook al vonden we het nog steeds een raar incident...

[ms_berbertjje]

Amin:
Ik kon haar maar niet uit mijn hoofd krijgen. Haar grote, mooie ogen, de manier waarop ze je kan aankijken, de felheid die er dan plotseling is…Zo liep ik dagdromend mijn straat in. Ik werd ineens uit me gedachten gehaald toen er iemand op mijn rug sprong. ‘’Amine !! Kijk wat ik van papa heb gekregen, kijk dan! Amine!!’’
Ik keek mijn broertje van 7 lachend aan. Hij sprong van zijn ene voet op de andere met zijn nieuwe nike-schoentjes aan. Tegelijkertijd showde hij mij zijn nieuwe aanwinst, een voetbal. Lachend legde ik hem op mijn schouders en droeg hem het huis binnen.
‘’Amine, waldi, waar was je de hele dag? Je hebt ’s ochtends niet eens gegeten..’’
Ik zag me moeder naar me toekomen en liet Karim, mijn broertje, los. Ik gaf mijn moeder een kus op haar hoofd. ‘’Ma, ik heb wel gegeten. U hoeft zich echt geen zorgen te maken om mij’’ stelde ik haar gerust. ‘’Amin, Amin wil je met mij buiten voetballen? Ik kan al heel veel trucjes, kijk maar. Kijk maar Amin, goed hé!!? Karim gooide de bal hoog op en wou hem weer opvangen met zijn nek, maar de bal kwam op mijn moeder haar hoofd terecht. Hij keek mijn moeder verbaasd aan. ‘’Mama, waarom heb je me nooit verteld dat je zo goed kunt koppen?’’ vroeg hij. Lachend keek ik mijn moeder aan. Ik zag haar gezicht en begon keihard te lachen. ‘’Wat is hier aan de hand?’’ Mijn zusje Saloua kwam de kamer binnen. Ze keek ons alledrie aan en bleef mij vragend aankijken. ‘’Haha, Karim is er net achter gekomen dat ma goed kan koppen, zei ik. Saloua begon ook te lachen. Mijn moeder keek ons stuk voor stuk boos aan. ‘’Karim, ik wil dat je nu die bal opbergt of ermee naar buiten gaat. Ik wil je in ieder geval hier niet thuis zien voetballen!! En jullie twee, mijn keuken uit!!’’
‘’Kom Karim, we gaan buiten voetballen. We laten mijn moeder even bijkomen. Ze heeft meskiena een beetje hoofdpijn door die kopbal’’ riep ik lachend. Karim liep naar mijn moeder toe en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘’Kijk mama, nu zal de hoofdpijn zo weer voorbij zijn. Als je dat bij mij doet gaat mijn pijn ook weg, dus bij jou moet het ook werken. ‘’ Ik kon nog net zien hoe moeders ogen vochtig werden toen ze zich omdraaide. Karim had haar ontrroerd. Samen met hem liep ik naar buiten. Mijn zusje ging naar boven om zich om te kleden. Ze vertelde me dat ze had afgesproken met haar vriendinnen. ‘’Wil je toevallig ook mee??’’ vroeg ze ondeugend. Al haar vriendinnen zijn gek op mij, had ze me al eerder verteld. Ze zouden het dus heel erg leuk vinden wanneer ik daar kom opdagen met Saloua. Ik keek haar lachend aan. ‘’Wil je me soms dood hebben? De hele dag doorbrengen met zulke plakkende wijven die je de oren van het hoofd kletsen zeker? Hahaha. Dacht het niet! Ik keek haar lachend na toen ze zogenaamd diep beledigd naar boven liep.
‘’Amin, kom dan! Ik wil voetballen..’’ riep Karim van buiten. Ik rende naar hem toe en pakte zijn bal af. Later kwamen ook andere jongens erbij. We speelden allemaal door elkaar ; klein, groot, dik, dun… Ik was zo die diep bezig met het spel dat ik niet doorhad dat mijn broertje Karim naar twee meisjes toe rende die om de hoek kwamen…
‘’Hey Amine, jouw broertje begint nu al met het versieren van meiden en hij heeft een goede smaak ook, zei Fouad, een goede vriend van mij lachend. Ik draaide me om en zag nog net hoe Karim een knuffel aan een van de meisjes gaf. Toen ik van Karim naar het meisje keek, sloeg mijn hart een slag over. Ik keek haar nogmaals aan en zag weer die prachtige, grote bruine ogen voor me neus. Faisel, mijn buurjongen die net hier is komen wonen, gaf mij een por. ‘’Zo te zien kan jouw broertje het goed vinden met mijn nichtje’’ zei hij lachend. ‘’Ik zag hem de vorige keer ook naar haar toe rennen toen ze bij mijn moeder langs ging’’. Faisel liep met een zelfverzekerde tred op de meisjes af. Nadat ik genoeg heb gestaard, liep ik achter hem aan.
‘’Hey Saraatje, wat brengt jou hierzo?’’ vroeg Faisel lachend. ‘’Ik weet dat je voor mij komt, maar ik vraag het even voor de zekerheid, hahaha’’. ‘probeer je soms grappig te doen ?’ zei ze met een lieve glimlach. Ik ga nog dood voor die glimlach van haar. ‘’Zie je ze3ma niet voor wie ik kom?? Één blik naar hem en je weet genoeg’’ zei ze wijzend naar mijn broertje Karim. Karim keek haar lachend aan met een blik waarmee hij mijn zus Saloua ook aankijkt als ze hem verwent. Ik stond in de tussentijd een beetje afzijdig mee te kijken en besloot daar wat aan te doen. ‘’Ik zou hem maar op een afstandje houden als ik jou was, zei ik zo cool mogelijk, ik zie nu al snoepjes in zijn ogen’’. Ze draaide haar hoofd naar me toe en zag dat ze schrok waarna ze zich gelijk weer herstelde.

[ms_berbertjje]

Sara:
Die stem…die herken ik uit duizenden. Ik draaide me om en schrok hem weer te zien. Een fractie van een seconde bleef ik hem aankijken, maar ik herstelde we snel. Ik draaide me om naar mijn neef Faisel die me lachend zat op te nemen. ‘’Zo zo Saraatje, is er iets wat ik had moeten weten??’’ zei hij plagend. Tfoe mann, die ziet ook gelijk alles, dacht ik bij mezelf. Zelfs die ene seconde ontging hem niet..
Ik en Faisel kunnen heel goed met elkaar overweg. We zijn sinds onze peutertijd onafscheidelijk. Ik keek hem uitdagend aan, ‘en wat had je dan wel niet moeten weten?’’ vroeg ik hem zo stoer mogelijk. Vanbuiten stoer, vanbinnen gaat mijn hart als een gek te keer. ‘’Dat is, kleine nichtje van me…’begon Faisel, ‘dat die broer van dit jochie hier jou hart heeft gestolen’’ ging hij op fluistertoon verder. ‘’en ik vraag me echt af hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen’ voegde hij er nog snel hardop aan toe om geen wantrouwen van de anderen te wekken. ‘jij verliest je hard niet gauw, haha.’
‘Nou Karim, wil je ze eens vertellen hoe jij mijn hart hebt gestolen?’ vroeg ik hem zo serieus mogelijk. Hij keek glimlachend van mij naar zijn broer. ‘Nou Amine, ik deed zoals jij deed en vroeg haar de vorige keer of ze haar ehh… je weet well…nog harder wilde schudden. Dat vroeg jij de vorige keer ook aan dat sletterige meisje, die wou de aandacht van jullie. Jij en Fouad en Faisel.. toch Faisel? Jij was er ook bij. Ja toch?’ Ik keek Amin aan en zag dat hij een kleurtje had die daarna snel weer verdween toen hij Karim streng aankeek. ‘’Ik vroeg jou niks kleintje’ zei hij, ‘en volgende keer moet je alleen luisteren naar de goede dingen die ik jou vertel. Fouad en Faisel begonnen keihard te lachen. Ik keek Amin, zo heet hij dus, verbaasd en verwarrend aan. Ik weet niet waarom hij mij in de war bracht, ik voelde niks voor hem toch??
Karim keek mij zo onschuldig aan, ik aaide hem over zijn bol en fluisterde hem toe dat het niet erg was. Ik weet dat hij zich tussen al deze grote jongens groot wou voelen en niet wist wat hij zei. Ik liet het maar zo, ook al heeft hij mij voor schut gezet. Ik keek Karim lachend aan en probeerde mijn verwarrende gevoel kwijt te raken. ‘’nou lieverd, dat heb je mooi voor mekaar gekregen. Want nu kan ik niet meer zonder je en kom ik je heel vaak opzoeken’ zei ik tegen Karim. Hij keek me zo lief aan dat ik hem een kus en een aai over zijn bol gaf. Ondertussen kwam mijn vriendin Fatima er ook bij staan. Ze stond eerst met een buurvrouw van mijn tante, moeder van Faisel, te praten. ‘Hey Sara, zullen we snel bij jou tante naar binnen gaan, want ik moet zo…’ ze stopte midden in haar zin omdat ze Amin had ontdekt. ‘’Ehh.. wie zijn dit Sara, vroeg ze schijnheilig. Ze kende Faisel al en Amin had ze al eerder die dag gezien. De enige die ze niet kende was de jongen die naast Amin stond en die dus Fouad heette. ‘’Nou dit zijn Amine, zijn broertje Karim, Fouad en Faisel kende je al, mijn neef. Ik zag dat Fatima ook een beetje schrok.. Karim en Amin broers?? Wat toevallig!! Het leek alsof ik zo haar gedachten kon lezen. ‘Nou aangenaam allemaal, maar Sara we moeten naar je tante’ zei Fatima. ‘Ja, is goed. Nou Karim, ik zie je weer snel. Dan neem ik iets heel lekkers voor je mee, beloofd’ zei ik. Hij keek me lief aan toen ik zijn broer weer hoorde zeggen; ‘’ik zal hem maar niet te veel verwennen als ik jou was. Is niet goed voor als jullie later getrouwd zijn. Hij gaf me een knipoog en ik voelde de warmte naar mijn wangen stijgen. Fatima zag dat volgens mij want ze redde me door te zeggen dat we echt moesten gaan. De schat.

[ms_berbertjje]

Amin:
Ik zag dat ze bloosde en voelde dat gevoel weer. Dat gevoel dat mij zo licht in mijn hoofd maakte en dat ik nooit eerder heb gevoeld totdat zij in mijn leven verscheen.
‘Nou Amin, Fouad…ik ga maar ook een naar binnen. Je weet maar nooit wat er zal gebeuren’ zei Faisel geheimzinnig. Ik wist op dat moment niet wat hij bedoelde, totdat ik later erachter kwam dat hij op Fatima doelde.
Ik legde Karim op mijn schouders en liep samen met Fouad richting het voetbalveld. We wilden net gaan beginnen met voetbal toen Karima en haar twee vriendinnen op ons kwamen aflopen. Karima en haar meelopertjes, Fadoua en Amelle. De drie ke7ba’s van de buurt; mini-minirokjes, borsten in de aanbieding, vleierij. Gewoon van die Marokkaanse hoertjes die anderen het leven proberen zuur te maken. ‘Haaay, Amine, schatje. Jou heb ik lange tijd niet gezien of gesproken, riep Karima. Ik keek haar een seconde vies aan en ging verder met het overpasen van de bal naar mijn broertje. Ik vond het niet nodig mijn aandacht ook maar één tel aan haar te besteden. Toen ze zag dat ik niet antwoordde, liep ze naar mijn broertje en gaf hem een aai over zijn bol. ‘’heee.. blijf met je vieze poten van me af jij!! Amin, zeg dan wat tegen die heks, kijk die vingers van haar waarmee ze mij aanraakt!. Ik keek naar haar vingers en ik en Fouad begonnen keihard te lachen. Karima had van die lange kunstnagels en die had ze helemaal rood/zwart gelakt. Het zag er afschuwelijk uit. Ik keek haar aan en zag de woede en haat van haar gezicht afspringen. Karim kwam naar me toe lopen en ik keek hem trots aan. Ik pakte hem op en samen met Fouad liepen wij naar ons huis. Karima en haar meelopertjes achtergelaten…

[ms_berbertjje]

laat het horen als jullie er niks aan vinden

[casawi_ja]

Citaat door ms_berbertjje:

laat het horen als jullie er niks aan vinden

ik laat het horen

whaaha neej grapje

upupuppupupup

[casawi_ja]

Citaat:

-)-

up

[ms_berbertjje]

Fatima:
Ik was zo diep in gesprek met tante Khadija, een buurvrouw van Sara’s tante, waardoor ik niet goed zag bij wie Sara stond. Ik zag wel dat ze bij dat jongetje stond dat haar de vorige keer die rare vraag had gesteld en daarna zo schattig lachte. Ik zag ook dat er een paar andere jongens bijstonden, maar die kon ik niet goed zien. Tante Khadija vroeg me van alles. Ze had niet door dat ik mijn best deed om snel op alles te antwoorden zodat ik gauw naar Sara toe kon gaan. Ze was zo’n vrouw dat erg veel praatte en niet snel doorhad wanneer anderen niet meer in staat waren om naar haar lange verhalen te luisteren. Ik zei haar daarom maar dat ik vandaag snel weg moest en dus geen tijd meer had om langer te praten. Ze keek me even raar aan en zei toen dat ik dan de groeten thuis moest doen. Ik was erg opgelucht dat ze daarna eindelijk de deur achter zich sloot. Snel liep ik naar Sara toe. Ik deed alsof ik niet al die jongens zag die bij haar stonden en zei haar dat we snel naar haar tante moesten gaan. Ik wou er net bij toevoegen dat ik daar niet zo lang kon blijven, toen mijn oog viel op een van de jongens. Ik bekeek hem eens goed en zag dat het die jongen was die eerder deze dag vroeg om Sara haar nummer. Ik vroeg zogenaamd aan Sara wie deze jongens waren waarop zij mij een rare blik toewierp. Ze wist dat ik alleen één jongen niet kende, want de andere was die van vanochtend, en nog een andere was Sara’s neef; Faisel. De jongen van vanochtend bleek Amin te heten en die naast hem stond heette Fouad. Ik keek erg verbaasd toen Sara vertelde dat Amin en Karim broertjes waren. ‘’Aangenaam kennis te maken’’ zei ik nadat Sara klaar was met uitleggen wie wie was. Toen ik weer naar Sara keek, zag ik dat ze bloosde om iets wat Amin zei. Daarom zei ik haar maar dat we nu echt moesten gaan en trok haar met me mee. Ik wist dat ze het meskiena afschuwelijk vindt om te blozen waar jongens bij zijn. Ze keek me dankbaar aan en we liepen naar het huis van Sara’s tante..

[ms_berbertjje]

Sara:
‘Sallam benti’. Mijn tante ontving ons met een grote geheimzinnige glimlach op haar gezicht. Ze gaf mij en Fatima de gebruikelijke vier kusjes op de wangen.
‘’ 3andi, waar is oma? Wat is er bij haar thuis gebeurd? Het is daar zo’n puinhoop!’ begon ik in het berbers. ‘’Shway, shway a yedji (rustig aan mijn dochter) lachte mijn tante. Ze liep pratend en wel samen met Fatima naar de keuken. Maar de gebeurtenis bij oma thuis verzweeg ze nog even. Ik liep weg bij de keuken en hoorde al niet meer wat ze allemaal zeiden. Toen ik de woonkamer inliep, zag ik mijn oma rustig op de bank zitten. Ze zat te genieten van een kopje thee samen met Faisel, mijn neef.
‘Oma ?? Vertel me nou wat er bij uw thuis is gebeurd!.’ Vroeg ik haar in het berbers. Ik wou net ook op de bank gaan zitten toen mijn moeder de woonkamer binnen kwam. Ik keek haar verbaasd aan. ‘Yemma? Wat doet u nu hier??’ Ze keek me glimlachend aan en vertelde me dat mijn zusje en broertje even weg waren met mijn vader en zei dus anders alleen thuis zou zitten. Ik kom er misschien wat laat mee, maar ik heb een broertje, een zusje en een broer. Mijn broertje heet Mohammed en is 8 jaar, mijn zusje heet Nisrine en is pas 5 jaar oud. Ik ben gek op ze. Verder heb ik ook nog een getrouwde broer van 24 waarmee ik heel goed kan opschieten.
Ondertussen kwamen mijn tante en Fatima ook de woonkamer binnen en gingen ook zitten. Ik zag dat Fatima’s blik gelijk naar Faisel ging toen ze naast mij kwam zitten.
Toen ik zag dat ze hem maar bleef aanstaren, gaf ik haar een por in haar zij. ‘’Wordt wakker uit je droom Doornroosje, hij verandert heus niet in je prins hoor als je hem de hele dag gaat lopen aanstaren, haha’’ fluisterde ik haar toe. Ik fluisterde het net hard genoeg zodat Faisel het ook kon horen. Ik zag dat Fatima begon te blozen en hoorde Faisel lachen. Ze keek me stiekem boos aan, maar Faisel zag dat ook en begon nog harder te lachen. Hij gaf mij ongezien een knipoog. ‘Saffie, even luisteren nu jullie’’ zei mijn tante lachend. Ik keek snel naar mijn oma die tegenover mij zat. ‘’Oma, ga je ons nu eindelijk vertellen wat er gaande is?? Is er ingebroken bij uw thuis?? Vroeg ik.
‘’La, la a benti’’ zei mijn oma lachend ‘’ik zal het jullie maar vertellen’’. Ik kwam er dus achter dat er niet ingebroken is, maar dat ze haar huis helemaal opnieuw gaat inrichten. Haar jongste zoon, mijn oom dus, gaat trouwen!! ‘’Ik heb een andere woning gekregen en mijn huis heb ik nu dus op zijn naam gezet’’ merkte ze op.
‘Yemma, is dat echt waar?’vroeg ik mijn moeder met open mond. Mijn moeder knikte lachend. Ik was zo verbaasd door het nieuws. Mijn bloedeigen, gekke oompie gaat trouwen!! Ongelofelijk!!
‘’Haha, wollah Sara, je moet echt wat aan die mond van je gaan doen. Dit is al de zoveelste keer vandaag dat je met je mond vol tanden staat’’ probeerde Fatima mij terug te pakken. Ik keek haar aan en ze begon te lachen. ‘’En trouwens Sara’’ zei Fatima serieus, ‘loop je met me mee naar de tramhalte? Aangezien je moeder hier is blijf je nog wel een tijdje. Maar ik moet nu weg’’. ‘Jah hoor, natuurlijk. Faisel, loop je ook nog even mee? Loop ik straks niet alleen terug hierheen..’ vroeg ik mijn neef knipogend. Fatima keek me verbaasd en met open mond aan. ‘Ja, tuurlijk’ hoorde ik Faisel zeggen. Fatima nam afscheid van iedereen en trok me daarna snel mee naar de gang vóór Faisel eraan kwam. ‘Wollah, Sara. Ga er maar vanuit dat ik je nog terug ga pakken. Tfoee ghem!’’ zei ze zogenaamd boos. Ik zag Faisel de woonkamer uitkomen onze kant op.. ‘’Hallo, Fatima.. hij wou toch mee!!’’ zei ik expres hardop. ‘Is er wat dames? Moest je wat zeggen Fatima?’vroeg hij haar, knipogend naar mij. Haha, niet normaal. Dat gezicht van haar. ‘Eh, nee hoor Faisel. Er is niks..’ stamelde Fatima.
We liepen pratend en lachend naar de tramhalte. Toen we eraan kwamen, zagen we de tram net voorbij rijden. ‘Eey, Fatima. Je tram is er net vandoor en je weet ik moet gelijk terug gaan om alles over mijn oom te horen. Duss, sorry…’ zei ik zogenaamd schuldbewust. Ik keek Faisel stiekem aan en hij begreep de hint. ‘Maar wees niet bang hoor Fatima’ zei hij grinnikend ‘jouw prins wacht wel met jou op de volgende tram..
Als blikken konden doden, was ik nu dood geweest door de blik die Fatima mij wierp. ‘Ik zie je morgen en k bel je wanneer ik thuis ben’’ zei ik glimlachend. Ze keek me boos aan en vroeg Faisel te gaan kijken waneer de volgende tram kwam. Toen hij zich omdraaide, begon ze gelijk van die gebaren te maken van; wacht maar, ik maak je af!
Ik begon hardop te lachen en Faisel draaide zich om. ‘Heb ik wat gemist, Saartje?’ vroeg hij zogenaamd van niks wetend. ‘Haha, lmoehiem jongens, ik moet gaan. Zie je zo Faisel..en Fatima ik bel je straks’ zei ik. Ik liep weg en liet een verontwaardigde Fatima en een lachende Faisel achter. Zachtjes neuriënd liep ik van de tramhalte weg, terug naar huis. Helemaal niet vermoedend dat iemand zachtjes achter me aan liep.
‘Door jouw stem maakt mijn hart iedere keer weer een sprong, weet je dat?’ hoorde ik opeens achter me. Ik hoefde me niet om te draaien om te weten van wie die stem was. Ik stopte met neuriën en liep stug door. Opeens voelde ik een hand om mijn arm. Hij draaide me om en keek me diep in me ogen...

[ms_berbertjje]

Morgen weer een dag Ik ga er nu vandoor, meningen zijn altijd welkom he

[YasmineGirl]

Eeey echt prachtig
Nog een vervolgje

[moslima_sara]

up up up
up up
up

[ms_berbertjje]

Vervolg Sara:
Zo zaten we elkaar een tijdje aan te kijken totdat ik doorhad dat ik hier midden op straat naar een jongen stond te staren. Ik bevrijdde mijn arm uit zijn greep en wou doorlopen. ‘Wat is er toch met jou? Waarom loop je steeds bij me weg?’ vroeg Amin mij getroffen. Ik keek hem vies aan. ‘Weet je.. je kunt me beter met rust laten. Ik heb geen tijd voor playertjes.. en dus ook niet voor jou..!’ zei ik met een boze stem. Vanbinnen snapte ik mezelf niet.. waarom doe ik zo stom tegen hem terwijl hij gevoelens bij mij teweeg brengt? Ik ken hem nog niet eens zo goed..
‘Omdat het een hele mooie jongens is, zelfs prachtig.. en die denkt zo’n normaal meisje zoals jou makkelijk te kunnen krijgen’ hoorde ik een irritant stemmetje in me achterhoofd zeggen. Ik was zo diep in mijn eigen gedachten verzonken dat ik zelf niet doorhad dat Amin ondertussen voor me is komen staan en nog steeds op een antwoord wachtte. ‘Je hebt nu wel lang genoeg kunnen nadenken denk ik’ zei hij plagend. Ik schrok op uit mijn gedachten en keek hem verwarrend aan. ‘’Laat mij gewoon met rust!! Er zijn genoeg andere meisjes die jouw spelletjes maar al te graag mee willen spelen!!’’ merkte ik ijzig op. Ik wierp hem nog één laatste blik toe en liep bij hem weg. Vanbinnen helemaal verscheurd door allerlei gevoelens.. Met opkomende tranen in me ogen liep ik terug naar het huis van mijn tante. Ik voelde me zo verdrietig en alleen. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof ik het zó erg vind dat hij alleen een spelletje met mij wil spelen. Ben ik nou echt verliefd aan het worden op hem?? De vele vragen zonder antwoorden, de pijn, het verdriet, de tranen over mijn wangen die ik alleen zie, het gevoel dat je er helemaal alleen voor staat… Dit alles liep op dit moment allemaal door elkaar in mijn gedachten. Ik vroeg mezelf keer op keer af of er ooit een plekje…een moment.. bestaat waarin ik samen met hem gelukkig zal zijn…
Ik veeg mijn tranen die ondertussen met stromen naar beneden kwamen rollen snel weg en klopte bij mijn tante’s huis aan. Mijn zusje die blijkbaar terug was gekomen met de anderen opende de deur en sprong me om de hals. ‘’Sara, Sara, oompie gaat trouwen hé!! We krijgen een feest en ik mag van mijn mama een nieuwe jurk!!’ ze keek mij dol enthousiast aan.. Ik lachte haar toe en stapte de drempel over…

[ms_berbertjje]

Amin:
Haar trillende stem, het verdriet in haar ogen.. Wat is er toch met haar aan de hand? Waarom doet ze zo tegen me? Ik stond nog steeds op dezelfde plek en was diep in gedachten verzonken. Ik had niet door dat mensen langs me liepen en mij raar aankeken. Zei ze nou dat ze geen tijd had voor playertjes zoals ik?? Denkt ze nou echt dat ik alleen een spelletje met haar wil gaan spelen?? Oeeff.. zoveel vragen…walo antwoorden. ‘Ewa Amin, wat sta je daar nou te dromen mann, word wakker!!’’ hoorde ik iemand plotseling zeggen. Ik draaide mij om en zag Fouad voor me staan. Hij bleef naar mijn verwarrende gezicht kijken en begon mij hard uit te lachen. ‘’Kom a mattie kom.. we gaan effe het voetbalveld op stelten zetten. Dan kun jij ook een beetje je gedachten uitzetten..haha.’ riep hij lachend. Pratend en stoeiend liepen wij richting het voetbalveld. ‘Eeey Fouad en Amin.. eindelijk zijn jullie er!!’ riepen Mourad en Ilyas, twee vrienden. Ik rende naar Mourad toe en pakte de bal van hem af. Zo begonnen wij stoeiend en wel aan een wedstrijdje.

[ms_berbertjje]

Sara:
Mijn oma en moeder zaten aan tafel toen ik de woonkamer binnenkwam. Mijn moeder keek mij aan en zag gelijk dat er iets was. ‘’Wat is er gebeurd lieverd?’ vroeg ze bezorgd. Ze zag dus blijkbaar aan mijn ogen dat ik gehuild had. Ik haatte dat, ze merkte ook altijd alles aan me… ‘’Niks yemma. Ik ben gewoon een beetje moe.’’ Zei ik rustig. ‘Hier eet wat’ zei ze lief, ‘je ziet er wat bleekjes uit..’ ‘Nee yemma, ik heb geen honger..’ Mijn moeder wou me net een preek gaan geven over mijn eetlust, toen Faisel binnenkwam. Zijn ogen glansden blij en zijn mond was gevormd tot een brede glimlach. Ik wist wel dat dat iets te maken had met Fatima. Ik keek hem veelbetekenend aan en gaf hem een knipoog. Ik was erg benieuwd… ‘’Zo mijn zoon, je bent net op tijd voor het eten’ merkte mijn tante op. Hij schoof aan tafel en keek mij waarschuwend aan. Ik keek hem met een scheve blik aan en zag dat hij begon te blozen. Bij het zien van zijn rode wangen, proestte ik het uit. ‘Whahaha Faisel, je moet je kop eens zien..’’ Ik had dat beter niet kunnen zeggen want voor ik het wist had ik onder de tafel een harde schop te pakken. ‘Hou je bek..’ siste hij tussen zijn tanden door. Bij het zien van zijn nog roder geworden gezicht, begon ik nog harder te lachen. Ik zag mijn tante en mijn moeder een blik met elkaar wisselen. Mijn oma keek ons lachend aan. ‘Mag ik ook mee lachen?’ vroeg ze in het berbers. ‘Eehh, walo walo a jedda.’ hakkelde Faisel. Whahaha dat gezicht van hem.. Ondertussen kwamen mijn vader, mijn broertje en mijn zusje ook de kamer binnen. Ik en Faisel stonden gelijk op om mijn vader te begroeten. ‘3afak Sara, en jij Faisel.. hoe is het met jou a weldi?’ vroeg mijn vader aan Faisel. ‘Ehh, lhmdlh oom. Het leven gaat z’n gangetje..’ zei Faisel rustig. Mijn vader keek hem lachend aan gaf hem een schouderklopje. ‘Ik ben trots op jou jongen!’ zei hij waarderend. Faisel keek mij strak aan en stak zijn borstkas vooruit. Ze3ma zo van; kijk mij dan.. Hierdoor moest iedereen lachen. Ik stond op en ging de woonkamer uit. Ik liep rechtstreeks naar de keuken en hoorde Faisel achter me aankomen. Ik leunde tegen het aanrecht aan en wachtte tot hij binnen kwam. ‘Zied kom op, vertel..’ vroeg ik hem nieuwsgierig zodra hij de keuken binnen trad. ‘Ik wil alles horen.. Wat hebben jullie allemaal gedaan? Zijn jullie ergens geweest?’’ Ik had niet door dat ik alles doorratelde achter elkaar totdat hij opeens begon te lachen. ‘Nou nou, rustig maar’ merkte hij op. ‘Ik heb haar alleen maar thuis gebracht en even met haar vader gesproken’ zei hij lachend. ‘Was dat het?’vroeg ik teleurgesteld. ‘Wahaha, doe normaal gek! Wat had je dan verwacht?’ vroeg hij me breed grijnzend.. Ik keek hem aan en voelde blosjes opkomen. ‘Whahaha, Sara. Jouw kop! Wat dacht jij dan, vertel.. wahaha.’ Ik kwam in beweging en liep hem met een rode kop voorbij. ‘Bij het langskomen, mompelde ik hem een paar verwensingen toe..’ Ik liep de keukendeur uit en hoorde zijn gelach nog achter mij nagalmen..