Sinds de dood van mijn moeder, gaat alles verkeerd~~

[Sweet_Face]

Sinds de dood van mijn moeder, gaat alles verkeerd...'-[/SIZE]

Ik kan het niet meer aan. Ik wil weg, weg uit deze vreselijke wereld.
Waarom leef ik? 'Ik wil het niet meer, ik kan niet meer'. 'Hajat rustig denk aan Zinédine'. 'Ajoub ik wil dood, waarom ben ik degene die altijd iets moet meemaken'. Huilend viel ik op de grond. Mijn leven stortte in elkaar. Na alles wat ik verloren had en wat ik meegemaakt had, wist ik niet meer wat te doen. Ik had pijn, een grote scheur in mijn hart die niet meer geheeld kon worden. 'Hajat habiba luister. Je bent geen slecht mens. Wie hielp mensen als ze iets dwars zat, wie is getrouwd met de liefste, mooiste, geweldigste vrouw ter wereld? Dat ben ik Hajat en de andere. Denk aan de woorden van je moeder. 'Hajat beloof me 1 ding maak je zelf niet kapot en doe je zelf niks aan. Al maak je de ergste dingen mee. Weet dat ik altijd bij je zal zijn, en dat Allah swt je zal helpen om het leven weer op te pakken'. Ken je die woorden nog Hajat? Je hebt je moeder beloofd om door te gaan, al had je de ergste dingen meegemaakt. Je hebt het mooiste kind ter wereld gebracht, en van mij het gelukkigste man gemaakt'. Deze woorden raakten mij. Ik zou me moeder trots maken, en haar laten zien dat ik net zo sterk als haar ben. Tranen bleven stromen. Ik was moe, ik was te zwak om nog te praten. Alles werd zwart, en het laatste wat ik me nog kon herinneren was dat ik in de armen van Ajoub lag.

Mijn verhaal...


[SIZE="3"][COLOR="DarkOrange"]
Inhoudsopgave:[/COLOR]

Hoofdstuk 1: http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=64508937&postcount=4
Hoofdstuk 2: http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=64509944&postcount=5
Hoofdstuk 3: http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=64725130&postcount=10
Hoofdstuk 4: http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=65110559&postcount=15
Hoofdstuk 5: http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=65120362&postcount=17
Hoofdstuk 6:http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=65595633&postcount=22
~~NEW Hoofdstuk 7:http://forums.marokko.nl/showpost.php?p=65595991&postcount=23

[lela_riffia]

Heb net je verhaal gelezen zeer treurig ....


Maar doe voorrtt met je verhaal

[Abnormaal.]

Mooi begin. Up!

[Sweet_Face]

'Hajatttttt opstaan' roept Loubna. Loubna is mijn zus en gaat binnenkort ins'hallah trouwen heb er nu al zin in. 'Ja ben al wakker, ik kom er zo aan'. 'Ja moet je zeker doen het is al laat'. Ik stond op maakte mijn bed op waste mijn gezicht deed mijn kleren aan maakte me op en liep naar beneden. 'Sbah elgir' zij mijn moeder. 'Sbah elgir yemma'. 'Ik zal even brood pakken'. 'Nee hoeft niet ik pak het wel zelf je moet een beetje rusten je hebt al genoeg gedaan' zij ik tegen mijn moeder. Mijn moeder is laatst naar het ziekenhuis geweest ze kwam thuis en had slecht nieuws. Volgens de dokters had mijn moeder kanker en moest ze 1 keer in de week naar het ziekenhuis voor controle. Het nieuws kwam hard aan, maar we beloofden mijn moeder om gewoon ons zelf te blijven. Ik was klaar met eten ik ruimde de tafel op waste snel af en pakte mijn tas en vertrok naar school. In de verte zag ik Lamya al staan. Lamya is mijn beste vriendin we vertellen elkaar alles. Ik heb haar gisteren verteld dat mijn moeder kanker heeft en daar schrok ze heel erg van. 'Hee schat, alles goed?'. 'Hee lieverd, ja hmdl met jou dan?' 'Gaat ook wel goed, hmdl'. 'Ewaa zied opschieten anders komen we te laat in de les en dat willen we niet hebben'. 'Haha zeker niet'. We liepen samen naar school. Daar aangekomen liepen we naar onze lokaal en zochten een plek uit.
Net toen de bel ging, ging de deur open de directeur kwam binnen en achter hem kwam een jongen aan lopen. Met grote ogen stond ik te kijken, het enige wat ik nog kon doen was hem aanstaren 'Goedemorgen allemaal, zoals jullie weten is jullie verteld dat er een nieuwe leerling bij jullie in de klas zou komen. Dit is Ajoub, hij zal zich zelf verder voorstellen. Ga je gang'. Nou, ik ben dus Ajoub.Ik ben 20 jaar oud, ik woon hier sinds kort. En ik kom dus op deze school'. 'Oke dan ga maar zitten Ajoub je kunt daar voor Lamya en Hajat zitten' zegt mevrouw Welsing. Daar zat ik dan achter hem hij was lang, gespierd, groene ogen, bruin haar in 1 woord KNAP. 'Hee Hajat wat heb jij bij vraag 2?’ Hajattttttttttt!!'.’Lamya zou je wat stiller willen zijn, we zijn bezig met de les!' zegt mevrouw Welsing. 'Sorry mevrouw.' Iedereen begon te grinniken . 'Hahahaha wat was dat?. 'Ik probeerde contact te zoeken met je, maar jij was blijkbaar met je gedachten heel ergens anders’. Ik zag Lamya wijzen naar Ajoub en ik werd rood. Ik schaamde me dood, nu zou Lamya al helemaal denken dat ik een oogje op Ajoub had. Ik concentreerde me verder op de les en na een tijdje ging de bel. Ik stond op samen met Lamya tot mevrouw Welsing me riep. 'Hajat kun je even komen ik wil je even wat vragen.' 'Ja mevrouw ik kom er aan. Loop maar alvast ik kom je zo achterna' ‘Is goed, tot zo’. 'Hajat? Ik zou graag willen weten wat er aan de hand is de laatste tijd. Ik merk aan je dat je iets dwars zit, en ik ben niet de enige die dat merkt.' 'Maakt u zich geen zorgen mevrouw er is niks'.’Hmm, Hajat. Ik weet dat er iets is dat kun je niet verbergen, maar als er wat is je weet me te vinden'.Ik heb haar uiteindelijk verteld wat me dwars zat, en heb alles uitgelegd. Ik heb haar beloofd, om voortaan goed mee te doen met de les. 'Ach Hajat, wat erg voor je. Ik wist het niet'. 'Het is niet erg mevrouw u kon het ook niet weten'. 'Nou ga maar lekker pauze houden, en probeer er niet aan te denken, eet smakelijk.' 'Dankuwel mevrouw, het zelfde'. En ik liep de klas uit. Ik ging naar mijn kluisje waar Lamya al stond te wachten. ‘Waarom moest je komen?’ ‘Aa niks joh, ze vroeg zich af waarom ik de laatste tijd zo stil was, en niet goed mee deed in de les’. ‘O hmm oke, kom laten we wat gaan eten’.

[Sweet_Face]

[I]Ik zag Ajoub aan komen lopen, en mijn hart ging helemaal te keer bij het zien van hem.'Hee dames mag ik er bij komen zitten'. 'Ja natuurlijk' zijden we allebij. We kletsten een beetje bij en gingen naar de volgende les. Ik verveelde me ontzettend erg en kon niet wachten om naar huis te gaan. Hehe de bel eindelijk uit. Net toen ik naar huis wou lopen kwam ik mijn broer tegen. 'Hee susiee'. 'Hee Rachid wat moet je?' 'O niks hoor kwam alleen even gedag zeggen'. 'Jaja dat zal wel hoeveel geld moet je hebben?' 'Doe maar 20 euro je krijgt zo gauw mogelijk geld terug, met rente zelfs haha. Nou doeii, Hou van je'. 'Iewlll doe normaal man'. 'Haha okee dan'. Ik liep samen met Lamya naar huis. Achter ons kwam Ajoub aanrennen en vroeg of hij mee mocht lopen. Ik knikte ja en zo liepen we samen naar huis en babbelden nog wat bij. Thuis aangekomen bleek er niemand thuis te zijn. Ze waren misschien bij tante thuis. Net toen ik wat eten wou klaar maken ging de telefoon.
Ik: Met Hajat?
Dokter: Hallo met het ziekenhuis Gelderse Vallei spreek ik met mevrouw Hajat el Rahimai
Ik: Jaa dat ben ik...
Dokter: Ik wou doorgeven dat uw moeder op dit ogenblik in het ziekenhuis ligt. Zou u langs willen komen?
Ik: Hoe bedoeld u mijn moeder ligt in het ziekenhuis?
Er ging van alles door mij heen. Wat was er met mijn moeder, zou ze dood gaan? Tranen begonnen al te komen, en hoorde niet wat de dokter zij.
Dokter: Mevrouw bent u er nog?
Ik: Uhh jaa sorry, ik kom er direct aan.
Dokter: Tot dan.

Ik gooide de telefoon op de hoorn en ging als een speer naar butien. Vragen vlogen er door mijn hoofd. Vragen waar ik geen antwoord op wist. Zou mijn moeder dit overleven? Hoe zou ik het verder af moeten brengen zonder mijn moeder? Hoe zou ik me nog kunnen concetreren? Ik was bang, bang dat ik haar zou verliezen. Er ging een steek door mij heen. Huilend reed ik naar het ziekenhuis. Ik pakeerde de auto, en rende naar de balie

Baliemedewerker: Hallo mevrouw kan ik u misschien helpen
Ik: Ik ben op zoek naar mijn moeder, Rachida El Rahimai is de naam.
Baliemedewerker: Uw moeder ligt in kamer 4, de derde gang rechts, trap op naar boven, 4e deur aan uw linkerhand.

Pff kamer 4, kamer 4, waar is kamer 4. Ik kwam de kamer in en rende naar mijn moeder. Mijn broer, zus, vader en tante zaten er al. Ze keken erg verdrietig. Ik vroeg ze wat er was gebeurd. Ze keken erg onbezorgd, en aan hun blikken te zien was het niet iets goeds.
‘Papa wat is er gebeurd? Wat is er met mama?’ [/I]

[zahwania22]

salam meid ik vind het echt een treurig verhaal maar allah is met jouw

[Sweet_Face]

Uup, ik hoor het wel als ik verder moet gaan.

Groeten,

[Sweet_Face]

Met een brok in mijn keel keek ik hem aan. Hij kon geen woord zeggen, hij was te zwak om nog antwoord te geven.
Ik begon te huilen als een klein kind die haar moeder kwijt was. Tranen bleven stromen, en wouden maar niet ophouden. Mijn zus kwam naar mij toe en knielde.
'Hajat rustig alles komt goed'. 'Loubna, het komt niet goed. Moeder is ziek. Ik wil haar niet kwijt, altijd gaat er wat mis.' 'Hajat bentie, hou je sterk. Dit was niet de keus van je moeder maar die van Allah swt. Dit is haar lot en insha’allah zal ze in het paradijs komen. Je moeder was een goed mens, het was een schat van een vrouw. Dat weet jij ook Hajat, dat is wat jij goed moet onthouden’ zij tante Fatiha.
Tranen bleven er stromen, ik was zwak. Het idee dat ik mijn moeder zou verliezen over een paar dagen deed mij veel pijn. Mijn moeder was alles voor me. Nu zou ik het zonder haar verder moeten doen. Mijn vader kon het niet meer aan en Rachid bracht hem naar huis. Mijn vader was waar ik aan dacht. Hoe zou hij ermee om gaan. Hij was zo gek op moeder, hij was kapot toen hij hoorde dat moeder kanker had. Een ziekte die niet meer te genezen was. De dokter kwam binnen en vertelde ons dat we moesten gaan. Ik ging nog naar moeder en gaf haar een kus, voor de laaste keer keek ik naar haar vredige gezicht. Samen met tante Fatiha en Loubna gingen we naar huis. Ik belde Lamya op en vertelde haar mijn vreselijke dag. Na het gesprek, viel ik met hoofdpijn in slaap.

De volgende ochtend werd ik erg vroeg wakker. Met barstende koppijn keek ik hoe laat het was. Het was nog maar 7 uur. Ik probeerde door te slapen maar het lukte niet, ik ging naar beneden en deed de tv aan. Na een tijdje ging mijn telefoon af het was een privé nummer.

Ik: Met Hajat?
Ajoub: Hee Hajat, met mij Ajoub
Ik: O He Ajoub, hoe gaat het met je?
Ajoub: Het gaat goed hmdl, hoe is het met jou?
Ik: Uhm ja het gaat wel…
Ajoub: Het spijt me van je moeder. Vind het erg voor je.
Ik: Ach ja, dit is haar lot en die van mij. Insha’allah zal ze het goed hebben.
Ajoub: Insha’allah mag ze in het paradijs komen, amin.
Ik: Amin, chokran.
Ajoub: Trouwens vind je het erg dat ik je bel?
Ik: Nee ben je gek, geen probleem joh.
Ajoub: Okee dan hmdl.
Ik: Ach ja…
Ajoub: Maar Hajat…
Ik: Ja…?
Ajoub: Als je steun nodig hebt ofzo, kun je altijd bij mij terecht dat je het weet.
Ik: Chokran dat is lief van je. Ik zal het onthouden
Ajoub Geen probleem meid, spreek je gauw insha’allah, Beslama.
Ik: Insha’allah, beslama.
Het was lief van Ajoub dat hij me had gebeld. Het is een lieve jongen. Normaal had ik niets met jongens, maar hij was anders voor mijn gevoel. Hij deed wat met me, hij was niet zo opdringerig. En zijn uiterlijk was ook nog eens wauw. Hij had alles waar een meisje van droomde. Met Ajoub in mijn gedachtes ging ik verder met waar ik mee bezig was. Na een tijdje viel ik in een diepe slaap.

[Shabb_verliefd]

Prachitg verhaal meid, ga gauw verder!

[Lamia_]

Je hebt er een nieuwe fan bij ga
zo door meid.

[esmaatjuh1]

Up ga verder meidd(K)

[Sweet_Face]

Sorry dat jullie zo lang hebben moeten wachten. Ik had het erg druk met school en die dingen. Maar hier is een vervolgje. Bedankt voor het uppen en het geduld. Nieuwe fans welkom en veel lees plezier.


De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Ik ging naar beneden en deed wat aan het huishouden.Nadat ik het allemaal gedaan had, ging ik me zelf maar eens even opfrissen. Na een lange warme douche, deed ik de tv aan en keek naar een programma van Dr. Phill. Pfff wat een saaie dag dacht ik. Ik ging maar achter de computer. Ik deed de computer aan en ging achter msn. En ja hoor Ajoub had me toegevoegd. Hij begon te praten

(L)Thatgirl:$: Hee schoonheid, dacht dat je niet meer zou komen
Haj@tt-__: Haha hee.
(L)Thatgirl:$: Ewaa meid hoe gaat het?
Haj@tt-__: Gaat goed hmdl, en hoe is het met jou?
(L)Thatgirl:$: Nu ik jouw spreek gaat alles goed hmdl.
Haj@tt-__: Haha hmdl, ga je nog wat doen deze dagen?
….
Zo ging het hele gesprek voort. Na een tijdje zij ik gedag en ging naar benenden om wat eten te maken. Mijn vader en broer kwamen binnen. ‘Salam bentie’. ‘He kleine. Hoe gaat het met je?’ ‘Ja het gaat wel goed hmdl’. ‘Ewa mlih hmdl’. Daar zaten we aan tafel rustig te eten ik vond het wel raar want meestal lachte ik altijd met mijn moeder als we aan het eten waren. Maar dit keer moest het maar zonder haar. Ik miste haar zo erg. Ik kreeg weer flashbacks van gisteren. De ergste dag van mijn leven, die ik nooit meer zou vergeten. Op dat moment kreeg ik tranen in mijn ogen en mijn broer zag dat. 'Hajat wat is er?’. ‘Ik moet de hele tijd aan mama denken’. Ik keek naar mijn vader, hij was met zijn gedachten heel ergens anders. Hij stond op en verliet het huis. Ik zag nog net dat hij tranen liet vallen. Daar begon ik dan zo hard te huilen ik kon er niet meer tegen. Wat moest ik doen als mijn moeder er niet meer was. Ik zou dan alleen zijn. Ik zou dan moeten zorgen voor mijn vader. Mijn vader zou niet meer hetzelfde zijn. Ik kreeg een raar gevoel, een gevoel dat mij vertelde dat er erge dingen zouden gebeuren. Ik vermeed het gevoel, ik wist het gewoon niet meer. Ik rende snel naar boven en ging op mijn bed liggen. Mijn broer kwam binnen. ‘Hajat probeer je sterk te houden, dit is het lot van moeder’. ‘Het is misschien haar lot, maar ik wil het niet geloven Rachid’. ‘Hajat, wat doe je eraan niks. Maak lol en vergeet dit’. ‘Rachid hoe kan ik zoiets vergeten, het is verdomme onze moeder. Dat jij er niks om geeft wil nog niet zeggen dat ik dat niet doe. Rot op’. ‘Hajat doe normaal, mij doet het ook erg veel pijn. Alleen ik heb moeder iets beloofd, dat ik door zou gaan als zij er niet meer zou zijn. Maar dat kan ik van jou niet zeggen Hajat. Ik spreek je nog wel’. Rachid liep mijn kamer uit en ging weg. Natuurlijk geeft hij veel om moeder, alleen laat hij het zien via een andere manier. Ik was koppig, en zij dingen die ik niet meende. Ik werd gek en besloot maar langs moeder te gaan.

Wordt vervolgd...

[mevrouw.s]

GA SNEL VERDER MEID

nieuwe fann meld zich

[Sweet_Face]

Nieuw stukje dames en bedankt voor het uppen

Ik liep naar buiten en reed naar het ziekenhuis.
'Mama'. Huilde ik. 'Mama hoor je mij?' 'Alsjeblieft laat mij niet alleen ik wil dat je beter wordt'. 'Mama wat moet ik doen als jij er niet meer bent, mijn leven zal dan een puinhoop worden.' ‘Mama ik doe alles verkeerd. Wat moet ik doen, ik wordt gek. Alsjeblieft blijf bij ons. Je bent alles voor me. Vader gaat kapot. Laat ons niet achter met deze pijn’. Tranen bleven stromen. Ik pakte de hand van moeder vast en gaf haar een kus. Ik voelde haar hand bewegen, haar ogen opende ze. 'Hajat ben jij dat mijn lieve dochter?' 'Ja mama ik ben het Hajat'. 'Hajat bentie. Ik ga het niet meer redden, ik ben te zwak’. ‘Mama zeg dat niet, je kunt het. Jij bent diegene die nooit opgaf, jij bent diegene die tegen iedereen zij nooit op te geven al was het moeilijk’. ‘Hajat dat was anders, dit is mijn lot Hajat. Ik zal insha’allah bij Allah swt zijn. Ik ben te zwak om nog vol te houden. Ik hou van je en van de rest’. ‘Mama alsjeblieft’. ‘Hajat, voor ik ga wil ik je nog 1 ding geven’. Mijn moeder ging met haar hand naar haar hals. Ze trok het kettinkje los en gaf het aan me. ‘Hajat, zie je deze ketting. Deze ketting heeft me geholpen in moeilijke tijden. Nu zal het jou helpen’. Mijn moeder gaf mij een ketting die zij lang geleden van haar overleden opa heeft gekregen. Dat kettinkje was een deel van haar leven en die gaf zij aan mij. ‘Ik hou van je Hajat, ik zal jullie altijd meedragen. Ik zit daar in jullie hart’. Met haar hand ging ze naar mijn hart. ‘Ik zal bij jullie blijven en jullie bewaken. Zeg tegen je vader dat hij goed voor jullie moet zorgen. En geef hem die brief op het kastje. Er liggen meer brieven, voor ieder 1. Daar heb ik wat voor jullie geschreven’. Ik pakte de brieven van het kastje. Dit en het kettinkje wat nog het laatste wat ik had van moeder. 'Hajat beloof me 1 ding maak je zelf niet kapot en doe je zelf niks aan. Al maak je de ergste dingen mee. Weet dat ik altijd bij je zal zijn, en dat Allah swt je zal helpen om het leven weer op te pakken'. ‘En Hajat, al mijn spullen geef ze weg. Aan mensen die het nodig hebben. Ik hou van jullie’. Er ontsnapte een traan bij moeder. ‘Ik hou van je. Ashadou la’illaha illala wa ashadou ana mohamedden rasollah’. Op dat moment wist ik het mijn hart ging te keer want dat waren haar laatste woorden. 'Mamaaaaaaa nee alsjeblieft mama'. Ik huilde en huilde. Mijn vader, broer en zus kwamen binnen. Mijn zus begon ook te huilen. Daar zaten we dan huilend bij moeder. Ik wist dat deze dag ooit nog zou komen. Altijd heb ik aan Allah swt gevraagd of mama in de paradijs mag komen omdat ze zoveel voor ons heeft gedaan maar ook voor andere mensen. Insh’allah mag ze in het paradijs komen, amin. Waarom moet zij nu op dit moment sterven mijn zus zou binnenkort trouwen. En dat moet ze nu helemaal alleen doen zonder onze moeder.

Dokters kwamen binnen, ze namen moeder mee en bedekte haar. Op dat moment begon ik harder te huilen. ‘Neeee, mama’. Rachid rende naar me toe en hielp me te staan. Loubna rende naar vader die ondertussen al op de grond lag. Alles werd zwart voor mijn ogen.

...

[mevrouw.s]

bedankt voor het vervolg... (K)
Ga snel verder meid top verhaal, en ook heel emotioneel!!

up