Laimela
13-04-2004, 09:49
Je laat andere bloemen bloeien en vergeet mij,
Ik verschrompel, verwelk en schuif geruisloos opzij.
Ik laat mijn kopje hangen en droom over hoe het begon...
De blaadjes die jij tot leven wekte keren zich van de zon.
Ik kijk nog een keer en zie je oogverblindend stralen,
Ik wou dat je hun vergat en mij hier kwam halen.
Alweer laat ik mijn kopje hangen en wacht op nacht,
Om de zon de rug te keren, zij die mij uitlacht.
Wraakzuchtig stel ik me voor hoe de winter haar een lesje zal leren.
Ze zal haar verbannen, je zult niet meer op haar stralen teren.
Ze zal haar licht meenemen en jou harteloos verraden,
Ik zal giebelen en meer van die valse plannetjes beraden.
We zullen je bespotten, ik en mijn bondgenoten,
Je met de grond gelijk maken en al je bezittingen verloten.
Ik zal je laten voelen wat het is om te lijden,
Ik zal niet in je buurt komen, je als een vlooi mijden.
Ik zal weer het licht zien en jou totaal vergeten.
En jij..?
Jij zult meneer Kleurloosheid met bittere tranen heten...
Laimela