hobie22
15-04-2009, 09:43
ik heb het koud..
kippenvel over mijn armen..
mis de tijden zoals vanouds..
jij niet meer bij me..
jij niet meer aan me zijde..
wat ik van binnen voel kan in niet beschrijven..
ja een leegte een gemis..
een pijn..maar vooral een grootte stilte in mijn hart..
toen ik geboren werd en met liefde werd omarmd..
wist ik niet dat het leven op latere leeftijd soms zo moeilijk en zo hard kon zijn..
je word volwassen, leert eigen keuzes maken..
je word verliefd.. niet met de intentie om die persoon weer kwijt te raken..
ja fantaseert over een gezinnetje..een eigen huisje..
een plekje voor mij en jou alleen..
onvoorwaardelijk van elkaar houden..
ik was zo zeker dat ik de juiste persoon had gevonden..
nu loop ik met een gebroken hart.. een hart met open wonden..
zo opeens uit het niets..
ben ik jou verloren..
ben ik jou kwijt..
tog heb ik van onze mooie tijd samen absoluut geen spijt..
tranen in mijn ogen..snikken van verdriet..
gelukkig kan niemand ze horen..
niemand die mij ziet..
de spontane ik, de vrolijke mij..
ik weet niet wat er met haar gebeurd is..
vandaag is zij veranderd.. een lach heeft plaats gemaakt voor een angst..
een angst om ooit nog verliefd te worden.. mijn hart weg te geven..
is er een mogelijkheid om ooit nog iemand zo dicht bij ijn hart te laten komen in dit leven...
ergens vraag ik me af hoe jij hiermee omgaat..
of je denkt aan hoe ik me voel op dit moment..
of je nog omkijkt naar het verleden..
of niet terugkijkt maar verder met je leven gaat..
gedane zaken nemen geen keer ..
ik zou het moeten accepeteren..
er kan geen jou en mij meer zijn..
nu en nooit meer...
onze liefde was groot..
meer cultuur en verschillen..
die kon jou familie..nog niet aan..
hoe graag wij dat ook wilde..
diep van binnen weten we allebei..
dat onze relatie nooit een lang leven zou bestaan..
misschien op een andere plaats een andere tijd..
maar nu is een feit..
ik ben je kwijt
kippenvel over mijn armen..
mis de tijden zoals vanouds..
jij niet meer bij me..
jij niet meer aan me zijde..
wat ik van binnen voel kan in niet beschrijven..
ja een leegte een gemis..
een pijn..maar vooral een grootte stilte in mijn hart..
toen ik geboren werd en met liefde werd omarmd..
wist ik niet dat het leven op latere leeftijd soms zo moeilijk en zo hard kon zijn..
je word volwassen, leert eigen keuzes maken..
je word verliefd.. niet met de intentie om die persoon weer kwijt te raken..
ja fantaseert over een gezinnetje..een eigen huisje..
een plekje voor mij en jou alleen..
onvoorwaardelijk van elkaar houden..
ik was zo zeker dat ik de juiste persoon had gevonden..
nu loop ik met een gebroken hart.. een hart met open wonden..
zo opeens uit het niets..
ben ik jou verloren..
ben ik jou kwijt..
tog heb ik van onze mooie tijd samen absoluut geen spijt..
tranen in mijn ogen..snikken van verdriet..
gelukkig kan niemand ze horen..
niemand die mij ziet..
de spontane ik, de vrolijke mij..
ik weet niet wat er met haar gebeurd is..
vandaag is zij veranderd.. een lach heeft plaats gemaakt voor een angst..
een angst om ooit nog verliefd te worden.. mijn hart weg te geven..
is er een mogelijkheid om ooit nog iemand zo dicht bij ijn hart te laten komen in dit leven...
ergens vraag ik me af hoe jij hiermee omgaat..
of je denkt aan hoe ik me voel op dit moment..
of je nog omkijkt naar het verleden..
of niet terugkijkt maar verder met je leven gaat..
gedane zaken nemen geen keer ..
ik zou het moeten accepeteren..
er kan geen jou en mij meer zijn..
nu en nooit meer...
onze liefde was groot..
meer cultuur en verschillen..
die kon jou familie..nog niet aan..
hoe graag wij dat ook wilde..
diep van binnen weten we allebei..
dat onze relatie nooit een lang leven zou bestaan..
misschien op een andere plaats een andere tijd..
maar nu is een feit..
ik ben je kwijt