moc-choc
14-04-2009, 19:51
Ik ga een verhaal schrijven hopelijk vinden jullie het wat.
Het werd tijd yasmin![/FONT][/SIZE]
[SIZE="3"][FONT="Century Gothic"]
Hier zat ik dan op het bed te wachten tot de mensen zullen komen om mijn hand te vragen.
weer kregen de tranen een plekje op mijn wangen en volgden hun weg naar mijn deken.
waarom moest ik nou uitgehuwelijkt worden waarom niet sabrine of marwa?
die zijn ten slotte ouder dan mij.
Er werd geklopt op de deur, ik had nu even zin in niemand.
'' er is niemand dus doe gen moeite!'' schreeuwde ik met een rilling in me stem.
Sabrine kwam binnen en keek me zielig aan.
'' gaat het? '' dat vroeg ze nou altijd wanneer me iets dwars zat!
'' Ik heb jouw medelijden niet nodig'' schreeuwde ik dan altijd terug maar nu had ik dat wel nodig iemand die me kon steunen die me troost kon geven.
ze liep voorzichtig naar het bed en kwam naast me zitten.
'' hbiba het komt goed dat beloof ik! ''
'' hoe kan het nou goed komen sabrine hoe?!'' snikte ik.
en toen gebeurde er iets wat ik jaren zou willen uitstellen
Voor mensen is het heel normaal als de bel gaat maar voor mij is het nu als of er een nieuw hoofdstuk begint en dat is waar ook.
Ik streek mijn takshita goed en keek nog even in de spiegel.
Ik zag een verdrietig meisje staan, jammer genoeg ben ik dat meisje
Ik had mooie goud/bruine krullen tot me billen en grote blauwe kijkers.
allemaal mooi en zo maar bij mij boeit het me niet hoe ik er uit zie het gaat om het innerlijk. zo zag ik dat altijd.
'' Yasmin we moeten naar beneden'' hoorde ik Sabrine zeggen.
'' je hebt gelijk kom'' zij ik verdrietig terug.
en zo liepen we naar beneden een nieuw begin en een oude einde
We liepen naar beneden en alle ogen waren op mij gericht.
Ik keek rond en zag 2 meisjes rond de 18 mij lief aankijken, verder zag ik een kleine jongetje rond de 3 jaar en 2 oude egtpaar.
ik keek verder en mijn ogen rusten bij een jongen die uit het raam keek.
Hij had mooie bruine stekels en grote groene kijkers.
hij was breed opgebouwd en had een mooi vormig gezicht.
Ik wende mijn blik af en liep verder.
Ik groette iedereen en ging naast de 2 meisjes zitten.
'' heey ik ben laila'' begon een van de meisjes
''heey ik ben hind'' vervolgde het andere meisje.
'' hooi ik ben Yasmin'' zij ik verlegen terug.
'' dus jij gaat met mijn broer trouwen? '' vroeg het andere meisje.
Ik wou snel van onderwerp veranderen en vroeg of ze met me mee naar boven gingen.
ze knikte van ja en liepen me achterna.
toen ik de deur van me kamer open deed keken ze hun ogen uit.
ja mijn ouders zijn absoluut niet arm, ze zijn een van de rijkste uit deze stad.
'' Wouw wat heb je een mooie kamer!'' schreeuwde laila uit.
Ik moest lachen van haar reactie en zei verlegen terug '' bedankt''
Hier zat ik dan nep lachend naar de mensen die me liefdevol aankeken.
Ik keek op zij en zag Yesir lachend naar iedereen kijken terwijl ik wist dat hij dit niet wou, nou anders ik wel! Ik kreeg een kneep in me hand en keek in het mooie gezichtje van Yesir. ''blijven lachen Yasmin we komen er samen door heen dat beloof ik!'' zij hij fluisterend en toverde een prachtige glimlach. Ik Toverde een grote glimlach op mijn gezicht en ging verder met het zeggen van ''Amin'' als er mensen kwamen ons geluk te wensen. Heel even voelde ik me getrouwd maar dat veranderde snel na dat ik een meisje met een strak spijker rok en haar borsten staken bijna over het strakke topje dat tot boven haar navel zat. Ze blies een grote bel met haar kauwgum die groot genoeg was om een luchtballon van te maken. ze keek heel bitchy rond en haar ogen ruste op Yesir die haar blijkbaar ook had opgemerkt. ze gaf hem een knipoog waarna hij breed lachte. daarna keek ze mij heel sneaky aan. De neggefa kwam onze kant op en zij dat het tijd was voor de laatste jurk. we liepen voorzichtig naar boven en in de kamer aangekomen plofte ik op het bed neer. ik slaakte een gil uit bij het zien van Zakaria die naar binnen probeerde te komen via het raam. '' Wacht maar Yasmin je wordt de mijne je gaat niet met die sloerie trouwen!'' schreeuwde hij uit. Inmiddels stond ik bang tegen mijn kast aan. '' rot op Zakaria rot op! '' '' NEE!'' schreeuwde Zakaria. Hij liep mijn kamer in en greep me bij me arm. Ik probeerde te gillen maar hij pakte een mes uit zijn zak en liet hem bij mijn keel rusten. '' Je waagt het om te schreeuwen! '' siste hij.
We hoorde iemand de trap op komen en aankloppen. '' Yasmin ben je bijna klaar? '' hoorde ik Yasir zeggen
'' antwoord!''' siste Zakaria. '' Euhm ja ik ben bijna klaar! '' kreeg ik er met moeite uit.
'' Yasmin wat is er je klinkt zo raar '' antwoordde hij bezorgd van achter de deur.
'' Er is niks maak je maar geen zorgen'' zij ik dit keer wat zelfverzekerder.
Begin?