asmae88
06-04-2004, 19:49
het voelt zo koud aan...
waarom hebben ze mij dit allemaal aangedaan??
ik voel me zo buitengesloten..
ik heb tot nu toe nog niet echt van mijn leven genoten..
ik voel me zo klein hier..
echt gewoon zo klein als een mier...
ik moet me er gewoon maar bij neerleggen...
en voortaan ook niks meer doen en zeggen...
wat een onmacht!!
het is gedaan mer mijn kracht!!!
ik houd het zo echt niet meer vol...
mijn leven,, mijn ziel het is zo hol....
ik mis '' het samenzijn''
het doet zo'n pijn!!
ik wil samenzijn met jou..
jij bent degene waar ik zeoveel van houd...
het is vandaag weer zo'n klotedag..
weer zo'n dag zonder lach
het ging een tijdje goed met mij...
todat zij,,,
mij weer begonnen te stoken..
het moment dat ik me weer heb ineengedoken..
mijn leven is nu zonder enig genot..
maar jah wat kan ik doen misschien is dit wel mijn lot
waar is al mijn geluk gebleven????
moet ik daar mijn hele leven naar blijven streven?
ik vraag maar alleen iemand om mee te kunnen praten..
zonder mij daardoor te haten
is dat werkelijk waar nou echt zoveel gevraagd???
wejow ze hebben mijn zelfvertrouwen echt sterk verlaagd.....
ik heb er vaker aan gedacht er een einde aan te maken...
ik had genoeg van al die klote zaken....
maar ik wil dat hoofdstuk afsluiten en verder gaan met mijn leven...
een leven zonder al dat ''streven''
hier zit ik dan naar buiten te staren...
mijn gedachten die wegvaren...
starend naar die mooie blauwe lucht...
nadenkend over het leven met een diepe zucht...
nadenkend wat de zin van het leven is
ik zie het leven nu namelijk als 1 GROOT gemis..
ik vraag me vaak waar eindigt het eind en wanneer begint het begin??
tfoe ik heb echt geen zin!!!!
ik zal er niet over liegen
ik wou dat ik weleens kon ''wegvliegen''..
waarom hebben ze mij dit allemaal aangedaan??
ik voel me zo buitengesloten..
ik heb tot nu toe nog niet echt van mijn leven genoten..
ik voel me zo klein hier..
echt gewoon zo klein als een mier...
ik moet me er gewoon maar bij neerleggen...
en voortaan ook niks meer doen en zeggen...
wat een onmacht!!
het is gedaan mer mijn kracht!!!
ik houd het zo echt niet meer vol...
mijn leven,, mijn ziel het is zo hol....
ik mis '' het samenzijn''
het doet zo'n pijn!!
ik wil samenzijn met jou..
jij bent degene waar ik zeoveel van houd...
het is vandaag weer zo'n klotedag..
weer zo'n dag zonder lach
het ging een tijdje goed met mij...
todat zij,,,
mij weer begonnen te stoken..
het moment dat ik me weer heb ineengedoken..
mijn leven is nu zonder enig genot..
maar jah wat kan ik doen misschien is dit wel mijn lot
waar is al mijn geluk gebleven????
moet ik daar mijn hele leven naar blijven streven?
ik vraag maar alleen iemand om mee te kunnen praten..
zonder mij daardoor te haten
is dat werkelijk waar nou echt zoveel gevraagd???
wejow ze hebben mijn zelfvertrouwen echt sterk verlaagd.....
ik heb er vaker aan gedacht er een einde aan te maken...
ik had genoeg van al die klote zaken....
maar ik wil dat hoofdstuk afsluiten en verder gaan met mijn leven...
een leven zonder al dat ''streven''
hier zit ik dan naar buiten te staren...
mijn gedachten die wegvaren...
starend naar die mooie blauwe lucht...
nadenkend over het leven met een diepe zucht...
nadenkend wat de zin van het leven is
ik zie het leven nu namelijk als 1 GROOT gemis..
ik vraag me vaak waar eindigt het eind en wanneer begint het begin??
tfoe ik heb echt geen zin!!!!
ik zal er niet over liegen
ik wou dat ik weleens kon ''wegvliegen''..