Bekijk volle/desktop versie : Kinderen zijn geboren filosofen....


26-03-2009, 09:32
....ik ben vaak jaloers op kinderen....eigenlijk zijn ze geboren filosofen....ze zijn nieuwsgierig, eerlijk, zuiver en stellen veel vragen over het zijn, over het leven en over Allah....waarom? waarom? waarom? ze willen altijd weten hoe dingen in elkaar steken....


Ik vraag me af waarom je in hun verdere leven daar niets meer van terug ziet. De meerderheid raakt stompzinnig en kan het alleen maar hebben over oppervlakkige zaken...ik wil niemand beledigen of arrogant overkomen, maar kijk alleen maar naar dit hoekje....de oppervlakkige topics zijn ontelbaar, terwijl de topics met inhoud er nauwelijks zijn....


Het lijkt mij dat er iets mis is met deze maatschappij....hoe komt het dat deze samenleving geboren filosofen verandert in stompzinnige massamensen?
26-03-2009, 09:48



Citaat door Desolate:
....ik ben vaak jaloers op kinderen....eigenlijk zijn ze geboren filosofen....ze zijn nieuwsgierig, eerlijk, zuiver en stellen veel vragen over het zijn, over het leven en over Allah....waarom? waarom? waarom? ze willen altijd weten hoe dingen in elkaar steken....


Ik vraag me af waarom je in hun verdere leven daar niets meer van terug ziet. De meerderheid raakt stompzinnig en kan het alleen maar hebben over oppervlakkige zaken...ik wil niemand beledigen of arrogant overkomen, maar kijk alleen maar naar dit hoekje....de oppervlakkige topics zijn ontelbaar, terwijl de topics met inhoud er nauwelijks zijn....


Het lijkt mij dat er iets mis is met deze maatschappij....hoe komt het dat deze samenleving geboren filosofen verandert in stompzinnige massamensen?



omdat je er op een bepaald moment achter komt dat als je een andere mening hebt dan het gros je buitengesloten wordt.
mensen zijn net kuddedieren; volg de leider.
Die leiders vind je vandaag de dag al in de kleuterklassen.
En kindertjes willen nou eenmaal ook meedoen en niet buitengesloten worden, dus wat doe je dan........ je huppelt vrolijk achter de kudde aan!
En op een gegeven moment als je wat ouder wordt weet je niet eens meer wie je nu eigenlijk zelf bent.......


oke deze reactie is wel heel zwart wit gezien dan
26-03-2009, 11:02

Citaat door Desolate:
....ik ben vaak jaloers op kinderen....eigenlijk zijn ze geboren filosofen....ze zijn nieuwsgierig, eerlijk, zuiver en stellen veel vragen over het zijn, over het leven en over Allah....waarom? waarom? waarom? ze willen altijd weten hoe dingen in elkaar steken....


Ik vraag me af waarom je in hun verdere leven daar niets meer van terug ziet. De meerderheid raakt stompzinnig en kan het alleen maar hebben over oppervlakkige zaken...ik wil niemand beledigen of arrogant overkomen, maar kijk alleen maar naar dit hoekje....de oppervlakkige topics zijn ontelbaar, terwijl de topics met inhoud er nauwelijks zijn....


Het lijkt mij dat er iets mis is met deze maatschappij....hoe komt het dat deze samenleving geboren filosofen verandert in stompzinnige massamensen?



Zuiverheid maakt op een gegeven moment plaats voor de erkenning van gezagsverhoudingen, hierarchie en politiek. Jongeren hebben daar allemaal geen last van. Ik denk ook dat volwassenen veel meer angsten hebben dan jongeren.

Ik wou dat ik weer 10 was
26-03-2009, 11:28

Citaat door Mihdjan:
Ik ben wel gedeeltelijk met je eens. Maar kinderen zijn of denken niet als filosofen maar als een metafysicus.



Zijn filosofen ook niet een soort van metafysici? Ik bedoel....zij houden zich ook bezig met vraagstukken die niet waarneembaar zijn met het blote oog (dus immateriele onderwerpen).....
26-03-2009, 11:41


Omdat je als kinderen geen schaamte kent om vrij, heel vrij te denken.... alles is mogelijk in een kinderhoofd; heksen bestaan, je kan vliegen, de brandweer red je altijd, je bent verliefd op je moeder en je trouwt met je vader en je hebt nog geen 'ingestudeerde' kennis over het leven en daarna...

Als je ouder wordt ben je je meer bewust van je omgeving en zie je dat het meer draait om materie en zaken die zichtbaar zijn. Er komen grenzen...

Dat maakt het dat wij moeilijker open kunnen nadenken over dingen, wij grijpen al snel terug naar grenzen.

Trouwens mss een leuk verhaal: mijn zoontje van 4 vroeg terwijl we naar school liepen wie dan de 1e kat had gemaakt? Nu praat ik wel met hem over islam, maar we onderwijzen hem niet. Dus ik geef wel antwoord op zijn vragen, maar op een open manier. Ik had 'm dus nog nooit over adam etc vertelt.

Anyways, dus ik antwoordde dat er een god is, allah en dat die lang geleden de eerste paren heeft gemaakt van alles, dus een man en een vrouw en een poes en een kat etc. En dat die dan verliefd worden en 'trouwen' en baby's maken. En dan komen er steeds meer en meer...

Dus hij vraagt, maar hoe kan god dat nou maken? Dus ik zo van uhmmm... jah, hij is een soort van tovenaar en hij kon uit niets zomaar een kat maken. Want hoe leg je dat nou uit, dat het pakkend is voor een kind van 4. Zegt ie: "Owww, zoals alladin"