Niemand Kent Mijn Verhaal Achter De Gelosten Tranen Van Mijn Gezicht ..[WG]

[Nanoessjj]

Niemand Kent Mijn Verhaal Achter De Gesloten Tranen Van Mijn Gezicht ..[/SIZE]

[SIZE="4"] Inhoudsopgave: [/SIZE]

Proloog.

[SIZE="3"] Hoofdstuk1. [/SIZE]
[SIZE="2"]Een Traan Op Mijn Wang..[/SIZE]

#1.
#2.
#3.
#4.
#5.
#6.
#7.
#8.
#9.
#10.
#11.

------------------------------------------------

[SIZE="3"] Hoofdstuk2. [/SIZE]
[SIZE="2"]lees mijn littekens..[/SIZE]

#1.
#2.
#3.
#4.
#5.
#6.
#7.
#8.

------------------------------------------------

[SIZE="3"] Hoofdstuk3. [/SIZE]
[SIZE="2"]De warme stem is vervaagt..[/SIZE]

#1.
#2.
#3.
#4.
#5.
#6.
#7.
#8.

------------------------------------------------

[SIZE="3"] Hoofdstuk4. [/SIZE]
[SIZE="2"]Tevrede naar 't hede of niet..??[/SIZE]

#1,
#2,
#3,
#4,
#5,
#6,
#7,
#8,
#9,
#10,

----------------------------------------------------

[SIZE="3"] Hoofdstuk5. [/SIZE]
[SIZE="2"]Terug van weggeweest.[/SIZE]

~1,
~2,
~3,
~4,
~5,
~6,
~7,

------------------------------------------------

[SIZE="3"] Hoofdstuk6. [/SIZE]
[SIZE="2"] Je bracht vreugde.. [/SIZE]

#1
#2
#3
#4
#5
#6
#7
#8

[SIZE="3"] Hoofdstuk7. [/SIZE]
[SIZE="2"] ''Verpest het niet.'' [/SIZE]

#1.
#2.
#3.
#4.
#5.
#6.

[SIZE="3"] Hoofdstuk8. [/SIZE]
[SIZE="2"] Vervloekt.

#1

[Nanoessjj]

Proloog.



Terwijl ik van alle kanten de klappen ontvangde. Hoorde ik hem mij uitschelden voor prostitue.
'Je bent een schande, weetje wat een schande is je bent een schande voor ons hele familie'! Me vader trok aan me haren en duwde mij tegen de kast. Mijn tranen stromen naar beneden op alle plekken dat me vader mij sloeg hield ik me handen er voor maar ze kwamen hoe dan ook raak.
'Papa, asjeblieft laat me los wat mensen ook zeggen het is niet waar zie het met je eigen ogen'. Ik hoorde iemand naar boven hollen het was me moeder. Met al haar kracht duwde ze me vader weg en kwam ze voor me staan en hield me vast. Me vader schreeuwde tegen mij moeder dat ze aan de kant moest maar ze weigerde. Hij pakte zijn riem en begon te slaan , niet mij maar mijn moeder. Ze gilde bij elke zweep slaag die hij haar gaf. En ik huilde terwijl mijn moeder met pijn in me ogen kijkt.

'Papa stop'!! Hij stopte niet me moeder kon de pijn niet meer verdragen. Ik kijk mijn vader aan hij duwde mijn moeder opzij en trapte mij in me maag. Hij hielde me hoofd vast tegen de muur en pakte weer zijn riem en begon er mee te slaan de zwepen kwamen zo hard aan dat het bloed naar beneden stroomde midde in me gezicht gaf hij een zweep. Ik hield me hand voor me gezicht en me vader pakte me bij me arm en sloeg me met zo'n harde kracht.
Hij raapte mijn moeder op trok aan haar haren en smeet de deur achter zich dicht en deed m opslot. Daar lag ik dan met pijn en verdriet.. Ik snapte hem niet, ik snapte niet waarom hij mij sloeg. En dat alles door mijn tante. Zij die me zag staan met een buurjongen. Hoe durft ze een heel verhaal te vertellen die niet klopte. Hoe durft ze mij als haar dochter te vergelijken. Haar dochter die aangerand wordt door allerlei jongens. Jongens die haar geen respect geven maar haar gebruiken voor een beurt. Zij die mij vertelde dat het haar niet kon schelen als een jonge met haar naar bed zou duiken. En ik.. Ik die de gene is die haar tegen houd en haar wijs maakt dat je hem pas waard bent als ie met knikkende knieeén voor je staat. Maar wat krijg ik de ergste zweep slagen van me leven die ik wel vaker heb gerkegen. Het moment waarbij mijn moeder mij steunde en mij geloofde maar mijn vader arme ziel werd gek gemaakt door mijn tante. Mijn tante de zus van mijn vader die hem van alles wijs maakte waardoor mijn ouders zowat uitmekaar gingen. En dan nog zijn moeder de o geweldige lieve oma. Die mijn vader helemaal wijs ging maken dat me moeder naar andere mannen keek. Een schande , een schande zeg ik je mijn geliefde moeder sloeg haar ogen neer en zou nooit naar een ander kijken dan mijn vader. Mijn vader die mij net de ergste slagen gaf die ik nooit meer zal vergeten. En de slagen die hij me moeder gaf die ik in haar ogen kon lezen. Wat zal ik verder nog verwachten. En noch was ik de gene die mijn mond hield maar uiteindelijk zal er straks niks overblijven dan een zwijgend meisje die niks meer durft te zeggen. Ik voel me verdoemd. Verdoemd omdat er niemand meer in me gelooft behalve mijn heer. Maar mijn heer, wanneer zullen er mensen echt voor mijn klaar staan als ze me goed genoeg kennen. Niemand zal me ooit beter kennen dan U mijn heer. Niemand, ik ben voor de meeste lucht , niet eens lucht ik ben een iemand die zo omver word geblazen alsof het ergste nog moet komen. Waarmee ze me zullen bekogelen met stenen. O mijn heer, ik wil u niks anders vragen dan mij in een goede leven te laten leven. En ik me voor u schaam dat mijn schaamte één enal het ergste tot nu toe is. Ik schaam me voor alles wat ik nu doe en deed. Mijn heer, mijn barmhartige.. Laat dit stoppen..

[Nanoessjj]

Citaat door TangouiaGirlTje:

Ga Snel door Ben Benieuwd..!!

Thanks honey!

[Nanoessjj]

Hoofdstuk 1.[/SIZE]
[SIZE="3"]Een Traan Op Mijn Wang.[/SIZE]

[SIZE="2"]Die avond was me vader weg en me moeder deed de deur open. Met moeite kon ze lopen ik pakte haar arm vast legde haar op me bed en liet haar liggen. Ze ging liggen op haar buik terwijl ik haar trui omhoog deed zag ik lelijke krassen en wonden op haar rug. Ik pakte een doek en een bak lauw water uit de douch en ging me moeder verzorgen. Ik legde voorzichting een doek op een wond en ze gilde het eruit. Ik zag tranen naar beneden stromen , ik kon het niet meer. Ik voelde me echt zo erg verloren. Mijn moeder die klappen ontvangde van mijn vader. Ik kon er niet meer tegen mijn moeder zo te zien. Ze is een sterke vrouw die alle pijn op haar schouders draagt. En ik , ik ben de gene die het ergste aanhoort. Me moeder begon weer te snikken. Ik streelde over haar gezicht ze stond op en pakte mij vast ze draaide me om en kijkt naar de wonden die nog erger aan toe zijn dan bij haar. Maar ik voelde de pijn niet. Omdat ik het gewend ben. Ik ben gewend om pijn te voelen. Ik ben gewend om verdriet te voelen. Ze kijkt me aan en schudde haar hoofd weg. Alsof ik weer wat heb gedaan. 'Mam, ik zweer je dat ik niks heb gedaan'. Ze gaf me geen antwoord maar ging verder met het schoonmaken van de wond. Ik draaide me om naar haar gezicht en ze kijkt naar de plekken om me gezicht. Ze legde er een natte lauwe doek op. Ik voelde haar verdriet gewoon ik zag haar helemaal trillen. Ik pakte het doek van haar af en omhelsde mijn moeder. Ze begon weer te snikken. 'Ik snap niet waarom je vader zo boos is geworden er zit hem iets dwars dat weet ik zeker'. Terwijl mijn moeder haar hart lucht dacht ik na. Alles heeft zo z'n reden maar dit gaat gewoon te ver. Hij moet niet slaan hij moet mij juist eerst uit laten praten.
Ik hou van mijn vader. Met heel mijn hart ik kan hem niet haten omdat hij me dit aan doet. Maar ik zal het ook niet kunnen vergeten na wat hij me aan doet.

Ik hoorde de deur open gaan beneden en ik hoorde mijn zusje samen met me broer praten. 'Mam we zijn thuis'. Hoorde ik me broer roepen snel bedekte mijn moeder mijn rug en zij die van haar me zusje kwam naar boven aan hollen. Ze kijkt ons aan. ' Noura, wat is er met jou gebeurd'? Ik glimlachte nep naar me zusje en me moeder verdrinkt in haar eigen leugens. 'Niks is gebeurd met je zus'. Niet eens een halve seconde later of me zusje gilt en huild en ze wist dat me vader me weer heeft geslagen. Me broer holde naar boven. Hij kijkt me aan en knikte woest weg en kijkt naar me moeder die met moeite op stond. 'Mama, wat is er gebeurd en kom niet met smoesjes zeg me de waarheid'. Me moeder kijkt haar zoon met veel liefde aan en omhelst hem. Hij legde zijn handen op me moeder haar rug waardoor ze een beweging maakte dat ze daar pijn heeft. Me broer vraagt haar weer wat er aan de hand is. Maar ze geeft geen reactie. Me broer kwam mijn kant op lopen en pakt me bij me arm. En bekijkt me gezicht. 'Papa heh'?? Hij kijkt me met veel verdriet in me ogen ik kon het niet meer ik barste uit. Me broer hield me stevig vast terwijl hij van binnen kookte.

[marokko_roos]

ga door

[LeiipsteZiinaa_]

ga gauw door

[Nanoessjj]

Citaat door LeiipsteZiinaa_:

ga gauw door

Citaat door TangouiaGirlTje:

Up Up

Citaat door marokkoxroos:

ga door

Insha'Allah!

[Nanoessjj]

Me broer legde me in bed en ik moest van hem rusten. Hij bracht mijn moeder naar haar slaapkamer en verzorgde haar daar verder. Ik hoorde me zusje zeggen in de kamer van me moeder. 'Waarom doet papa zo, waarom geeft papa jullie klappen jullie doen niks'. En ik hoorde mijn broer zeggen dit zijn niet voor jou oogjes bedoelt en je moet gaan slapen. Ik hoorde haar mijn kamer binnen lopen terwijl ik mijn ogen gesloten had en ze kuste zachtjes op me voorhoofd. 'Noura, voor mij ben je meer dan een bloem'! En ze loopt zo me kamer uit. Ik voelde mijn tranen naar beneden rollen.


Ik piekerde de hele nacht maar hield me ogen gesloten. Ik voelde een koude bries in me gezicht waaien. Ik open me ogen en zie dat me raam nog open stond. Ik stond op en slofte naar het raam en deed het dicht. Beneden hoorde ik iemand binnen komen en meteen de trap op lopen ik loop weer terug naar me bed maar stoote mijn voet. 'OEFFF'... ik wou het eruit schreeuwen. Me vader deed me kamer deur open en daar stond ik oog in oog met hem. Hij zag er beroerd uit ik weet dat hij iets wilt zeggen maar hij het niet kan. Hij deed me deur weer dicht en ik stapte in mijn bed.


Volgende ochtend.

Me wekker ging af en ik moest naar school. Ik loop richting de badkamer en nam een douch. Me rug prikte en ik liet me tranen weer vallen onder het lauwe water waar niemand mijn tranen kan zien vallen. Na dat ik gedoucht had enal ging ik me omkleden. Ik wilde niet naar school anders zouden ze me allemaal vragen wat er met me was. Ik loop naar beneden en deed me schoenen aan en wilde net de deur uit lopen. 'Noura, met zo'n gezicht kan je nergens heen'. Ik draaide me om en zag me vader voor me. Ik keek meteen naar de grond zo'n schaamte voelde ik. Ik durfde niet in z'n ogen te kijken ik was zo bang voor hem. Hij legde zijn hand op mijn schouder waardoor ik een shock kreeg ik trilde helemaal van angst. Ik hield me sterk en wilde geen enkele traan voor zijn ogen laten vallen.
Ik kon het niet meer ik wilde even niet meer in z'n buurt blijven. Ik loop langs hem de trap op en ging in me moeder's kamer kijken. Daar lag mijn moeder in rust en vrede. Ik sluip haar kamer in en ging zitten op 't rand van 't bed. Ik hoorde mijn moeder ademen rustig en zo vredig. Ik drukte mijn lippen op haar voorhoofd. En fluisterde zacht. 'Mama, hoe zou mijn wereld zijn als ik jou niet had, ik hou van jou als geen ander je bent een engel die verdwaald is op deze Dounya (wereld)'. Ik streelde over haar wang. En er rolde weer een traan naar beneden. Ik loop haar kamer uit terwijl mijn vader al die tijd voor de deur stond te kijken. Ik richte mijn hoofd naar de grond en loop de kamer uit.

[temsamangirl]

UUuupp meid!!
Prachtigg verhaall!!!
Xx

[AssiiRifGirl]

Wollah Prachtig
Ik lees dit echt gewoon met tranen in me ogen
Up..

[Wafjje_030]

Ga Gauw Verder..rr

[Misz._Tetouania]

Mooi verhaal..
Ga gauw verder

Ps: Nieuwe Fan..

[pino_metalsia]

uppp ga snel verderrr!!

[Nanoessjj]

Dankjullie wel voor jullie reactie lieverd's!

[Nanoessjj]

Ik ging in me kamer zitten , ik deed de tv aan en ging wat zappen. Ik kon niet tegen de stilte. Ik moest gewoon weg ik wilde gewoon weg in iedergeval niet naar school maar teminste ergens buiten. Ik deed me tv uit en stap me bed uit , en sluip vervolgens naar de deur. Ik deed me deur open en hoorde beneden de tv aan. 'Pfff, hoe kom ik ingodsnaam beneden zonder dat me vader mij ziet'. Fluisterde ik in mezelf. Ik loop zachtjes de trap af. Ik kijk stiekem vanuit de trap in de woonkamer we hadden een glaze deur waar je doorheen kon kijken. Niemand te zien op de bank ik sluip verder naar beneden en loop zachtjes over de gang ik pakte mijn schoenen en deed ze aan.
Als een gek floog ik naar buiten en deed de deur achter me dicht en holde snel naar het hofje. Buiten adem stond ik daar en gluurde ik naar de voor deur van ons. Er was daar niemand te zien gelukkig maar ook. Nu kan ik teminste met gemak en rust even van de wereld zijn. Ik loop richting 't bushalte en nam plaats bij een bushokje. Er kwam een oude dame naast me zitten kuchend kijkt ze me aan ik toonde haar een glimlach. Ze kijkt me een beetje onderzoekend aan. Ik wilde niet verder in haar ogen kijken dus ik draaide me om en staarde voor me uit. Terwijl de meeste mensen die langs liepen mij een blik gaven. Een blik van wat is er met je gebeurd. Maar dat boeide mij niet bij elke blik die ze me gaven toonde ik een smal glimlachje. Maar m'n hart huilde van binnen. Iedereen ziet mij lopen niemand ziet wat er in mij schuilt. Ze zien me wel lopen met een glimlach maar mijn hart die het meest huilt kunnen ze niet zien.
Ik voel me verzwegen in me eigen tranen. De tranen van verdriet die ik het liefst niet in het openbaar wilde tonen. Ik toonde mijn emotie op een ander manier. Zoals zwijgen en kortaf reageren. Vele mensen dachten dat ik gewoon rustig was. Ik ken mezelf beter dan alle andere. Ik ken mezelf beter dan hoe mensen mij inschatten. Maar hoe ze me ook inschatten bij elke persoon is het , het zelfde zin. 'Je bent zo rustig en leeft in je eigen wereldje'. Ik leef in een wereld van ellende dat geen eind heeft. Ik vraag me af of er ooit een eind komt. Maar een goede geleerde zei; voor jou komt er een einde maar voor de mensen die het moeilijk voor jou en je ouders hebben gemaakt is het pas een begin. Ik wil dat er daar ook geen begin aan komt ik wil dat het stopt. Ik wil mezelf in vrede kunnen zien en een mens met veel liefde kunnen aanspreken. En niet oog in oog staan met haat. Mijn hart kan dat niet aan.


Het leek net of het gisteren allemaal gebeurde. Mijn moeder was zwanger van mijn vader en me tante kwam binnen lopen met haar zoontje van niet eens anderhalf jaar oud. 'Myriam waar is je man'. Mijn moeder keek haar aan alsof zij alles moest weten.Mijn moeder zweeg en liep langs haar weg. Mijn tante kookte van binnen en ging weer naar huis. Thuis was me tante aan het telefoneren met mijn vader , waardoor mijn vader me moeder opbelde. Ik weet nog precies wat me moeder vertelde. Mijn moeder nam de tel op waardoor mijn vader tegen haar ging schreeuwen en mijn moeder probeerde als maar de waarheid te vertellen dat alles wat z'n zus zei niet klopte. Mijn vader geloofde haar niet en elke dag wanneer mijn vader thuis kwam schreeuwde hij tegen haar. Hij raakte agressief en reageerde alles op mijn moeder af. Mijn moeder nam alle schuld op haar en elke nacht lag ze te snikken terwijl haar man naast haar in rust en vrede leefde.