Bekijk volle/desktop versie : Eerwraak of een verloren emotie.



Pagina's : [1] 2 3 4

09-03-2009, 13:41

Citaat door Kain:
Goedemiddag Dames en Heren,
deze topic wil ik openen na wat ervaringen in mijn leven,
waarin ik mezelf niet terug kende.
Ik was ooit verliefd op wat in mijn ogen de perfecte vrouw was,
we hadden lange tijd een relatie en liefde was voor mij in het spel.
Naarmate de tijd verstrekte kwam er een einde in het zicht,
en kort gezegd was er geen plaats voor mij in haar leven meer.
Lange tijd had ik het er moeilijk mee,
maar op een gegeven moment denk je dat je erover heen bent.
Wat niet zo bleek te zijn tot ik geconfronteerd werd met een,
ervaring die me nog is bij gebleven.
Destijds moest ik voor me werk bij een woning zijn,
vanwege maatschappelijke redenen mensen hadden er een,
potje van gemaakt en ze stonden onder toezicht.
(beroepsgeheim)
Toen we aanbelde (had gelukkig een collega bij) deed er een Nederlandse jongen open,
ik herkende hem al ergens van maar ik moest zakelijk blijven.
Dus deed mijn woord en terwijl ik bezig was hoorde ik wat geluiden,
op de achtergrond de gangdeur stond open en ik kon me nieuwsgierigheid niet bedwingen en keek over de jongen zijn schouder in het huis en zag,
een gedaante aankomen lopen in een roze badjas met zwart haar over,
haar schouders ik had het nog niet door maar mijn binnenste wel,
kippevel kreeg ik haren op mijn armen gingen overeind staan.
Toen zag ik dat het MIJN vriendin was MIJN liefde waar ik zo voor gevallen was die me met een soort van halve glimlach aankeek.
Weet niet hoe mijn gezicht eruit zag maar ik keek terug naar de jongen,
die voor me stond met de achtergrond geluiden die mij afleide waarin haar,
naam klonk komend van nog een jongen met een plat Nederlands accent.
Mijn visie kwam dus terug bij de jongen voor de deur,
waar ook een duidelijke glimlach op zijn gezicht verscheen.
En ik van daaruit niet meer helder kon denken en alles overschakelde,
op emotie en impulsiviteit en uit woede uithaalde met me linkerbeen in de jongen zijn maag.
Waarop me collega alles liet vallen en me wegduwde dat ik achterover viel,
en alles zo snel ging dat ik het niet ééns meer helemaal weet.
Weet dat ik even later bij de auto stond met nog wat mensen,
en buurtbewoners nog zeiden ja zijn rotzakken die mensen daar
(mensen altijd maar mee bemoeien en partij trekken)
De politie stond er ook bij maar de woede zat er nog stevig in,
en wou alles opgeven voor het eerst in me leven was ik op een punt,
dat ik zeker wist wat ik wou en dat was hun bloed zien..
Weet nog dat ik een straatsteen heb gegooit als laatste uiting naar,
het huis en raam.
Ben me baan kwijt geraakt maar heb gelukkig geen strafblad,
de agent in kwestie toonde begrip uiteindelijk voor mijn verhaal.
(niet dat ik hem verteld heb over mijn moordneiging)
Toen ik in de avond thuis kwam en me sleutels legde op de plank van de keukenkast lag daar nog iets dat ik ooit van haar had gekregen,
een klein kado tijdens onze relatie.
Heb toen voor het eerst in huilen uitgebarsten als een klein kind,
ben kort daarna verhuisd omdat me collega's dat het beste leken.
Waren goede mensen trouwens.

Maar conclusie,in hoeverre is iemand schuldig als die doordraait?
.

09-03-2009, 13:45



Citaat door Kain:
Goedemiddag Dames en Heren,
deze topic wil ik openen na wat ervaringen in mijn leven,
waarin ik mezelf niet terug kende.
Ik was ooit verliefd op wat in mijn ogen de perfecte vrouw was,
we hadden lange tijd een relatie en liefde was voor mij in het spel.
Naarmate de tijd verstrekte kwam er een einde in het zicht,
en kort gezegd was er geen plaats voor mij in haar leven meer.
Lange tijd had ik het er moeilijk mee,
maar op een gegeven moment denk je dat je erover heen bent.
Wat niet zo bleek te zijn tot ik geconfronteerd werd met een,
ervaring die me nog is bij gebleven.
Destijds moest ik voor me werk bij een woning zijn,
vanwege maatschappelijke redenen mensen hadden er een,
potje van gemaakt en ze stonden onder toezicht.
(beroepsgeheim)
Toen we aanbelde (had gelukkig een collega bij) deed er een Nederlandse jongen open,
ik herkende hem al ergens van maar ik moest zakelijk blijven.
Dus deed mijn woord en terwijl ik bezig was hoorde ik wat geluiden,
op de achtergrond de gangdeur stond open en ik kon me nieuwsgierigheid niet bedwingen en keek over de jongen zijn schouder in het huis en zag,
een gedaante aankomen lopen in een roze badjas met zwart haar over,
haar schouders ik had het nog niet door maar mijn binnenste wel,
kippevel kreeg ik haren op mijn armen gingen overeind staan.
Toen zag ik dat het MIJN vriendin was MIJN liefde waar ik zo voor gevallen was die me met een soort van halve glimlach aankeek.
Weet niet hoe mijn gezicht eruit zag maar ik keek terug naar de jongen,
die voor me stond met de achtergrond geluiden die mij afleide waarin haar,
naam klonk komend van nog een jongen met een plat Nederlands accent.
Mijn visie kwam dus terug bij de jongen voor de deur,
waar ook een duidelijke glimlach op zijn gezicht verscheen.
En ik van daaruit niet meer helder kon denken en alles overschakelde,
op emotie en impulsiviteit en uit woede uithaalde met me linkerbeen in de jongen zijn maag.
Waarop me collega alles liet vallen en me wegduwde dat ik achterover viel,
en alles zo snel ging dat ik het niet ééns meer helemaal weet.
Weet dat ik even later bij de auto stond met nog wat mensen,
en buurtbewoners nog zeiden ja zijn rotzakken die mensen daar
(mensen altijd maar mee bemoeien en partij trekken)
De politie stond er ook bij maar de woede zat er nog stevig in,
en wou alles opgeven voor het eerst in me leven was ik op een punt,
dat ik zeker wist wat ik wou en dat was hun bloed zien..
Weet nog dat ik een straatsteen heb gegooit als laatste uiting naar,
het huis en raam.
Ben me baan kwijt geraakt maar heb gelukkig geen strafblad,
de agent in kwestie toonde begrip uiteindelijk voor mijn verhaal.
(niet dat ik hem verteld heb over mijn moordneiging)
Toen ik in de avond thuis kwam en me sleutels legde op de plank van de keukenkast lag daar nog iets dat ik ooit van haar had gekregen,
een klein kado tijdens onze relatie.
Heb toen voor het eerst in huilen uitgebarsten als een klein kind,
ben kort daarna verhuisd omdat me collega's dat het beste leken.
Waren goede mensen trouwens.

Maar conclusie,in hoeverre is iemand schuldig als die doordraait?
Is dit jou overkomen?

09-03-2009, 13:47

Citaat door Kain:
Hallo,ja.
Wat vond jij zelf van de manier waarop je reageerde?

09-03-2009, 13:48
Heftig hoor. Maar hadden jullie toenertijd nog een relatie met elkaar dan?

09-03-2009, 13:52


Omg, zo heftig voor je

09-03-2009, 13:52

Citaat door Kain:
Nee,ik was klein maandje daarvoor aan de kant gezet om,
aparte redenen.


Je had je moeten inhouden, je hebt je door je gevoelens laten leiden

Heb je achteraf spijt gehad?

09-03-2009, 13:52
Kill the bitch! .. serieus dit moet je fucking niet pikken!! zij trapt op jou mannelijkheid door zich te laten n.euken door een kaasboer. Als je enig waardigheid in je hebt .. ontvoer haar en castreer haar langzaam! gooi haar dan maar later voor haar vaders deur.

09-03-2009, 13:54

Citaat door Kain:
Elke ervaring heeft zijn leer,
ben blij dat ik me geuit hebt en het niet opkropte.
Maar heb je nog wel gevoelens voor haar dan? [/FONT]
[FONT=Arial][/FONT]
[FONT=Arial](Geef het even aan als ik té persoonlijk word).

09-03-2009, 13:56

Citaat door Kain:
Als ik me had ingehouden had ik dan misschien terug gekomen,
en zat ik nu misschien vast voor meerdere moord.
Ik heb geen spijt van me aktie wel spijt naar me collega's toe.


Waarom zou je nog de moeite nemen om terug te gaan? Ze heeft je gedumpt en nog gaf je haar aandacht?

09-03-2009, 13:57

Citaat door Amanatallah:
Waarom zou je nog de moeite nemen om terug te gaan? Ze heeft je gedumpt en nog gaf je haar aandacht?
Wat doe jij als je boos en geschrokken bent?

09-03-2009, 13:59
Ik krijg nu ook moordneigingen.... collega's kunnen zo irritant zijn

09-03-2009, 14:00

Citaat door Kain:
Nee,maar het is hetzelfde als een goede vriend je een mes in je rug steekt.
Sommige dingen vergeet je niet en horen niet vergeten te worden.
Heeft dit alles er wel toe geleid dat je vrouwen minder snel bent gaan vertrouwen?

09-03-2009, 14:00



Citaat door Alwetend:
Wat doe jij als je boos en geschrokken bent?


Negeren die handel en daarna in mijn bedje in huilen uitbarsten

09-03-2009, 14:01

Citaat door Amanatallah:
Ik krijg nu ook moordneigingen.... collega's kunnen zo irritant zijn
Hahaha, je begint het al een beetje te begrijpen!

09-03-2009, 14:01

Citaat door Amanatallah:
Negeren die handel en daarna in mijn bedje in huilen uitbarsten
En op je kussen slaan zeker?

Pagina's : [1] 2 3 4