master_at_work_
05-03-2009, 19:30
Voor Rif-bewoners is hasjhandel doodgewoon
Door WESSEL PENNING
‘Hé, een Nederlander!’’ Het regent in de Rif, het modderwater stroomt door de troosteloze stadjes van dit stukje Noord-Marokko.
Jonge Marokkanen in de Rif, waar betrokkenheid bij productie van, en handel in hasj gemeengoed is. FOTO AFP
Maar Talib komt opgetogen aangefietst. ,,Kopje thee? Iets roken?’’
Tussen zijn vingertoppen rolt een bolletje hasj. Op het volle terras van Café de Paris in het smokkelstadje Ben Tieb brengt de ober door de hasjwalm een blad muntthee. Een kwartier later heeft Talib (33), een kalend mannetje met een vrolijk gezicht, zijn verhaal verteld. Hij woonde jaren met zijn familie in het Westland. Bezat een shoarmazaak te Poeldijk, maar raakte na een ruzie over een scooter en een handeltje hasj slaags. Het gevecht won hij dank zij een ijzeren staaf. Maar van de rechter moest hij de cel in en het land uit.
Dat laatste vond Talib het ergste. Hij houdt van Nederland. Hij mag dan in Ben Tieb zijn geboren, hij vindt het eenzaam en uitzichtloos.
Uitzichtloos ís het leven in het Rif-gebergte van Marokko, de ruige bakermat van bijna alle Nederlandse Marokkanen. Zicht op werk is hier nauwelijks, waardoor volgens schattingen een op de vijf mannen als vanzelf betrokken raken bij smokkelpraktijken. Vaak gaat het dan om hennep dat sinds jaar en dag goed groeit in de Rif, dat van jong tot oud wordt gerookt en voor een miljardenomzet zorgt. De smokkellijnen lopen via de nabijgelegen Spaanse enclave Melilla tot in de Nederlandse steden.
In de Rif wemelt het van uit Nederland uitgezette Marokkanen. Volgens justitie werden in 2008 tenminste zestig Marokkanen het land uitgezet, nadat ze door de rechter waren veroordeeld. Het merendeel moet wel uit de Rif stammen.
In het dorpje Erlattin stuiten we op een Marokkaan met een zachte ‘g’. Jarenlang werkte hij als automonteur in Roosendaal, tot op een dag de vakkundig boven de wielen van zijn auto’s weggewerkte hasj eens wél door de Franse douane werd ontdekt. Hij verloor zijn verblijfsvergunning in de EU en slijt nu structureel stoned en dromend van Roosendaal zijn dagen.
Zelf zal hij met hasj de grens niet gauw meer overgaan, zegt hij. Maar voor technisch advies is hij altijd beschikbaar. Zijn smokkeltip: de stuurkolom van een Mercedes! Bovendien stopt een beetje smokkelaar zijn spul - ter omzeiling van de hasjhonden - een halve meter boven de grond. ,,Kom de volgende keer terug met een auto,’’ zegt hij bij het afscheid. ,,Dan zorg ik voor de opbergplaats en delen we de winst.’’
Dé Marokko-deskundige van Nederland is sociaal geograaf Paolo De Mas. De Rif is volgens hem vanouds een ‘balsturig’ gebied met een volk dat eeuwenlang in isolement leefde, autoriteiten in principe wantrouwde en zich de wet tot voor kort moeilijk liet voorschrijven.
Heeft de vanzelfsprekendheid van criminaliteit in de Rif gevolgen gehad voor de integratie van Rif-Marokkanen in Nederland?
,,Dat is te kort door de bocht. Je moet die smokkel zien als een noodgedwongen levenswijze. Mensen zochten manieren om te overleven. Als de arbeidsmarkt niet werkt, zoek je alternatieven. De problemen in Nederland met een deel van de Marokkaanse jongeren zijn deels cultureel bepaald, beïnvloed door onze straatcultuur, maar vooral ook het gevolg van een slechte doorstroming naar onze arbeidsmarkt. In de grote steden heeft een behoorlijke groep jonge Marokkanen zijn school niet afgemaakt, terwijl er geen passende arbeidsmarkt is.’’
Zijn de Nederlandse autoriteiten te soft omgegaan met deze groep?
,,De positie van Duitse Riffijnen is relatief beter dan die van de Nederlandse Riffijnen: minder werkloosheid, minder criminaliteit. In Duitsland bestaan betere opleidingstrajecten. Daar raakt men makkelijker de ruimere Duitse arbeidsmarkt op. Kennelijk werkt het Duitse systeem te zamen met de arbeidsmarkt dempend op de criminaliteit.
Mogelijk dat men verder in Duitsland ook eerder grensstellend en corrigerend optreedt in scholen, in de samenleving en bij justitie. Tegen deze achtergrond zou meer nadruk op autoriteit, grotere helderheid en rechtshandhaving in Nederland dus positiever kunnen uitwerken.’’
Ondertussen is Nederland een belangrijke afzetmarkt van hasj.
,,Wij zijn een belangrijke, gedoogde Europese markt. Wij zijn vanouds belangrijke transporteurs. We zijn de laatsten die Marokko kunnen kapittelen op dit punt.’’
Dertiende provincie van Nederland
Wandel in de zomervakantie door de Riffijnse kuststeden Nador of Al Hoceima en een mens waant zich in de Randstad. Amsterdammers, Rotterdammers, Hagenezen en Utrechters - met dito dialecten - flaneren dan door de straten. Dat zijn vakantievierende Nederlandse Marokkanen, die hier in de zomerweken van het Nederlands een belangrijke voertaal maken.
De Rif wordt wel gekscherend de dertiende provincie van Nederland genoemd. Zo’n 70 procent van de 380.000 Nederlandse Marokkanen is uit deze regio afkomstig. Andersom heeft bijna iedere Marokkaan in de Rif wel een familielid, vriend of kennis in het verre Nederland, dat in de Rif als het beloofde land wordt beschouwd.
Migratie is bijna altijd een kettingreactie, dus er bestaan streken die volledig op Nederlandse steden zijn georiënteerd. Amsterdamse Marokkanen zijn vooral afkomstig uit de steden Berkane en Nador en Rotterdammers uit de stad Al Hoceima. Hagenezen komen uit de driehoek Driouch, Midar en Aknoul. Utrechters hebben veelal familie in Dar Kabdani en Kandoussi.
http://www.ad.nl/binnenland/3039794/Voor_Rifbewoners_is_hasjhandel_doodgewoon.html
Door WESSEL PENNING
‘Hé, een Nederlander!’’ Het regent in de Rif, het modderwater stroomt door de troosteloze stadjes van dit stukje Noord-Marokko.
Jonge Marokkanen in de Rif, waar betrokkenheid bij productie van, en handel in hasj gemeengoed is. FOTO AFP
Maar Talib komt opgetogen aangefietst. ,,Kopje thee? Iets roken?’’
Tussen zijn vingertoppen rolt een bolletje hasj. Op het volle terras van Café de Paris in het smokkelstadje Ben Tieb brengt de ober door de hasjwalm een blad muntthee. Een kwartier later heeft Talib (33), een kalend mannetje met een vrolijk gezicht, zijn verhaal verteld. Hij woonde jaren met zijn familie in het Westland. Bezat een shoarmazaak te Poeldijk, maar raakte na een ruzie over een scooter en een handeltje hasj slaags. Het gevecht won hij dank zij een ijzeren staaf. Maar van de rechter moest hij de cel in en het land uit.
Dat laatste vond Talib het ergste. Hij houdt van Nederland. Hij mag dan in Ben Tieb zijn geboren, hij vindt het eenzaam en uitzichtloos.
Uitzichtloos ís het leven in het Rif-gebergte van Marokko, de ruige bakermat van bijna alle Nederlandse Marokkanen. Zicht op werk is hier nauwelijks, waardoor volgens schattingen een op de vijf mannen als vanzelf betrokken raken bij smokkelpraktijken. Vaak gaat het dan om hennep dat sinds jaar en dag goed groeit in de Rif, dat van jong tot oud wordt gerookt en voor een miljardenomzet zorgt. De smokkellijnen lopen via de nabijgelegen Spaanse enclave Melilla tot in de Nederlandse steden.
In de Rif wemelt het van uit Nederland uitgezette Marokkanen. Volgens justitie werden in 2008 tenminste zestig Marokkanen het land uitgezet, nadat ze door de rechter waren veroordeeld. Het merendeel moet wel uit de Rif stammen.
In het dorpje Erlattin stuiten we op een Marokkaan met een zachte ‘g’. Jarenlang werkte hij als automonteur in Roosendaal, tot op een dag de vakkundig boven de wielen van zijn auto’s weggewerkte hasj eens wél door de Franse douane werd ontdekt. Hij verloor zijn verblijfsvergunning in de EU en slijt nu structureel stoned en dromend van Roosendaal zijn dagen.
Zelf zal hij met hasj de grens niet gauw meer overgaan, zegt hij. Maar voor technisch advies is hij altijd beschikbaar. Zijn smokkeltip: de stuurkolom van een Mercedes! Bovendien stopt een beetje smokkelaar zijn spul - ter omzeiling van de hasjhonden - een halve meter boven de grond. ,,Kom de volgende keer terug met een auto,’’ zegt hij bij het afscheid. ,,Dan zorg ik voor de opbergplaats en delen we de winst.’’
Dé Marokko-deskundige van Nederland is sociaal geograaf Paolo De Mas. De Rif is volgens hem vanouds een ‘balsturig’ gebied met een volk dat eeuwenlang in isolement leefde, autoriteiten in principe wantrouwde en zich de wet tot voor kort moeilijk liet voorschrijven.
Heeft de vanzelfsprekendheid van criminaliteit in de Rif gevolgen gehad voor de integratie van Rif-Marokkanen in Nederland?
,,Dat is te kort door de bocht. Je moet die smokkel zien als een noodgedwongen levenswijze. Mensen zochten manieren om te overleven. Als de arbeidsmarkt niet werkt, zoek je alternatieven. De problemen in Nederland met een deel van de Marokkaanse jongeren zijn deels cultureel bepaald, beïnvloed door onze straatcultuur, maar vooral ook het gevolg van een slechte doorstroming naar onze arbeidsmarkt. In de grote steden heeft een behoorlijke groep jonge Marokkanen zijn school niet afgemaakt, terwijl er geen passende arbeidsmarkt is.’’
Zijn de Nederlandse autoriteiten te soft omgegaan met deze groep?
,,De positie van Duitse Riffijnen is relatief beter dan die van de Nederlandse Riffijnen: minder werkloosheid, minder criminaliteit. In Duitsland bestaan betere opleidingstrajecten. Daar raakt men makkelijker de ruimere Duitse arbeidsmarkt op. Kennelijk werkt het Duitse systeem te zamen met de arbeidsmarkt dempend op de criminaliteit.
Mogelijk dat men verder in Duitsland ook eerder grensstellend en corrigerend optreedt in scholen, in de samenleving en bij justitie. Tegen deze achtergrond zou meer nadruk op autoriteit, grotere helderheid en rechtshandhaving in Nederland dus positiever kunnen uitwerken.’’
Ondertussen is Nederland een belangrijke afzetmarkt van hasj.
,,Wij zijn een belangrijke, gedoogde Europese markt. Wij zijn vanouds belangrijke transporteurs. We zijn de laatsten die Marokko kunnen kapittelen op dit punt.’’
Dertiende provincie van Nederland
Wandel in de zomervakantie door de Riffijnse kuststeden Nador of Al Hoceima en een mens waant zich in de Randstad. Amsterdammers, Rotterdammers, Hagenezen en Utrechters - met dito dialecten - flaneren dan door de straten. Dat zijn vakantievierende Nederlandse Marokkanen, die hier in de zomerweken van het Nederlands een belangrijke voertaal maken.
De Rif wordt wel gekscherend de dertiende provincie van Nederland genoemd. Zo’n 70 procent van de 380.000 Nederlandse Marokkanen is uit deze regio afkomstig. Andersom heeft bijna iedere Marokkaan in de Rif wel een familielid, vriend of kennis in het verre Nederland, dat in de Rif als het beloofde land wordt beschouwd.
Migratie is bijna altijd een kettingreactie, dus er bestaan streken die volledig op Nederlandse steden zijn georiënteerd. Amsterdamse Marokkanen zijn vooral afkomstig uit de steden Berkane en Nador en Rotterdammers uit de stad Al Hoceima. Hagenezen komen uit de driehoek Driouch, Midar en Aknoul. Utrechters hebben veelal familie in Dar Kabdani en Kandoussi.
http://www.ad.nl/binnenland/3039794/Voor_Rifbewoners_is_hasjhandel_doodgewoon.html