Bekijk volle/desktop versie : Verdriet elke dag...



04-03-2009, 22:35
elke dag is een dag vol met adrealine,is of mijn lichaam het gevoel van rust niet meer kent...
ook omdat alles nu zo anders is dan voorheen vraag mezelf af of dat ooit went..
ergens wil je weer het gevoel van vreugde kunnen waarnemen
gezellig kunnen lachen,uitgaan, leuke dingen doen dingen ondernemen die vroeger niet meer dan vanzelfsprekend waren...
alleen ervaar ik dat nu zo anders, omdat mijn gedachtens nog vaak naar jou afdwalen..gedachtes die ik in mijzelf wil bewaren..
soms heb ik spijt dank dwaal ik terug en denk aan de verloren tijd...
als ik had geweten van te voren dat jij en ik elkaar zo snel moesten loslaten...
had ik allang dat pad verlaten..
Ik was ook wel bang, diep van binnen wist ik dat het ooit zou gebeuren dat wij niet samen een toekomst konden opbouwen
ik wist dat ik aan het einde van de weg daarom zou treuren..
dat het mijn hart zou verscheuren...
daarom wilde ik er niet over praten, het onderwerp met rust laten...
ik wilde genieten van de momenten die we samen met elkaar mochten zijn... en die momenten koesteren...
want op die momenten waren alleen jij en ik op de wereld..
niemand die daar iets aan kon doen...
was het allemaal nog maar zoals toen...
dat beetje hoop wat jij mij gaf...daar wacht ik op nog elke dag..
dat je gaat realiseren..dat leven zonder mij niet compleet is..
dat je terugkomt maar dan voorgoed...
pas dan zou ik weer gelukkig zijn ... want een leven zonder jou is alles behalve zomer en zonneschijn...