Bekijk volle/desktop versie : De zwarte met het witte hart.



04-03-2009, 15:07
Hallo allen

Bij deze wil ik jullie laten weten dat ik met een verhaal bezig ben.
Het is niet waargebeurd, maar dat maakt het er niet minder spannend op

Zodra ik genoeg reacties heb zal ik beginnen met posten.
Ik hoop dat jullie het leuk zullen vinden.

Tips en kritiek -waar ik wat aan heb- zijn welkom. En uiteraard ook complimentjes. Beledigingen mogen jullie achterwege laten .

Groetjes, Safs__.




Mijn verhaal is af -snik-.

04-03-2009, 15:08


Mijn hemel, wat een lange nacht. Ik steek mijn sleutel in het slot en draai de deur open. Als ik naar binnen loop doe ik de deur achter me dicht, draai het slot wel twee keer om en loop dan direct door naar mijn slaapkamer. Hier ontdoe ik me van mijn werkkleding en borstel de klitten uit mijn lange haar. Met een handdoek om me heen loop ik naar de badkamer en draai de kraan open. Als het water de goede temperatuur heeft bereikt, stap ik onder de kleine douche. Wat is dit toch heerlijk ontspannend.
Omdat ik niet voor heel lang warm water heb, stap ik al na vijf minuten de douche uit, voordat de ijskoude waterstralen mijn lichaam doen bevriezen.

Met mijn hand veeg ik de damp die zich op de spiegel heeft genesteld weg. Donkere kringen ontsieren mijn groene ogen. Mijn pikzwarte haar plakt op mijn voorhoofd. Eraan toegeven dat dit werk mij nekt doe ik niet. Ik heb gewoon een beetje slaap nodig. Maar helaas ook na de douche voel ik me niet slaperig.

Nadat ik me heb omgekleed, loop ik naar haar kamer en doe de deur heel zachtjes open. Mijn engeltje slaapt nog als een roosje. Ik loop naar haar toe en pak het boek dat open op haar buik ligt. Ik moet lachen als ik de titel zie. Dit boek heb ik haar namelijk al ontelbare keren voorgelezen. Op haar nachtkasje staat een halfvol glas melk. Oei, de deugniet heeft vast haar tanden niet gepoetst. Ik strijk haar donkere haren uit haar gezicht en geef haar een kus op haar voorhoofd. Dan loop ik haar kamer uit. Over twee uurtjes moet ik Aya wakker maken, want dan moet ze naar school.


________________________________






Zeg het maar als ik door moet gaan ..

04-03-2009, 15:22
Niemand?

04-03-2009, 15:44
First fan reporting for duty

Mooi begin meid.

04-03-2009, 15:46



Citaat door NA90_:
First fan reporting for duty

Mooi begin meid.




Poeh (zucht van verlichting)

Ik was al bang dat ik voor niets zoveel geschreven had.

Speciaal voor jou, nog een vervolgje.

04-03-2009, 15:47
Ik sta voor mijn boekenkast en ga met mijn vinger langs alle titels. Ik had alle boeken al uitgelezen, die ik had meegenomen uit Nederland. Dus ik besluit mijn lievelingsboek er maar bij te pakken. Het is een liefdesroman en gaat over twee mensen die na allerlei vervelende gebeurtenissen toch steeds weer bij elkaar komen. Ik kan het nu wel dromen, maar dat bederft de pret het nòg eens te lezen niet.

Het is snik heet in de kamer en ik doe de deuren die naar het piepkleine balkonnetje leiden open. Het balkonnetje is net groot genoeg om er een stoel neer te zetten. Voorzien van een mok koffie en een dekentje laat ik me op de stoel vallen en begin te lezen. Na enkele bladzijden stop ik om te kijken naar de opkomende zon. Op ochtenden als deze voel ik me ziels gelukkig, ongeacht al het leed dat ik al op jonge leeftijd mee heb moeten maken. Als ik naar beneden kijk zie ik een oud mannetje met een grote kar door de smalle straatjes lopen. Hij is donkergekleurd door de zon en draagt een bruine lange djellaba en een tulband om zijn hoofd. Op zijn kar staan dozen met meloenen, aardappelen en cactusvruchten. Ik heb groot respect voor de mensen die voor dag en dauw al opstaan om voor enkele dirhams per dag in de brandende zon te staan om hun producten te verkopen.

’s Ochtends vroeg is Meknes op zijn mooist. De prachtige rood/oranje lucht die wordt verlicht door de zon. De Imam die in de plaatselijke moskee, door een luidspreker iedereen oproept voor het gebed. Op ochtenden als deze ben ik blij. Blij dat ik hier ben om een bestaan op te bouwen. Al heeft de situatie me zes jaar geleden gedwongen hierheen te verhuizen, ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik weet dat ik de goede keuze heb gemaakt voor Aya.


______________________________


04-03-2009, 15:55
Zeven jaar geleden, het jaar 2002 en tevens de donkerste uit mijn leven geweest. Op één en dezelfde dag verloor ik mijn geliefde moeder en zus. Net achttien jaar was ik en plots een wees. Mijn vader is jaren daarvoor al bij ons weggegaan. Van de één op de andere dag heeft hij ons in de steek gelaten.
Mijn moeder, zus en ik waren de drie musketiers zoals mijn moeder altijd lachend zei. We woonden jaren met zijn drieën in een piepklein flatje en konden ontzettend goed met elkaar opschieten. Dit kwam omdat we zoveel op elkaar leken. Zowel het innerlijk als uiterlijk. Natuurlijk waren er wel eens irritaties, maar die werden zo bijgelegd. We hadden helemaal geen grote familie. Eigenlijk hadden we alleen mijn oma. Oma Nana noemden we haar. En zij woonde in Marokko, in een dorpje om precies te zijn. Net buiten Meknes.
Dat jaar zouden we vakantie vieren in Marokko. Maar omdat ik dat jaar zou afstudeerde moest ik langer door. Daarop besloten mijn moeder en zus te vertrekken en ik zou hen een week later achterna vliegen. Mijn zus was getrouwd met haar jeugdliefde en samen hadden ze net een dochtertje gekregen. Dus zo gingen ze met zijn vieren naar Marokko.

Ik weet nog dat ik op school was toen ik werd gebeld. Het was mijn zus, vrolijker dan ooit. Ze vertelde dat ze veilig waren aangekomen en dat ze nu de taxi zouden pakken naar oma’s huis. Ik zei nog dat ze die kleine en mama een dikke kus moest geven en dat ik niet kon wachten tot volgende week.
Toen ik al een uurtje in college zat, kreeg ik een heel naar voorgevoel. Het is lastig te beschrijven, maar ik werd misselijk en moest meteen aan mijn zus denken. Met een smoes dat ik naar het toilet moest liep ik snel de gang in om haar te bellen. Ik kreeg geen gehoor en raakte in paniek. Vlug belde ik naar oma’s huis. Ook daar werd niet opgenomen. Pas uren later werd ik gebeld. Snel nam ik op. Het was Hassan, mijn zus echtgenoot. Toen ik zijn stem hoorde, wist ik dat het goed mis zat. ‘’Je moet nu komen.’’ Was het enige dat hij zei.

Ik weet niet eens meer hoe ik het heb opgebracht een ticket te boeken en hoe ik hierheen ben gekomen. Toen ik in het ziekenhuis kwam en mijn oma en Hassan zag zitten brak mijn hart. Hij had wat schrammen op zijn gezicht en een lege blik in zijn ogen. Ik rende en rende en vloog mijn oma om de hals. ‘’Waar zijn ze?’’ Schreeuwde ik. Mijn oma keek weg. ‘’Ze zijn heen hbiba, ze zijn heen.’’ Antwoordde ze huilend. Ik voelde alle leven uit mijn lichaam trekken en viel neer. Ik was een paar uur bewusteloos, al kon ik wel om me heen horen wat er gebeurde. Ik hoorde mijn oma huilen, en met Hassan praten over het ongeluk. Het schijnt dat de taxichauffeur iemand wilde inhalen net voor een bocht. Hij zag de tegenligger te laat en vloog over de kop. Mijn moeder en zus waren op slag dood, Hassan had alleen wat schrammen en de pasgeboren Aya, had haar armpje gebroken. Mijn zus had haar heel goed vast, en had met haar lichaam alle klappen opgevangen. Een echte moeder, dat is wat ze al vanaf dag één was.


____________________________


04-03-2009, 15:58
En nu ga ik pas verder als zich meerdere fans hebben gemeld.

04-03-2009, 16:11
goed begin,
ga verder!

04-03-2009, 16:15
WAUW OEPPA nieuwe fan !!

04-03-2009, 16:17

Citaat door KRULLEBOL-:
goed begin,
ga verder!


Citaat door mardia_:
WAUW OEPPA nieuwe fan !!




Wauwie, more fans.
Blijf lekker zitten voor nog een vervolg!

04-03-2009, 16:20
Een traan biggelde over mijn wang. God, wat miste ik ze. ‘’Tante Safa, waarom huil je?’’ Vlug veegde ik mijn tranen weg en zetten mijn breedste glimlach op. Kijk die kleine meid nou staan, zo wijs al. ‘’Kom maar even bij me zitten.’’ Ze klom op mijn schoot en keek me met grote ogen aan. Kleine Aya was al zeven jaar. ‘’Ik moest gewoon even aan mijn mama en jouw mama denken.’’ Toen keek ze verdrietig naar de horizon. ‘’Denk je dat mijn mama wel eens aan me denkt?’’ Zei ze verdrietig. Mijn hart brak. ‘’Natuurlijk doet ze dat liefje. Ik weet zeker dat ze elke dag bij je is en dat ze je beschermd van al het kwade.’’ Dat stemde haar ietwat gerust. ‘’Vertel nog eens over toen ik geboren was!’’ Lachend keek ik de deugniet aan. Al heb ik dit verhaal al honderd keer verteld ze blijft het leuk vinden te horen.

‘’ Het was op een vrijdagmiddag.’’ ‘’Dat is een heilige dag!’’ Onderbrak ze me. ‘’Haha, inderdaad een heilige dag. Je mama was op bezoek bij mij en je oma. Je papa was die dag in België voor zijn werk. Weet je waar dat ligt België?’’ Ze knikte hevig met haar hoofd. ‘’Ja, onder Nederland!’’ ‘’Slimme meid. Nou, we zaten op de bank. Dronken thee en kletsten en lachten. Ineens uit het niets zei je mama: ‘De kleine komt eraan!’ Ik raakte in paniek en wist echt niet wat ik moest doen, maar jou mama was heel rustig. Ze wist dat het goed zou komen. Ik belde snel je papa en zei dat hij moest komen, maar hij zou nog zeker 3 uurtjes moeten rijden. Toen pakte ik de auto om naar je mama’s huis te rijden zodat ze haar spullen kon ophalen en dan konden we meteen door naar het ziekenhuis. Mijn moeder hielp je mama in de auto en zo reed ik super zenuwachtig naar jouw mama’s huisje.’’ Ik pauzeerde even. ‘’Toen we er aankwamen liepen we naar binnen en je mama ging even zitten. Mijn moeder en ik renden het hele huis door op zoek naar haar spullen. Toen riep je moeder ons vanuit de huiskamer en zei dat er geen tijd meer was en dat je nu zou komen. Snel pakten we een emmer heet water, kussens en lakens. Gelukkig dat je oma erbij was, want ik wist echt niet wat ik moest doen.’’ Ik slikte even en ging toen verder. ‘’Je was net supergirl, in vijf minuutjes was je er al. Je mama hield je zo stevig vast en wiegde je heen en weer. En ik en je oma stonden als twee kleine kinderen te huilen.’’ Ze giechelde. ‘’Ik ben ook altijd de snelste met tikkertje!’’ Ik moest mijn lachen inhouden. ‘’Ja zie je nou!’’ Allebei keken we voor ons uit. Ieder in eigen gedachten verzonken. Door het raam keek ik naar de klok en zag dat het al half acht was. Nog een uurtje om haar klaar te maken. ‘’Kom op supergirl! Je moet naar school!’’ En lachend renden we naar binnen.


_____________________________


04-03-2009, 16:42


Roep maar als jullie meer willen!

Liefs Safs__

04-03-2009, 16:45
Nieuw fan!
Uppieeeej,.

04-03-2009, 16:59

Citaat door Sjonnita:
Nieuw fan!
Uppieeeej,.




Welkom Sjonnita!

Je vervolgje komt eraan

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185