boug85
29-03-2004, 15:46
Deze tekst moet door elke chauffeur gelezen worden of hij nu met een auto, vrachtwagen of moto rijdt ...
Op het het laatste moment haaste ik me om naar de winkel te gaan om mijn boodschappen te kopen. Toen ik al dat volk zag, begon ik te kniezen: "Ik ga hier véél tijd verliezen, en ik heb nog zoveel te doen. Boodschappen doen begint werkelijk een karwei te worden. Het zou goed zijn als ik kon gaan slapen en pas daarna wakker worden"
Ik baande me een weg naar de fruitafdeling. Daar begon ik te morren over de prijzen van het fruit, terwijl ik me afvroeg of de kinderen echt zoveel zouden eten.
Ik kwam terecht in een gang met speelgoed, waar ik uit een ooghoek een ventje van ongeveer 5 jaar opmerkte, die een mooie kleine pop tegen zich aangedrukt hield. Hij hield niet op met haar haren te strelen en haar zachtjes tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af voor wie die pop bestemd was.
Vervolgens draaide de kleine jongen zich om naar een dame die bij hem was: "Tante, ben je zeker dat ik niet genoeg geld heb ?" De dame antwoorde hem wat ongeduldig: "Je weet het dat je niet genoeg geld hebt om ze te kopen."
Daarna vroeg zijn tante hem om daar te blijven en enkele minuten op haar te wachten, waarop ze snel vertrok. De kleine jongen hield nog altijd de pop in zijn handen. Uiteindelijk ging ik naar hem toe en vroeg ik hem aan wie hij die pop wilde geven. "
Het is de pop waar mijn zusje het meest naar verlangde als geschenk. Ze was er zeker van dat ze haar zou krijgen." Ik zei hem daarop dat haar vader ze haar misschien zou geven. Hij antwoorde me verdrietig: "Nee, waar mijn zusje nu is kan mijn vader niet komen. Ik moet de pop aan mijn mama kunnen geven, zodat zij ze naar mijn zusje kan brengen." Hij keek me zo droevig aan terwijl hij dat vertelde.
"Mijn zusje is vertrokken naar waar Allah subhana wa' ta'la is. Mijn papa zegt dat mama weldra ook naar Allah subhana wa' ta'la gaat, en daarom dacht ik dat mama de pop kon meenemen en ze aan mijn zusje geven."
Mijn hart hield bijna op met kloppen. Het jongentje hief zijn zijn ogen op naar mij en zei me: "Ik heb aan papa gezegt dat hij tegen mama moest zeggen dat ze niet meteen mag vertrekken. Ik heb hem gevraagd haar te doen wachten tot ik terugkeer van de winkel." Dan toonde hij mij een foto van hem, die in de winkel genomen was, waarop hij de pop vasthied, terwijl hij me zei: "Ik wil dat mama deze foto ook meeneemt, zo zal ze me niet vergeten. Ik hou van mijn mama en ik zou graag hebben dat ze me niet verlaat, maar papa zegt dat ze naar mijn zusje moet gaan." Daarna sloeg hij het hoofd neer en bleef stil.
Ik haalde onopvallend wat bankbriefjes uit mijn portefeuille en vroeg aan de kleine jongen: "En als we nog eens een laatste keer je geld zouden tellen om zeker te zijn ?" "Ok", zei hij " Ik moet er genoeg hebben".
Ik gleed onopgemerkt mijn geld bij het zijne en we begonnen te tellen. Er was ruim genoeg geld voor de pop, er was er zelfs nog over.
Zachtjes prevelde het jongetje: " Dank je Allah subhana wa' ta'la dat je me genoeg geld gegeven hebt !" Dan keek hij me aan en zei: " Ik had aan Allah subhana wa' ta'la gevraagd om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld zou hebben om deze pop te kopen, zodat mijn mama ze naar mijn zusje kan brengen. Hij heeft mijn dou'a gehoord. Ik wilde ook nog genoeg geld hebben om een witte roos te kopen voor mijn mama, maar zoveel durfde ik aan Allah subhana wa' ta'la niet vragen. Maar weet je, mijn mama houdt zoveel van witte rozen."
Enkele minuten later kwam zijn tante terug en verwijderde ik me met mijn boodschappenwagentje. Ik eindigde mijn winkelen met een totaal verschillende ingesteldheid dan deze waarmee ik begonnen was. Ik kon het jongetje maar niet vergeten.
En toen herinnerde ik me een artikel dat enkele dagen tevoren in de krant verschenen was, en waarin het ging over een bestuurder die in staat van dronkenschap op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochter zaten. Het kleine meisje was op slag dood. De moeder was zwaar gekwetst en nog in kritieke toestand. Was het de familie van deze kleine jongen ?
Twee dagen later las ik in de krant dat de jonge vrouw gestorven was. Ik kon het niet laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me naar de begraafplaats te begeven. Op het graf lag een foto, een pop en een witte roos.
Ik ben de begraafplaats al wenend verlaten, met het gevoel dat mijn leven voor altijd zou veranderen. De liefde die dit jongetje in zijn hartje droeg voor zijn mama en zijn zusje was zo ongelooflijk. En op een fractie van een seconde heeft een dronken bestuurder hem alles afgenomen
MassAllah prachtig verhaal gewoon. Zo zie je maar weer wat de kracht van Allah swt SoebhanAllah.
Wasalaamoe alaikoem
Gegroet jullie oegtie fie dien.
Op het het laatste moment haaste ik me om naar de winkel te gaan om mijn boodschappen te kopen. Toen ik al dat volk zag, begon ik te kniezen: "Ik ga hier véél tijd verliezen, en ik heb nog zoveel te doen. Boodschappen doen begint werkelijk een karwei te worden. Het zou goed zijn als ik kon gaan slapen en pas daarna wakker worden"
Ik baande me een weg naar de fruitafdeling. Daar begon ik te morren over de prijzen van het fruit, terwijl ik me afvroeg of de kinderen echt zoveel zouden eten.
Ik kwam terecht in een gang met speelgoed, waar ik uit een ooghoek een ventje van ongeveer 5 jaar opmerkte, die een mooie kleine pop tegen zich aangedrukt hield. Hij hield niet op met haar haren te strelen en haar zachtjes tegen zich aan te drukken. Ik vroeg me af voor wie die pop bestemd was.
Vervolgens draaide de kleine jongen zich om naar een dame die bij hem was: "Tante, ben je zeker dat ik niet genoeg geld heb ?" De dame antwoorde hem wat ongeduldig: "Je weet het dat je niet genoeg geld hebt om ze te kopen."
Daarna vroeg zijn tante hem om daar te blijven en enkele minuten op haar te wachten, waarop ze snel vertrok. De kleine jongen hield nog altijd de pop in zijn handen. Uiteindelijk ging ik naar hem toe en vroeg ik hem aan wie hij die pop wilde geven. "
Het is de pop waar mijn zusje het meest naar verlangde als geschenk. Ze was er zeker van dat ze haar zou krijgen." Ik zei hem daarop dat haar vader ze haar misschien zou geven. Hij antwoorde me verdrietig: "Nee, waar mijn zusje nu is kan mijn vader niet komen. Ik moet de pop aan mijn mama kunnen geven, zodat zij ze naar mijn zusje kan brengen." Hij keek me zo droevig aan terwijl hij dat vertelde.
"Mijn zusje is vertrokken naar waar Allah subhana wa' ta'la is. Mijn papa zegt dat mama weldra ook naar Allah subhana wa' ta'la gaat, en daarom dacht ik dat mama de pop kon meenemen en ze aan mijn zusje geven."
Mijn hart hield bijna op met kloppen. Het jongentje hief zijn zijn ogen op naar mij en zei me: "Ik heb aan papa gezegt dat hij tegen mama moest zeggen dat ze niet meteen mag vertrekken. Ik heb hem gevraagd haar te doen wachten tot ik terugkeer van de winkel." Dan toonde hij mij een foto van hem, die in de winkel genomen was, waarop hij de pop vasthied, terwijl hij me zei: "Ik wil dat mama deze foto ook meeneemt, zo zal ze me niet vergeten. Ik hou van mijn mama en ik zou graag hebben dat ze me niet verlaat, maar papa zegt dat ze naar mijn zusje moet gaan." Daarna sloeg hij het hoofd neer en bleef stil.
Ik haalde onopvallend wat bankbriefjes uit mijn portefeuille en vroeg aan de kleine jongen: "En als we nog eens een laatste keer je geld zouden tellen om zeker te zijn ?" "Ok", zei hij " Ik moet er genoeg hebben".
Ik gleed onopgemerkt mijn geld bij het zijne en we begonnen te tellen. Er was ruim genoeg geld voor de pop, er was er zelfs nog over.
Zachtjes prevelde het jongetje: " Dank je Allah subhana wa' ta'la dat je me genoeg geld gegeven hebt !" Dan keek hij me aan en zei: " Ik had aan Allah subhana wa' ta'la gevraagd om ervoor te zorgen dat ik genoeg geld zou hebben om deze pop te kopen, zodat mijn mama ze naar mijn zusje kan brengen. Hij heeft mijn dou'a gehoord. Ik wilde ook nog genoeg geld hebben om een witte roos te kopen voor mijn mama, maar zoveel durfde ik aan Allah subhana wa' ta'la niet vragen. Maar weet je, mijn mama houdt zoveel van witte rozen."
Enkele minuten later kwam zijn tante terug en verwijderde ik me met mijn boodschappenwagentje. Ik eindigde mijn winkelen met een totaal verschillende ingesteldheid dan deze waarmee ik begonnen was. Ik kon het jongetje maar niet vergeten.
En toen herinnerde ik me een artikel dat enkele dagen tevoren in de krant verschenen was, en waarin het ging over een bestuurder die in staat van dronkenschap op een wagen was ingereden waarin een jonge vrouw en haar dochter zaten. Het kleine meisje was op slag dood. De moeder was zwaar gekwetst en nog in kritieke toestand. Was het de familie van deze kleine jongen ?
Twee dagen later las ik in de krant dat de jonge vrouw gestorven was. Ik kon het niet laten om een boeket witte rozen te gaan kopen en me naar de begraafplaats te begeven. Op het graf lag een foto, een pop en een witte roos.
Ik ben de begraafplaats al wenend verlaten, met het gevoel dat mijn leven voor altijd zou veranderen. De liefde die dit jongetje in zijn hartje droeg voor zijn mama en zijn zusje was zo ongelooflijk. En op een fractie van een seconde heeft een dronken bestuurder hem alles afgenomen
MassAllah prachtig verhaal gewoon. Zo zie je maar weer wat de kracht van Allah swt SoebhanAllah.
Wasalaamoe alaikoem
Gegroet jullie oegtie fie dien.