[SIZE="6"]D[/SIZE]e stem uit het duisternis.[/SIZE]
[FONT="Lucida Console"][SIZE="3"]E[/FONT]n alweer hoorde ik de zelfde stem.
En daarmee bedoel ik het éne meisje.
Het meisje die haar stem alleen laat horen in het duisternis maar verder niets laat zien.
De stem die ik nog nóóit eerder heb gehoord maar het is alsof ik het al járen lang ken.
En waarom hoor ik haar alleen?
Wat zou ze van me willen?
Heb ik haar wat aangedaan zonder dat ik het wist?
Of wilt zij mij nu wat aandoen?
De angst bekroop me, en de stem kwam dichter bij.
Langzaam draaide ik me hoofd om en keek naar Omar, die rustig door sliep.
Hij hoort haar zeker niet hij voelt de angst niet keer op keer.
Nee, dit overkomt mij nu alleen.
Ik zag hoe de raam langzaam open ging.
en daarna een koude wind vlaag mij liet beven.
Zou ze weg zijn?
Zou ze nu nooit meer terug komen?
Zou ze me nu met rust laten?
Of zal ze altijd aan me zijde staan?
Waarom geef je geen antwoord op mijn vragen? vroeg ik haar.
Ik schrok door mijn wekker die het ochtend gebed oproepte.
En Omar werd ook langzaam wakker.
''Heey, ben je al wakker?''
Ik knikte en zette een glimlach op.
Hij weet niet wat me daarnet overkwam.
Nee, dat weet hij niet.
want het overkomt hem gelukkig niet.
Ik betrad de badkamer en reinigde mezelf.
Ik was klaar en liep weer richting onze kamer.
Daarmee bedoel ik mij en Omar's kamer.
We zijn sinds kort geleden getrouwd.
En hij is een geweldige Moslimman waar ik altijd van droomde.
Ik heb alles wat ik wil.
Maar wat maak me hart dan zo leeg?