Deepintrouble
22-02-2009, 23:05
Toen ik hem ontmoette zat ik op het mbo. Ik deed niks aan school, was zo een typisch marokkaans meisje dat de hele dag door lol trapte met meiden en niet aan de toekomst dacht. Studeren? Yeah right! Lekker lang leve de lol, en later zie ik et wel. Kennis is tijdverspilling, niet mijn ding! Zelfs op het MBO verpestte ik vak na vak. Het meest eenvoudige lukte me niet, kortweg omdat het me niet boeide. Ik deed niks maar dan ook niks aan school.
Enfin, ik ontmoette hem dus. De jongen van mn dromen. Hartstocht, ware liefde. 2 woorden die in me opkomen als ik aan die tijd denk. Nog nooit had de liefde me zo gegrepen. Ik ging er helemaal in op, en vergat de rest om mij heen. Hij zei me wel vaak dat hij vond dat ik waardeloos bezig was. Waarom studeerde ik niet, en werkte ik niet aan de toekomst? Tjah, zei ik, het boeit me niet. En toen ik hem leerde kennen al helemaaal niet. Totdat hij een intellectuele dame had ontmoet op zijn universiteit. Hij belde me, en vertelde me eerlijk. Dat hij iemand ontmoet had die meer op dezelfde lijn als hem zat, die dezelfde opleiding genoot, en die veel slimmer was. Zij wist wat ze wilde later, en dat was het verschil met mij. Om het kort te zeggen, ik was keihard gedumpt, keihard. Door de jongen van mijn leven. Even zag ik het leven niet meer zitten.. ik stond op het punt mijzelf voor een trein te gooien. Wat was het leven waard? Als degene voor wie je leeft, je waardeloos vindt, en in een ander vindt wat hij zoekt?
Enfin, ik ontmoette hem dus. De jongen van mn dromen. Hartstocht, ware liefde. 2 woorden die in me opkomen als ik aan die tijd denk. Nog nooit had de liefde me zo gegrepen. Ik ging er helemaal in op, en vergat de rest om mij heen. Hij zei me wel vaak dat hij vond dat ik waardeloos bezig was. Waarom studeerde ik niet, en werkte ik niet aan de toekomst? Tjah, zei ik, het boeit me niet. En toen ik hem leerde kennen al helemaaal niet. Totdat hij een intellectuele dame had ontmoet op zijn universiteit. Hij belde me, en vertelde me eerlijk. Dat hij iemand ontmoet had die meer op dezelfde lijn als hem zat, die dezelfde opleiding genoot, en die veel slimmer was. Zij wist wat ze wilde later, en dat was het verschil met mij. Om het kort te zeggen, ik was keihard gedumpt, keihard. Door de jongen van mijn leven. Even zag ik het leven niet meer zitten.. ik stond op het punt mijzelf voor een trein te gooien. Wat was het leven waard? Als degene voor wie je leeft, je waardeloos vindt, en in een ander vindt wat hij zoekt?