missje-ikkie
20-02-2009, 16:53
De dood een woord van 4 letters
Wat zoveel emoties en gevoelens kan losmaken.
Ik heb geen toekomst meer,mijn leven staat vast.
Ik kan niks meer beginnen,mijn leven staat vast.
De ziekte heeft mijn lichaam overgenomen,maar vreemd genoeg ben ik niet bang.ik zal vredig sterven zonder problemen in de wereld.
17 zal ik nooit behallen,maar ik geef de moed niet op.
Hoe zal de dood voelen?
Ik denk aan me vriendinnen die ik alleen moet laten.
Er rolt een traan over mijn wang.
Ik raak in paniek! besef nu pas wat ik allemaal zal missen.
Ik wil niet dood! ik schreeuw het uit!
ik laat al mijn tranen hun vrije weg vinden.
ik het meisje dat alles aankan, Ik die alles aandurfd
Meschien heb ik verloren van de ziekte.
Het heeft mijn lichaam overgenomen.
Ik lig hier in me bed met draden,hoe meer ik denk,hoe meer ik besef
Waarom moet ik diegene zijn met die ziekte.
Ik sta rustig op en loop naar de spiegel.
Zie 2 verdrietige ogen naar me staren.
Mijn mooie haar,mijn prachtige krullende haar waar niks van over is.
Mensen zeiden altijd dat ik iets speciaals in me ogen had.
Ik zie niks! de twinkeling in me ogen zijn verdwenen.
Edward hem moet ik ook verlaten.
Nooit gedacht dat 1 jongen van me zou houden ondanks mijn ziekte.
Mijn broertje,nu pas drong het tot me door ik ben afscheid aan het nemen.
Mijn familie waar ik altijd mee kattenkwaad kon uit hallen.
Bij deze gedachte glimlachte ik effen.
Ik ben er klaar voor! hoe pijn het me ook doet, ik moet wel.
Ik pak een pen en wat papieren, Schrijf aan ieder een brief.
Bij Edward stop ik er een ketting in dezelfde als de mijne.
Dat geeft me een gevoel dat ik toch verbonden met hem ben.
Ik ben er klaar voor schreeuwde ik.
Ik pak een foto van mijn vriendinnen,Edward,mijn ouders,mijn broertje.
Ik hou het dicht tegen me hart aan.
Mijn tranen vinden voor de zoveelste keer hun weg.
Ik zal jullie nooit vergeten.
Ik voel me zwak worden, ik zie alles bijna zwart worden.
Ik zal jullie nooit vergeten,mijn alles,mijn leven,mijn Edward.
Ik heb niet verloren van de ziekte,ik heb gewonnen.
Kanker kan me lichaam wel overnemen maar niet mijn ziel waar al mijn herinneringen gegrift zal staan.
I will always love jullie.
Na deze zin, blaas ik me laaste adem uit.............
Wat zoveel emoties en gevoelens kan losmaken.
Ik heb geen toekomst meer,mijn leven staat vast.
Ik kan niks meer beginnen,mijn leven staat vast.
De ziekte heeft mijn lichaam overgenomen,maar vreemd genoeg ben ik niet bang.ik zal vredig sterven zonder problemen in de wereld.
17 zal ik nooit behallen,maar ik geef de moed niet op.
Hoe zal de dood voelen?
Ik denk aan me vriendinnen die ik alleen moet laten.
Er rolt een traan over mijn wang.
Ik raak in paniek! besef nu pas wat ik allemaal zal missen.
Ik wil niet dood! ik schreeuw het uit!
ik laat al mijn tranen hun vrije weg vinden.
ik het meisje dat alles aankan, Ik die alles aandurfd
Meschien heb ik verloren van de ziekte.
Het heeft mijn lichaam overgenomen.
Ik lig hier in me bed met draden,hoe meer ik denk,hoe meer ik besef
Waarom moet ik diegene zijn met die ziekte.
Ik sta rustig op en loop naar de spiegel.
Zie 2 verdrietige ogen naar me staren.
Mijn mooie haar,mijn prachtige krullende haar waar niks van over is.
Mensen zeiden altijd dat ik iets speciaals in me ogen had.
Ik zie niks! de twinkeling in me ogen zijn verdwenen.
Edward hem moet ik ook verlaten.
Nooit gedacht dat 1 jongen van me zou houden ondanks mijn ziekte.
Mijn broertje,nu pas drong het tot me door ik ben afscheid aan het nemen.
Mijn familie waar ik altijd mee kattenkwaad kon uit hallen.
Bij deze gedachte glimlachte ik effen.
Ik ben er klaar voor! hoe pijn het me ook doet, ik moet wel.
Ik pak een pen en wat papieren, Schrijf aan ieder een brief.
Bij Edward stop ik er een ketting in dezelfde als de mijne.
Dat geeft me een gevoel dat ik toch verbonden met hem ben.
Ik ben er klaar voor schreeuwde ik.
Ik pak een foto van mijn vriendinnen,Edward,mijn ouders,mijn broertje.
Ik hou het dicht tegen me hart aan.
Mijn tranen vinden voor de zoveelste keer hun weg.
Ik zal jullie nooit vergeten.
Ik voel me zwak worden, ik zie alles bijna zwart worden.
Ik zal jullie nooit vergeten,mijn alles,mijn leven,mijn Edward.
Ik heb niet verloren van de ziekte,ik heb gewonnen.
Kanker kan me lichaam wel overnemen maar niet mijn ziel waar al mijn herinneringen gegrift zal staan.
I will always love jullie.
Na deze zin, blaas ik me laaste adem uit.............