Bekijk volle/desktop versie : Verdriet Schim uit het verleden...



10-02-2009, 02:14
Oh, ruwe parel uit de woestijn...

Uw aanblik zo zilverzacht deed mij verlangen...

Even leek uw zuiver licht de duisternis van de nacht te overwinnen en beantwoordde de roep van mijn hart...

Alleen God weet wat ik nu voel, mijn hart schreeuwt van pijn...

Hoe kan een wezen eerst bemind, dan toch slechts een simpel mens blijken te zijn?

Onschuld der liefde, voorgoed verloren...verdronken in een put van verleiding en bedrog...

Mijn ziel verkwanseld bij het ochtendgloren, voor altijd is die Fata Morgana er nog...