Bekijk volle/desktop versie : Verdriet Zonder



06-02-2009, 00:45
Zonder

Te lang heb ik gewacht op een wonder
Heb te lang geleefd in afwachting
Geen moment genoten, wat een zonde
Het gevecht dat ik altijd aanging
Heeft mij gebracht aan t einde van me latijn
Geen dag noch nacht geeft mij nog rust
Behartig de harten die niet van mij zijn
Velen branden met ziel en leed geblust
Al was het me burgelijke plicht
Geen die mij bij de hand pakte en me dankte
Onbewust heb ik leegte in me hart aangericht
Waarmee ik de nachten vol jankte
Vermoeide ogen, rijp voor de sloop
Het lichaam dat zich voortzet met de laatste strohalm
De brein dat langzamerhand leegloopt
Intensief, gefrustreerd alles behalve kalm
Ontevreden, geheel alleen en alleen maar hopen
Dat is zonder meer verloren arbeid
Blijf maar achter de feiten aanlopen
Terugvallen op me kussen doe ik geheid
Vaak wil ik maar lijkt t alsof de slag al is verloren
Gevangen in mijn eigen gedachten
Hoezeer ik me er ook aan blijft storen
Blijf ik naar het leven lachen
Al lijkt het een onbegonnen strijd
Toch ga je het aan tegen beter weten in
Daarom kniel ik ook altijd
En vraag ik Hem mij bij te staan bij het zoeken naar de "ZIN"