Bekijk volle/desktop versie : Het Lot (liefde, verdriet, vriendschap en geluk)


30-01-2009, 10:13
hallo meisjes en jongens,

Ik ben zo onder de indruk van de mensen die hier prachtige verhalen schrijven. Zij hebben mij dan ook geprikkeld om zelf een waargebeurd verhaal te delen met jullie.

ik wil dan ook graag weten of ik genoeg interesse heb gewekt om verder te gaan met het verhaal.
om jullie een voorproefje te geven plaats ik een klein stukje.

Het was een zonnige dag en ik zat in de trein richting Utrecht centraal waar ik had afgesproken met Dileila. Ik leunde met gesloten ogen tegen het raam aan en genoot van de zonnestralen die op mijn gezicht rusten. Mijn gedachten dwaalden af naar de afgelopen periode... Als ik er achteraf aan terug denk weet ik niet wat mij bezielde. Sterker nog ik weet niet wat mijn hele familie bezielde. Ik was in contact gekomen met een neef uit Duitsland en we belden elkaar regelmatig. In de eerste instantie was ik er wel enthousiast over maar naarmate de tijd verstreek begon er toch iets te rommelen. We belden, smsten en spraken een aantal keren af en hij leek echt een jongen uit duizenden te zijn. Hij was dol op me dat was duidelijk en ondanks dat al onze gesprekken over serieuze onderwerpen gingen was het een verassing toen hij me ten huwelijk vroeg. Het was 14 februari Valentijnsdag en we hadden de hele dag samen doorgebracht. We hadden samen een filmpje gepakt daarna ergens wat gegeten en het gebeurde toen we in de auto zaten. Hij had zijn auto ergens achter mijn huis geparkeerd en draaide mijn kant op. Hij pakte mijn hand vast en keek me aan. Lang duurde dit niet want hij begon ineens te blozen en leek erg ongemakkelijk te zitten. Hij vroeg of ik mijn ogen dicht wilde doen. Ik hoorde hem friemelen en toen ik weer mocht kijken zag ik dat hij een klein pakje in zijn hand had. Wat is dit vroeg ik. Hij keek me verlegen aan en zei dat het een cadeautje voor mij was. Maar maar... je hebt me al een geurtje gegeven en die bos rozen dan maar... ik... Hij legde zijn vinger op mijn mond en duwde met zijn andere hand het pakje in mijn handen. Mijn hart ging als een razende tekeer en als een idioot begon ik aan de verpakking te friemelen. Het was een donderblauw fluwelen doosje. Met trillende vingers klapte ik het open en met grote ogen keek ik naar de ring die erin zat. Hij haalde de ring eruit en pakte mijn hand vast. Mijn hart ging nog harder tekeer, zo hard dat ik dacht dat zelf hij hem hoorde kloppen. Hij keek me diep aan in mijn ogen terwijl hij de ring om mijn vinger schoof. Lieve Samra wil je met me trouwen? Ik keek van hem naar de ring en weer terug naar hem. Ik beet op mijn lip en knikte ja. Hij kreeg een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht en zei wat zei je?? Ik knikte weer ja. Ik hoor je niet... zei hij. Ja fluisterde ik terwijl ik hem in zijn ogen aankeek. Ja ik wil met je trouwen. Hij trok me naar zich toe en knuffelde me zo hard dat ik even geen adem meer kreeg. Hallo!! doe is rustig hier moet je nog de rest van je leven mee doen zei ik lachend. Hij pakte met beide handen mijn gezicht vast en zei fluisterend Sam ik hou van je. Hij boog zijn hoofd verder naar voren en gaf me kus op mijn voorhoofd.
30-01-2009, 13:00


dank jullie wel meiden. ik ga verder.....

Even later stapte ik thuis binnen. In mijn kamer zag ik dat mijn moeder al op me aan het wachten was. Ze zat op mijn bed en keek me glunderend aan. En en en? En wat? zei ik geïrriteerd. Mijn hele leven is er door mijn ouders, neven en ooms erin gepeperd wat de gevolgen zouden zijn mocht ik ooit betrapt worden door met een jongen. Onderscheid tussen een collega, klasgenoot of vriend zou er niet gemaakt worden. De eer van de familie gaat boven alles dus o wee als je dat op het spel zou zetten. En het grappige is dat er nu ineens geen big deal van gemaakt werd. De hele familie was ondertussen al op de hoogte van het feit dat de zoon van mijn vaders zus interesse in mij had. En iedereen wist wat een goeie jongen het is en hoe gelukkig ik mij moest prijzen dat er zo iemand op mijn pad is gekomen. En hoe was het? Wat hebben jullie gedaan? Waar hebben jullie het over gehad? We hebben samen over de wallen in Amsterdam gelopen en gepraat over mijn toekomstige huisje daar nou goed! Wat denk je zelf? We zijn gewoon samen de stad in geweest en hebben wat gegeten klaar. Mijn moeder schaterde het uit en had intussen het geurtje dat ik van hem had gekregen uitgepakt en spuitte wat op haar pols. Hmm lekker geurtje zei ze terwijl ze zichzelf begon onder te spuiten. Hallo ma!! Ik griste het flesje uit haar handen. Toen ik bezig was om het flesje terug te stoppen in het doosje zag ik dat mijn moeder met grote ogen naar mijn hand aan het staren was. Oh nee he dacht ik. Ik draaide me en trok me jas uit in en hoopte dat ze er niet naar zou vragen maar het was al te laat. Wat is dat? Hoorde ik haar zeggen? Ik draaide me om met mijn handen achter mijn rug, niks zei ik terwijl ik een lach probeerde te onderdrukken. Ze stond op en legde haar handen in haar zij. Nou ga je me nog alles vertellen of wat? Nee, zei ik terwijl ik een stap naar voren deed. Mijn moeder was stevig gebouwd en kwam qua lengte tot aan mijn schouders. Ik ging op mijn tenen staan om het nog meer te overdrijven. Kijk lief KLEIN moedertje van me als je nu zo vriendelijk wilt zijn om uit mijn kamer te vertrekken dan kan ik even douchen en kan jij koffie zetten. Daarna beloof ik je dat ik alles zal vertellen. Ze tilde een wenkbrauw op en keek me scheef aan hmm je denkt dat je heel wat bent he.. plotseling duwde ze me tegen de muur aan en begon me te kietelen. Ik schaterde het uit maaaaa..... hou... op... aaahhhahhaha.. je weet dat ik hier niet tegen kaaaan... whahaha... ze drukte mijn beiden armen tegen de muur en keek me aan. De volgende keer dat je stoer doet zal ik geen genade hebben zei ze lachend. Oke oke mag ik nu gaan douchen plieeeesss. Yallah schiet op ja ik heb niet de hele dag de tijd voor je zei ze terwijl ze mijn kamer uit liep. Ik schudde lachend mijn hoofd en pakte mijn spullen bij elkaar om de douche in te stappen.

Ik voelde ineens iemand op mijn schouder tikken. Verward keek ik omhoog en zag daar de conducteur staan; uw kaartje mevrouw, zei hij geërgerd. Zo en op welke planeet zat je met je gedachte? Gaat je niks aan, zei ik geïrriteerd door de toon waarop hij sprak, en liet hem mijn OV zien. Ik keek op mijn telefoon en zag dat Di me een aantal keer gebeld had. Ik stuurde haar een smsje dat ik over tien min. op centraal aan zou komen en dat ik haar zou zien bij in ons tentje waar we altijd zitten. Nog geen minuut later kreeg ik een sms terug met de mededeling dat ze haar trein had gemist en dat zij een half uur later dan mij zou arriveren. Ik moest lachen en stuurde haar terug dat ze ook nooit zou veranderen maar dat het haar vergeven was voor de láátste keer ;-)

Een paar min. later stapte ik de trein uit en begon mijn wandeltocht richting de utrechtse grachten. Eenmaal gearriveerd nam ik achterin plaats naast het raam waar het zonnetje naar binnen scheen. 'Hallo jongedame een koffie verkeerd?'Ik moest lachen 'hoe raad je het? 'En is je vriendin er vandaag niet? zei hij toen hij een paar minuten later de dampende koffie op de tafel neerlegde. Jawel die is alleen wat later. Binnen no time was ik weer diep in gedachten verzonken...



Ik stapte de woonkamer in en zag mijn moeder al klaar zitten met koffie en a. Nu gaat ze het willen weten, moet ik het haar vertellen? Natuurlijk moet je moeder zoiets vertellen, het is goed nieuws, haar oudste dochter gaat trouwen. Of niet? Of is het geen goed nieuws? Waarom twijfel ik, ben ik niet zeker van hem? Wil ik wel trouwen met mijn neef? Het is een goede jongen, elke meid zou een moord voor hem willen doen. Kom op ... doe niet zo raar man, je moet blij zijn. Terwijl ik in gevecht was met mijn gevoelens hoorde ik mijn ma zeggen: .... Mijn dochter wat is er met je? Ze keek me bezorgd aan; Ga je me nog vertellen wat die ring om je vinger betekend? Terwijl ze die vraag stelde zag ik dat haar ogen weer begonnen te glinsteren.

Ik schrapte mijn keel en keek haar doordringend aan en voelde de tranen achter mijn ogen prikken. Waarom wil ik huilen? Wat is er met mij aan de hand, waarom ben ik niet blij? Ik keek met bewondering naar mijn moeder, de vrouw die altijd voor mij heeft klaar gestaan en de vrouw die mij zo dierbaar is en trots is dat haar dochter een mooie toekomst staat te wachten.

Eh mama die ring heb ik gekregen van ..... Maar waarom heb je hem gekregen dan mijn dochter vroeg ze op een plagende toon en ze lachte daarbij uitbundig. Ma als je het al weet waarom vraag je me het dan zei ik boos.

Ik deed het verhaal van mijn date met .... En vertelde haar in details hoe die mij ten huwelijk heeft gevraagd. Nadat ik gedaan was met mijn verhaal zag ik dat mijn moeder dichter naar mij toe schoof en mij een warme knuffel gaf en door mijn haar streek. Ze liet me los en zei; ik ben zo trots op je en ik weet dat je een goede keuze hebt gemaakt. Je bent een nu een volwassen vrouw en die insha Allah een goede toekomst staat te wachten met een halal jongeman.

Ik luisterde naar mijn moeders woorden, en ze raakten mij diep. Niet omdat ik mijn toekomst echt zag gebeuren met hem, maar omdat ik twijfelde en angst kreeg bij het idee te trouwen.
30-01-2009, 14:44
ik had meer reacties verwacht!!
30-01-2009, 16:34
De tranen gleden over mijn wang naar beneden. Ik zocht snel naar een spiegel en een zakdoekje. Ophouden Samra, zei ik in gedachten tegen mezelf, verman jezelf. Ik droogde mijn tranen af en stak een sigaret op. Ik leunde achterover en nam een diepe hijs van mijn sigaret. Ik had twee beste vrienden in het leven Marlboro en Dileila. Ik moest glimlachen aan de gedachte aan Di, ik zou niet weten dat ik zonder haar zou moeten. Sinds de eerste dag dat we elkaar leerden kennen waren we onafscheidelijk. We zagen elkaar ook niet meer als vriendinnen. We waren het station ‘vriendschap’ allang gepasseerd en zagen elkaar als zussen oftewel echte ‘zusterliefde’. Ik zag dat Di buiten adem het cafeetje binnenstormde. Sorry schat, zei ze hijgend. Terwijl ze tegenover me plaatsnam en meteen een sigaret opstak. Die klote bus was te laat en tegen de tijd dat ik op het station was aangekomen had ik de trein gemist. Een van de medewerkers had inmiddels ook een koffie verkeerd voor haar verzorgd. Ach ja, zei ik, je bent er nu dus het maakt niets meer uit. Ik zag dat ze wat wou zeggen. Maar ze bedacht zich en keek me een paar seconden strak aan. ‘Wat is er schat?’ zei ze terwijl ze het as van haar sigaret afklopte. ‘Je hebt gehuild hè’ ging ze verder. Ik weet niet wat er aan de hand is met mij, hoor ik mezelf zeggen. Ik hoor blij te zijn dat dat hele gedoe met Reda achter de rug is maar… ‘Maar je vraagt je af of het wel de juiste keuze is geweest’ maakte ze mijn zin af. Juist jij begrijpt mij! Ik bedoel ieder ander zou me voor gek verklaren ik heb het zelf afgeblazen maar waarom voel ik me dan zo verrot?
30-01-2009, 21:12


Verderrr!!
02-02-2009, 10:18
Lieverd zei Di dwingend zodat ik haar moest aankijken.
Soms is het leven onvoorspelbaar en dat het zo is afgelopen tussen jouw en Reda is voorbestemd.
Alleen Allah weet hoe jij leven er elke seconde uitgaat zien, misschien is er een reden voor dat het tussen jouw en Reda zo is afgelopen. Ze zag dat ik nerveus met de suikerpapiertjes aan het spelen was, en gaf me een tik op mijn hand zodat ik haar weer zou aankijken. Zodra ze zag dat ze mijn aandacht had ging ze verder met haar verhaal. Schat ik weet dat het moeilijk is en dat je naar je hart hebt geluisterd en je nu schuldig voelt omdat je hem gekwetst hebt en omdat je denkt dat je je familie verraden hebt, maar dat is echt niet zo!
Je bent nog steeds dat mooie, lieve meisje die alles over heeft voor anderen en dan pas aan zichzelf denkt. Maar niet in zo een situatie, dit betreft je hele leven en als jij ongelukkig word dan zal niemand maar dan ook niemand zelfs niet je ouders de pijn voelen die jij voelt. Ze zag dat ik knikte en daarmee bevestigde dat ik mij beter voelde door haar geruststellende woorden. Di is altijd vrolijk al heeft zij het thuis nog slechter dan ik, zij is het type dat graag anderen niet opzadelt met haar problemen en mensen absoluut niet vertrouwd. Ik was de eerste vriendin waar Di haar emoties aan kwijt kon en ik ben de eerste die haar tranen heeft mogen zien. Zij vertrouwd mij blind en ik haar.

Ik keek haar aan met een zachte glimlach en zij deed hetzelfde terug. Ze stond in een ruk op en kwam op de stoel naast mij zitten en gaf me een knuffel en een kus op mijn wang. Zo zei ze en nu gaan we doen wat jonge meiden doen die in het bezit zijn van een OV en lachte daarbij uitbundig. Ik keer haar schuin en knikte met mijn hoofd verwarrend. Wat wil je gaan doen gekkie? zei ik. We gaan lol trappen! Riep ze lachend. Yallah opstaan zei ze.
Ik deed mijn sigaretten in mijn tas en deed mijn jas aan. En liep met Di naar de kassa om te betalen.
Ik voelde mij vrij en verlost, omdat ik Di heb en enigszins voelde het weer goed dat ik de verloving heb verbroken met Reda. Ik was 18 jaar en ik wist dat mij nog een hele leven zat te wachten en daar wilde ik met volle teugen van genieten. Ik keek Di aan en gaf haar mijn hand en zo liepen we het tentje uit. Okeey dan!! riep ik. Op naar een nieuw avontuur met mijn dierbare vriendin!! Inderdaad zo gezegd zo gedaan, er stond ons inderdaad erg veel avontuur te wachten, maar helaas niet alleen maar positieve avontuurlijke momenten….
02-02-2009, 12:08
zijn er mensen geïnteresseerd inn mijn verhaal??
02-02-2009, 16:33
ik wil graag weten of er mensen zijn die willen dat ik verder ga met mijn verhaal......bij 1 reactie zal ik verder gaan
03-02-2009, 11:35
Ik stapte mijn bed in en wikkelde mezelf in de dekens. Ik had net heerlijk gedoucht en dacht lachend terug aan vandaag. Di en ik hadden een leuke dag achter de rug. We hadden een zonnebankje gepakt, hebben onze nagels laten doen en hebben flink geshopt. Dat laatste is sowieso altijd goed als je afleiding zoekt, de ene na de andere winkel hebben we gezocht en wonder boven wonder waren we beiden geslaagd. Vrijdag zouden we school skippen en naar Antwerpen gaan. Niet dat we überhaupt nou zoveel waarde hechten aan school. We zaten op een kloteschool en onze toetsen haalden we toch of we nou alle lessen volgden of niet. Met een glimlach viel ik in slaap...

De dagen die volgden vlogen voorbij. Voordat ik het wist was vrijdag. Ik stapte onder de douche vandaan en begon mijn haar te drogen. Mijn haar was weer gegroeid en kwam tot mijn onderrug. Ik zou het nooit kunnen afknippen maar het was altijd zo'n werk om het droog te krijgen! Ik trok een zwarte zomerjurk aan die tot aan mijn enkels kwam en deed mijn open schoentjes eronder aan. Ik keek nog een laatste keer in spiegel en voldaan liep ik de deur uit. Di had de auto van haar broer geregeld en stond al op de parkeerplaats op me te wachten. Ondanks dat ze de muziek heel hard had staan hoorde ik haar erbovenuit blèren. Hé gestoorde zei ik lachend terwijl ik de auto in stapte. 'Baby where you at na na na...' ging ze verder. Whahaha ok ok rij hier in ieder geval weg voordat de buren de politie bellen wegens geluidsoverlast. We stopten bij een benzinestation waar we sigaretten, redbull en wat te eten gingen inkopen.

In Antwerpen aangekomen parkeerden we de auto in de eerste de beste parkeergarage en liepen richting het centrum. We gingen in een tentje zitten waar we al eens eerder waren geweest. Het had een gezellige uitstraling en binnen was het redelijk druk. We namen plaats en bestelden beiden een koffie verkeerd. Terwijl Di aan het ratelen was over thuis en dat ze weer ruzie had met haar ouders stak ik een sigaret op. "Ik begrijp hun niet!" ging ze verder. Tegen mijn zusje zeggen ze niks ongeacht waar ze heen gaat met wie of wanneer. En mij? En mij lopen ze ziek te maken zogenaamd omdat ze alleen het beste met mij voor hebben. En het ergste is als mijn ma weer over mijn nicht begint en verteld hoe fantastisch zij wel niet is. Hallloooooo zei is een kluizenaar die nog nooit het daglicht heeft gezien! School interesseert haar niet het enige wat voor haar ouders boeit is dat ze haar baantje als caissière bij Lidl niet verliest, want stèèèèl je voor dat dat zou gebeuren dat zou echt het einde van de wereld betekenen!!! Ze stopte even om op adem te komen en nam een diepe hijs van haar sigaret. Zodra ze geïrriteerd was begon ze supersnel te praten. Zo snel dat een ander het gevoel had dat ze elk moment om zou kunnen vallen omdat ze geen adem meer kreeg. Ik deed mijn hand voor mijn mond en probeerde mijn lach in te houden. Di keek me met gefronste wenkbrauwen aan. Sorry schat zei ik en proestte het uit. Wollah sorry ik bedoel het niet zo haha. Ik weet heel goed wat je meemaakt en mijn moeder doet niets anders dan mij continu vergelijken met anderen. Het leuke is altijd dat als jij iemand anders als voorbeeld gebruikt het antwoord altijd is 'jij hebt niks met anderen te maken of jij bent hun niet' haha. Ik zag dat ook op haar gezicht een glimlach verscheen.
03-02-2009, 15:15
Di boog voorover en zei op een fluisterende toon “niet achterom kijken maar er zitten twee gozers die de hele tijd al aan het staren zijn”. Oh nee hè, antwoordde ik. Je kan tegenwoordig ook nergens meer rustig zitten zonder dat je aangegaapt of lastig gevallen word zei ik geïrriteerd. We praatten nog wat en besloten na een half uurtje laten om de stad in te gaan. Vreemd genoeg stonden ook de twee jongens waar Di het over had ook meteen op toen ze zagen dat wij afrekenden. Zonder ze verder een blik te gunnen liepen we de deur uit. Zonder erbij na te denken draaide ik me nog een keer om en zag dat ze ook dezelfde richting op liepen. We stapten een winkel binnen waar in de etalage leuke schoenen stonden. Terwijl Di een laarzen ging passen liep ik een rondje in de winkel. Schat kom is kijken wat je ervan vind. Wacht ff zei ik terwijl ik terug liep. Mijn blik viel op de deur waar ik ‘die jongens’ voor de deur zag staan. Een van hen keek mij strak aan. Ik kon mijn blik niet van hem afwenden totdat ik bijna over een krukje struikelde. Met enige moeite wist ik mijzelf staande te houden en toen ik weer naar de deur keek waren ze weg. Hmm vreemd. Ik liep naar Di en zag dat ze de laarzen alweer had uitgetrokken. Ze zitten niet lekker zei ze. Arm in arm gingen de winkel weer uit. Na meer dan een uur alle winkel afgestruind te hebben besloten we ergens wat gaan eten. We liepen een klein restaurantje binnen, bestelden wat te drinken en bekeken de menukaart. Di keek me plotseling met grote ogen aan. Je gaat het niet geloven… Wat niet geloven? zei ik. Die jo… maar die jurk die je hebt gehaald is leuk joh hij staat je echt goed! Ik keek haar verward aan. Toen ik de blik in haar ogen zag wist ik voldoende. Ja leuk hè, antwoordde ik, nu maar hopen dat ik straks ook nog leuke schoenen voor eronder kan vinden. Hallo dames hoorde ik een jongensstem ineens zeggen. Ik keek opzij en zag dat het diezelfde jongens waren van eerder. Ze waren aan een tafel vlak naast die van ons gaan zitten. Gaan jullie ook gezellig wat eten samen. De jongen keek me strak aan terwijl hij sprak. Ik leek bevroren en kon geen woord uitbrengen evenmin als dat ik mijn blik van hem kon afwenden. Zijn ogen waren zo… hypnotiserend bijna. Ik verdronk in zijn donkere ogen die omhult waren met lange en pikzwarte wimpers waar elke vrouw een moord voor zou doen. Di antwoordde goh hoe raad je het? En bracht mij hiermee terug naar de realiteit. O wacht, ging ze verder, dit lijkt wel op een restaurant duhh natuurlijk komen we hier eten. Ze keek mij aan en zei heel nonchalant maar ga verder schat wat zei je? Ik moest lachen om haar gedrag, we waren beiden niet gediend van jongetjes die op zo’n achterlijke manier de aandacht probeerden te trekken en er was altijd wel een van ons die, als weer eens zover was de mond van dit soort types wist te snoeren. En dit keer was zij het. Zooooo.. hoorde ik die jongen zeggen, sorry hoor het was maar een vraag. En ik moest mezelf inhouden om niet zijn kant op te kijken bang om weer verdwaald te raken in zijn prachtige ogen. Ik nam een slok van m’n cola en knipoogde naar Di die blijkbaar ook moeite had om haar lach in te houden.
04-02-2009, 13:03
Zo de dames van tegenwoordig worden steeds mondiger ging de vreemdeling verder. We deden alsof we hem niet hoorden en probeerden zogenaamd een serieus gesprek te voeren. De jongen bleef maar doorratelen over dat hij niet vaak zo’n mooie dame tegen kwam en dat België hem wel beviel. We komen niet uit België floepte ik eruit. Zo ze kan praten. Hé hoor je dat, zei hij tegen z’n vriend, de dame kan praten. Ik keek hem aan. Ja en kan jij ook even stil zijn of is dat teveel gevraagd? Hij bleef me strak aankijken en antwoordde dat als dat was wat ik echt wilde hij ons niet meer zou lastig vallen. Ik weet niet of ik het me maar inbeeldde maar even dacht ik dat ik een teleurgestelde blik in zijn prachtige ogen herkende. We waren allebei stil. Di keek van mij naar hem en weer terug naar mij. Zo bedoelde ze het niet zei Di. Maar je moet begrijpen dat niet iedereen het op prijs stelt om zomaar aangesproken te worden. Ik weet niet waarom maar ik was blij dat Di het op deze manier oppakte en keek haar dankbaar aan. Op de een of andere vreemde manier had deze jongen iets bij mij losgemaakt, iets wat ik niet direct kon plaatsen. Ik begrijp wat je bedoelt zei hij. Jullie zullen wel denken weer een kansloze illegaal die niets beters te doen heeft dan de hele dag meisjes lastig vallen. Nou… zei Di, dat nou ook weer niet maar het komt wel in de buurt. We moesten allemaal lachen op de manier waarop ze het zei. Ik zal me trouwens even voorstellen dat praat wat makkelijker, hij stond op gaf ons allebei een hand en stelde zichzelf voor als Khalid. En dit hier is mijn grote vriend Rachid. Ook wij stelden ons zelf voor en hij vroeg of ze erbij mochten komen zitten. Di keek mij aan met een blik van jij mag het zeggen. Van mij mogen jullie antwoordde ik. Khalid bombardeerde ons met vragen. Nadat we uitgegeten en uitgedronken waren wisten we redelijk veel van elkaar. Ik keek naar de tijd en het was al aan de late kant. Jullie moeten zeker gaan vroeg Khalid. En hij keek me met zijn doordringende blik aan. Ja we hebben nog een wereldreis terug voor de boeg. Kan ik jullie ergens afzetten? Nee dankjewel onze auto staat een paar min. verderop geparkeerd. Oh ok. Mogen we jullie in ieder geval tot aan jullie auto vergezellen? Di en ik keken elkaar even aan, ach waarom ook niet. Richting de auto zag ik dat Di en Rachid voor ons begonnen te lopen en als snel ontstond er een forse afstand tussen ons. Ik hoor de haar hard lachen dus wist ik dat het wel goed zat. Khalid liep naast mij en toen ik even opzij keek zag ik dat een stuk langer was dan mij. Hij keek me aan en glimlachte. Ook op mijn gezicht verscheen een glimlach en ik keek snel weer voor me. Zo die twee hebben het naar hun zin zei hij uiteindelijk. Ja Di die vermaakt zich altijd wel. Zijn jullie al lang bevriend? Zei hij. Ja en wij noemen het zelf geen vriendschap meer. Ik zie haar echt als mijn zusje en andersom ook. Het is leuk dat jullie zo een band hebben, tegenwoordig komt dat niet veel meer voor. Jaman vertel mij wat ik heb zelf ook het nodige meegemaakt met zogenaamde vriendinnen. Jongens zijn niet beter hoor, zei hij. Je vrienden leer je pas kennen als je ze echt nodig hebt dan zie je wie er wel en niet voor je klaar staan. Ik ken het antwoordde ik. Ik voelde opeens een hand op mijn arm en keek hem aan. Hij bleef stilstaan en keek me een paar seconden doordringend aan zonder iets te zeggen. Ik ga het je toch vragen, zei hij, kunnen we misschien contact houden? Ik weet zeker dat je dit wel vaker hoort maar ik vond het vandaag echt gezellig en zou je beter willen leren kennen. Uhmm ja waarom niet, zei ik. We hebben toch niets te verliezen. Nee inderdaad zei hij, en we wisselden telefoonnummers uit. We liepen weer verder en naderden de auto die Di inmiddels al uit de garage had gehaald. Ik heb nog wel een laatste vraag zei hij. Misschien gaat het me niets aan maar ik wil het wel graag weten. Heb je een vriend? Nee. Hij keek me met een brede glimlach aan dus ik maak een kans? Alles is mektab antwoordde ik. Ja alles is mektab herhaalde hij mijn woorden. En jij vroeg ik? Wat of ik een vriend heb, ooh ik heb er wel honderden. Whahaha je weet wat ik bedoel. Ik plaag je maar, nee ik heb geen vriendin. Ik kreeg een vreemd gevoel. Alsof ik ergens blij was met het antwoord dat hij gaf. Wat was er toch met mij aan de hand???