Bekijk volle/desktop versie : Mijn ''dikke'' Dagboek.



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

27-01-2009, 22:06

Hai dames. Ik wil graag een verhaal beginnen. Vertel me maar als ik verder moet..




Mijn ''dikke'' Dagboek.[/FONT]




-


[FONT="Century Gothic"]De zonnestralen boorde zich in mijn huid, het was zo warm. Mijn T-shirt plakte tegen mijn rug. Ik had gewoon niet naar Sanne moeten luisteren, zij liep in haar korte short en leek te flirten met de zon. Ik veegde het zweet van mijn gezicht af, die zich leek te vermenigvuldigen.
De warmte was niks voor me, beter gezegd: Naar buiten gaan was niks voor me. Ik zag de blikken van mensen die me afkeurend aankeken.
Ze vonden me zeker vies en smerig, en ze vroegen zich zeker af hoe ik kon leven met dit gewicht. Ik boog mijn hoofd en liep zwijgend verder, zwijgend kon ik het eigenlijk niet noemen, want mijn ademhaling was te horen aan de overkant van de straat…



Lieve dikke dagboek.

Graag zou ik me willen voorstellen, en hopelijk kunnen wij dikke vrienden worden. Jij wordt mijn dikke dagboek. Zowel figuurlijk als letterlijk.. Want ik ga je volschrijven totdat jij ook een dikkerdje wordt.. Maar daar praten we later over. Ik zal me voorstellen.
Ik ben AYA, ik hoor je nu al denken. Aya dat zal wel een mooie dame zijn. Een mooie dame hoort ook mooie naam te dragen. Maar lieve dagboek zo steekt het leven niet in elkaar. Ik aya, ben een dikke lelijk meisje. Noemde ik mezelf nou meisje?. Ik bedoel Olifant, varken, trol.
Mijn omgeving maakt me elke dag duidelijk dat ik niet menselijk ben .Dat ik behoor tot het afval. Lief dagboek, ik smeek je. Ik zou graag een ander mens willen zijn. Maar in mijn echte leven kan dat niet.. Mag ik mijn fantasie met jou delen. Zodat het misschien ooit wel werkelijkheid wordt?





Mijn joggingbroek plakte nu ook tegen mijn huid aan toen we er eindelijk aankwamen. Het lievelingsplekje van Sanne, en de hel voor mij.
Sanne en ik stonden nu voor een grote winkelstraat, er waren meer dan honderd winkels en Sanne kennende wist ik dat ze elke winkeltje af zou lopen voor de perfecte outfit, en mij mee zou sjorren.
Aya schat: zei Sanne. De plannen zijn gewijzigd. Ik had gisteren al een heel mooie outfit in de stad kunnen tikken. We zijn hier naartoe gekomen om een geschikte outfit voor jou te vinden, ik ga morgen daten met Mounir en hij vertelde me dat ik een vriendin mee moest nemen en toen dacht ik meteen aan jou. Jij moet echt nodig aan de man schat. Je hebt nooit mannelijke contact gehad, hoe wil jij ooit trouwen als je niet in contact komt met jongens?
Zonder mij antwoord af te wachten trok ze me het eerste beste winkeltje in. Bij binnenkomst ving mijn oog alleen kleine dingen. Daar zou ik dus nooit in kunnen passen. Maar Sanne trok toch een klein broekje uit de rekken en drukte hem in mijn armen. Ja. Jellah ga het passen. En ze duwde me paskamertjes in.. ik liep het paskamertje in.. met het kleine broekje in mijn handen.
Ik haatte paskamers, alleen om het feit dat er overal spiegeltjes hingen. Ik kon dus elke vetrol zien die ik zogenaamd probeerde te verbergen met de oversized tshirt. Die zelfs te groot was voor mijn vader

09-02-2009, 23:12


Zal ik doorgaaaaaaaaaaaan..

10-02-2009, 01:34
ja je moet zeker door gaan ben heel benieuwdhoe het verder gaat
xxxxxxxxxx

25-02-2009, 15:42
Ah.

Ik heb fans gekregen. Ik zal vandaag een stukje typpen

!

25-02-2009, 16:51


Ja. Ik ben op het werk nu.


Ik zal vanavond wat plaatsen

01-03-2009, 21:33
Oh, nog geen vervolg? Jammer.

09-03-2009, 12:12
Lieve, lieve dikke dagboek djellie.
Denk jij wel eens aan zelfmoord?
Je moet me niet verkeerd begrijpen, ik zou het noooooooit en dan maar ook nooit doen. Ik zou niet graag in de hel eindigen.
Maar ik zal je vertellen waaroom deze gedachte vaak met mij flirt.[/I]


Ik wrong het kleine broekje op mijn dijen. Na vele minuten wringen zuchten en hijgen had ik eindelijk de knoop dicht gekregen, als ik thuis was had ik zeker een vreugdedansje gedaan en hard geroepen dat het me gelukt was. Maar hier in de winkel moest ik me stil houden. Ik was blij dat ik de knoop dicht had gekregen. Zo hoefde ik sanae met haar prachtfiguur ook niet te vertellen dat het kleine broekje (Maat 44) niet dicht ging. Haar afkeurende blik kon ik dromen, zo vaak zag ik die. Ik begrijp eigenlijk niet waarom ze met mij omgaat? Want ze laat me vaak merken dat ik niet ‘’normaal’’ ben.

Mijn vreugde verdween als sneeuw voor de zon toen ik in de spiegel keek. De broek leek elke moment te scheuren. En doordat de broek zo strak was hing mijn buik over mijn broek.
Ik kneep mijn ogen dicht en zuchtte, de tranen gleden over mijn wangen. Ik vond het zo erg om mezelf aan te kijken. Mezelf aankijken in de spiegel deed zoveel pijn.
Zelfs afkeurende blikken en gescheld van mensen deed me niks meer. Op straat kon ik me onzichtbaar maken voor de mens dat het geluid en gekijk niet meer tot me door drong.
Maar de spiegels vertelde me weer de waarheid.
Ik veegde de tranen van mijn wangen en probeerde het kleine broekje van me lichaam te ontdoen toen het gordijn van het pashokje weg werd geschoven.
Daar stond ik dan in mijn strakke broekje en mijn te GROTE BUIK, en borsten die uit mijn bh puilde.
Ik zag Sanae kijken. Ik zag eerst een blik van afschuw. Maar die veranderde snel in een grote glimlach. ‘’Het staat je goed’’..
Ik begreep haar niet goed, bedoelde ze dat de broek me goed stond? – Wat? Bracht ik uit terwijl ik mijn borsten bedekte met mijn hand, oftewel ik probeerde alles te bedekken wat bloot was.
‘’ De broek’’ zei sanae. En ze liet het gordijn weer dichtvallen.


Bedoelde ze dat de broek me goed stond? Ik bekeek mezelf in de spiegel aan. Sanae wist alles van mode. En als ik wat lelijks aanhad vertelde ze me altijd heel duidelijk dat ik er niet uitzag en dat was dus elke dag.
Dus misschien had ze wel gelijk en was ik te streng voor mezelf.. Ik keek weer de spiegel in. Ik zag nog steeds een te kleine broek en een te grote buik. Maar opeens vond ik het niet meer erg, als sanae zei dat het me goed staat dan zal het wel zo zijn. Een grote glimlach verscheen op mijn gezicht. Me ogen leken wel licht te geven. Ooit had een leraar me verteld dat me ogen net de zee leken als ik lachte, en dat hij vrolijk werd van mij,. Dat was het eerste compliment dat ik kreeg in mijn leven en wat was ik er blij mee. Ik glimlachte gewoon de hele dag. Totdat Dina een klasgenoot mijn glimlach opmerkte en een rotopmerking maakte. ‘’ Ik zou huilen als ik jou was, ik kan niet begrijpen dat je kan lachen terwijl je vast zit in een ‘’macdonalds’ lichaam zei ze vals.

Maar op dit moment kon niemand mijn glimlach afnemen. Sanae de modequeen vond me er goed uitzien. Ik kon op dit moment mijn dikke lichaam negeren en zag dat ik eigenlijk veel dingen had gekregen van Allah waar ik trots op kon zijn.
Mijn dikke zwarte haar dat ik had geërfd van mijn moeder Allah ie ra7ma. Mijn kuiltjes en mijn grote ogen die elke moment van de dag een andere kleur konden aannemen..
Op dit moment waren ze helderblauw.. De zee zoals mijn leraar zei. De zee…ze..


Ik kwam vrolijk het paskamertje uit sanae had een roze truitje in haar handen dat van stressstof was en ze drukte me dat in handen. Trek deze morgen aan als we gaan afspreken. Het zal je geweldig staan beter dan de overhemden van je vader.
Ik was eigenlijk niet van plan om te gaan naar dat afspraakje, maar ik moest sanae terug betalen voor het gevoel dat ze me nu gaf.. Hoe kon ik denken dat het een heks was? Ze was mijn enige vriendin. Ze heeft me altijd bijgestaan..


[I]Dagboek.
Waarom ik aan zelfmoord denk? Terwijl ik een vriendin heb, mooie ogen en zwarte haren? Ik hoor je al denken mijn lieve dagboek. Maar ik ben nog niet klaar met mijn verhaal..
De gedachte aan zelfmoord op dit moment is zo sterk.. Waarom? Waarom is het leven zo pijnlijk?
Waarom Jemma, heb je me achter gelaten in deze ellende.. Ik mis je zo erg en heb je gewoon zo hard nodig. Mijn lieve jemma..

09-03-2009, 12:14
Mijn broek was eindelijk dicht, het roze truitje zat strak om mijn lichaam. Mijn buik viel nu nog erger op en mijn borsten puilde uit.
Het strakke broek kneep in mijn buik. Zo kon ik toch niet de straat op dacht ik? Ik kon nauwelijks bewegen en de vetrollen kon je gewoon tellen.
Maar ik had het sanae beloofd en zij had weer beloofd dat haar date niet lang zou duren. Ik zou dus gewoon moeten doorzetten.
Het getoeter dat van buiten afkwam verbrak mijn gedachte aan onzekerheid. Dat zal wel sanae zijn wat wel een opluchting was, nu hoef ik ook niet te lopen en zouden weinig mensen me zien. We hadden afgesproken met de jongens in een parkje waar nauwelijks mensen kwamen om te picknicken. Sanae dacht wel aan mij, ze wist dat ik het haatte om omringt te zijn met mensen. En de vriend van sanae was een aardige jongen. Mounir heette hij. Eigenlijk was het niet echt haar vriend maar een goede vriend maar ze had al een tijdje een oogje op hem en ze wilde hem veroveren zoals zij dat zei. Ik had hem eigenlijk nooit gezien, maar als ik sanae over hem hoorde praten dan moest hij wel een aardige jongen zijn.


Mounir.

Ik stond nu al 10 minuten te wachten op sanae en haar vriendin. Sanae had me ingelicht dat haar vriendin graag wilde ‘’trouwen’’ en dat wij haar aan een man moest helpen. Zelfs wist ik dat het weer 1 van haar sluwe plannetjes was om mij weer eens te zien, ze bedacht de raarste dingen om me te zien. Maar ik vond haar helemaal niks, maar ik had het haar broer beloofd om op haar te letten omdat hij nu werkt in het buitenland. Toen hij wegging zei hij tegen mij: Hou die kreng voor me in de gaten a mounir.. Toen begreep ik niet waarom hij haar kreng noemde. Totdat ik haat beter leerde kennen.
En ja hoor.. Ik wist het.
Daar kwam de Uberkreng, maar ze was niet alleen. Een mollig meisje in te strakke kleren liep naast haar..
Samir, die ik helemaal was vergeten gaf me een elleboog en fluisterde tegen me: Die BOLLE mag jij, ik neem die andere..
Ik vond samir meteen een HUFTER, k kreeg meteen medelijden met het mollige meisje. Want ik wist dat sanae haar aan Samir zou koppelen, en ik had moeten weten dat ze met een niet aantrekkelijke meid zou komen, want sanae geilde op alles wat met aandacht te maken had, ze wilde altijd op de voorgrond staan. Het zou een hel voor haar zijn als de mannen interesse zouden tonen in iemand anders dan haar. Want stel eens dat ik haar vriendin leuk zou vinden? Daar had sanae dus al aan gedacht.
Ik maakte me klaar voor het ergste.


Daar stond ze dan tegenover mij: Aya. Zo stelde het mollige meisje zich voor, Aya... Ik Mounir die altijd eerst naar het figuur van het meisje keek. Werd geïnspireerd door Aya’s Blik.
Ik zag de ogen van een klein kind voor me die pas op aarde kwam. Groot, onschuldig en rein. Ze waren groot blauw groen geel grijs ze hadden alle kleuren, het deed me meteen denken aan de oceaan. Toen wist ik meteen dat de kleren het idee waren van Sanae, want Aya trok steeds aan haar T-shirt bij het praten.


Ik stelde me voor aan Mounir en Samir, ik zag de afkeurende blikken van de mannen en dat maakte me nog onzekerder ik bleef maar trekken aan mijn T-shirt om het wijder te maken. Maar het had geen effect want het bleef plakken aan mijn lichaam..
Mounir glimlachte opeens naar me, en toen greep sanae hem bij de arm, en trok hem met haar mee.
Daar bleef ik dan achter met ‘Samir’ oftewel de opgeblazen ken pop, mijn gevoel was meteen niet positief over hem. Ik kon negatieve aura van mensen voelen. Ik zag hoe hij sanae nakeek. Sanae had vaak dat effect op mannen. Ik vond het altijd walgelijk hoe mannen mij aankeken, ze hadden een ‘’ik ga over mijn nek’’ blik. Maar eerlijk gezegd ik had toch liever zo’n blik. Dan de blik die Samir sanae nu toewierp.
Ik ging bijna over me nek van Samir zo walgelijk keek hij naar haar. Zijn ogen leken haar aan te raken op een ranzige manier..
Ik was blij toen sanae en mounir verdwenen achter een paar bomen. Zo kon samir zijn vieze blik ook niet meer richten op mijn vriendin. Mijn vriendin die het beste voor me wilde.

Samir draaide zich om en keek me aan. Ik zag een blik in zijn ogen die ik niet kon ontcijferen maar ik probeerde die blik te negeren. En probeerde een gesprek aan te knopen.
‘’ En, waar ken je mounir van’’ hoorde ik mezelf vragen. Hij keek me aan en spuugde op de grond. En? Waarom wil jij weten waar ik mounir van ken zei hij. Zie je hem zitten? Nou, dan wil ik je vertellen dat je eerst wat aan dat vette dikke lichaam van je moet doen. Want je ziet er gewoon niet uit. Ik kan niet begrijpen dat ik me heb laten opscheppen met een vies ranzig mens. Je ziet er niet uit Dikke trol, en waar heb je die kleren vandaan? Wil je ze3ma sexy doen. Nou, je kunt beter een vuilniszak aantrekken want alleen dat past rondom je ranzige lichaam.
Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik had de ergste dingen gehoord in mijn leven maar dit trof alles. Oh, had ik maar mijn oude kloffie aan, ik miste mijn grote overhemd die me lichaam verborg en die net een schild rondom mijn ziel hing. Een schild dat alle pijnlijke woorden van mensen opving, een schild om niet mijn ziel te beschadigen. Mijn maag keerde zich om.
Ik wilde net weglopen totdat ik een arm voelde op mijn rug.
‘Hey schat, vermaak je je? Hoorde ik een te ZOETE stem van sanae door me heen dringen haar stem klonk te zoet, zo kende ik sanae niet. Net toen ik een antwoord op mijn tong had. Hoorde ik Samir liefjes tegen haar zeggen dat hij het gezellig vond om met mij te kletsen. En stelde voor om te gaan picknicken. ‘Wat hufter’. Hij wilde een schoon voetje halen bij sanae, en probeerde mij net duidelijk te maken dat hij me niet zag zitten en dat ik maar een pion was in zijn spelletje.
Ik zag dat mounir mijn blik wilde pakken, maar k keek weg.. En ging samir en sanae achterna die gezellig in gesprek leken. Ze liepen naar een grasveld en daar zette Samir een kleedje neer.. Waarop hij sanae op de grond hielp. Sanae genoot van zijn aandacht ik wist dat ze mounir probeerde jaloers te maken en volgens mij lukte het haar goed, want ik zag hoe een blik van afschuw in de ogen van mounir..
Ik bereikte het kleedje en moest nu gaan ‘’zitten’’. Mijn hart ging tekeer want staan was al te moeilijk in deze broek laat staan zitten. Mounir die al plaats had genomen zat me aan te kijken en reikte zijn hand aan. Ik schrok van zijn gebaar, ik begreep niet wat hij met die hand bedoelde. Totdat hij zei: Ewa, ga je me nog die hand geven of moet ik eerst de bruidschat neerleggen? Hij glimlachte naar me. Bij het lachen knepen zijn ogen bijna dicht en dan zag je een glinstering van zijn warme bruine ogen. Ik stak mijn hand naar hem toe.. En het leek net of ik droomde, zijn aanraking voelde hemels. Voor het eerst in mijn leven had ik gevoeld hoe een mannenhand voelde. Ik voelde een krachtige warme hand.. Ik bukte om te zitten en door de betovering had ik niet eens door dat mijn broek openscheurde. Totdat ik hard gelach hoorde om me heen. De wereld draaide om me heen toen ik in het gezicht keek van Sanae. Haar gezicht was alles behalve vriendelijk, de valsheid die altijd als een parfum om haar heen hing kon ik nu zien in haar ogen en gezicht. Het verborg zich niet meer je kon het bijna aanraken. Ik probeerde mijn buik die zich ontblootte te verbergen. Het strakke broekje hing nu maar een beetje om mijn dijen ik was voor de helft naakt. Iedereen kon mijn dikke lichaam aanschouwen. En waarom moest ik naar haar luisteren, waarom had ik nu niet mijn veilige boxer aangehad. ‘Draag een string a aya, dan zie je die lijntjes niet he’ Hoorde ik haar sluwe stem in mijn oren. Ik hoorde ze om me heen lachen. Samir, Mounir en sanae.
Ik draaide me om en begon te rennen. Voor het eerst in mijn leven voelde het net of ik een conditie had.. Ik rende voor mijn leven. Weg van dat plekje.. De hel.. Ik hoorde het gegil en gelach achter mij. Damn, dat mensen zelf niet kunnen begrijpen dat ze er walgelijk uitzien, volgens mij zag ze Cinderella in de spiegel zei sanae gierend van het lachen. Mijn hart was gebroken. En nu wist ik het zeker. Ik was onmenselijk. Ik verdiende het niet om te leven!

09-03-2009, 12:17

Lieve dagboek.

Fantaseren, fantaseren? Ik kon wel lachen om mijn eigen stukje tekst. Die ik een tijdje terug had geschreven.

‘’Mag ik mijn fantasie met jou delen. Zodat het misschien ooit wel werkelijkheid wordt’’??!!??

Hoe kan ik in hemelsnaam gaan fantaseren over Cinderella story als het werkelijke leven me uit lacht.
Ik heb je nu mijn verhaal verteld, begrijp je nu waarom ik denk aan zelfmoord? Waarom dat zo fijn klinkt in mijn oren. Maar je moet weten dagboek, ik zou het nooit doen. Want ook al ben ik ranzig en vies. Ik gun niemand dat geluk.. Nobody!
Ik Aya het kind van Salma heeft trots meegekregen en mijn eer.. En geen enkele mens kan mijn dromen afpakken. Dromen die zich afspelen in mijn hoofd en waar niemand weet van heeft. Dromen die ik waar zal maken. Let maar op!
Jemma, je zult trots op me zijn!!! De Cinderella die zich alleen in mijn hoofd bevindt zal een keertje in het echt mogen ademen.
Sanae, oh sanae. Mijn wraak zal zoet zijn. Heel zoet.



- Een half jaar later.



Brazilië het land van criminaliteit en drugs vele zullen het land op deze manier kennen.. Maar ik niet, Brazilië is het land waar ik mezelf ontdekte.. Een land dat niet de kans heeft gekregen om haar schoonheid te laten zien. Het land met de verborgen schoonheid. – Aya.


Zijn grote ogen keken me aan. Ga je ons echt verlaten Aya?
Zijn kleine handjes pakte me been vast, waarom ga je ons verlaten? Waarom. Hoe moeten wij het dan redden zonder jou.
Ik bukte om het kleine jongetje te omhelzen. Ik verlaat je niet Ronaldo, ik kom terug. Ik beloof het je. Ik kom terug! Het komt allemaal goed. En vergeet niet dat ik je altijd zal dragen in mijn hart.
Ik gaf hem het geschenk die ik 2 weken geleden voor hem had gekocht. Ik zag zijn ogen glinsteren bij het uitpakken van zijn cadeau. Hij haalde een leren bal uit en begon te gillen toen hij zag dat ’t meer was dan een bal..
De handtekening van zijn Held stond erop. Van Ronaldo een voetbalheld die in het Braziliaanse voetbalteam speelt. Na vele telefoontjes gezeik en geregel heb ik heb ik het voor elkaar gekregen om een handtekening van Meneer te krijgen.

Toen ik in de ogen keek van de kleine Ronaldo zag ik zoveel blijdschap en geluk. Grote ogen die geboren waren in een verkeerd wereldje. Al die moeite deed ik voor die grote onschuldige ogen. Dit was mijn doel.. Om kleine verdrietige ogen een nieuwe wereld te geven.

‘’ Ik geloof in je. Jij bent mijn grote voetbalHELD. Een held die ook mijn ogen een nieuwe wereld heeft gegeven’’ Ik houd van je. Ik ben trots op je. - Aya’’.

Ik hoorde hoe het kleine jongetje mijn woorden uitsprak die ik voor hem had opgeschreven op de bal.
‘ Aya’. En jij bent mijn HELD. Mijn HELDIN. En ik zal mijn best doen zodat je trots op me zult zijn. En jouw woorden zijn meer waard dan die handtekening van Ronaldo.
Ik keek naar het schone gezichtje van de jongen die een ander half jaar geleden onder het vuil zat. Ik nam hem in mijn armen en kneep hem fijn.. Hij, een klein wezentje. Had mijn meer liefde gegeven dan welke mens op aarde. Dit kleine wezentje. Ik kuste zijn kleine bolle wang. En ik wist. Dat dit kleine mannetje het heel ver zou schoppen. HEEL VER! Ik kuste zijn wang en stond op om mijn taxi te pakken die me zou leiden naar het vliegveld. Ik hoorde de kleine Ronaldo achter me snikken. Hij hield zich groot. Een kleine mannetje was het al.
Ik liep het grote huis uit, en draaide me nog een keer om, Om te kijken naar het grote roze sprookjes huis. Een huis dat vele kinderen een nieuw leven heeft gegeven.. En niet alleen kinderen zonder toekomst maar ook vrouwen als ik.

09-03-2009, 12:18
- Terug in Nederland.

Een mooi gezichtje, slanke benen, een strakke buik. Dat was een gelukkig leven. Als je dat had dan was je gezegend met geluk Zo klonk mijn levensspreuk in mijn vorige leven. – Maar wat moet je met gemaakt geluk? Geluk dat nauwelijks wat waard is….? - Aya.


De wind speelde met zijn witte gewaad. Daar stond hij dan net een engel. Ik kon het niet geloven is hij dat echt?
Laatste keer dat ik hem zag leek het net of er geen leven meer in zijn lichaam zat. Hij leek verdronken te zijn in het leven. Hij had ook een baard laten staan. De baard reikte tot aan zijn borst. Ik moest naar adem snakken, ik stond tegenover een man die ik niet meer herkende hij leek vreemd in mijn ogen maar mijn lichaam wilde hem omarmen. Hij had het leven een 2de kans gegeven. Hij had het leven een 2de kans gegeven drong het tot me door. Ik liet mijn koffers vallen en rende naar hem toe, ik zag hem ook verbaasd kijken, maar hij wist het, hij wist het ook. Hij dacht hetzelfde als ik..
Eindelijk bereikte ik de man die ik zo lang heb gemist. Ik had hem terug.. Ik omarmde de man die me 22 jaar terug had verwerkt. De man die mij altijd de kracht heeft gegeven om door te gaan, totdat jemma kwam te overlijden. Toen stierf de sterke grote man met haar mee..
Maar hij was terug. HIJ WAS TERUG! En samen staan we sterk! Ik kuste de tranen van zijn wangen, ik kuste de man die altijd in mij heeft geloofd. De man die meer waard was dan de hele wereld bij elkaar..
‘’Beba, oh beba, Allah had je ook gemist.. En hij is blij dat je weer terug bij hem bent. En ik ook beba’’.. Ik ook..



Thuis aangekomen rook ik de vertrouwde geur van ‘jemma’. Al was ze niet meer bij ons haar vertrouwde geur bleef hangen in huis. Ik miste haar, maar ik accepteerde Allah’s wil. Ik moest denken aan de kleine Ronaldo die zijn ouders niet heeft gekend en die zelf het leven heeft moeten ontdekken. De kleine Ronaldo ik miste hem. Mijn kracht, mijn wilskracht.
Ik voelde de arm van mijn vader op mijn schouder ruste, stilletjes luisterde we naar de stilte die in huis hing. De stilte die vroeger zo akelig was, voelde nu vertrouwt aan. ‘ Ze wilt ook dat we doorgaan met onze leven Aya’, zei de warme stem van mijn vader..
En hij draaide zich naar me toe om me diep in de ogen te kijken. Zijn hand gleed over mijn wangen. ‘Mijn lieve aya, Ik heb je verwaarloosd, vier jaar lang heb ik niet naar je omgekeken. Ik wil er weer voor je zijn.. mijn aya. Al zie ik in je ogen dat je een sterke vrouw bent geworden en dat je me niet nodig hebt. Mijn kleine meisje is een vrouw geworden’. Maar je blijft mijn kleine Ayatie. Ik ben trots op je. Maar, kreeg je daar geen eten van die mensen? Wat ben je toch DUN geworden. Hij schudde afkeurend met zijn hoofd. Laat papa maar voor je zorgen. Ik ga meteen een weekmaaltijd voor je klaar maken. Hoofdschuddend liep hij de keuken in om werk te maken met de pannen. Mijn lieve, lieve beba. Lachend liep ik de trappen op naar mijn vertrouwde ‘kamertje’ waar zoveel tijd in had doorgebracht.






- Jij bent heel veel waard.
De mensen hoeven jouw schoonheid niet te zien. Als jij je eigen schoonheid maar ziet. En als je het niet ziet. Kijk dan goed, want het zit daar ergens verstopt, en het snakt om gevonden te worden. Zoek het en steek jouw kaarsje aan. . – Aya.


Mijn oude vertrouwde kamertje was nog steeds hetzelfde. Het kamertje waar ik zoveel had meegemaakt. De spiegels in mijn kamer waren nog steeds bedekt met katoenen doeken, ik voelde een steek in mijn hart gaan. Oh Aya, oh Aya. Wat heb je jezelf aan gedaan sprak ik mezelf toe. Ik liep naar de spiegels en haalde de katoenen doeken weg. En keek mezelf in de spiegel aan. Ik zag een slank lichaam. Een lichaam waar ik totaal geen waarde meer aan hechte. Een lichaam dat alleen bijzaak was.. Een luxe, meer niet.
In de verte zag ik mijn oude lichaam terug in de spiegels. De oude vertrouwde lichaam waar ik om gehaat werd door mensen. De mensen die luxe waren gewend. De mensen die oppervlakkig waren. De mensen die het niet waard waren. Het oude lichaam dat ik in de spiegel zag. Was de oude aya. De oude Aya die haar schoonheid verborg. De oude Aya die haar eigen kracht niet kende maar die het wel bezat. Ik zag een schoonheid.. Een sterke vrouw… Een vrouw die eindelijk haar schoonheid ziet.

Ik deed de kastdeuren open en zag een stapel oude kleren. Ik trok een broek uit de kast, het was een broek waar ik 5 maal in paste. Vele zouden over hun nek gaan als ze bewijsstukken tegen kwamen van hun oude bestaan. Maar ik niet. Ik had bewondering voor het meisje die paste in deze broek. Die elke dag zichzelf onzichtbaar maakte voor de mensen op straat. Die verweten werd om haar bestaan. Het meisje dat zo krachtig was. Dit was geen bewijsstuk van mijn overgewicht, maar een bewijsstuk voor mijn kracht.

Ik wilde mijn broek terug leggen toen ik een glanzend rood boekje zag onder de gevouwen kleren. Mijn dagboek. Ik pakte het op en liep naar mijn bed toe waar ik in ging liggen net als in de oude tijden..
De minuten verstreken, met een brok in mijn keel las ik de verhaaltjes die zich schuil hielden in het rode boekje.
Ik las de laatste woorden een paar keer achter elkaar en kwam tot een besluit.

Sanae, oh sanae. Mijn wraak zal zoet zijn. Heel zoet.



Sanae, oh sanae. Mijn wraak zal zoet zijn. Heel zoet.[/

09-03-2009, 12:20

Soms mag je genieten van al het luxe.

Onthoud wel dat je niet leeft voor de mens. Onthoud dat je leven meer waard is. Wraak is nergens voor nodig. Maar soms, heel soms. Mag je misbruik maken van je luxe. – Aya.



Ik had een lekkere warme douche genomen. Mijn haar had ik droog geföhnd en die lag nu als zwarte zijde op mijn rug
Ik smeerde mijn gebruinde gezicht met een crèmepje in, mijn huid was heel gaaf geworden in Brazilië. Dat kwam door mijn leefstijl die ik daar leidde, ik at gezond en sportte elke dag om een conditie op te bouwen. Want ik kon Ronaldo nooit bijhouden bij het voetballen. Die jongen was net een speer. De gedachte aan Ronaldo deed me glimlachen.
Buiten was het lekker warm, het was midden juli. Dus ik trok mijn zigeunerrok uit de koffer en een bijpassend hemdje. Mijn armen waren mooi gebruind en mijn slanke nek was goed zichtbaar. Ik stak mijn voeten in mijn vertrouwde leren slippertjes die ik op de markt had kunnen tikken in Brazilië. Ze waren de mooiste slippertjes die ik ooit in mijn leven heb gedragen.
Ik deed wat lipbalsem op mijn lippen, make up was niks voor mij. Ik vond mezelf er zo al goed uitzien.
Ik gaf mijn vader een dikke zoen die nog steeds bezig was in de keuken en beloofde hem dat ik er binnen een uur weer zou zijn. Ik wilde graag een oude vriendin bezoeken.
Ik pakte mijn bruine schoudertasje en liep de straat op. Op weg naar Sanae.. Om door te gaan met mijn leven moest ik haar eerst onder ogen komen. Ik had een geschenkje in mijn tas uit Brazilië speciaal voor haar.


‘ Pocahontas’ ‘pocahontas’ ik probeerde wat sneller te lopen en de stem achter me te negeren. Dit haatte ik dus, zulke mannen. Maar ik had geen zin om hem goed uit te schelden, tenminste niet op dit moment.
Maar de stem leek maar niet op te houden, het bleef me maar volgen. Mijn irritatie werd groter want het leek net of ik de stem eerder had gehoord. Een walgelijke stem was het. En de stem leek maar niet te stoppen het bleef maar doorgaan. Ik had er genoeg van en draaide me om. Dit mannetje zou ik eens goed de waarheid vertellen. Wat denkt hij wel niet. Kan ik als vrouw niet eens normaal de straat op zonder dit ranzige gelul te horen.
Toen ik zag wie me aan het ‘’versieren’’ was, begon ik keihard te lachen. Dit kon toch niet waar zijn. Aan zijn gezichtuitdrukking op te merken dacht de jongen dat hij prooi had en dat ik hem toelachte. Niet wetend dat ik deze opgeblazen spierenbundel aan het uitlachen was. Hij was niets veranderend. Nog steeds een opgeblazen ranzige smeeraap zonder manieren.

‘’ Samir’’
Zo heette je toch zei ik. Hij keek me aan en probeerde te ontdekken waar hij me van kende. Maar zijn gedachte liet hem in de steek. Hij kon me nergens plaatsen.
Ik liet hem een paar minuten vechten met zijn gedachten en vertelde hem toen luid en duidelijk: Dat deze vette vieze dikzak het niet zo had met opgeblazen stinkkoppen die maar 1 hersencel hadden en toen begon het belletje bij hem te rinkelen. ‘’Aya’’, ben jij dat? Ik kan het niet geloven. Ongelofelijk je ziet er goed uit.. ik keek hem aan en gaf hem een brede glimlach en zei: ‘’ In jouw ogen zie ik er nu pas goed uit, maar Samir. Jouw ogen zijn helemaal niks waard. Jouw ogen kennen alleen het luxe hier op aarde. Zou je dus zo vriendelijk willen zijn en je ranzige ogen bij je willen houden en ze niet meer wenden op mij’’ bij die woorden draaide ik me om en liep met een geheven hoofd naar het huis van Sanae toe. [/FONT]




[FONT="Book Antiqua"]Hai dames. Ik hoop dat ik het hier mee goed heb gemaakt.
Laat me weten of ik verder moet gaan.


- Kippekontje


09-03-2009, 12:43
Meid in 1 woord Wauw ga snel verder plieas

09-03-2009, 20:39


Dank jullie wel mensjes.

Ik ga gauw verder hoor

10-03-2009, 22:20
ga gauw door meid

12-03-2009, 11:49
er was al een anorexia boek, lieve ana

maar upje voor je.

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12