hobie22
27-01-2009, 21:48
de dagen lijken maar niet voorbij te gaan
sinds de dag dat jij bij mij bent weggegaan
slapen kan ik niet eten evenmin
denken aan jou doe ik de hele dag maar heeft dat wel werkelijk zin
want ik weet dat we nooit samen mogen zijn
en diep vanbinnen verscheurt het mijn hart van de pijn
waarom heb ik je in mijn hart gelaten
het gekke is dat ik je daar nog en eens om kan haten
want jouw liefde maakte mij een ander mens
voor altijd bij jou zijn was mijn enigste wens
een blik in je ogen en de wereld was opeens niet meer zo koud en kil
het lawaai om me heen was verdwenen de tijd stond ineens stil
jij zag in mij de persoon die ik werkelijk was je liet me liefde voelen
je opende mijn hart liet het kloppen zoals niemand anders dat ooit had gedaan
ik was er dan ook heilig van overtuigd dat jij nooit bij mij weg zou gaan..
soms besef ik nog steeds niet hoe het zover heeft komen komen
want wij hielden allebei van elkaar niets of niemand zou daar tussen komen
jouw liefde voor mij was heel groot je beloofde mij dat we altijd een weg zouden vinden om samen te zijn..
maar jouw liefde voor je ouders was ook heel groot of was het de angst die je voelde als je over ze vertelde...
ik voede je angst wilde het wegnemen..
toen op die dag dat je zei dat jij en ik niet meer konden zijn
het brak me hart jij niet meer aan mijn zij
je zij het ligt niet aan jou...want jij bent de persoon waar ik vreselijk van hou..
maar we kunnen niet zo verder gaan
want mijn ouders zullen jou nooit zien staan..
ze zullen je niet accepeteren omdat jij niet een van hen bent
ze zien niet het mooie en lieve in jou wat ik wel zie..
je zei wat moet ik nu doen...
ik wist me ook geen raad maar gaf je wel een zoen..
een ding wist ik met heel mijn hart...
ik zou je kwijtraken...ik viel in een zwart gat..
nog steeds mis ik je vreselijk huil ik nog elke dag...
ik bid dat je ooit bij me terug zou komen aan me deur zal staan en zou zeggen mijn hart kan niet zonder jou leven...
wil je mijn terug in je leven nemen...
mijn antwoord zou zijn... terug nemen kan ik niet want in mij hart ben je nooit weggeweest
sinds de dag dat jij bij mij bent weggegaan
slapen kan ik niet eten evenmin
denken aan jou doe ik de hele dag maar heeft dat wel werkelijk zin
want ik weet dat we nooit samen mogen zijn
en diep vanbinnen verscheurt het mijn hart van de pijn
waarom heb ik je in mijn hart gelaten
het gekke is dat ik je daar nog en eens om kan haten
want jouw liefde maakte mij een ander mens
voor altijd bij jou zijn was mijn enigste wens
een blik in je ogen en de wereld was opeens niet meer zo koud en kil
het lawaai om me heen was verdwenen de tijd stond ineens stil
jij zag in mij de persoon die ik werkelijk was je liet me liefde voelen
je opende mijn hart liet het kloppen zoals niemand anders dat ooit had gedaan
ik was er dan ook heilig van overtuigd dat jij nooit bij mij weg zou gaan..
soms besef ik nog steeds niet hoe het zover heeft komen komen
want wij hielden allebei van elkaar niets of niemand zou daar tussen komen
jouw liefde voor mij was heel groot je beloofde mij dat we altijd een weg zouden vinden om samen te zijn..
maar jouw liefde voor je ouders was ook heel groot of was het de angst die je voelde als je over ze vertelde...
ik voede je angst wilde het wegnemen..
toen op die dag dat je zei dat jij en ik niet meer konden zijn
het brak me hart jij niet meer aan mijn zij
je zij het ligt niet aan jou...want jij bent de persoon waar ik vreselijk van hou..
maar we kunnen niet zo verder gaan
want mijn ouders zullen jou nooit zien staan..
ze zullen je niet accepeteren omdat jij niet een van hen bent
ze zien niet het mooie en lieve in jou wat ik wel zie..
je zei wat moet ik nu doen...
ik wist me ook geen raad maar gaf je wel een zoen..
een ding wist ik met heel mijn hart...
ik zou je kwijtraken...ik viel in een zwart gat..
nog steeds mis ik je vreselijk huil ik nog elke dag...
ik bid dat je ooit bij me terug zou komen aan me deur zal staan en zou zeggen mijn hart kan niet zonder jou leven...
wil je mijn terug in je leven nemen...
mijn antwoord zou zijn... terug nemen kan ik niet want in mij hart ben je nooit weggeweest