Bekijk volle/desktop versie : Is this what they call true love ?



27-01-2009, 19:46








Intro

Daar zat ik dan op mijn vensterbank te kijken naar de regendruppels die langs mijn raam naar meneden stroomden.
Ow ik vergeet mezelf voor te stellen.
Ik heet Noulaila en ik ben vandaag 19 jaar geworden.
Ik studeer rechten.
Ik ben lichtgetint en heb lichtbruine ogen.
Ik had nooit echt iets in me leven meegemaakt wat ik nooit zou vergeten.
Niet echt een leuk herinnering die je in de toekomst kon meenemen.
Ik vond het best wel jammer.
Ik was ook nooit echt verliefd geweest.
Ik ben de ware gewoon nooit tegengekomen.
Ik hoorde wel vaak verhalen over hoe het was om verliefd te zijn.
Het gevoel dat leek alsof je vloog hoog in de wolken.
Met felle zonnestralen die op je schenen.


27-01-2009, 19:53


je maakt nu2 verhalen ...

27-01-2009, 19:56

Citaat door Miiina:
je maakt nu2 verhalen ...


Dat klopt.


27-01-2009, 19:57
Yallah schrijf dan !!

27-01-2009, 20:02


Het stopte eindelijk met regenen.
En ik koos ervoor om even te gaan shoppen.
Want ja ik woon in Antwerpen en daar kan je maar al te goed winkelen.
Ik opende mijn kast en bleef een tijdje voor me uitstaren.
Ik koos voor een donkere jean en een grijs jurkje met lange mouwen.
Verder koos ik voor zilveren sieraden. Een grijze hijaab.
Ik pakte mijn tas deed mijn jas en pumps aan en liep richting de bushalte.
Toen ik bij de bushalte aangekomen was bedacht ik me dat mijn vriendin vandaag terug zou komen van vakantie. Ze was twee weken op vakantie gegaan naar Italië met haar ouders.
Ik belde haar vol moed op en voor ik het wist kwam zij aanrennen.
We knuffelden elkaar stevig en toen riep ze : '' We are ghana go ? '' Shopping riep ik hard. We snelden de bus in en ze vertelde me hoe het was in Italië ze vertelde me ook dat ze een jongenman had ontmoet..


01-02-2009, 19:56

Marwa was mijn allerbeste vriendin al jaren lang. We kenden elkaar sinds kleins af aan. En we konden elkaar dan ook alles vertellen. Marwa is 18 jaar een jaartje jonger dan mij. Ze vertelde me dat ze een broodje wou kopen, maar wist maar niet hoe ze het moest vragen aan de verkoper die geen Engels verstond. Vloekend stond ze te bedenken hoe ze deze man zou kunnen uitleggen dat ze een broodje wou. Tot er opeens van achter haar een zachte stem klonk. '' Heey ik heet Nadeer ben je Nederlands? '' ja zei ze met een verlegen gezicht. Ja dat klopt. Zal ik je helpen vroeg hij. '' Ja graag'' zei ze. Hij zei even iets in het Italiaans en ze kreeg eindelijk haar broodje. Bedankt zei ze en ze wisselden elkaars nummers uit...


23-02-2009, 20:55

Hahahah dat heb je goed gedaan he!
Zei ik haar.
Ze was helemaal in de wolken.
Dat was duidelijk aan haar te zien.
Zou ik ooit verliefd worden.
Zou ik ook ooit de ware tegenkomen?
Ik begreep maar niet dat ik nog steeds nooit echt verliefd ben geweest.
We kwamen aan in de stad en liepen winkel in winkel uit.
We waren twee echte shoppers, dus we kochten echt van alles.
We kochten ook gezichtmaskertjes, zodat we die thuis konden opdoen.
Marwa en ik aten nog wat bij de MC en besloten toen om naar huis te gaan.
Marwa zei me dat ze nog even thuis haar koffers zou uitpakken en dat ze dan naar mijn huis zou komen. We namen afscheid van elkaar en ik liep naar de bushalte. Onderweg bedacht ik me dat ik nog iets moest halen. Ik stak een weg af en hoorde opeens luid gerem naast me. Er kwam een luide gil uit me mond. Even werd alles zwart... even hoorde ik niks meer..


19-04-2009, 18:05
upupup
mooi verhaal
ga door met schrijven !