Bekijk volle/desktop versie : Het Lot



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

25-01-2009, 14:51



Tranen rollen over mijn gezicht.
Ik kan er niet meer tegen!
Ik doe mijn ogen dicht..

Was je maar hier en niet bij haar,
Waren wij maar samen,
Alleen met elkaar,
Dan zou ik zeggen hoeveel ik van je hou
en hoe gek ik ben op jou

Achter mijn oog,
prikkelt weer een traan!
Waarom doe je me dit aan?


25-01-2009, 14:51


'Nee mama. Nee! Ik wil niet trouwen. Niet nu,' breng ik huilend uit. 'Luister mijn dochter. Of je het nou of niet wilt. Je vader heeft alles al geregeld,'zegt mijn moeder op een kalme toon. 'Hij heeft al zoveel geld uitgegeven.' Ik kijk haar misselijkmakend aan. 'Dus je kijkt naar geld? Oke.. Doe maar wat jullie het beste lijkt. Nu ben ik nog een speeltje in jullie handen, maar wacht maar. Wacht maar als er wat gebeurt dan is het niet mijn schuld. Kom me dan niet vertellen dat het mijn fout is,'zeg ik waarschuwend. 'Bouchra,'zegt mijn moeder iets bozer. 'Ik kan er ook niets aan doen. Ik ben toch ook getrouwd met je vader zonder dat ik hem kende. En kijk wat voor een leven ik heb. Hij heeft me nog nooit iets verkeerds aangedaan,'zegt ze hoopvol. Ik kijk haar met grote ogen aan. 'Nog nooit iets bij jou aangedaan. Hij is wel de baas over je. Je moet alles doen wat hij je opdraagt. Zelfs nu heb je het niet door. Hij heeft je zeker naar me toe gestuurd om me alles te vertellen en daarna op te lossen,'zeg ik kwaad.

Woedend loopt ze de trap op richting haar kamer. De tranen vloeien over haar wangen richting haar nek. Bouchra Talhaoui. Het meisje dat altijd dacht dat ze met haar droomprins zou gaan trouwen heeft het verkeerd. Ze wordt uitgehuwelijkt aan een of andere man, waarvan ze alleen weet hoe hij heet. Ayoub ben Yousfi. Er wordt haar zoveel over hem verteld waar ze weigerd naar te luisteren. De naam maakt haar al misselijk genoeg.

Tikkend met mijn voet kijk ik voor me uit. Alles wordt in een klap van me weggenomen. Mijn studie die ik nu los moet laten voor mijn ouders, omdat ik ga trouwen. Mijn bijbaantje dat niets meer voor me gaat betekenen als ik getrouwd ben, omdat ik toch een huisvrouw wordt. Ik begin nog harder te huilen. Is dit het lot waarin ik ben gevallen? Is dit waar ik mijn hele leven al voor heb gevochten? Ik pak de vaas van mijn bureau die ik in een klap op de grond gooi. De scherven vallen een eindje verder.

Met een zwaai wordt de deur opengemaakt. Geschrokken kijk ik op. Farah, mijn nicht, kijkt me met een zielige blik aan. Ik sta lachend, maar tegelijkertijd ook huilend op bij het zien van haar. We omhelzen elkaar stevig. 'Niet huilen liefie. Het komt wel goed,'spreekt ze moedig tegen me. 'Nee Farah. Helemaal niet,'zeg ik snikkend. 'Dit komt nooit meer goed.' Farah laat me los. 'Natuurlijk wel. Op het begin zal het een drama voor je zijn, maar uiteindelijk wen je er wel aan. Wat dacht je van Mounir en mij. Zo was het ook. Hoevaak heb ik je de problemen tussen mij en hem vertelt. Hoevaak stond ik hier in je kamer te huilen,'zegt ze moedig.

Mijn goede humeur begint weer langzaam naar boven te stijgen. Ik lijk Ayoub helemaal vergeten te zijn dankzij Farah.


25-01-2009, 15:34
Ben benieuwd!

25-01-2009, 16:30
Upiehuplakiekaaa.

25-01-2009, 16:30


Ga vooral verder! Ge-Wel-Dig!

25-01-2009, 17:18
wow!! mooi!!

up

25-01-2009, 18:19
mooi begin, schrijf gauw verder.

25-01-2009, 18:25
nieuwe lezer erbij verder

25-01-2009, 18:32
'Is goed liefie. Ik spreek je dan wel,'zeg ik tegen Farah dat richting haar auto loopt. Ze geeft me nog een luchtkusje voordat ze haar sleutels in het slot stopt. Met een zucht trek ik de deur dicht. Ik loop richting de woonkamer waar mijn moeder en vader zitten te praten.

'Genoeg. Ik heb er genoeg van gehoord. Nu weet ik ook wel dat Ayoub een goeie jongen is. Hij werkt in een bedrijf. Hij verdiend genoeg voor ons tweetjes. Hij kan me goed onderhouden,'som ik met rollende ogen op. Mijn moeder kijkt me met grote ogen aan. 'Schaam je Bouchra,'sist ze tegen me. 'Nu naar je kamer. Je mag blij wezen dat ik zo een goede jongen voor je heb gevonden. Tegenwoordig willen jullie alles zelf uitkiezen. Van schoenen tot mannen,'zegt mijn vader boos. Ik laat mijn blik langzaam naar de grond zakken. Ik ben nu wel te ver gegaan. Ik sta op en loop op mijn gemakje de woonkamer uit.

'Benti,'hoor ik mijn moeder naast me zeggen. Slaperig open ik mijn ogen. 'Wat is er mama?,'zeg ik hees terwijl ik rechtop ga zitten. 'Luister hbiba. Je vader wilt alleen het beste voor je. Hij is bang dat je later in de verkeerde handen terecht komt. Hij wilt jou alleen gelukkig zien waardoor hij je nu met de eerste en beste man laat trouwen. Je bent nu een volwassene vrouw van 22 jaar. Geloof me,'zegt ze met een bezorgde stem. Haar ogen beginnen vochtig te worden waardoor ik me steeds meer schuldig ga voelen. 'Safi mama. Maar je moet het ook van mijn kant bekijken. Ik wil echt iets van mijn leven maken. Ik wil niet op mijn tweeentwintigste al als een huisvrouw eindigen,'zeg ik kalm tegen haar. 'Ik weet het benti. Ik weet het al te goed,'zegt ze begrijpend. Ik sla mijn armen om haar nek. Ik ben blij dat ze het begrijpt en dat ze me alsnog op een goede manier wilt aansporen.

De volgende dag word ik laat wakker. Het werd gisteren een late avond door alle stress. Ik rek mezelf uit voordat ik normaal op mijn benen kan staan. Ik schuif mijn voeten in mijn pantoffels en loop richting de badkamer. Ik was mijn gezicht grondig. De spiegel trekt mijn aandacht. Ik ga met mijn vinger over mijn wenkbrauw. Mijn donkerbruine krullen steken van alle kanten uit. Ik trek het elastiekje uit mijn haar. Ik kam mijn haar snel in een knotje en loop daarna naar beneden.

'Sbah elgier,'mompel ik als ik de woonkamer betreedt. Yassine, mijn broer, en mijn moeder bekijken me met een glimlach. Mijn vader gunt me geen blik na gisteren. Ik laat me met een zucht op een stoel vallen en begin aan het ontbijt dat nog steeds op tafel ligt. 'Eet lieverd,'zegt mijn moeder terwijl ze me een bord met croissanten toereikt. De blik van mijn vader ontgaat me niet. Ik moet er even van grijnzen. Mijn moeder en Yassine kijken me met fronsende wenkbrauwen aan. Ik zet een wenkbrauw op terwijl ik een croissantje pak.

'Bouchra. Vanavond komen Ayoub en zijn ouders naar ons toe,'zegt mijn moeder dat op mijn vader blikt. Mijn hart trekt zich samen bij het horen van die naam. Ik probeer zo kalm mogelijk te blijven. 'Trek dus iets netjes aan en blijf thuis,'vervolgt ze. Ik knik gehoorzaam. Met een glimlach sta ik op. 'Ik zal mijn best doen,'probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen. Ik draai me om en loop met snelle passen de woonkamer uit. Mijn ogen beginnen zich te overspoelen met tranen. Als ik in mijn kamer kom sluit ik de deur achter me. Huilend laat ik me op mijn bed vallen.

25-01-2009, 18:34
Wooow, bedankt voor jullie reacties. Ik ben blij dat dit verhaal jullie bevalt. Ik hoop dat jullie dit verhaal tot het einde zullen volgen.

Veel liefs X

25-01-2009, 19:04
echt mooi!!

ga aub snel verder zo mooi!!

25-01-2009, 22:34
mooi vervolg

26-01-2009, 16:00


De avond breekt langzaam aan. Ik trek mijn klerenkast open. Mijn ogen rollen over de kleren die daarin hangen. Als ik mijn gedachtes er niet helemaal bij heb laat ik me op mijn bed vallen. Ik sluit mijn ogen terwijl ik mezelf probeer gerust te stellen. De woorden van Farah spreken weer tot me in. Ik sta zelfverzekerd op.

Als ik een spijkerbroek van een paar jaartjes geleden onder een stapel kleding haal moet ik even lachen. Het zal nu vast strak zijn. Ik trek mijn pyama broek uit. Ik pas de spijkerbroek. De broek komt net boven mijn enkels. Mijn kont lijkt er veel dikker in. De knoopjes kunnen bijna niet meer dicht. Ik duw mijn buik naar binnen, waardoor de knoopjes wel dicht gaan. Lachend bekijk ik mezelf vanuit de spiegel. Als ze me hierin zien zullen ze vast wegrennen. Maar ik weet wel beter. Ik denk dat mijn ouders mij met een enkeltje naar Marokko sturen. De verhalen zullen als een lopend vuurtje in de familie gaan. Mevrouw Bouchra had een te strakke broek aan dat bijna stuk ging toen ze ons een glas thee aanbood. Ze kent amper schaamte. Nee, schaamte kent ze niet. Bedoelen jullie de dochter van Abderrahman? Ja, zij.

Als ik geklop op de deur hoor trek ik de broek gauw uit. 'Wie is daar?,'roep ik erachteraan. 'Bouchra. Jallah benti. Ze zijn er,'zegt mijn moeder bezorgd. 'Ja, ik kom al,'mopper ik. Ik trek een donkerpaarse met zwarte gestipte jurkje aan. Ik gris naar een zwarte nette broek die ik in een mum van tijd aan heb. Mijn haar kam ik in een staartje waardoor mijn krullen over mijn middel hangen. Ik doe wat mascara op. Vanwaar dit allemaal? Hallo zeg. Ze moeten me maar beschouwen zoals ik ben. Ik bekijk mezelf nog voor de laatste keer in de spiegel. Je bent gek, spreek ik mezelf toe. Knettergek. Met die gedachtes sluip ik de trap af naar beneden.

Zenuwachtig blijf ik voor de deur staan van de woonkamer. Ik wil nu weleens weten wie dat zogenaamde zakenman is. Ik strijk met mijn hand over het jurkje voordat ik de deurklink beet pak. Langzaam duw ik de deur open. Het zweet breekt me aan. Waar ben ik gebleven. Waar is mijn ik? Ik ben sterk en ik laat hun niet over me heen lopen. Ik moet mezelf bewijzen. Ik loop de woonkamer in. 'Salaam moe3alaikoem,'zeg ik zelfverzekerd terwijl ik me toch nog een tikkeltje nerveus voel. Ik haal mijn ogen van de grond. Mijn blik kruist een man dat voor me zit. Ik lijk van de wereld af te zijn. Ik blijf op mijn plek staan terwijl ik hem in me opneem. Zijn donkergrijze ogen trekken me erg aan. Zijn zwarte haar is tot in de puntjes fijngekamt waardoor het voor zijn voorhoofd valt. Zijn mooie lach ontgaat me niet. Een getinte huidskleurtje waardoor hij nog stoerder lijkt. Hij ziet er breedgeschouderd uit in zijn donkergrijze pak met een zwarte stropdas.

Ik blik gauw naar de rest van de woonkamer. Ik loop gauw naar de vrouw toe dat naast mijn moeder zit. 'Salaam gelti,'zeg ik zo vriendelijk mogelijk. Ze neemt me goedkeurend op. 'Wa3alaikoem oe salaam,'zegt ze met een lieve lach. Ik geef haar vier kusjes en recht mijn rug weer. 'Tbarkellah Aicha. Je dochter is groot worden,'zegt ze tegen mijn moeder. Ik lach half mee. Ik geef het meisje naast haar nog een kusje. Ze heeft een prachtige hijaab om. Haar grijze ogen lijken sprekend op die van de andere jongen. Ik geef de man een hand voordat ik naar de jongen toestap. Mijn hart begint steeds sneller te kloppen als ik zijn kant op loop. Zo een knappe man heb ik nooit eerder gezien. Nee Bouchra. Laat zien dat je geen speeltje bent. Hij probeert je alleen maar aan te trekken door zijn charmes. Hij knijpt even in mijn hand waardoor ik mijn hand snel terug trek. Ik frons mijn wenkbrauwen en draai me om.

Ik laat me naast het meisje zakken. Ze kijkt me met een glimlach aan en knijpt even in mijn arm. Ze lijkt me een lieve meid. We praten wat met mekaar totdat ik weer op de jongen blik. Hij staart me half gapend aan. Ik sla mijn blik neer terwijl het zweet over mijn nek loopt. Figuurlijk dan he. Yassine praat honderduit tegen hem. 'Luister je wel,'hoor ik Assia tegen me zeggen dat met haar elleboog in mijn middel prikt. Ik kijk haar ietwat geschrokken aan. Ze kijkt me met een gemeende glimlach aan. 'Of heb je liever dat je met mijn broer, Ayoub, kennis maakt?,'zegt ze grinnikend. 'Nee. Waarom zou ik?,'vraag ik waarschuwend. 'Jullie zitten elkaar bijna op de lippen,'zegt ze nu lachend. Ik geef haar een speelse klap op haar schouder.


26-01-2009, 16:09
up up up je kan prachtig schijven

26-01-2009, 16:19
Mooi vervolgje

up

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13