thug_nadoriaa
24-01-2009, 14:57
Salamoe3likoem dames (heren). Ik heb al 3 verhalen achter de rug gehad, Meisje dat verlangde naar trouwen, Mijn huwelijk en Niet te genezen. Ik ga nu een nieuw verhaal beginnen. En ik ga ook proberen om van dit verhaal een langer verhaal te maken.
Geconcentreerd keek ik in mijn boeken.
“Adnan, kom alsjeblieft mee naar het ziekenhuis! Ik wil weer naar Yemma!” Schreeuwde me zusje hard. Ik schrok toen ze zomaar binnenviel.
“Sorry, Fatima het spijt me. Ik zit nu te leren en heb tentamens ik moet slagen. Dus ik wil niet dat je me lastig valt. Ga maar de bus pakken of zo.”
“Nee, Adnan alsjeblieft, wil je yemma niet zien dan? Ik heb aan papa gevraagd en die zei dat jij met me mee moest.”
“Sorry, niet nu Fatima. Ik moet leren.” Me vader kwam binnenlopen.
“Adnan, ga alsjeblieft met je zusje mee.”
“Ik kan niet, ik moet leren.”
“Voor heel even dan als je weer terug komt ga je dan verder met leren.”
“Maar...”
“Je gaat met haar mee. Je zusje is gisteren ook al niet geweest. En ik laat haar niet in de avond alleen met de bus gaan.” Uiteindelijk stemde ik toe, ik nam een diepe zucht.
“Ik kleed me even om en dan gaan we.” Fatima sprong een gat in de lucht en begon me te omhelzen.
“Ik hou van je.” Ze ging blij wegrennen.
“Ik ben trots op je mijn zoon.” Me vader liep weg. Ik kleedde me snel om. Me moeder ligt nu al drie maanden in coma. Ze had een tijdje al borstkanker. Wanneer ik denk aan het moment toen ik het nieuws te horen kreeg ging ik kapot. Me moeder droomde altijd dat ik zou afstuderen aan de universiteit en dat ik een dokter word. En kijk ik ben al bijna klaar en nu zal zij er niet bij zijn, bij me diploma-uitreiking insha'Allah. Als ik er nu heen ga weet ik van mezelf dat ik me niet meer kan concentreren op me boeken. Dan moet ik de hele tijd aan me moeder denken. Ik kreeg een sms'je van me vriendin Amina.
Heey, Adnan hoe gaat het? Ik weet dat je het moeilijk hebt met je moeder. Maar, ik begin me nu echt aan je gedrag te irriteren. Leven gaat door en wanneer, wil je weer afspreken. Ik wil de oude vrolijke Adnan. Ik wil je weer zien ik mis je. Xxx Amina.
Ik wou die telefoon weggooien maar, hield me in. Waarom denken vrouwen alleen aan zichzelf? En nooit aan mijn gevoelens? Ik besloot maar geen sms'je terug te sturen. Ik heb het te druk voor haar.
Geconcentreerd keek ik in mijn boeken.
“Adnan, kom alsjeblieft mee naar het ziekenhuis! Ik wil weer naar Yemma!” Schreeuwde me zusje hard. Ik schrok toen ze zomaar binnenviel.
“Sorry, Fatima het spijt me. Ik zit nu te leren en heb tentamens ik moet slagen. Dus ik wil niet dat je me lastig valt. Ga maar de bus pakken of zo.”
“Nee, Adnan alsjeblieft, wil je yemma niet zien dan? Ik heb aan papa gevraagd en die zei dat jij met me mee moest.”
“Sorry, niet nu Fatima. Ik moet leren.” Me vader kwam binnenlopen.
“Adnan, ga alsjeblieft met je zusje mee.”
“Ik kan niet, ik moet leren.”
“Voor heel even dan als je weer terug komt ga je dan verder met leren.”
“Maar...”
“Je gaat met haar mee. Je zusje is gisteren ook al niet geweest. En ik laat haar niet in de avond alleen met de bus gaan.” Uiteindelijk stemde ik toe, ik nam een diepe zucht.
“Ik kleed me even om en dan gaan we.” Fatima sprong een gat in de lucht en begon me te omhelzen.
“Ik hou van je.” Ze ging blij wegrennen.
“Ik ben trots op je mijn zoon.” Me vader liep weg. Ik kleedde me snel om. Me moeder ligt nu al drie maanden in coma. Ze had een tijdje al borstkanker. Wanneer ik denk aan het moment toen ik het nieuws te horen kreeg ging ik kapot. Me moeder droomde altijd dat ik zou afstuderen aan de universiteit en dat ik een dokter word. En kijk ik ben al bijna klaar en nu zal zij er niet bij zijn, bij me diploma-uitreiking insha'Allah. Als ik er nu heen ga weet ik van mezelf dat ik me niet meer kan concentreren op me boeken. Dan moet ik de hele tijd aan me moeder denken. Ik kreeg een sms'je van me vriendin Amina.
Heey, Adnan hoe gaat het? Ik weet dat je het moeilijk hebt met je moeder. Maar, ik begin me nu echt aan je gedrag te irriteren. Leven gaat door en wanneer, wil je weer afspreken. Ik wil de oude vrolijke Adnan. Ik wil je weer zien ik mis je. Xxx Amina.
Ik wou die telefoon weggooien maar, hield me in. Waarom denken vrouwen alleen aan zichzelf? En nooit aan mijn gevoelens? Ik besloot maar geen sms'je terug te sturen. Ik heb het te druk voor haar.