~~~De Zuigzoen~~~

[thug_nadoriaa]

Salamoe3likoem dames (heren). Ik heb al 3 verhalen achter de rug gehad, Meisje dat verlangde naar trouwen, Mijn huwelijk en Niet te genezen. Ik ga nu een nieuw verhaal beginnen. En ik ga ook proberen om van dit verhaal een langer verhaal te maken.


Geconcentreerd keek ik in mijn boeken.
“Adnan, kom alsjeblieft mee naar het ziekenhuis! Ik wil weer naar Yemma!” Schreeuwde me zusje hard. Ik schrok toen ze zomaar binnenviel.
“Sorry, Fatima het spijt me. Ik zit nu te leren en heb tentamens ik moet slagen. Dus ik wil niet dat je me lastig valt. Ga maar de bus pakken of zo.”
“Nee, Adnan alsjeblieft, wil je yemma niet zien dan? Ik heb aan papa gevraagd en die zei dat jij met me mee moest.”
“Sorry, niet nu Fatima. Ik moet leren.” Me vader kwam binnenlopen.
“Adnan, ga alsjeblieft met je zusje mee.”
“Ik kan niet, ik moet leren.”
“Voor heel even dan als je weer terug komt ga je dan verder met leren.”
“Maar...”
“Je gaat met haar mee. Je zusje is gisteren ook al niet geweest. En ik laat haar niet in de avond alleen met de bus gaan.” Uiteindelijk stemde ik toe, ik nam een diepe zucht.
“Ik kleed me even om en dan gaan we.” Fatima sprong een gat in de lucht en begon me te omhelzen.
“Ik hou van je.” Ze ging blij wegrennen.
“Ik ben trots op je mijn zoon.” Me vader liep weg. Ik kleedde me snel om. Me moeder ligt nu al drie maanden in coma. Ze had een tijdje al borstkanker. Wanneer ik denk aan het moment toen ik het nieuws te horen kreeg ging ik kapot. Me moeder droomde altijd dat ik zou afstuderen aan de universiteit en dat ik een dokter word. En kijk ik ben al bijna klaar en nu zal zij er niet bij zijn, bij me diploma-uitreiking insha'Allah. Als ik er nu heen ga weet ik van mezelf dat ik me niet meer kan concentreren op me boeken. Dan moet ik de hele tijd aan me moeder denken. Ik kreeg een sms'je van me vriendin Amina.

Heey, Adnan hoe gaat het? Ik weet dat je het moeilijk hebt met je moeder. Maar, ik begin me nu echt aan je gedrag te irriteren. Leven gaat door en wanneer, wil je weer afspreken. Ik wil de oude vrolijke Adnan. Ik wil je weer zien ik mis je. Xxx Amina.

Ik wou die telefoon weggooien maar, hield me in. Waarom denken vrouwen alleen aan zichzelf? En nooit aan mijn gevoelens? Ik besloot maar geen sms'je terug te sturen. Ik heb het te druk voor haar.

[Sterretje_L]

ik heb al je verhalen gelezen want je kan echt prachtig schrijven! Ben benieuwd naar deze begin is alweer toppie!

xx

[suliga]

salaam , insha allah zal dit ook een hele mooie verhaal zijn van jou. en ik ben er weer van partij. wacht op jou vervolg.

[thug_nadoriaa]

Het was best warm. Ik stapte de auto in. Fatima zat naast me.
“Doe je gordels om.”
“Hoe vaak moet je dat wel niet herhalen?”
“Je bent een heks.”
“Pff, Adnan waarom, doe je zo moeilijk? Jij wilt toch ook je moeder zien?”
“Nu heb ik er geen behoefte aan.”
“Ik wou dat ik dag en nacht bij haar kon blijven.”
“Lieve schat, je bent veel te verwend. Mensen in oorlog landen raken hun familie in één klap kwijt.”
“Je hebt gelijk maar, doet jou het helemaal niks?”
“Natuurlijk wel wat voor vraag is dat. Maar, met Allah's wil kom het goed.” Ze keek me aan.
“Je hebt gelijk ik zeur te veel. Ik kan me geen betere broer wensen.” Ik keek haar met een glimlach aan en gaf haar een knipoog.

Toen we bij het ziekenhuis aankwamen gingen we gelijk naar de kamer waar me moeder lag. Me hele familie zat in die kamer. Ik zei tegen Fatima dat zij maar naar binnen moest gaan en ik wel buiten ging wachten. Ik keek even naar binnen en zag alleen de hoofd van me moeder. Ze had heel veel moeite met ademen. Steken voelde ik in mijn hart toen ik haar zo zag. Er kwam een dokter naar mijn toe.
“U bent familie van mevrouw B......?”
“Ja, ben haar zoon.”
“Meneer, wil u even de tijd nemen om te luisteren.”
“Ja, zeg het maar.”
“Mevrouw, zit heel diep in coma. Ze is niet meer te redden. Ze werkt alleen maar op machines. Het eten wilt nu niet meer door haar bloed. We weten dat ze binnenkort zal overlijden. We zouden de kabel eruit willen halen. Maar, dan hebben we eerst haar familie's toestemming nodig.” Ik voelde woede en tegelijk verdriet op me komen. Hoe durft hij zoiets te vragen?
“Dokter, stel die belachelijke vraag nooit meer. Die stekker gaat er niet uit. Als haar tijd is aangekomen gaat zij dood. Maar, waag het niet om de stekker eruit te halen.”
“Mijn excuses.” En hij liep weg. Zonder dat ik het merkte vielen de tranen langs me wangen. Ik besloot maar naar buiten te gaan. De tranen bleven stromen. Ik botste tegen een meisje aan. We vielen allebei op de grond.
“Kan je niet uit kijken.” Hoorde ik het meisje zeggen met een boze stem. Ik keek in twee grote donkerbruine ogen. Masha'Allah wat een mooi meisje. Ze droeg een witte hoofddoek, een vest en een rok. Ze had iets moois. Ze straalde nour uit. Zij bleef mij ook maar aankijken. Ik hielp haar met opstaan. Ze bedankte me. Ik zag aan haar gezicht dat ze gehuild had. Ik kon mezelf niet inhouden om het te vragen.
“Wat is er aan de hand?”
“Let eerst op jezelf voordat, je andere iets komt vragen.” Ik schrok van haar antwoord. Ik was helemaal vergeten dat ik zelf ook zat te huilen.
“Sorry, het was niet mijn bedoeling...”
“Hou die dingen voor je. Ik moet nu gaan.” En ze liep snel weg. Ik wou haar achtervolgen maar, iets hield me tegen. Ik had een goed gevoel hier over. Ik liep naar de auto en zag dat Fatima al op me aan het wachten was.

[Sterretje_L]

Verder!!

[Miss_Tahmiina]

Nice.

[Zustertje__]

Ga Snel VEder Meid, Ik zal dit verhaal ook volgen insha Allah

wa Salaam xx

[zoulfa_marocchc]

Mash´Allaah begin is prachtig!

[cl2209]

up ga snel verder ik vond je andere verhalen mooi en hoop ook deze dat het geweldig word

[XxXIkramXxX]

Je doet het goed, ga gauw verder meid!

[thug_nadoriaa]

“Hehe, je bent er eindelijk.” Ik keek Fatima met een boze blik aan.
“Je zeurt, je hebt nu je zin. Val me niet meer lastig.”
“Oké, meneer is chagrijnig.”
“Sorry, ik had het niet op jou moesten afreageren.”
“Het is al goed.”

Ik en mijn zusje hebben een hele goede bant met elkaar. Ik liep mijn kamer in. Moe ging ik op mijn bed liggen. Ik pakte weer mijn boeken en probeerde te leren. Ik moet slagen, dacht ik in mijzelf. Me telefoon ging af.
“Ja?”
“Met Amina, waarom stuurde je geen sms terug?”
“Sorry, ik had het druk. Ik was bezig met leren en daarna moest ik weer naar me moeder.”
“Pff, terug antwoordden duurt maar vijf minuten hoor.”
“Het spijt me, lieverd.”
“Niks, het spijt me. Je leven bestaat alleen uit je moeder en leren. Je maakt nooit een keer tijd vrij voor mij. Vroeger was je heel anders. Je was altijd vrolijk en ging altijd leuke dingen met mij doen.”
“Lieve schat, ik wil iets heel graag met je doen. Maar, je moet begrijpen de hele familie is erg ongerust over haar. En ik heb vandaag te horen gekregen dat ze heel erg op sterven ligt.”
“Nou, dat wist je toch allang al dus waarom, doe je nu opeens alsof je het erg vind. Je bent echt een moederskindje. Altijd zo schijnheilig voor je moeder. Ik wou je moeder altijd leren kennen maar jij weigerde.”
“Lieverd, me moeder accepteert niet dat ik een vriendin neem.”
“Waarom, mijn moeder wel dan?”
“Stop a.u.b met het beledigen van mijn moeder.”
“Je hebt mijn moeder al gezien en zij vindt het heel vreemd dat je heel lang niet langs haar bent geweest.”
“Ze weet dat mijn moeder in coma ligt toch?”
“Ja, maar dat gebruik je gewoon als smoes.”
“Lieverd, vertrouw je me niet?”
“Natuurlijk wel” Ik hoorde haar snikken.
“Niet huilen, schoonheid. Het laatste wat ik wil is jou pijn doen.”
“Ik zie je bijna nooit en ik kan er niet tegen.”
“Ik maak morgen wel tijd vrij voor je.”
“Echt waar, om hoe laat?”
“Hoe laat ben je morgen uit?”
“Morgen, ben ik om twaalf uur uit.”
“Oké, lieve schat dan kom ik dan langs. En je moet vooral niet vergeten. Ik geef om je en zal je nooit voor iemand anders willen verlaten.”
“Ik hou van je.”
“Zie je morgen.”

Ik hing op, waarom vind ik het zo moeilijk om ik hou van je tegen Amina te zeggen? Ben ik wel verliefd op haar? Hoe kan ik een vrouw accepteren die niet eens begrijpt dat ik het moeilijk heb met me moeder. Haar woorden kwamen als steken in mijn hart. Ze heeft gelijk, ik heb haar nooit aan mijn moeder voorgesteld. Ik was bang voor haar afwijzing. Mijn moeder praktiseert heel erg. En ze heeft liever dat ik een vrouw kom met een hoofddoek en wijde kleren. Maar, ik geef haar aan de ene kant gelijk. Ik kon haar laatste woorden nog herinneren. 'Hou je aan de regels van Allah en alles zal goed gaan.' Er kwam een glimlach op mijn gezicht. Me moeder was geen slechte vrouw. Een hele goede zelfs. Ze wou altijd het beste voor mij en mijn broers en zussen. Alleen de meeste hebben haar teleurgesteld. Één van mijn broers is in de gevangenis beland. De andere is alleen gaan wonen met een Nederlandse vrouw. Ik kon haar glimlach op haar gezicht herinneren. Ik was nog jong maar weet nog alles goed. Toen mijn zus ging trouwen was zij zo gelukkig. En ze was alleen maar, trots op mij. Ik zou haar gelijk teleurstellen als ik haar had verteld dat ik een vriendin heb. Ik heb al vier jaar een serieuze relatie met Amina. Heel veel meisjes hebben mij van haar geprobeerd af te pakken. Maar, onze band was zo sterk dat niemand die kon breken. Ik nam een diepe zucht en ging weer proberen verder te leren. En viel daarna rustig in slaap...

[Zustertje__]

Dankjewel MEiddd

xxxx

[allebegirl]

go on meid je hebt egt goede verhalen ik heb ze alle 3 gelezen...

up upup xxxx

[-shorty]

mooi begin van het vertel ga gauw verder xxx

[Hotnesss_]

Moooo hoooor.!