MoCrOcInDeRelLA
23-01-2009, 00:45
Selaam lieve mensen ik heb hier al een verhaal geplaats maar ik wil er graag nog een plaatsen in de hoop dat jullie deze leuk gaan vinden......ik heb hieronder een stukje geschreven en ik hoor inscha allah wel of ik door moet gaan of niet ik hoop dat jullie het een leuk verhaal gaan vinden en dat jullie het met veel plezier zullen gaan lezen.
Ik keek om mij heen maar zag niemand. Ik vond dat best gek want net nog leek het net of iemand mij achtervolgde. Ik liep maar door in de hoop dat ik me alles verbeeld had en ik de enige was die daar op dat moment aan het lopen was. Maar ondanks dat ik mezelf de hoop gaf dat er niemand was. Dat ik de enige was die daar op straat liep dat ik er alleen was en niemand anders. Doordrong een angst mij. Een angst die ik niet kon verklaren een angst die zo hevig was dat ik spontaan hard begon te hijgen. Het voelde net of mijn longen uit mijn lijf zouden springen. Waarom ik dat zo op dit moment had wist ik niet….maar dat er iets niet goed was wist ik zeker. Ik begon te rennen zo hard te rennen zo hard had ik nog nooit gerend. De muziek die uit mijn mp3 speler kwam hoorde ik al lang niet meer. Het hijgen was zo hevig dat ik gewoon helemaal neits meer hoorde. Gelukkig ik was thuis. Eindelijk warm in mijn eigen huis. Mijn moeder was nog wakker en vroeg hoe ik het had gehad. Nog niet bekomen van de schrik ging ik naast haar zitten en vertelde hoe ik het had gehad op het feest. Het was echt heel erg gezellig al me vriendinnen waren er. De jongens waren natuurlijk weer bezig om meisjes te versieren maar ja dat hou je toch altijd. Ik kreeg een heerlijk warm kopje thee en roerde er maar wat in denkend aan het gevoel dat ik net zo hevig had…..wat zou het zijn geweest?
Ik keek om mij heen maar zag niemand. Ik vond dat best gek want net nog leek het net of iemand mij achtervolgde. Ik liep maar door in de hoop dat ik me alles verbeeld had en ik de enige was die daar op dat moment aan het lopen was. Maar ondanks dat ik mezelf de hoop gaf dat er niemand was. Dat ik de enige was die daar op straat liep dat ik er alleen was en niemand anders. Doordrong een angst mij. Een angst die ik niet kon verklaren een angst die zo hevig was dat ik spontaan hard begon te hijgen. Het voelde net of mijn longen uit mijn lijf zouden springen. Waarom ik dat zo op dit moment had wist ik niet….maar dat er iets niet goed was wist ik zeker. Ik begon te rennen zo hard te rennen zo hard had ik nog nooit gerend. De muziek die uit mijn mp3 speler kwam hoorde ik al lang niet meer. Het hijgen was zo hevig dat ik gewoon helemaal neits meer hoorde. Gelukkig ik was thuis. Eindelijk warm in mijn eigen huis. Mijn moeder was nog wakker en vroeg hoe ik het had gehad. Nog niet bekomen van de schrik ging ik naast haar zitten en vertelde hoe ik het had gehad op het feest. Het was echt heel erg gezellig al me vriendinnen waren er. De jongens waren natuurlijk weer bezig om meisjes te versieren maar ja dat hou je toch altijd. Ik kreeg een heerlijk warm kopje thee en roerde er maar wat in denkend aan het gevoel dat ik net zo hevig had…..wat zou het zijn geweest?