El_Nour
22-01-2009, 16:25
Misschien vinden jullie het niet zo'n goed verhaal, maar ik ben niet zo'n prater en ik moest dit gewoon kwijt..
2,5 jaar lang ging ik met een jongen die 6 jaar ouder was dan mij.
O wat was ik gelukkig met hem, hij liet me iedere dag stralen.
Hij kwam uit een gezin van 5 jongens en was de jongste.
In het verleden heeft hij veel foute dingen gedaan, maar hij heeft er voor geboet en was nu weer goed bezig..
Hij had een goede baan als manager en had een eigen huisje.
Zijn oudere broers zaten alle 4 in de drugs, voor dat leven zou hij nooit meer kiezen.
Helaas zat hij nog in de schulden door zijn verleden maar dat maakte me niet uit, ik kende hem allang en was gek op hem.
Ik was zo gek dat ik hem hielp zijn schulden terugbetalen ook al wilde hij het niet.
Ik deed het voor ons, we waren samen een, we wilden samen InchaAllah het huwelijk ingaan.
Me vriendinnen verklaarde me voor gek dat ik hem daarmee hielp.
Maar weet je geld is niet belangrijk ik keek er niet na, ik was blij dat ik hem kon helpen, geld vergemakkelijkt slechts het leven,het maakt je niet gelukkig ook al denken velen
van wel, weet je wat je gelukkig maakt als je al je dierbaren nog bij je hebt..
Hij wilde zijn kickbox carriere weer oppakken, want voordat hij vast kwam te zitten was hij prof.
Alles ging goed hij begon weer met trainen en werdt minder agressief, we zagen elkaar meestal 4 a 5x p. week.
Meestal gingen we naar de bios, of we gingen lekker shoppen en altijd maar ruzie maken omdat ik niet mocht betalen.
Hij liet me lachen hij maakte me blij, hij liet mij me nare verleden vergeten.
Ik kon weer lachen sinds lange tijd..
Ja idd het leek net een sprookje tot een van zijn broer kwam vast te zitten, hij is op borg vrijgekomen, maar moest nog steeds voorkomen.
Met behulp van zijn andere broers is hij gevlucht en woont nu in een super gaaf land (durf het land hier niet te zeggen).
Hierdoor kwam er verandering in het leven van Kamal (Ik noem hem even zo, dit is niet zijn echte naam), niet alleen in zijn leven maar ook in dat van mij, in dat van ons.
Hij moest de zaken van zijn broer overnemen en deed dat ook, ik was hier natuurlijk optegen, maar hij beloofde dat het voor even was, tot alles op orde was en zo kon hij ook
mooi van zijn schuld afkomen.
Was het maar voor even, doordat Kamal dit weer ging doen kwam ik achter zijn werkelijk ik, zijn echte persoonlijkheid.
Het was niet meer die leuke, lieve jongen van toen, het was niet meer die zorgzame Kamal waar ik toen voor viel.
Hij moest stoppen met kickboxe en ik zag hem minder, maar toch had ik geduld, hij deed het voor ons, voor onze toekomst.
Doordat hij me minder zag ging zijn vertrouwen in mij weg, ik mocht niks meer alleen mar werken en trainen en dan gelijk naar huis.
Een keer heb ik het gewaagd en ben ik naar een vriendin thuis gegaan nou die eerste keer dat ik hem weer zag heb ik het geweten,hij sloeg me bont en blauw, ik kon niet meer
opstaan van de pijn en had overal steken.
Het bleek dat hij me in de gaten liet houden, maar door wie en waarom..?
Hoe moest ik nou naar huis wat moest ik tegen me ouders zeggen, ik ben toen bij me zus gaan slapen.
Kamal werd met de dag agressiever, hij bleef maar schreeuwen en bleef doorgaan met slaan.
Maar nooit heb ik een traan laten vallen voor zijn neus, nooit zou ik hem laten merken hoe bang ik voor hem was geworden en dat hij de baas over me was.
Ik kon niet eens normaal door de stad lopen, als een jongen maar even mijn richting opkeek kreeg ie gelijk een paar stompen van Kamal, terwijl ze misschien wel ergens anders
naar keken.
Iedere avond huilde ik, ik huilde om de pijn die hij me gaf, maar ook om onze oude tijden die ik miste, de leuke lieve spontane Kamal.
Ontdanks alles praten we nog wel veel met elkaar en vertelden we alles aan elkaar, maar zodra hij stresste door zijn zaakjes reageerde hij alles op mij af, hij ging schreeuwen
of begon me weer te slaan.
Normaal gesproken zou ik dit nooit accepteren maar het gekke was dat ik dit wel bij hem deed.
Was het omdat ik van hem hield, omdat ik hem niet kwijt wilde of omdat ik gewoon bang voor hem was?
Ik ben nooit een goede eter geweest maar door Kamal werdt het alleen maar slechter, soms viel ik vanuit het niets flauw of kreeg ik weer last van hyperventilatie en begon me
lichaam helemaal te trillen, ik sliep ook slecht en iedereen maakte zich zorgen om me.
Ik bleef maar zeggen dat het goed ging maar dat ik het gewoon druk had, eigenlijk werdt ik er moe van om steeds maar smoesjes te verzinnen hoe het kwam dat ik er zo uit zag en
hoe ik aan die blauwe plekken kwam.
Op een dag vertelde hij me iets waarvan ik zo geschrokken was iets waardoor ik zo bang van hem werd.
Het is een lang verhaal om helemaal te vertellen maar ik zou het kort samenvatten..
Zijn broer had een meisje zwanger gemaakt, hiervoor had hij haar 5000 euro gegeven om het kind weg te laten halen, dit was niet voldoende,later bleek dat ze bij een klick zat
en eiste ze nog meer geld, dit kreeg ze natuurlijk niet.
Hierdoor huurde ze iemand in om die broer en Kamal te laten verdwijnen.
3 weken lang hebben ze met extra beveiliging, kogelvrije vesten en extra wapens rondgelopen.
Ik werd nog meer in de gaten gehouden en mocht voor me eigen veiligheid niet naar Kamal toe.
Ik stresste hem thuis dood als hij eens een keer z'n telefoon niet opnam, ik werdt er gek van.
Kamal en zijn broers hadden veel connecties, een goede vriend van hun was een oudere man, hoofd van een van de gevaarlijkste maffias in Nl (sorry maar durf die namen allemaal
niet te noemen).
Dankzij hem kwamer ze erachter wie die huurmoordenaar was, ze betaalde hem(mafiabaas) 50.000 euro om alles op te lossen en dit gebeurde ook.
De huurmoordenaar zou hun niks meer doen en zou nu zorgen dat dat meisje werd opgeruimd omdat ze voor teveel problemen zou kunnen zorgen en omdat ze te veel wist.
Hierdoor werdt ik bang, want ik wist nog meer van haar, hoe zou ik ooit nou bij Kamal wegkunnen gaan.
Mijn liefde voor hem veranderde steeds meer in afschuw in haat en in angst.
Op een dag was ik bij hem thuis en kregen we hevige ruzie, dit was de eerste keer dat ik tegen hem in durfde te gaan, de eerste keer dat ik tegen hem terugschreeuwde, dit had ik
niet moeten doen.
Hij zei dat ik geen respect voor hem had, dat ik 'ons' vergeten was en dat ik geen manieren had.
Ik werd boos en schreeuwde met tranen in me ogen ' Hoe kan ik respect hebben voor iemand die dealt, hoe kan ik respect hebben voor iemand die mij slaat hoe Kamal hoe?!' hij
pakte me bij me keel en bleef me recht in me ogen aankijken, ik bleef terugkijken, hierdoor werd hij zo boos en gaf me een super harde kopstoot.Ik werd zo boos en heefde me
hand maar was niet snel genoeg voor hem en voor ik het wist had hij me alvast bij me pols,hij sleurde me mee naar de slaapkamer en gooide me op bed.
Bang kroop ik helemaal in de hoek.
Hij begon weer te preken, maar ik kon me gewoon niet concentreren op wat hij zei, ik ha zo'n pijn in me hoofd van zijn kopstoot alles draaide om me heen, hij werd nog bozer dat
ik hem niet aankeek en gaf me nog een vuist in me maag.
Hij zei dat ie van me hield, maar dat het zo niet ging, dat ik geen goede vrouw was omdat ik niet naar hem luisterde.
Ik werd boos ik werd razen en vloog op hem af en sprong bovenop hem, ik weet niet wat me bezielde maar begin hem te slaan te schreeuwen.
Hij trok me zo hard van zich af dat hij me hoofddoek aftrok, hij zei deze verdien je niet, je bent ongehoorzaam naar mij, je hoord te luisteren.
Hij was zo boos dat ik hem had geslagen dat ie maar bleef doorgaan met mij slaan, ik kroop in een en hoopte op een wonder dat het overging, hoelang hij doorging weet ik niet ik
weet alleen dat de pijn langzaam wegging, me ogen draaide weg en het was fijn, voor even voelde ik geen pijn meer.
2,5 jaar lang ging ik met een jongen die 6 jaar ouder was dan mij.
O wat was ik gelukkig met hem, hij liet me iedere dag stralen.
Hij kwam uit een gezin van 5 jongens en was de jongste.
In het verleden heeft hij veel foute dingen gedaan, maar hij heeft er voor geboet en was nu weer goed bezig..
Hij had een goede baan als manager en had een eigen huisje.
Zijn oudere broers zaten alle 4 in de drugs, voor dat leven zou hij nooit meer kiezen.
Helaas zat hij nog in de schulden door zijn verleden maar dat maakte me niet uit, ik kende hem allang en was gek op hem.
Ik was zo gek dat ik hem hielp zijn schulden terugbetalen ook al wilde hij het niet.
Ik deed het voor ons, we waren samen een, we wilden samen InchaAllah het huwelijk ingaan.
Me vriendinnen verklaarde me voor gek dat ik hem daarmee hielp.
Maar weet je geld is niet belangrijk ik keek er niet na, ik was blij dat ik hem kon helpen, geld vergemakkelijkt slechts het leven,het maakt je niet gelukkig ook al denken velen
van wel, weet je wat je gelukkig maakt als je al je dierbaren nog bij je hebt..
Hij wilde zijn kickbox carriere weer oppakken, want voordat hij vast kwam te zitten was hij prof.
Alles ging goed hij begon weer met trainen en werdt minder agressief, we zagen elkaar meestal 4 a 5x p. week.
Meestal gingen we naar de bios, of we gingen lekker shoppen en altijd maar ruzie maken omdat ik niet mocht betalen.
Hij liet me lachen hij maakte me blij, hij liet mij me nare verleden vergeten.
Ik kon weer lachen sinds lange tijd..
Ja idd het leek net een sprookje tot een van zijn broer kwam vast te zitten, hij is op borg vrijgekomen, maar moest nog steeds voorkomen.
Met behulp van zijn andere broers is hij gevlucht en woont nu in een super gaaf land (durf het land hier niet te zeggen).
Hierdoor kwam er verandering in het leven van Kamal (Ik noem hem even zo, dit is niet zijn echte naam), niet alleen in zijn leven maar ook in dat van mij, in dat van ons.
Hij moest de zaken van zijn broer overnemen en deed dat ook, ik was hier natuurlijk optegen, maar hij beloofde dat het voor even was, tot alles op orde was en zo kon hij ook
mooi van zijn schuld afkomen.
Was het maar voor even, doordat Kamal dit weer ging doen kwam ik achter zijn werkelijk ik, zijn echte persoonlijkheid.
Het was niet meer die leuke, lieve jongen van toen, het was niet meer die zorgzame Kamal waar ik toen voor viel.
Hij moest stoppen met kickboxe en ik zag hem minder, maar toch had ik geduld, hij deed het voor ons, voor onze toekomst.
Doordat hij me minder zag ging zijn vertrouwen in mij weg, ik mocht niks meer alleen mar werken en trainen en dan gelijk naar huis.
Een keer heb ik het gewaagd en ben ik naar een vriendin thuis gegaan nou die eerste keer dat ik hem weer zag heb ik het geweten,hij sloeg me bont en blauw, ik kon niet meer
opstaan van de pijn en had overal steken.
Het bleek dat hij me in de gaten liet houden, maar door wie en waarom..?
Hoe moest ik nou naar huis wat moest ik tegen me ouders zeggen, ik ben toen bij me zus gaan slapen.
Kamal werd met de dag agressiever, hij bleef maar schreeuwen en bleef doorgaan met slaan.
Maar nooit heb ik een traan laten vallen voor zijn neus, nooit zou ik hem laten merken hoe bang ik voor hem was geworden en dat hij de baas over me was.
Ik kon niet eens normaal door de stad lopen, als een jongen maar even mijn richting opkeek kreeg ie gelijk een paar stompen van Kamal, terwijl ze misschien wel ergens anders
naar keken.
Iedere avond huilde ik, ik huilde om de pijn die hij me gaf, maar ook om onze oude tijden die ik miste, de leuke lieve spontane Kamal.
Ontdanks alles praten we nog wel veel met elkaar en vertelden we alles aan elkaar, maar zodra hij stresste door zijn zaakjes reageerde hij alles op mij af, hij ging schreeuwen
of begon me weer te slaan.
Normaal gesproken zou ik dit nooit accepteren maar het gekke was dat ik dit wel bij hem deed.
Was het omdat ik van hem hield, omdat ik hem niet kwijt wilde of omdat ik gewoon bang voor hem was?
Ik ben nooit een goede eter geweest maar door Kamal werdt het alleen maar slechter, soms viel ik vanuit het niets flauw of kreeg ik weer last van hyperventilatie en begon me
lichaam helemaal te trillen, ik sliep ook slecht en iedereen maakte zich zorgen om me.
Ik bleef maar zeggen dat het goed ging maar dat ik het gewoon druk had, eigenlijk werdt ik er moe van om steeds maar smoesjes te verzinnen hoe het kwam dat ik er zo uit zag en
hoe ik aan die blauwe plekken kwam.
Op een dag vertelde hij me iets waarvan ik zo geschrokken was iets waardoor ik zo bang van hem werd.
Het is een lang verhaal om helemaal te vertellen maar ik zou het kort samenvatten..
Zijn broer had een meisje zwanger gemaakt, hiervoor had hij haar 5000 euro gegeven om het kind weg te laten halen, dit was niet voldoende,later bleek dat ze bij een klick zat
en eiste ze nog meer geld, dit kreeg ze natuurlijk niet.
Hierdoor huurde ze iemand in om die broer en Kamal te laten verdwijnen.
3 weken lang hebben ze met extra beveiliging, kogelvrije vesten en extra wapens rondgelopen.
Ik werd nog meer in de gaten gehouden en mocht voor me eigen veiligheid niet naar Kamal toe.
Ik stresste hem thuis dood als hij eens een keer z'n telefoon niet opnam, ik werdt er gek van.
Kamal en zijn broers hadden veel connecties, een goede vriend van hun was een oudere man, hoofd van een van de gevaarlijkste maffias in Nl (sorry maar durf die namen allemaal
niet te noemen).
Dankzij hem kwamer ze erachter wie die huurmoordenaar was, ze betaalde hem(mafiabaas) 50.000 euro om alles op te lossen en dit gebeurde ook.
De huurmoordenaar zou hun niks meer doen en zou nu zorgen dat dat meisje werd opgeruimd omdat ze voor teveel problemen zou kunnen zorgen en omdat ze te veel wist.
Hierdoor werdt ik bang, want ik wist nog meer van haar, hoe zou ik ooit nou bij Kamal wegkunnen gaan.
Mijn liefde voor hem veranderde steeds meer in afschuw in haat en in angst.
Op een dag was ik bij hem thuis en kregen we hevige ruzie, dit was de eerste keer dat ik tegen hem in durfde te gaan, de eerste keer dat ik tegen hem terugschreeuwde, dit had ik
niet moeten doen.
Hij zei dat ik geen respect voor hem had, dat ik 'ons' vergeten was en dat ik geen manieren had.
Ik werd boos en schreeuwde met tranen in me ogen ' Hoe kan ik respect hebben voor iemand die dealt, hoe kan ik respect hebben voor iemand die mij slaat hoe Kamal hoe?!' hij
pakte me bij me keel en bleef me recht in me ogen aankijken, ik bleef terugkijken, hierdoor werd hij zo boos en gaf me een super harde kopstoot.Ik werd zo boos en heefde me
hand maar was niet snel genoeg voor hem en voor ik het wist had hij me alvast bij me pols,hij sleurde me mee naar de slaapkamer en gooide me op bed.
Bang kroop ik helemaal in de hoek.
Hij begon weer te preken, maar ik kon me gewoon niet concentreren op wat hij zei, ik ha zo'n pijn in me hoofd van zijn kopstoot alles draaide om me heen, hij werd nog bozer dat
ik hem niet aankeek en gaf me nog een vuist in me maag.
Hij zei dat ie van me hield, maar dat het zo niet ging, dat ik geen goede vrouw was omdat ik niet naar hem luisterde.
Ik werd boos ik werd razen en vloog op hem af en sprong bovenop hem, ik weet niet wat me bezielde maar begin hem te slaan te schreeuwen.
Hij trok me zo hard van zich af dat hij me hoofddoek aftrok, hij zei deze verdien je niet, je bent ongehoorzaam naar mij, je hoord te luisteren.
Hij was zo boos dat ik hem had geslagen dat ie maar bleef doorgaan met mij slaan, ik kroop in een en hoopte op een wonder dat het overging, hoelang hij doorging weet ik niet ik
weet alleen dat de pijn langzaam wegging, me ogen draaide weg en het was fijn, voor even voelde ik geen pijn meer.