Bekijk volle/desktop versie : Mijn liefde, pijn en leed voor hem



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7

22-01-2009, 16:25
Misschien vinden jullie het niet zo'n goed verhaal, maar ik ben niet zo'n prater en ik moest dit gewoon kwijt..

2,5 jaar lang ging ik met een jongen die 6 jaar ouder was dan mij.
O wat was ik gelukkig met hem, hij liet me iedere dag stralen.
Hij kwam uit een gezin van 5 jongens en was de jongste.
In het verleden heeft hij veel foute dingen gedaan, maar hij heeft er voor geboet en was nu weer goed bezig..
Hij had een goede baan als manager en had een eigen huisje.
Zijn oudere broers zaten alle 4 in de drugs, voor dat leven zou hij nooit meer kiezen.
Helaas zat hij nog in de schulden door zijn verleden maar dat maakte me niet uit, ik kende hem allang en was gek op hem.
Ik was zo gek dat ik hem hielp zijn schulden terugbetalen ook al wilde hij het niet.
Ik deed het voor ons, we waren samen een, we wilden samen InchaAllah het huwelijk ingaan.
Me vriendinnen verklaarde me voor gek dat ik hem daarmee hielp.
Maar weet je geld is niet belangrijk ik keek er niet na, ik was blij dat ik hem kon helpen, geld vergemakkelijkt slechts het leven,het maakt je niet gelukkig ook al denken velen
van wel, weet je wat je gelukkig maakt als je al je dierbaren nog bij je hebt..
Hij wilde zijn kickbox carriere weer oppakken, want voordat hij vast kwam te zitten was hij prof.
Alles ging goed hij begon weer met trainen en werdt minder agressief, we zagen elkaar meestal 4 a 5x p. week.
Meestal gingen we naar de bios, of we gingen lekker shoppen en altijd maar ruzie maken omdat ik niet mocht betalen.
Hij liet me lachen hij maakte me blij, hij liet mij me nare verleden vergeten.
Ik kon weer lachen sinds lange tijd..
Ja idd het leek net een sprookje tot een van zijn broer kwam vast te zitten, hij is op borg vrijgekomen, maar moest nog steeds voorkomen.
Met behulp van zijn andere broers is hij gevlucht en woont nu in een super gaaf land (durf het land hier niet te zeggen).
Hierdoor kwam er verandering in het leven van Kamal (Ik noem hem even zo, dit is niet zijn echte naam), niet alleen in zijn leven maar ook in dat van mij, in dat van ons.
Hij moest de zaken van zijn broer overnemen en deed dat ook, ik was hier natuurlijk optegen, maar hij beloofde dat het voor even was, tot alles op orde was en zo kon hij ook
mooi van zijn schuld afkomen.
Was het maar voor even, doordat Kamal dit weer ging doen kwam ik achter zijn werkelijk ik, zijn echte persoonlijkheid.
Het was niet meer die leuke, lieve jongen van toen, het was niet meer die zorgzame Kamal waar ik toen voor viel.
Hij moest stoppen met kickboxe en ik zag hem minder, maar toch had ik geduld, hij deed het voor ons, voor onze toekomst.
Doordat hij me minder zag ging zijn vertrouwen in mij weg, ik mocht niks meer alleen mar werken en trainen en dan gelijk naar huis.
Een keer heb ik het gewaagd en ben ik naar een vriendin thuis gegaan nou die eerste keer dat ik hem weer zag heb ik het geweten,hij sloeg me bont en blauw, ik kon niet meer
opstaan van de pijn en had overal steken.
Het bleek dat hij me in de gaten liet houden, maar door wie en waarom..?
Hoe moest ik nou naar huis wat moest ik tegen me ouders zeggen, ik ben toen bij me zus gaan slapen.
Kamal werd met de dag agressiever, hij bleef maar schreeuwen en bleef doorgaan met slaan.
Maar nooit heb ik een traan laten vallen voor zijn neus, nooit zou ik hem laten merken hoe bang ik voor hem was geworden en dat hij de baas over me was.
Ik kon niet eens normaal door de stad lopen, als een jongen maar even mijn richting opkeek kreeg ie gelijk een paar stompen van Kamal, terwijl ze misschien wel ergens anders
naar keken.
Iedere avond huilde ik, ik huilde om de pijn die hij me gaf, maar ook om onze oude tijden die ik miste, de leuke lieve spontane Kamal.
Ontdanks alles praten we nog wel veel met elkaar en vertelden we alles aan elkaar, maar zodra hij stresste door zijn zaakjes reageerde hij alles op mij af, hij ging schreeuwen
of begon me weer te slaan.
Normaal gesproken zou ik dit nooit accepteren maar het gekke was dat ik dit wel bij hem deed.
Was het omdat ik van hem hield, omdat ik hem niet kwijt wilde of omdat ik gewoon bang voor hem was?
Ik ben nooit een goede eter geweest maar door Kamal werdt het alleen maar slechter, soms viel ik vanuit het niets flauw of kreeg ik weer last van hyperventilatie en begon me
lichaam helemaal te trillen, ik sliep ook slecht en iedereen maakte zich zorgen om me.
Ik bleef maar zeggen dat het goed ging maar dat ik het gewoon druk had, eigenlijk werdt ik er moe van om steeds maar smoesjes te verzinnen hoe het kwam dat ik er zo uit zag en
hoe ik aan die blauwe plekken kwam.
Op een dag vertelde hij me iets waarvan ik zo geschrokken was iets waardoor ik zo bang van hem werd.
Het is een lang verhaal om helemaal te vertellen maar ik zou het kort samenvatten..
Zijn broer had een meisje zwanger gemaakt, hiervoor had hij haar 5000 euro gegeven om het kind weg te laten halen, dit was niet voldoende,later bleek dat ze bij een klick zat
en eiste ze nog meer geld, dit kreeg ze natuurlijk niet.
Hierdoor huurde ze iemand in om die broer en Kamal te laten verdwijnen.
3 weken lang hebben ze met extra beveiliging, kogelvrije vesten en extra wapens rondgelopen.
Ik werd nog meer in de gaten gehouden en mocht voor me eigen veiligheid niet naar Kamal toe.
Ik stresste hem thuis dood als hij eens een keer z'n telefoon niet opnam, ik werdt er gek van.
Kamal en zijn broers hadden veel connecties, een goede vriend van hun was een oudere man, hoofd van een van de gevaarlijkste maffias in Nl (sorry maar durf die namen allemaal
niet te noemen).
Dankzij hem kwamer ze erachter wie die huurmoordenaar was, ze betaalde hem(mafiabaas) 50.000 euro om alles op te lossen en dit gebeurde ook.
De huurmoordenaar zou hun niks meer doen en zou nu zorgen dat dat meisje werd opgeruimd omdat ze voor teveel problemen zou kunnen zorgen en omdat ze te veel wist.
Hierdoor werdt ik bang, want ik wist nog meer van haar, hoe zou ik ooit nou bij Kamal wegkunnen gaan.
Mijn liefde voor hem veranderde steeds meer in afschuw in haat en in angst.
Op een dag was ik bij hem thuis en kregen we hevige ruzie, dit was de eerste keer dat ik tegen hem in durfde te gaan, de eerste keer dat ik tegen hem terugschreeuwde, dit had ik
niet moeten doen.
Hij zei dat ik geen respect voor hem had, dat ik 'ons' vergeten was en dat ik geen manieren had.
Ik werd boos en schreeuwde met tranen in me ogen ' Hoe kan ik respect hebben voor iemand die dealt, hoe kan ik respect hebben voor iemand die mij slaat hoe Kamal hoe?!' hij
pakte me bij me keel en bleef me recht in me ogen aankijken, ik bleef terugkijken, hierdoor werd hij zo boos en gaf me een super harde kopstoot.Ik werd zo boos en heefde me
hand maar was niet snel genoeg voor hem en voor ik het wist had hij me alvast bij me pols,hij sleurde me mee naar de slaapkamer en gooide me op bed.
Bang kroop ik helemaal in de hoek.
Hij begon weer te preken, maar ik kon me gewoon niet concentreren op wat hij zei, ik ha zo'n pijn in me hoofd van zijn kopstoot alles draaide om me heen, hij werd nog bozer dat
ik hem niet aankeek en gaf me nog een vuist in me maag.
Hij zei dat ie van me hield, maar dat het zo niet ging, dat ik geen goede vrouw was omdat ik niet naar hem luisterde.
Ik werd boos ik werd razen en vloog op hem af en sprong bovenop hem, ik weet niet wat me bezielde maar begin hem te slaan te schreeuwen.
Hij trok me zo hard van zich af dat hij me hoofddoek aftrok, hij zei deze verdien je niet, je bent ongehoorzaam naar mij, je hoord te luisteren.
Hij was zo boos dat ik hem had geslagen dat ie maar bleef doorgaan met mij slaan, ik kroop in een en hoopte op een wonder dat het overging, hoelang hij doorging weet ik niet ik
weet alleen dat de pijn langzaam wegging, me ogen draaide weg en het was fijn, voor even voelde ik geen pijn meer.

22-01-2009, 16:26


Toen ik wakker werd was het alweer ochten, ik keek om me heen en schrok me rot toen ik zag dat ik in Kamals bed lag.‏
Ik stond op, maar dat ging niet zo makkelijk, me hoofd voelde zwaar, me lichaam voelde vermoeid, Kamal kwam al vanuit de keuken aanlopen en deed alsof er niks gebeurd was.
Ik praatte niet tegen hem, het enige waar ik aan dacht was shit me ouders..
Het leek net of hij me gedachten kon lezen want voor ik me mond opentrok zei hij al dat dat was geregeld.
ik ging douche en voelde me al iets beter en wilde gaan, maar bedacht wel dat dit niet verder kon ik was bang voor Kamal maar dit kon gewoon niet meer, ik kon het niet meer.
Rustig ging ik bij hem op de bank zitten, denkend hoe ik dit ging zeggen.
Ik zei; 'Kamal ik wil met je praten, weet je de afgelopen tijd is er veel gebeurd ik kan dit niet meer, 'wij' is er niet meer het is weg...' voordat ik me verhaal af kon maken
begon hij er al doorheen te praten, ik vroeg of hij voor een keer mij me verhaal wilde laten afmaken en daarna mocht hij het woord, dit vond hij goed dus ik vervolgde me verhaal
'kijk Kamal jij hebt het steeds niet in de gaten gehad maar je maakte me kapot, iedere dag liet ik tranen vallen om jou, iedereen zag dat het niet goed met me ging, iedereen
zag dat ik veranderde alleen jij zag dat niet, sinds je weer bent begonnen met die dingen ben je veranderd, je bent een ander persoon geworden en ik kan er niet meer tegen
wollah Kamal ik had alles voor jou over echt alles, nooit schreeuwde ik terug tegen jou terwijl je zo vaak tegen me schreeuwde, nooit klaagde ik dat je me sloeg, nooit
klaagde ik over de pijn die je me gaf, ik heb je zelfs geholpen met je schulden,merkte je dan niet hoe gek ik op je was? Mohim het is beter zo als we uit elkaar gaan, weet
als ik je ooit ergens mee kan helpen of je iets kwijt wil je altijd bij me terecht kan, maar wij is over het is nu ik en jij'.
Even viel er een dodelijke stilte en toen begin hij te praten 'Soumaya (niet me echte naam) ik weet dat ik fout heb gezeten en ik weet dat ik je pijn deed, maar je weet ook
mijn trots is groot, wij berbers zijn een trots volk, je weet dat je gehoorzaam moest zijn aan mij en dat deed je goed, weet dat ik de dingen die ik zei niet meende maar het
gewoon op jou afreageerde,de pijn die ik jou heb gegeven is misschien onvergeetbaar, de dingen die ik bij je heb gedaan zijn misschien onvergeetbaar, maar ik hoop echt dat
je me ooit voor dit alles zou kunnen vergeven, aub Soumaya geef me nog een kans aub'.
'Sorry Kamal maar ik kan je niet nog een kans geven, mijn fout is dat ik vanaf de eerste keer dat jij mij sloeg al gelijk een punt erachter had moeten zetten bij ons, wollah het spijt
me Kamal maar ik kan je niet eens meer normaal aankijken, me ogen voor jou zitten vol met haat, afschuw, pijn, verdriet maar ook nog liefde,met jou heb ik geen toekomst en geen zekerheid
hoe hard het ook klinkt, we hebben echt leuke tijden gehad en die zal ik altijd blijven koesteren,maar je hebt ook diepe wonden achtergelaten, wonden die misschien
nooit meer weggaan, altijd heb ik voor jou gekozen, voor ons, maar nu voor een keer zet ik mezelf eens een keer op de eerste plaats...'
'Oke Soumaya als dat jou keus is dan is dat, maar weet wel dat je een grote fout maakt! Je had nog veel van me kunnen leren, weet dat je niet zomaar bij me weg kan!'
'Wat had ik van jou moeten leren Kamal wat? Hoe ik plantjes kan knippen, waar ik de zwaardere troep vandaan moest halen, hoe ik geld moest witwassen? Nou nee dankje, dat is jou leven
maar niet het mijne, ik had van jou willen leren over de Islam, niet over wapenhandel en drugs..!'
Hij stond op en tilde mij bij me kin omhoog 'Wollah he Soumaya als je hier ook maar een woord over verteld aan iemand dan ben je er geweest, je weet geld speeld geen rol meer,
denk maar aan dat meisje, dat wil jij toch niet zijn..?' Hard liet hij me los en gooide me op de grond ik trok me jas aan en net toen ik de deur wilde uitgaan trok iemand aan
me arm, ik draaide me om en 'AUW!' schreeuwde ik van de pijn het was Kamal die met een mes een diepe snee op me wang zette, zo zette hij er nog 5 bij 'Voor iedere letter van me
naam een Soumaya zodat je me nooit zal vergeten en dat je nooit vergeet wat ik met je kan doen'.
Snel rende ik zijn huis uit naar de tram, tranen bleven maar vloeien, en iedereen keek me aan ik wilde me tranen wegvegen maar me handen zaten onder het bloed, het kwam natuurlijk
door de sneeen, bij centraal rende ik gauw naar boven naar de wc om me gezicht op te frissen, met een natte doekje depte ik het bloed weg, oef wat zag ik eruit die blauw plekken en nu
die sneeen, hoe ging ik dit aan me ouders uitleggen? Ik belde een goede vriendin van me op Aicha ze woonde in Osdorp, ik ging mee naar haar huis en ze hielp me met me gezicht te camoufleren,
normaal ben ik tegen die bruinende creme maar nu moest het, o wat deed dat een pijn die cremde beet gewoon in de sneeen maar beter die pijn dan zo naar me ouders.
Ik bedankte Aicha en ging naar huis, toen ik thuis aankwam was gelukkig alleen me moeder thuis, ik groette haar snel en ging in bed liggen.
Wat had ik me bed gemist, de komende 2 weken was ik ziek..

2 weken later

Eindelijk was ik weer wat opgeknapt, de sneeen waren grote deels weg en de blauwe plekken zag je niks meer van..
Kamal? Die belde me nog iedere dag, uiteindelijk heb ik toen een ander nummer genomen, praten over hem over ons doet nog steeds pijn,2,5 jaar is niet niks.
En de dingen die zijn gebeurd zijn moeilijkt te vergeten.

Dit was eigenlijk mijn verhaal over mijn grote liefde..

[COLOR="Red"]Nu gaat het goed met mij, wat Kamal heeft gedaan kan ik nooit vergeten, mijn liefde voor hem is gelukkig over, maar sommige wonden hebben nog tijd nodig.

[/COLOR]

27-01-2009, 14:37
up

12-02-2009, 20:54
mashallah, wat een erg verhaal meid. ik heb letterlijk tranen laten vallen.

05-03-2009, 12:01



Citaat door BerberBloed:
mashallah, wat een erg verhaal meid. ik heb letterlijk tranen laten vallen.


Dankje meid!

09-03-2009, 22:02
Soooooo, wat erg! Meskina!

Ben je hem ook nooit meer tegengekomen ofzo?

09-03-2009, 22:19

Citaat door LancomeParis:
Soooooo, wat erg! Meskina!

Ben je hem ook nooit meer tegengekomen ofzo?


Alhamdoulilah niet, nadat het uit was ben ik nog 2x in A´dam geweest maar was zo weg, steeds keek ik om me heen bang dat ik hem tegenkwam...
Toen ik daar was ik weet het niet maar kreeg zo´n naar gevoel wat maar niet wegging...
Nog steeds denk ik vaak aan die dingen die hij me heeft aangedaan, ik probeer het te vergeten maar lukt niet, alleen als ik zijn naam al hoor klap ik dicht en zie ik alles weer voor me..

Maat InchaAllah komt het goed..

12-04-2009, 14:49
Pff dacht typ weer ff een bericht, de laatste 3 weken denk ik weer zoveel aan hem, ofja niet echt aan hem maar aan wat er is gebeurd...
Ik wil verder in me leven en wat er gebeurd is uit me hoofd krijgen, maar het lukt me niet...
Me vriendinnen zeggen dat ik erover moet leren praten om het los te laten maar dat lukt niet het doet pijn, steeds wanneer ik wil gaan praten klap ik dicht steeds barst ik dan in tranen uit, voel me echt dom...

Vaak denk ik dat ik nooit meer iemand vind waar ik mee gelukkig zou worden, want al zou ik iemand vinden dan zou diegene veel geduld moeten hebben met mij en dat heeft denk bijna niemand...

Ik ga nu weer verder even naar me broer z´n kids vragen naar me, maar moest dit gewoon ff kwijt...

13-04-2009, 17:03
Meskina, ik vind het zo erg voor je. Je kan en mag me altijd PM'en, als er wat is.. Insha'Allah kan ik je helpen.

Bid je? Probeer zoveel mogelijk te bidden en ook vergiffenis te vragen. Vraag of Allah jou de kracht wilt geven om die dingen te vergeten om ze af te sluiten..

En weetje wat het is.. Het is nou eenmaal gebeurd. Iedereeen maakt nare dingen mee, iedereen heeft zondes en goede daden in z'n leven. Wij moeten alleen de kracht hebben om te leren hiervan, om vergiffenis te vragen en ook vooral om niet meer terug te vallen in je zonden.

Succes.

13-04-2009, 20:42

Citaat door LancomeParis:
Meskina, ik vind het zo erg voor je. Je kan en mag me altijd PM'en, als er wat is.. Insha'Allah kan ik je helpen.

Bid je? Probeer zoveel mogelijk te bidden en ook vergiffenis te vragen. Vraag of Allah jou de kracht wilt geven om die dingen te vergeten om ze af te sluiten..

En weetje wat het is.. Het is nou eenmaal gebeurd. Iedereeen maakt nare dingen mee, iedereen heeft zondes en goede daden in z'n leven. Wij moeten alleen de kracht hebben om te leren hiervan, om vergiffenis te vragen en ook vooral om niet meer terug te vallen in je zonden.

Succes.


Choukrane meid!

Ik bid wel Alhamdoulilah, maar het is gewoon moeilijk, die dingen krijg ze niet uit me hoofd, praten lukt niet want dan klap ik dicht en barst in tranen uit, dit alleen typen doet al pijn...

Maja alles komt goed InchaAllah..

25-04-2009, 18:46
Hey meid wat erg dat je dit hebt mee moeten maken
ik hoop dat alles goed met je gaat .

25-04-2009, 18:54

Citaat door Lamia_:
Hey meid wat erg dat je dit hebt mee moeten maken
ik hoop dat alles goed met je gaat .


Salaam meid,
Nu gaat alles wel weer goed Alhamdoulilah, maar mis die tijden wel lekker met je mannetje samen altijd leuke dingen doen etc...
Maja het was gewoon niet onze mektab..
Thanx voor je reactie!

27-04-2009, 23:15


Thanx lieve Lamia!

06-05-2009, 21:10
Up!

08-05-2009, 20:56

Citaat door Lamia_:
uup uup


Thnx Hbiba Inou!

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7