G-Bella
16-03-2004, 23:40
Lieve mensen, ik zal weer beginnen aan een nieuw verhaal.. Zal nu een stukje voor jullie plaatsen.. en tell me of ik door moet gaan of niet..
..'Gelogen Waarheid'..
Eén voor één gleden mijn tranen naar beneden. De kleine traantjes die in het begin uit mijn ogen sprongen zijn reeds vervangen door grote, volle tranen, die racen om het eerste op de vloer te vallen.Ik begon te huilen. Ik wist niet wat ik moest doen of hoe ik moest denken. Ik wil dat mijn tranen stoppen maar zo gemakkelijk was het niet, want er leek geen einde aan te komen. Telkens wanneer ik mijn tranen wil vegen, begonnen er andere traantjes te druppelen. Mijn traantjes bleven maar druppelen..tek..tek..tek.... Grond was helemaal nat.. nat van mijn tranen..! Ik mis haar, ze heeft altijd voor me gezorgd. Ik mis haar omdat ze altijd een beschermende hand boven mijn hoofd hield. “Waarom? Zij?” De vraag schreeuwt in mij, ik kan de harde stem niet stoppen. Er is geen manier om net te doen of zij er niet is. Alles gaat gewoon door alsof er niets gebeurd is. Moet ik ook gewoon doorgaan met mijn leven, zou ik dat kunnen? Ik kan niet net doen alsof dit een heel gewone maandag is. Ik kan het niet, ik moet luisteren naar de stem die roept. Mijn tranen vinden hun weg naar buiten. Mijn hele wereld staat op zijn kop. Duister was het gevoel. Zoals op de kille bodem van de zee. Waar een lange tijd geen beweging is en dan plotseling een akelig wezen de stilte verbeekt. Zo voelde ze het aan, en het was verschrikkelijk. Deze pijn heb ik nog nooit gevoeld. Een pijn die je hele dag kan verpesten. De pijn in je hart waarover je jarenlang kan huilen. Het is een pijn die moeilijk te verzachten is..Deze pijn, de scheur in je hart die een geliefde achter laat kan niet verzacht worden met een pijnstiller. Verdriet, die je ogen donker laat staan ook al schijnt de zon. Zij liet mij achter maar het leven gaat door zonder haar. Degene die veel van haar houden willen stoppen met het leven maar hoe erg je je best ook doet, het gaat door. Dat bleef ik maar herhalen zodat me tranen konden stoppen. Net als lachen iedere dag een gevoel is, is huilen ook een emotie. Waarom mag je lachen en moet je verdriet altijd weg stoppen? Gisteren waren we nog samen..Konden we nog lachen. Maar nu is er niets meer behalve de stilte.. "Waarom zij?" Slechts een dag verder en ik weet nu al dat het een eeuwigheid zal duren voordat nieuwe warmte de oude vervangt. Een verloren liefde doet altijd pijn…
..'Gelogen Waarheid'..
Eén voor één gleden mijn tranen naar beneden. De kleine traantjes die in het begin uit mijn ogen sprongen zijn reeds vervangen door grote, volle tranen, die racen om het eerste op de vloer te vallen.Ik begon te huilen. Ik wist niet wat ik moest doen of hoe ik moest denken. Ik wil dat mijn tranen stoppen maar zo gemakkelijk was het niet, want er leek geen einde aan te komen. Telkens wanneer ik mijn tranen wil vegen, begonnen er andere traantjes te druppelen. Mijn traantjes bleven maar druppelen..tek..tek..tek.... Grond was helemaal nat.. nat van mijn tranen..! Ik mis haar, ze heeft altijd voor me gezorgd. Ik mis haar omdat ze altijd een beschermende hand boven mijn hoofd hield. “Waarom? Zij?” De vraag schreeuwt in mij, ik kan de harde stem niet stoppen. Er is geen manier om net te doen of zij er niet is. Alles gaat gewoon door alsof er niets gebeurd is. Moet ik ook gewoon doorgaan met mijn leven, zou ik dat kunnen? Ik kan niet net doen alsof dit een heel gewone maandag is. Ik kan het niet, ik moet luisteren naar de stem die roept. Mijn tranen vinden hun weg naar buiten. Mijn hele wereld staat op zijn kop. Duister was het gevoel. Zoals op de kille bodem van de zee. Waar een lange tijd geen beweging is en dan plotseling een akelig wezen de stilte verbeekt. Zo voelde ze het aan, en het was verschrikkelijk. Deze pijn heb ik nog nooit gevoeld. Een pijn die je hele dag kan verpesten. De pijn in je hart waarover je jarenlang kan huilen. Het is een pijn die moeilijk te verzachten is..Deze pijn, de scheur in je hart die een geliefde achter laat kan niet verzacht worden met een pijnstiller. Verdriet, die je ogen donker laat staan ook al schijnt de zon. Zij liet mij achter maar het leven gaat door zonder haar. Degene die veel van haar houden willen stoppen met het leven maar hoe erg je je best ook doet, het gaat door. Dat bleef ik maar herhalen zodat me tranen konden stoppen. Net als lachen iedere dag een gevoel is, is huilen ook een emotie. Waarom mag je lachen en moet je verdriet altijd weg stoppen? Gisteren waren we nog samen..Konden we nog lachen. Maar nu is er niets meer behalve de stilte.. "Waarom zij?" Slechts een dag verder en ik weet nu al dat het een eeuwigheid zal duren voordat nieuwe warmte de oude vervangt. Een verloren liefde doet altijd pijn…