Mugabe
18-01-2009, 13:42
WIJK BIJ DUURSTEDE -
Hij ging gezond een politiecel in Baarn in en kwam als wrak naar buiten. Door politiegeweld zou Egyptenaar Nagi Ezzi blijvend invalide zijn geraakt. Tijdens zijn detentie werd Ezzi blijkens stukken van justitie bovendien medische hulp onthouden; pas acht maanden later stelden specialisten in een ziekenhuis alsnog een verbijsterende diagnose. „De staat heeft zich met dit schandaal schuldiggemaakt aan grove schending van mensenrechten- en anti-martelverdragen", vindt advocaat Jan Boone die naar de Hoge Raad is gestapt. Een terugblik op de gruwelen van Nagi Ezzi.
We zullen jou even terugsturen naar Osama bin Laden, schreeuwde de politieman. Terug naar Osama bin Laden? Ik begreep er niets van, steeds vroeg ik wat er aan de hand was. Met vier man gooiden ze me in een politiecel. Ik viel achterover op mijn rug, mijn nek sloeg tegen de rand van de betonnen brits. De pijn was niet te beschrijven... ik voelde dat er iets was gebroken."
Nagi Ezzi (43) is een getekend man. Zijn rechterarm hangt willoos in een plastic beugel en ook zijn linkerbovenarm is verlamd. Niet alleen zijn lijf, ook Ezzi's geest lijkt gebroken. "Ik kan me niet eens meer zelf aankleden..." Al jaren vecht zijn advocaat, strafpleiter Jan Boone uit Wijk bij Duurstede, een verbeten juridische strijd. "Mijn cliënt ging als gezond man de cel in en maar kwam door ongekend politiegeweld als blijvend invalide buiten. De Nederlandse staat neemt zijn verantwoordelijkheid niet en wil niet eens onderzoeken wat er gebeurd is." Het gevecht begon zes jaar geleden. Ezzi, in zijn vaderland Egypte afgestudeerd als ingenieur, woonde destijds al jaren boven het restaurant van zijn broer in Soesterberg. "Ik hielp mee in de zaak en was ober. Dat verdiende, met fooien inbegrepen, beter dan met mijn werk in Egypte." Het ging Ezzi in die tijd goed. "De zaak liep prima en ik had het druk. Tijdens een vakantie in Egypte had ik een vrouw leren kennen. We hielden van elkaar en hadden ons verloofd om in de nabije toekomst te gaan trouwen. Ik was een gelukkig man." Maar het tij keerde. In de zomer van 2002, toen de klap van de terreuraanslagen in de VS ook nog in ons land nadreunde, kwam het restaurant van de Egyptenaren bij de politie in het vizier. Mogelijk ook bij de AIVD, denkt advocaat Boone nu. Juist in die tijd werden her en der in ons land groepen terreurverdachten opgepakt. En er was het nieuws dat een vanuit Amsterdam gefinancierde terreurcel in de VS was ontmanteld. Een groepering die het met aanslagen op Disneyland in Californië en het MGM Grand-gokhotel in Las Vegas zou hebben gemunt. Op 22 juli van dat jaar werd Ezzi plotsklaps in Soesterberg gearresteerd. Terugkijkend zegt hij daarover: "In het huis naast het restaurant was iets aan de hand geweest. Een politieman, die vaker bij ons was langsgeweest en die ik een keer op zijn verzoek heb laten rondkijken, was over het dak gelopen en had in onze kamers naar binnengekeken."
Creditcards
Boone: "Volgens justitie had de politieman vanaf het dak tassen van laptops gezien en kon hij aan die tassen zien dat ze gestolen waren. Ik vraag me af hoe je zoiets op die manier kunt vaststellen, maar voor het OM was het een reden om mijn cliënt te laten oppakken. Later werden tijdens huiszoekingen gestolen creditcards aangetroffen. Maar Nagi Ezzi woonde daar niet alleen: boven het restaurant verbleven meer mensen. Zo is er gelijktijdig met Ezzi een illegale man aangehouden over wie we nooit meer iets hebben gehoord. Mijn cliënt heeft van meet af aan gezegd dat hij niets met die laptops en creditcards te maken had." Het ging er volgens Ezzi ruw aan toe tijdens zijn aanhouding. Omdat hij een zwakke linkerschouder heeft waaraan hij als kind is geopereerd, smeekte de Egyptenaar de politieagenten uit Baarn om zijn polsen niet op de rug te boeien. Vergeefs, hij zou stevig vastgesjord naar het bureau zijn afgevoerd. En daar liep het volgens Ezzi volledig uit de hand. "Ik wist niet waarom ze me meenamen en riep dat er een fout moest zijn gemaakt. Steeds weer vroeg ik wat er aan de hand was, maar ik kreeg geen antwoord. Vier politiemannen sleurden me mee naar een cel, een van hen riep vreselijke woorden die ik niet wil herhalen. Ze smeten me naar binnen, waarbij ik achterover viel en met mijn hoofd en nek tegen de rand van de betonnen brits klapte. Ik wist meteen dat er iets ergs was, voelde dat er iets was gebroken. De pijn was onbeschrijfelijk. De hele nacht heb ik om hulp gevraagd. Uiteindelijk kwam een dokter die me paracetamol gaf. Maar dat hielp helemaal niet." Verschillende malen werd Ezzi door de recherche verhoord. "Van de pijn kon ik amper nadenken", vervolgt hij. "De politie had op mijn kamer een foto aan de muur zien hangen die van mij in Disneyworld is gemaakt. De rechercheurs wilden daar alles over weten. Of ik in Amerika iets van plan was, waarom ik ook naar Disneyworld was gegaan, hoe ik aan geld kwam, hoe ik over Al-Qaeda dacht. 'We sturen je straks weer terug naar Osama bin Laden en zullen de geheime dienst in Egypte waarschuwen als je eraan komt', zei de politie. Ik heb helemaal niets te maken met Al-Qaeda of Osama bin Laden. Ik ben niet eens moslim, maar lid van de Koptisch-orthodoxe kerk. Christen, dus." Kennelijk liet de recherche haar terreurverdenking varen, want in volgende verhoren werd Ezzi alleen nog over de laptops en creditcards aan de tand gevoeld. Omdat niets aan het zware nekletsel van de Egyptenaar zou zijn gedaan, wist de man van de pijn niet waar hij het zoeken moest. "Ik nam de zaak van Ezzi rond augustus 2002 van een collega over", herinnert advocaat Boone zich.Ziekenhuis
"Hij crepeerde in dat huis van bewaring. Pas toen ik hemel en aarde had bewogen mocht mijn cliënt kortstondig naar een ziekenhuis. Maar Ezzi werd er nauwelijks onderzocht en weer teruggestuurd omdat er niets ernstigs aan de hand zou zijn. Hem is aan alle kanten medische hulp onthouden." De rechtbank in Utrecht achtte heling bewezen waardoor Ezzi negen maanden cel werd opgelegd. Aan de gruwelen tijdens zijn detentie kan de Egyptenaar niet zonder emoties terugdenken. "Het was een regelrechte martelgang voor hem," zegt zijn advocaat die destijds aangifte van zware mishandeling deed tegen de agenten. "Politie en justitie deden alles om dit schandaal onder het tapijt te vegen. Mijn verzoek om een onderzoek door de rijksrecherche werd afgewimpeld. Alleen interne zaken deed een minimaal onderzoekje." In november 2002 schreef medicus E. Roeleveld van het ministerie van Justitie over Ezzi dat 'de neurologische aandoening niet van dien aard is dat er sprake is van detentie-ongeschiktheid'. Verder stelde deze arts vast 'dat voor ziekenhuisopname geen reden was'. Hoe verbijsterend anders was de diagnose die in maart 2003 alsnog in het Diakonessenhuis in Utrecht werd gesteld. Acht maanden nadat hij in een cel was gekwakt, mocht Ezzi daar alsnog een MRI-scan ondergaan. 'Twee gebroken nekwervels met beschadigingen aan merg en zenuwen waardoor een verlamde rechterarm en linkerbovenarm is ontstaan. Waarschijnlijk opgelopen tijdens de arrestatie van patiënt', luidde de conclusie van een neuroloog. Advocaat Boone deed destijds opnieuw aangifte en stapte naar de rechter. "Volgens de rechtbank was onvoldoende aangetoond dat Ezzi het letsel in het politiebureau had opgelopen. Het gerechtshof in Arnhem wilde de zaak wel laten onderzoeken, maar politie en justitie wisten dat jaren en jaren te rekken. Zo kon aanvankelijk hoegenaamd niet worden achterhaald welke agenten dienst hadden, toen weer bleek dat de agent die Ezzi tegen het bed gooide een burnout had die twee jaar duurde. Uiteindelijk was er pas in 2006 een lijst met namen van zeven betrokken agenten beschikbaar. Maar het moest nog eens twee jaar duren aleer iedereen gehoord was." Afgelopen december wees ook het hof de zaak af. "Niet aangetoond dat het op het politiebureau is gebeurd. Alsof mijn cliënt al jaren met een gebroken nek rondliep en met twee verlamde armen gerechten kon uitserveren in het restaurant van zijn broer," zegt de strafpleiter schamper.Anti-martelverdragen
Boone gaat in cassatie tegen de uitspraak zodat het hoogste rechtscollege in ons land zich binnenkort over de kwestie gaat buigen. De advocaat ziet zich gesteund met artikelen in anti-martelverdragen van de Verenigde Naties en een saillante uitspraak die het Europese Hof in 2007 deed. Daarin is vastgelegd dat de staat bij de vrijlating van een gewond persoon de plicht heeft om te onderzoeken hoe dat letsel is ontstaan en bovendien moet bewijzen dat de verwondingen niet tijdens arrestatie of detentie zijn opgelopen. Inmiddels heeft zich ook een letselschadeadvocaat aangesloten die een procedure om schadevergoeding is gestart. Nagi Ezzi vindt zijn leven ondraaglijk. Hij slikt voortdurend morfinepreparaten tegen de helse pijnen, is niet meer tot werken in staat en woont nog altijd boven het restaurant van zijn broer. "Die politieagenten hebben mijn leven verwoest. Ik ben echt alles kwijtgeraakt. Mijn verloofde, omdat ze geen invalide man wil, mijn werk, mijn goede naam. Soms hoeft het van mij niet meer, het liefst zou ik er dan uit stappen. Maar zelfs dat kan niet, vanwege mijn geloof."
http://www.telegraaf.nl/binnenland/3033756/__Verlamd_en_gebroken__.html?p=8,2
Hij ging gezond een politiecel in Baarn in en kwam als wrak naar buiten. Door politiegeweld zou Egyptenaar Nagi Ezzi blijvend invalide zijn geraakt. Tijdens zijn detentie werd Ezzi blijkens stukken van justitie bovendien medische hulp onthouden; pas acht maanden later stelden specialisten in een ziekenhuis alsnog een verbijsterende diagnose. „De staat heeft zich met dit schandaal schuldiggemaakt aan grove schending van mensenrechten- en anti-martelverdragen", vindt advocaat Jan Boone die naar de Hoge Raad is gestapt. Een terugblik op de gruwelen van Nagi Ezzi.
We zullen jou even terugsturen naar Osama bin Laden, schreeuwde de politieman. Terug naar Osama bin Laden? Ik begreep er niets van, steeds vroeg ik wat er aan de hand was. Met vier man gooiden ze me in een politiecel. Ik viel achterover op mijn rug, mijn nek sloeg tegen de rand van de betonnen brits. De pijn was niet te beschrijven... ik voelde dat er iets was gebroken."
Nagi Ezzi (43) is een getekend man. Zijn rechterarm hangt willoos in een plastic beugel en ook zijn linkerbovenarm is verlamd. Niet alleen zijn lijf, ook Ezzi's geest lijkt gebroken. "Ik kan me niet eens meer zelf aankleden..." Al jaren vecht zijn advocaat, strafpleiter Jan Boone uit Wijk bij Duurstede, een verbeten juridische strijd. "Mijn cliënt ging als gezond man de cel in en maar kwam door ongekend politiegeweld als blijvend invalide buiten. De Nederlandse staat neemt zijn verantwoordelijkheid niet en wil niet eens onderzoeken wat er gebeurd is." Het gevecht begon zes jaar geleden. Ezzi, in zijn vaderland Egypte afgestudeerd als ingenieur, woonde destijds al jaren boven het restaurant van zijn broer in Soesterberg. "Ik hielp mee in de zaak en was ober. Dat verdiende, met fooien inbegrepen, beter dan met mijn werk in Egypte." Het ging Ezzi in die tijd goed. "De zaak liep prima en ik had het druk. Tijdens een vakantie in Egypte had ik een vrouw leren kennen. We hielden van elkaar en hadden ons verloofd om in de nabije toekomst te gaan trouwen. Ik was een gelukkig man." Maar het tij keerde. In de zomer van 2002, toen de klap van de terreuraanslagen in de VS ook nog in ons land nadreunde, kwam het restaurant van de Egyptenaren bij de politie in het vizier. Mogelijk ook bij de AIVD, denkt advocaat Boone nu. Juist in die tijd werden her en der in ons land groepen terreurverdachten opgepakt. En er was het nieuws dat een vanuit Amsterdam gefinancierde terreurcel in de VS was ontmanteld. Een groepering die het met aanslagen op Disneyland in Californië en het MGM Grand-gokhotel in Las Vegas zou hebben gemunt. Op 22 juli van dat jaar werd Ezzi plotsklaps in Soesterberg gearresteerd. Terugkijkend zegt hij daarover: "In het huis naast het restaurant was iets aan de hand geweest. Een politieman, die vaker bij ons was langsgeweest en die ik een keer op zijn verzoek heb laten rondkijken, was over het dak gelopen en had in onze kamers naar binnengekeken."
Creditcards
Boone: "Volgens justitie had de politieman vanaf het dak tassen van laptops gezien en kon hij aan die tassen zien dat ze gestolen waren. Ik vraag me af hoe je zoiets op die manier kunt vaststellen, maar voor het OM was het een reden om mijn cliënt te laten oppakken. Later werden tijdens huiszoekingen gestolen creditcards aangetroffen. Maar Nagi Ezzi woonde daar niet alleen: boven het restaurant verbleven meer mensen. Zo is er gelijktijdig met Ezzi een illegale man aangehouden over wie we nooit meer iets hebben gehoord. Mijn cliënt heeft van meet af aan gezegd dat hij niets met die laptops en creditcards te maken had." Het ging er volgens Ezzi ruw aan toe tijdens zijn aanhouding. Omdat hij een zwakke linkerschouder heeft waaraan hij als kind is geopereerd, smeekte de Egyptenaar de politieagenten uit Baarn om zijn polsen niet op de rug te boeien. Vergeefs, hij zou stevig vastgesjord naar het bureau zijn afgevoerd. En daar liep het volgens Ezzi volledig uit de hand. "Ik wist niet waarom ze me meenamen en riep dat er een fout moest zijn gemaakt. Steeds weer vroeg ik wat er aan de hand was, maar ik kreeg geen antwoord. Vier politiemannen sleurden me mee naar een cel, een van hen riep vreselijke woorden die ik niet wil herhalen. Ze smeten me naar binnen, waarbij ik achterover viel en met mijn hoofd en nek tegen de rand van de betonnen brits klapte. Ik wist meteen dat er iets ergs was, voelde dat er iets was gebroken. De pijn was onbeschrijfelijk. De hele nacht heb ik om hulp gevraagd. Uiteindelijk kwam een dokter die me paracetamol gaf. Maar dat hielp helemaal niet." Verschillende malen werd Ezzi door de recherche verhoord. "Van de pijn kon ik amper nadenken", vervolgt hij. "De politie had op mijn kamer een foto aan de muur zien hangen die van mij in Disneyworld is gemaakt. De rechercheurs wilden daar alles over weten. Of ik in Amerika iets van plan was, waarom ik ook naar Disneyworld was gegaan, hoe ik aan geld kwam, hoe ik over Al-Qaeda dacht. 'We sturen je straks weer terug naar Osama bin Laden en zullen de geheime dienst in Egypte waarschuwen als je eraan komt', zei de politie. Ik heb helemaal niets te maken met Al-Qaeda of Osama bin Laden. Ik ben niet eens moslim, maar lid van de Koptisch-orthodoxe kerk. Christen, dus." Kennelijk liet de recherche haar terreurverdenking varen, want in volgende verhoren werd Ezzi alleen nog over de laptops en creditcards aan de tand gevoeld. Omdat niets aan het zware nekletsel van de Egyptenaar zou zijn gedaan, wist de man van de pijn niet waar hij het zoeken moest. "Ik nam de zaak van Ezzi rond augustus 2002 van een collega over", herinnert advocaat Boone zich.Ziekenhuis
"Hij crepeerde in dat huis van bewaring. Pas toen ik hemel en aarde had bewogen mocht mijn cliënt kortstondig naar een ziekenhuis. Maar Ezzi werd er nauwelijks onderzocht en weer teruggestuurd omdat er niets ernstigs aan de hand zou zijn. Hem is aan alle kanten medische hulp onthouden." De rechtbank in Utrecht achtte heling bewezen waardoor Ezzi negen maanden cel werd opgelegd. Aan de gruwelen tijdens zijn detentie kan de Egyptenaar niet zonder emoties terugdenken. "Het was een regelrechte martelgang voor hem," zegt zijn advocaat die destijds aangifte van zware mishandeling deed tegen de agenten. "Politie en justitie deden alles om dit schandaal onder het tapijt te vegen. Mijn verzoek om een onderzoek door de rijksrecherche werd afgewimpeld. Alleen interne zaken deed een minimaal onderzoekje." In november 2002 schreef medicus E. Roeleveld van het ministerie van Justitie over Ezzi dat 'de neurologische aandoening niet van dien aard is dat er sprake is van detentie-ongeschiktheid'. Verder stelde deze arts vast 'dat voor ziekenhuisopname geen reden was'. Hoe verbijsterend anders was de diagnose die in maart 2003 alsnog in het Diakonessenhuis in Utrecht werd gesteld. Acht maanden nadat hij in een cel was gekwakt, mocht Ezzi daar alsnog een MRI-scan ondergaan. 'Twee gebroken nekwervels met beschadigingen aan merg en zenuwen waardoor een verlamde rechterarm en linkerbovenarm is ontstaan. Waarschijnlijk opgelopen tijdens de arrestatie van patiënt', luidde de conclusie van een neuroloog. Advocaat Boone deed destijds opnieuw aangifte en stapte naar de rechter. "Volgens de rechtbank was onvoldoende aangetoond dat Ezzi het letsel in het politiebureau had opgelopen. Het gerechtshof in Arnhem wilde de zaak wel laten onderzoeken, maar politie en justitie wisten dat jaren en jaren te rekken. Zo kon aanvankelijk hoegenaamd niet worden achterhaald welke agenten dienst hadden, toen weer bleek dat de agent die Ezzi tegen het bed gooide een burnout had die twee jaar duurde. Uiteindelijk was er pas in 2006 een lijst met namen van zeven betrokken agenten beschikbaar. Maar het moest nog eens twee jaar duren aleer iedereen gehoord was." Afgelopen december wees ook het hof de zaak af. "Niet aangetoond dat het op het politiebureau is gebeurd. Alsof mijn cliënt al jaren met een gebroken nek rondliep en met twee verlamde armen gerechten kon uitserveren in het restaurant van zijn broer," zegt de strafpleiter schamper.Anti-martelverdragen
Boone gaat in cassatie tegen de uitspraak zodat het hoogste rechtscollege in ons land zich binnenkort over de kwestie gaat buigen. De advocaat ziet zich gesteund met artikelen in anti-martelverdragen van de Verenigde Naties en een saillante uitspraak die het Europese Hof in 2007 deed. Daarin is vastgelegd dat de staat bij de vrijlating van een gewond persoon de plicht heeft om te onderzoeken hoe dat letsel is ontstaan en bovendien moet bewijzen dat de verwondingen niet tijdens arrestatie of detentie zijn opgelopen. Inmiddels heeft zich ook een letselschadeadvocaat aangesloten die een procedure om schadevergoeding is gestart. Nagi Ezzi vindt zijn leven ondraaglijk. Hij slikt voortdurend morfinepreparaten tegen de helse pijnen, is niet meer tot werken in staat en woont nog altijd boven het restaurant van zijn broer. "Die politieagenten hebben mijn leven verwoest. Ik ben echt alles kwijtgeraakt. Mijn verloofde, omdat ze geen invalide man wil, mijn werk, mijn goede naam. Soms hoeft het van mij niet meer, het liefst zou ik er dan uit stappen. Maar zelfs dat kan niet, vanwege mijn geloof."
http://www.telegraaf.nl/binnenland/3033756/__Verlamd_en_gebroken__.html?p=8,2