wiseman
17-01-2009, 16:29
Stel je voor je hebt een vriendin, ze is alles wat je zoekt in een meid, echt gewoon alles.
Je ontmoet haar via ja ja hoe ironisch via hyves. Alles gaat goed jullie praten en worden maatjes, je denkt er hangt wel iets in de lucht, maar het is nog te vroeg om te juichen, maar diep in je hart juich je al een klein beetje.
Ze vraagt waar je vandaan komt etc. etc. Waarom moet je dan liegen over die kleine dingetjes?
Het is waar wat ze zeggen de waarheid komt altijd boven water, vroeg of laat de waarheid haalt de leugens altijd in! Na paar maanden in een relatie te zitten, knabbelen al die dingen aan haar, maar jij hebt er geen benul van en denkt er zit haar iets anders dwars, hoe vaak je haar ook vertelt dat zij jou alles kan vertellen.
Na lang blikken en wegen, zegt ze dat haar gevoel zegt dat je haar over kleine dingentjes hebt gelogen en dat haar gevoel zegt het is beter zo, dus ze maakt het uit. Jij als man zijnde doet stoer, ‘’mij maakt niets uit, er zijn genoeg vissen in zee’’ en vervolgt je leven zoals je had voordat je haar kende. Maar dan na ongeveer pak en beet 5, 6 dagen krijg je spijt en wil je weten waarom ze het heeft uitgemaakt, dus ga je naar haar toe en vraagt haar om een verklaring. Ze zegt wederom het is beter zo, maar jij weet dat zij de ware voor je is en je weet dat jij met haar de rest van je leven wilt delen ook al lijkt het nog zo ver weg, maar diep in je hart weet je dat jullie beiden bij elkaar horen. Dus je begint tegen haar te vertellen alles wat je voor haar voelt, trots opzij, en je hart de vrij loop. Het is iets wat niet veel mannen doen, maar dit moet je soms gewoon doen, omdat je weet dat die ene iemand speciaal is, en dat je diegene geen moment uit het oog wilt hebben. Dus je overtuigt haar dat jij niet zoals alle andere jongens bent, dat jij echt om haar geeft en dat jij niet zomaar een ‘’jongen’’ wilt zijn, maar echt de JONGEN, of de MAN.
Voor jou is zij niet meer een meisje, niet zomaar een chick, niet zomaar iemand die je 1,2,3 kunt vergeten, want zij zit te diep in dat complexe ding, je hart, en ze zit te diep, zij zit in jou geheugen. Als je haar paar dagen niet spreekt,voel je je kut, dan voel je je niet lekker in je vel, maar tegelijkertijd vindt je dit ook het beste gevoel wat je ooit hebt gevoelt. Dit noemen zij nou verliefdheid. En het is waar, want zo voel ik me ook als ik niet bij haar kan zijn. Dus dan ga je weer denken en al die kleine dingentjes, zoals hoe haar haar mooi krult, of hoe mooi zei eruit ziet met stijl haar, haar lekkere parfum, die nog steeds al voor paar weken in je neus zit, en aan de blik die zij soms geeft die kunnen doden, of de kleine knikjes die ze geeft, en hoe ze je aanraakte op plaatsen op je gezicht dat je kippenvel kreeg. En natuurlijk wat je voelt als je diep in haar ogen staart, dan ga je ook terug denken naar jullie handlijn, waarin staat dat jullie beiden met een mooi persoon zullen gaan trouwen, en dan knikt ze naar je toe, dat je gelijk begrijpt wat ze bedoelt. Het zijn de kleine dingentjes die het leven stuk mooier maken. Maar ook als jullie je 1e ruzie hebben gehad, je voelt je ook kut want je hoorde je geliefde aan de andere kant huilen, terwijl het jou fout is en dat weet je ook, en toch trekt het zich aan omdat zij om jou geeft en haar tranen laten rollen, iets wat je absoluut niet had willen doen. Dan kom je tot de conclusie, dat zei ook om jou geeft, dat jij ook voor haar speciaal bent en dat jij niet zomaar een jongen bent. Maar haar MAN.
Je weet dat je samen met haar wilt gaan trouwen, ook al lijkt het nog o’zo ver weg, dus je begint zelfs ervan te dromen over hoe het zal zijn als je haar hand komt vragen aan haar ouders. Maar dan ben je tegelijkertijd ook bang, dat ze je niet accepteren omdat je geen Marokkaan bent, en geen moslim. Ze is overigens de enigste dochter, dus dat speelt denk ik ook een hele grote rol. Je denkt eraan omdat je serieus met haar bent, je hebt altijd gezegd tegen je ouders de vrouw die je mee naar huis neemt, dat is de vrouw met wie ik zal trouwen. En ze vraagt je of ze langs mag komen, je twijfelt geen enkel moment en stemt toe, want het voelt goed. Maar je wacht rustig tot je 19 word en dan voorzichtig ga je der weer aan denken. Je bent bang dat haar ouders het niet zullen accepteren, en de relatie moet verbreken. Wat doe je dan, ga je toch met die ouders om de tafel, ga je ze toch laten zien dat jij de ene bent voor hun dochter en dat hun dochter gelukkig is met jou, hmm jaa waarom niet, wie niet waagt wie niet wint, dont get me twisted, dit is niet iets ‘’ooh ok, naja’’ ik wens je een prettige leven. Het is beter dat alle partijen het eens zijn, en jullie gezegend het huwelijk in gaan.
Is het te vroeg om over een huwelijk te praten? Nee ik denk het niet als je echt weet dat diegene de ware voor je is, waarom niet?
Er bestaat niet zoiets als de ‘’ware’’ maar zei is wel de ware voor mij, hoe ik dat weet? Dat weet ik niet, iets van binnen zegt dat het wel zo is, en ik voel me er goed bij. Ik wil deze gewoon niet laten varen en zie mezelf met haar een toekomst opbouwen, groot huis, 4 kinderen, en een goede vrouw. Die weet wat haar plichten zijn en dat je weet dat als je elke dag je in haar ogen kijkt, het gevoel alleen maar sterker wordt.
Want is dat niet wat wij allemaal willen, iemand die van je houdt en dat je weet dat diegene van je houdt als je in haar ogen kijkt, en dat je weet dat jullie samen zullen overwinnen.
Hbiba, ila kriti hadshi li ktebtlek tekdar te3raf kif ken hiss ana.ana ktebtlek had shi besh tefhem kulshi. Smehli ila jrahtek, ma3amari manwit enjarhak!!
Je ontmoet haar via ja ja hoe ironisch via hyves. Alles gaat goed jullie praten en worden maatjes, je denkt er hangt wel iets in de lucht, maar het is nog te vroeg om te juichen, maar diep in je hart juich je al een klein beetje.
Ze vraagt waar je vandaan komt etc. etc. Waarom moet je dan liegen over die kleine dingetjes?
Het is waar wat ze zeggen de waarheid komt altijd boven water, vroeg of laat de waarheid haalt de leugens altijd in! Na paar maanden in een relatie te zitten, knabbelen al die dingen aan haar, maar jij hebt er geen benul van en denkt er zit haar iets anders dwars, hoe vaak je haar ook vertelt dat zij jou alles kan vertellen.
Na lang blikken en wegen, zegt ze dat haar gevoel zegt dat je haar over kleine dingentjes hebt gelogen en dat haar gevoel zegt het is beter zo, dus ze maakt het uit. Jij als man zijnde doet stoer, ‘’mij maakt niets uit, er zijn genoeg vissen in zee’’ en vervolgt je leven zoals je had voordat je haar kende. Maar dan na ongeveer pak en beet 5, 6 dagen krijg je spijt en wil je weten waarom ze het heeft uitgemaakt, dus ga je naar haar toe en vraagt haar om een verklaring. Ze zegt wederom het is beter zo, maar jij weet dat zij de ware voor je is en je weet dat jij met haar de rest van je leven wilt delen ook al lijkt het nog zo ver weg, maar diep in je hart weet je dat jullie beiden bij elkaar horen. Dus je begint tegen haar te vertellen alles wat je voor haar voelt, trots opzij, en je hart de vrij loop. Het is iets wat niet veel mannen doen, maar dit moet je soms gewoon doen, omdat je weet dat die ene iemand speciaal is, en dat je diegene geen moment uit het oog wilt hebben. Dus je overtuigt haar dat jij niet zoals alle andere jongens bent, dat jij echt om haar geeft en dat jij niet zomaar een ‘’jongen’’ wilt zijn, maar echt de JONGEN, of de MAN.
Voor jou is zij niet meer een meisje, niet zomaar een chick, niet zomaar iemand die je 1,2,3 kunt vergeten, want zij zit te diep in dat complexe ding, je hart, en ze zit te diep, zij zit in jou geheugen. Als je haar paar dagen niet spreekt,voel je je kut, dan voel je je niet lekker in je vel, maar tegelijkertijd vindt je dit ook het beste gevoel wat je ooit hebt gevoelt. Dit noemen zij nou verliefdheid. En het is waar, want zo voel ik me ook als ik niet bij haar kan zijn. Dus dan ga je weer denken en al die kleine dingentjes, zoals hoe haar haar mooi krult, of hoe mooi zei eruit ziet met stijl haar, haar lekkere parfum, die nog steeds al voor paar weken in je neus zit, en aan de blik die zij soms geeft die kunnen doden, of de kleine knikjes die ze geeft, en hoe ze je aanraakte op plaatsen op je gezicht dat je kippenvel kreeg. En natuurlijk wat je voelt als je diep in haar ogen staart, dan ga je ook terug denken naar jullie handlijn, waarin staat dat jullie beiden met een mooi persoon zullen gaan trouwen, en dan knikt ze naar je toe, dat je gelijk begrijpt wat ze bedoelt. Het zijn de kleine dingentjes die het leven stuk mooier maken. Maar ook als jullie je 1e ruzie hebben gehad, je voelt je ook kut want je hoorde je geliefde aan de andere kant huilen, terwijl het jou fout is en dat weet je ook, en toch trekt het zich aan omdat zij om jou geeft en haar tranen laten rollen, iets wat je absoluut niet had willen doen. Dan kom je tot de conclusie, dat zei ook om jou geeft, dat jij ook voor haar speciaal bent en dat jij niet zomaar een jongen bent. Maar haar MAN.
Je weet dat je samen met haar wilt gaan trouwen, ook al lijkt het nog o’zo ver weg, dus je begint zelfs ervan te dromen over hoe het zal zijn als je haar hand komt vragen aan haar ouders. Maar dan ben je tegelijkertijd ook bang, dat ze je niet accepteren omdat je geen Marokkaan bent, en geen moslim. Ze is overigens de enigste dochter, dus dat speelt denk ik ook een hele grote rol. Je denkt eraan omdat je serieus met haar bent, je hebt altijd gezegd tegen je ouders de vrouw die je mee naar huis neemt, dat is de vrouw met wie ik zal trouwen. En ze vraagt je of ze langs mag komen, je twijfelt geen enkel moment en stemt toe, want het voelt goed. Maar je wacht rustig tot je 19 word en dan voorzichtig ga je der weer aan denken. Je bent bang dat haar ouders het niet zullen accepteren, en de relatie moet verbreken. Wat doe je dan, ga je toch met die ouders om de tafel, ga je ze toch laten zien dat jij de ene bent voor hun dochter en dat hun dochter gelukkig is met jou, hmm jaa waarom niet, wie niet waagt wie niet wint, dont get me twisted, dit is niet iets ‘’ooh ok, naja’’ ik wens je een prettige leven. Het is beter dat alle partijen het eens zijn, en jullie gezegend het huwelijk in gaan.
Is het te vroeg om over een huwelijk te praten? Nee ik denk het niet als je echt weet dat diegene de ware voor je is, waarom niet?
Er bestaat niet zoiets als de ‘’ware’’ maar zei is wel de ware voor mij, hoe ik dat weet? Dat weet ik niet, iets van binnen zegt dat het wel zo is, en ik voel me er goed bij. Ik wil deze gewoon niet laten varen en zie mezelf met haar een toekomst opbouwen, groot huis, 4 kinderen, en een goede vrouw. Die weet wat haar plichten zijn en dat je weet dat als je elke dag je in haar ogen kijkt, het gevoel alleen maar sterker wordt.
Want is dat niet wat wij allemaal willen, iemand die van je houdt en dat je weet dat diegene van je houdt als je in haar ogen kijkt, en dat je weet dat jullie samen zullen overwinnen.
Hbiba, ila kriti hadshi li ktebtlek tekdar te3raf kif ken hiss ana.ana ktebtlek had shi besh tefhem kulshi. Smehli ila jrahtek, ma3amari manwit enjarhak!!