Bekijk volle/desktop versie : Wie heeft dit ook?



14-01-2009, 16:39
Salaam,

Binnenkort ga ik inshallah verloven waar ik natuurlijk blij om ben. Maar soms als ik het mijn moeder erover heb dan krijg ik telkens van die preken of advies (hoe je het ook kunt noemen) van ja je moet toch uitkijken enz want mannen bla bla bla . Aan de ene kant heb ik daar begrip voor want mijn moeder is zelf een gescheiden vrouw en heeft alles alleen moeten doen en aan de andere kant dan heb ik zoiets van ik ben wijs en oud genoeg om mijn eigen keuzes te maken. Mijn moeder weet alhamdoelilah hoe ze me heeft opgevoed en met mensen praat ze ook altijd met hooge moed over me. Maar dat gevoel geeft ze me niet altijd. Telkens als ik zo'n preek krijg dan heb ik het gevoel alsof ik het allemaal niet weet en dom ben en dan reageer ik het soms op hem, omdat hoe lief en respectvol hij ook mag zijn, jullie zijn toch allemaal hetzelfde! en dat vind ik soms jammer dat ik zo moet denken. Het is een lieve, spontane, aardige jongen en het heeft hem ook veel moeite gekost om mijn aandacht voor zich te winnen, aangezien ik in zo'n dingen gesloten en afstandelijk ben. Hij doet zijn best om mij te begrijpen want hij weet ook dat ik zonder vader ben opgegroeid en we kunnen goed met elkaar praten, we kunnen alles aan elkaar kwijt. Het word niet alleen mijn toekomstige man inshallah maar het is tegelijkertijd ook mijn beste vriend. Maar waarom kan ik hem dit gevoel niet geven?

Sorry dames dat het zo'n lange tekst is geworden, ik heb raad nodig maar moet ook even mijn ei kwijt.

Alvast bedankt.