Bekijk volle/desktop versie : It’s a Imagination



Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12

14-01-2009, 15:46
It’s a Imagination

Proloog

In de duistere nacht verlichtte de volle maan haar pad. Met te snelle passen liep ze richting de bushalte. De wind zoemde in haar oren.
Met haar hoofd naar de grond gericht wachtte ze in de bushalte op de bus. Ze bleeft wachten en wachten, maar geen enkele bus kwam.

Verschrikt keek ze naar de bosjes, toen ze wat takjes hoorde bewegen. Ze vertrouwde het niet. Zo snel mogelijk stond ze op. Net als ze de eerste stap wilt zetten, zag ze een gedaante haar kant op lopen.
Zijn bloed rode ogen vielen haar meteen op. Ze wilde weg lopen, maar op een één of ander manier was ze gevangen in zijn bloed rode ogen. Haar benen wilde niet bewegen. Haar lichaam wilde niet bewegen.

De man liep met langzame passen haar richting op. De volle maan scheen precies op zijn lichaam.
Zodra ze ziet dat de man veranderd, schudt ze heftig haar hoofd. Dit kon niet waar zijn. Zoiets zag je alleen maar in films.
Zijn neus werdt puntiger, net zoals zijn oren. De twee benen en armen die hij had, werden vier poten. De kleding werdt van zijn lichaam gescheurd en zijn huid was helemaal behaard. Het was een vacht. Het leekt een zachte vacht van een knuffelbeertje.
Zodra hij helemaal getransformeerd was, zag ze wat hij werkelijk was, een weerwolf.

Het liefst wilde ze dat dit een droom was. Een nachtmerrie, maar dat was het niet. Zodra ze in haar vel kneep, wist ze het zeker.
Ze wilde hard wegrennen, zo hard mogelijk, maar niets lukte.

De weerwolf maakte een grommend geluid. Hij versnelde zijn passen en rende op haar af. De dame kon alleen maar toekijken. Haar gedachtes zeiden, dat ze moest rennen, maar haar lichaam werkte niet mee. Ze haatte dit zo erg. Dit was net als in die dromen. Je wilt zo hard mogelijk rennen, maar je komt niet eens vooruit.

Hij beet hard in haar been. Ze voelde zijn tanden in haar huid. Van de pijn schreeuwt ze het uit. Net als hij in haar andere been wilt bijten, wordt hij met een ruk naar achter getrokken.
Vanzelf kroop ze naar achter in het bushokje en verloor ze haar bewustzijn.

14-01-2009, 15:47


Een verhaal dat ik met jullie wil delen. Het is puur een fantasie verhaal.
Laat me weten of ik verder moet gaan.
Lovette.

Inhoudsopgave:

Hoofdstuk 1
Vervolg 1
Vervolg 2
Vervolg 3
Vervolg 4
Vervolg 5
Vervolg 6
Hoofdstuk 2 Vervolg 7
Vervolg 8
Vervolg 9
Hoofdstuk 3
Vervolg 10
Vervolg 11
Vervolg 12
Vervolg 13
Hoofdstuk 4
Vervolg 14
Vervolg 15
Vervolg 16
Vervolg 17
Vervolg 18
Vervolg 19
Hoofdstuk 5
Vervolg 20
Vervolg 21
Vervolg 22
Vervolg 23
Hoofdstuk 6 Vervolg 7
It's not a Imagination.

14-01-2009, 15:50
Je eerste fan
Up

14-01-2009, 15:54
jee 2de fan
Up

14-01-2009, 16:13


- Noti.

14-01-2009, 16:15
Hoofdstuk 1 Mijn held.

Door het felle zonlicht werd ze wakker. Ze voelde zachte, zijde lakens om haar lichaam. Vanzelf kreeg ze een glimlach op haar gezicht. Maar die verdween meteen, toen ze een vreselijke brandige gevoel kreeg in haar kuiten.
Ze opende haar ogen. Zodra ze rond de kamer keek, zag ze dat ze niet in haar eigen kamer lag. Ze was niet eens in haar eigen huis.
Ze keek naar haar been en zag dat er verband omheen zat. Haar handen gingen over de witte, zijde nacht jurkje, die ze aan had. Ze kon zich niet herrineren dat ze het zelf had aangedaan.
Toen ze het verband eraf haalde, zag ze twee beetafdrukken. Het brandde zo erg. Ze deed het verband er weer om heen en stapte uit het bed.

Ze wankelde de trap af van het grote huis. Waar was ze in vredesnaam?
Langzaam opende ze de deur dat naar de woonkamer leidde. Ze liep voorzichtig naar binnen. Niemand was daar, maar ze hoorde stemmen. Toen ze verder in de woonkamer keek, zag ze een andere deur. Ze liep er naar toe en opende de deur.

De stemmen stopten met praten, zodra ze hoorden dat de deur open ging. Beide keken ze naar de jongedame dat in de keuken verscheen.
Ze keek de twee mensen aan. Alle drie zeiden niets. De jongeman nam als eerste het woord. Hij kuchte voordat hij begon. “Hoe is het met je been?” Ze zei niks en keek hem alleen maar aan.
“Weet je hoe je heet?” Ging hij verder. Weer zei ze niks. De jongedame die er bij stond, keek haar alleen maar aan. Ze bewonderde de schoonheid van de dame tegenover haar. “Ik weet hoe ik heet. Mijn naam is Sofiya.” De jongeman knikte. Ze kan dus wel praten, dacht hij. “Ik heet Adam en dit is mijn zusje Amina.” En hij wees naar zijn zusje.

Amina liep glimlachend naar haar toe en nam haar mee naar boven. “Je wilt vast wel andere kleding.” En ze keek naar Sofiya’s jurkje. “Die jurkje was van mij. Hoe is het met je been? Moet ik de wond even schoonmaken?” Ging ze vriendelijk verder. Sofiya zei niks. Amina legde wat kleding van haar op het bed en verliet de kamer.
Sofiya trok met veel moeite haar kleren aan. Elke keer vertrok haar gezicht van de pijn, als ze bukte of haar been optilde.

“Weet je nog wat er gister avond was gebeurd?” Adam keek naar Sofiya. Waarom praatte ze gewoon niet?
Sofiya opende haar mond en wilde wat zeggen, maar er kwam geen geluid. Ze wist heel goed wat er vanacht was gebeurd, maar ze wist niet wat ze hier in dít huis deed. Ze kende die mensen niet eens. .
Met haar hoofd knikte ze een ja. “Mooi, kan je me dan vertellen wat er was gebeurd?” “Een man, een man met een weerwolf. Nee..nee, een man wérd een weerwolf.” Nu ze dat zo hardop zei, wist ze zeker dat dit heel raar klonk. “Het klinkt misschien gek, maar het is echt zo.” Zei ze er achter aan.

Sofiya keek naar Adam. Zijn super licht blauwe, bijna grijze, ogen vielen meteen op bij zijn pik zwarte haren. “Ik heb je gister gered.” Zei hij na een tijdje. Ze knikte.
Adam dacht na. Waarom wilde híj deze dame hebben? Hij keek naar Sofiya. Is het misschien dat zij...? Nee, dat kan niet.
Sofiya is een mens.

14-01-2009, 16:34
Lovely!

14-01-2009, 16:59
Up!
Is het wel een interessant verhaal?

14-01-2009, 17:03

Citaat door Lovette:
Up!
Is het wel een interessant verhaal?


Wauw, prachtig!

Het ligt eraan wat je onder "Interessant" verstaat. Ik vind het een leuk verhaal, weer eens wat anders met een fantastische schrijfstijl. Dat maakt het voor mij de moeite waard om het te lezen.

14-01-2009, 17:08

Citaat door miss_loubnaa:
Wauw, prachtig!

Het ligt eraan wat je onder "Interessant" verstaat. Ik vind het een leuk verhaal, weer eens wat anders met een fantastische schrijfstijl. Dat maakt het voor mij de moeite waard om het te lezen.




zoals gewoonlijk geef ik loubna weer gelijk

14-01-2009, 17:13

Citaat door miss_loubnaa:
Wauw, prachtig!

Het ligt eraan wat je onder "Interessant" verstaat. Ik vind het een leuk verhaal, weer eens wat anders met een fantastische schrijfstijl. Dat maakt het voor mij de moeite waard om het te lezen.


Haha, dankje wel voor je complimenten.

Met interessant bedoel ik of het wel een goed onderwerp is, want de meeste verhalen hier gaan meestal over het 'echte leven', als je begrijpt wat ik bedoel. En dat wordt voor mij te gewoontjes zeg maar.

14-01-2009, 17:17

Citaat door mardia_:
zoals gewoonlijk geef ik loubna weer gelijk


Haha, ik voel me slim nu


Citaat door Lovette:
Haha, dankje wel voor je complimenten.

Met interessant bedoel ik of het wel een goed onderwerp is, want de meeste verhalen hier gaan meestal over het 'echte leven', als je begrijpt wat ik bedoel. En dat wordt voor mij te gewoontjes zeg maar.


Die verdien je!

Ja, mij ook. Altijd liefdeslevens ...
Een weerwolf's liefdesleven is veel leuker

Maar ik vind je verhaal zeker interessant, en een verhaal hoeft niet op waarheid te berusten om een "bestseller" te zijn, kijk naar Harry Potter!

14-01-2009, 17:19


[QUOTE=miss_loubnaa;59613835]Haha, ik voel me slim nu


domme mensen voelen zich altijd slim



14-01-2009, 17:20
De volgende dag zat Sofiya tegenover Adam en Amina. “Ik wil weg. Ik wil naar huis.” Zei ze vastbesloten. “Ik heb hier niets te zoeken. Ik weet niet wie jullie zijn. Ik snap niet eens waarom jullie mij, hier in jullie huis hebben genomen. Jullie konden mij ook naar het ziekenhuis brengen.” Zei ze er meteen achteraan. “Ik kon jou inderdaad naar het ziekenhuis brengen, maar wat moest ik dan zeggen? Je bent immers door een weerwolf gebeten, zoals je dat zelf al zei. En dit was niet zomaar een weerwolf. Mensen zullen dat niet geloven.”

Sofiya keek naar Adam. “Dat is misschien wel zo, maar ik ga naar huis.” “Prima, ga dan maar. Pak je kleren.” Amina keek naar Adam. “Je kan haar niet laten gaan. Je weet heel goed wie zíj is.” Sofiya’s ogen richtte zich meteen op Amina. Nieuwsgierig keek ze haar aan.
“Dat weet ik helemaal niet.” Zei Adam kortaf. Amina schudde haar hoofd.

Sofiya stond op liep naar de kamer, waar zij in sliep. Deze mensen zijn gek, dacht ze. Ze pakte haar kleding en liep weer naar beneden. Haar tas lag op de tafel waar ze zaten.
Ze keek hun even aan. “Bedankt, voor alles.” Zei ze zacht en liep naar de voordeur. Toen ze deur achter haar wou sluiten, hield de stem van Adam haar tegen. Vragend keek ze hem aan.
“Ik breng je wel.” Sofiya schudde haar hoofd. “Nee, het hoeft niet.” “Maar volgens mij, weet je niet eens waar je ben. Waar jij je nu bevindt.” Ze keek naar buiten. Deze buurt kwam haar inderdaad niet bekend voor. Hij heeft helemaal gelijk, dacht ze. “Is goed, dan.”

Toen hij buiten was, sloot hij even zijn ogen. Hij kon het voelen. Hij kon de anderen voelen. Ze zaten ergens verstopt. Hij snoof en keek om zich heen.
Sofiya keek hem vreemd aan. Wat doet hij nou?

Sofiya opende de deur van haar huis. Ze draaide haar eigen om en keek naar Adam, die buiten in de auto zat te wachten. Ze liep naar binnen en sloot de deur achter haar.
Meteen liep ze door naar de woonkamer en deed de lichten aan. Haar tas gooide ze op tafel.
Met een zucht liet ze haar eigen op de bank vallen.
Dit waren de vreemdste drie dagen dat ze ooit heeft meegemaakt.

14-01-2009, 17:20

Citaat door mardia_:

Citaat door miss_loubnaa:
Haha, ik voel me slim nu


domme mensen voelen zich altijd slim




Haha, zou best eens waar kunnen zijn

Pagina's : [1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12