LZN
25-10-2002, 08:44
Citaat door f_elaarbi:
Hallo meisjes
Ik kon dat niet laten om het op de forum te plaatsen, ik wil gewoon jullie aandacht trekken dat jongens niet altijd even "lief" zijn. Wat dat meisje mee heeft gemaakt vind ik erg, maar ik vind dat ze had kunnen vermijden of niet, lees maar!!!
groetjes
f.
De videoband die mijn leven vernietigde
Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde
psychologie aan de universiteit. Zij had drie zussen die allemaal het
voortgezetonderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn
winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar
integriteit en haar goede moraal en goed gedrag. Maar... Laat ons haar
verhaal aandachtig lezen: 'Toen ik op een dag onderweg was van de
universiteit naar huis,
kwam ik een zeer verzorgde man tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij kende
en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen aandacht
geven, maar hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef herhalen dat hij mij al
een hele tijd had gevolgd en dat hij met mij wilde trouwen. Uit angst begon
ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten toen hij
mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets overkwam. Ik
was erg gefrustreerd toen ik thuis aankwam. Die middag had ik niks kunnen
doen. Ik bleef maar denken, ik was te bezorgd en kon die nacht niet slapen.
De volgende dag toen ik klaar was met colleges stond diezelfde man bij de
uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de dag daarvoor
volgde hij mij en probeerde hij mij tegen te houden. Een paar dagen later
vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis aankwam bij mijn
voordeur had neergelegd. Ik wist niet wat ik met die envelop moest,
omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met trillende
handen de envelop op. Ik maakte hem open... Het was een bericht met
liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Hij had geschreven dat hij spijt
had van de achtervolgingen.
Ik wist eerst niet wat ik met die brief moest. Ik had de brief toch maar
gescheurd... een paar minuten later ging de telefoon af. Ik nam op en hoorde
dezelfde jongen praten... Hij vroeg mij of ik zijn brief al had gelezen. Ik
vertelde hem dat problemen zou krijgen met mijn familie als hij mij niet met
rust liet. Een uur later belde hij weer op. Hij smeekte mij om naar hem te
luisteren. Hij vertelde mij dat hij een goede intentie had en dat hij een
gezin wilde stichten. Hij liet mij ook weten dat hij rijk was en dat hij
bereid was al mijn wensen te vervullen. Ik begreep van hem dat bijna al zijn
familieleden waren overleden. Ik moet toegeven dat ik op dat moment
medelijden met hem kreeg. Ik begon begrip voor zijn situatie te tonen. Na
dat telefoongesprek verwachtte ik elke dag een telefoontje van hem. Dat
laatste telefoongesprek bracht hem dichterbij. Ik had de volgende dag les.
Na mijn
colleges liep ik naar buiten en bleef rondkijken met de hoop dat hij buiten
stond te wachten. Hij kwam dagen lang niet opdagen. Na een tijdje kwam ik
hem opeens wel tegen buiten de universiteit... ik was dolblij. Wij gingen
samen in zijn auto een rondje rijden.
Ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem in de auto zat. Ik voelde me
alsof ik niet meer mezelf was. Ik kon opeens niet meer nadenken... Het was
alsof hij mij onder controle had... Ik geloofde opeens alles wat hij mij
vertelde, vooral wanneer hij mij vertelde dat wij voor altijd samen zouden
zijn... dat wij onder één dak als een gelukkig echtpaar zouden leven. Het
klonk zo mooi. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn vrouw was begon ik al
te fantaseren en begon ik mij dat gelukkige leven voor te stellen. Maar niet
lang daarna begon mijn nachtmerrie!
We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden... alleen deze
keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar een appartement. Ik
durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen.
Het appartement was goed ingericht... ik was wel zenuwachtig. We gingen
samen in de woonkamer zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet
Mohammed vrede zij met hem helemaal vergeten: "Als een man en een vrouw zich
in een (gesloten of afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de
derde." (Overgeleve
rd door Tirmidhi Z). Maar de shaytaan had mijn hart verdoofd met al die
mooie woorden van die jongen. Ik werd heel erg verleid toen hij dichterbij
mij kwam. Ik wil niet in details vertellen wat er daarna volgde. Daarna
stond ik op... maar het was gebeurd... het was te laat. Ik raakte kwijt wat
elk fatsoenlijk meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen
hem en zei: "Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: "Maak je nou geen zorgen,
je bent mijn vrouw". Ik antwoordde: "Hoe kan ik in Allahs naam jouw vrouw
zijn als er nog geen huwelijkscontract is!". Hij beloofde mij dat er zo snel
mogelijk een huwelijkscontract zou komen. Ik ging huilend naar huis. Ik had
echt helemaal geen kracht in mijn benen... Ik kon amper lopen... Ik had het
gevoel dat ik van binnen brandde. "Oh mijn God, wat heb ik gedaan? Wat ben
ik stom geweest!,
bleef ik herhalen. De hele wereld werd duister voor mij... Ik bleef oneindig
huilen in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen colleges meer en
uiteindelijk stopte ik met mijn studie. Mijn situatie werd alleen erger...
Niemand thuis wist wat er met mij was gebeurd. Ik bleef hopen dat die jongen
zijn beloftes uiteindelijk nakomt. Dagen gingen voorbij, maar voor mij waren
het meer weken dan dagen. Ik had bijna de hoop opgegeven dat alles ooit goed
zou komen, toen uiteindelijk de telefoon afging terwijl ik in mijn kamer
zat. Ik nam gelijk op voordat iemand anders thuis opnam. Alle hoop kwam naar
boven toen ik de stem van die jongen door de telefoon hoorde. Hij zei met
een zachte stem: "Ik wil met je een afspraak maken... het is erg
belangrijk". Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets belangrijker kon
voorstellen dan het huwelijk. Hij stond al te wachten toen ik bij de plaats
waar we hadden afgesproken aankwam. Hij had een sacherijnig gezicht. Hij
reed naar mij toe en ik stapte in. Het eerste wat hij zei was: "Het huwelijk
kun je vergeten!". Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een klap in zijn
gezicht... Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede. Ik zei: "Ik
dacht dat je mij had opgebeld om alles recht te zetten, maar zo te zien ben
jij iemand die nooit van normen en waarden heeft gehoord!". Toen ik uit
wilde stappen zei hij: "Wacht even" en liet mij een videoband zien. Hij zei
met een dreigende stem: "Je moet vooral zo doorgaan... met dit bandje zal ik
jouw leven kapot maken". Ik vroeg hem wat er op die videoband stond.
Hij zei spottend dat het een verassing was die hij niet wilde verklappen.
Hij wilde dat ik zelf zag wat er op die band stond. We gingen naar datzelfde
appartement... Ik moest wel mee... Ik moest weten wat er op die band stond.
Wallahi! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op die band stond.
Die jongen had alles opgenomen wat we die ene avond in het appa
rtement hadden gedaan... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf op
dat bandje zag... Alles werd stil om me heen... Ik keek om naar die jongen
en zei: "Wat wil je mij nou aandoen, laffaard, rotzak! ". Hij antwoordde
heel koel: "Er is niks aan de hand..., een paar verborgen cameras hebben dit
werk gedaan..., als je meewerkt zal je echt niks overkomen..., maar als je
koppig en interessant gaat doen dan kan het fout lopen". Ik stortte in
elkaar... Niet alleen ik ging eraan, maar mijn hele familie. Ik kon niks
doen... Om mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon
meewerken. Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als
prostituée. Ik moest elke dag van de ene man naar de andere om geld voor hem
te verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd
vertrouwden. Die jongen had kopietjes van die videoband gemaakt, waarvan één
exemplaar in de handen van mijn neef terecht kwam. Kort nadat mijn neef mij
op die videoband zag, kwam mijn hele familie achter het verhaal. Ook de
mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis
voor goed. Later kwam ik er achter dat mijn vader en mijn zussen ook
verhuisd waren. Ik kwam ook later te weten dat ik niet het enige slachtoffer
van deze jongen ben geweest. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken
was wraak. Ik ging op mezelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of
andere manier mijn adres achterhaald en kwam dus op een dag dronken naar mij
toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en stak hem
dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in de gedaante van
een mens was. Ik heb andere meisjes verlost van deze jongen die ook hun
leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood heb ik mij nooit beter
gevoeld... Door de spijt die ik heb blijft mijn hart branden. Maar aan die
spijt heb ik niks. Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes die
liefdesbriefjes ontvangen of die mooie beloftes horen van jongens te
waarschuwen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische
telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil ik het volgende met
nadruk zeggen: als er een jongen naar je komt om je uit te vragen met wat
voor smoesje dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn
verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om
jou geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn
vader op zijn sterfbed zei: "Ik zal haar tot op de Dag des Oordeels nooit
vergeven". Oorverdovend en hartverscheurend!
.Ik kon dat niet laten om het op de forum te plaatsen, ik wil gewoon jullie aandacht trekken dat jongens niet altijd even "lief" zijn. Wat dat meisje mee heeft gemaakt vind ik erg, maar ik vind dat ze had kunnen vermijden of niet, lees maar!!!
groetjes
f.
De videoband die mijn leven vernietigde
Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde
psychologie aan de universiteit. Zij had drie zussen die allemaal het
voortgezetonderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn
winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar
integriteit en haar goede moraal en goed gedrag. Maar... Laat ons haar
verhaal aandachtig lezen: 'Toen ik op een dag onderweg was van de
universiteit naar huis,
kwam ik een zeer verzorgde man tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij kende
en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen aandacht
geven, maar hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef herhalen dat hij mij al
een hele tijd had gevolgd en dat hij met mij wilde trouwen. Uit angst begon
ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten toen hij
mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets overkwam. Ik
was erg gefrustreerd toen ik thuis aankwam. Die middag had ik niks kunnen
doen. Ik bleef maar denken, ik was te bezorgd en kon die nacht niet slapen.
De volgende dag toen ik klaar was met colleges stond diezelfde man bij de
uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de dag daarvoor
volgde hij mij en probeerde hij mij tegen te houden. Een paar dagen later
vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis aankwam bij mijn
voordeur had neergelegd. Ik wist niet wat ik met die envelop moest,
omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met trillende
handen de envelop op. Ik maakte hem open... Het was een bericht met
liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Hij had geschreven dat hij spijt
had van de achtervolgingen.
Ik wist eerst niet wat ik met die brief moest. Ik had de brief toch maar
gescheurd... een paar minuten later ging de telefoon af. Ik nam op en hoorde
dezelfde jongen praten... Hij vroeg mij of ik zijn brief al had gelezen. Ik
vertelde hem dat problemen zou krijgen met mijn familie als hij mij niet met
rust liet. Een uur later belde hij weer op. Hij smeekte mij om naar hem te
luisteren. Hij vertelde mij dat hij een goede intentie had en dat hij een
gezin wilde stichten. Hij liet mij ook weten dat hij rijk was en dat hij
bereid was al mijn wensen te vervullen. Ik begreep van hem dat bijna al zijn
familieleden waren overleden. Ik moet toegeven dat ik op dat moment
medelijden met hem kreeg. Ik begon begrip voor zijn situatie te tonen. Na
dat telefoongesprek verwachtte ik elke dag een telefoontje van hem. Dat
laatste telefoongesprek bracht hem dichterbij. Ik had de volgende dag les.
Na mijn
colleges liep ik naar buiten en bleef rondkijken met de hoop dat hij buiten
stond te wachten. Hij kwam dagen lang niet opdagen. Na een tijdje kwam ik
hem opeens wel tegen buiten de universiteit... ik was dolblij. Wij gingen
samen in zijn auto een rondje rijden.
Ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem in de auto zat. Ik voelde me
alsof ik niet meer mezelf was. Ik kon opeens niet meer nadenken... Het was
alsof hij mij onder controle had... Ik geloofde opeens alles wat hij mij
vertelde, vooral wanneer hij mij vertelde dat wij voor altijd samen zouden
zijn... dat wij onder één dak als een gelukkig echtpaar zouden leven. Het
klonk zo mooi. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn vrouw was begon ik al
te fantaseren en begon ik mij dat gelukkige leven voor te stellen. Maar niet
lang daarna begon mijn nachtmerrie!
We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden... alleen deze
keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar een appartement. Ik
durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen.
Het appartement was goed ingericht... ik was wel zenuwachtig. We gingen
samen in de woonkamer zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet
Mohammed vrede zij met hem helemaal vergeten: "Als een man en een vrouw zich
in een (gesloten of afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de
derde." (Overgeleve
rd door Tirmidhi Z). Maar de shaytaan had mijn hart verdoofd met al die
mooie woorden van die jongen. Ik werd heel erg verleid toen hij dichterbij
mij kwam. Ik wil niet in details vertellen wat er daarna volgde. Daarna
stond ik op... maar het was gebeurd... het was te laat. Ik raakte kwijt wat
elk fatsoenlijk meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen
hem en zei: "Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: "Maak je nou geen zorgen,
je bent mijn vrouw". Ik antwoordde: "Hoe kan ik in Allahs naam jouw vrouw
zijn als er nog geen huwelijkscontract is!". Hij beloofde mij dat er zo snel
mogelijk een huwelijkscontract zou komen. Ik ging huilend naar huis. Ik had
echt helemaal geen kracht in mijn benen... Ik kon amper lopen... Ik had het
gevoel dat ik van binnen brandde. "Oh mijn God, wat heb ik gedaan? Wat ben
ik stom geweest!,
bleef ik herhalen. De hele wereld werd duister voor mij... Ik bleef oneindig
huilen in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen colleges meer en
uiteindelijk stopte ik met mijn studie. Mijn situatie werd alleen erger...
Niemand thuis wist wat er met mij was gebeurd. Ik bleef hopen dat die jongen
zijn beloftes uiteindelijk nakomt. Dagen gingen voorbij, maar voor mij waren
het meer weken dan dagen. Ik had bijna de hoop opgegeven dat alles ooit goed
zou komen, toen uiteindelijk de telefoon afging terwijl ik in mijn kamer
zat. Ik nam gelijk op voordat iemand anders thuis opnam. Alle hoop kwam naar
boven toen ik de stem van die jongen door de telefoon hoorde. Hij zei met
een zachte stem: "Ik wil met je een afspraak maken... het is erg
belangrijk". Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets belangrijker kon
voorstellen dan het huwelijk. Hij stond al te wachten toen ik bij de plaats
waar we hadden afgesproken aankwam. Hij had een sacherijnig gezicht. Hij
reed naar mij toe en ik stapte in. Het eerste wat hij zei was: "Het huwelijk
kun je vergeten!". Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een klap in zijn
gezicht... Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede. Ik zei: "Ik
dacht dat je mij had opgebeld om alles recht te zetten, maar zo te zien ben
jij iemand die nooit van normen en waarden heeft gehoord!". Toen ik uit
wilde stappen zei hij: "Wacht even" en liet mij een videoband zien. Hij zei
met een dreigende stem: "Je moet vooral zo doorgaan... met dit bandje zal ik
jouw leven kapot maken". Ik vroeg hem wat er op die videoband stond.
Hij zei spottend dat het een verassing was die hij niet wilde verklappen.
Hij wilde dat ik zelf zag wat er op die band stond. We gingen naar datzelfde
appartement... Ik moest wel mee... Ik moest weten wat er op die band stond.
Wallahi! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op die band stond.
Die jongen had alles opgenomen wat we die ene avond in het appa
rtement hadden gedaan... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf op
dat bandje zag... Alles werd stil om me heen... Ik keek om naar die jongen
en zei: "Wat wil je mij nou aandoen, laffaard, rotzak! ". Hij antwoordde
heel koel: "Er is niks aan de hand..., een paar verborgen cameras hebben dit
werk gedaan..., als je meewerkt zal je echt niks overkomen..., maar als je
koppig en interessant gaat doen dan kan het fout lopen". Ik stortte in
elkaar... Niet alleen ik ging eraan, maar mijn hele familie. Ik kon niks
doen... Om mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon
meewerken. Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als
prostituée. Ik moest elke dag van de ene man naar de andere om geld voor hem
te verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd
vertrouwden. Die jongen had kopietjes van die videoband gemaakt, waarvan één
exemplaar in de handen van mijn neef terecht kwam. Kort nadat mijn neef mij
op die videoband zag, kwam mijn hele familie achter het verhaal. Ook de
mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis
voor goed. Later kwam ik er achter dat mijn vader en mijn zussen ook
verhuisd waren. Ik kwam ook later te weten dat ik niet het enige slachtoffer
van deze jongen ben geweest. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken
was wraak. Ik ging op mezelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of
andere manier mijn adres achterhaald en kwam dus op een dag dronken naar mij
toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en stak hem
dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in de gedaante van
een mens was. Ik heb andere meisjes verlost van deze jongen die ook hun
leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood heb ik mij nooit beter
gevoeld... Door de spijt die ik heb blijft mijn hart branden. Maar aan die
spijt heb ik niks. Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes die
liefdesbriefjes ontvangen of die mooie beloftes horen van jongens te
waarschuwen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische
telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil ik het volgende met
nadruk zeggen: als er een jongen naar je komt om je uit te vragen met wat
voor smoesje dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn
verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om
jou geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn
vader op zijn sterfbed zei: "Ik zal haar tot op de Dag des Oordeels nooit
vergeven". Oorverdovend en hartverscheurend!