Bekijk volle/desktop versie : Mohamed, voor altijd de jouwe..



10-01-2009, 23:18

Citaat door Andaluce:
Soms gebeuren er van die dingen die je doen vergeten hoe je lacht, je voelt je alleen en onbegrepen.
Het lijkt alsof de hele wereld tegen je is en het liefst duik je onder je dekens om daar voor altijd alleen te kunnen zijn met je verdriet.
Vergeet nooit dat er voor elk probleem een oplossing is, na regen komt zonneschijn en what doesn't kill you only makes you stronger.

Ik vertel jullie mijn verhaal over degene die mijn leven totaal verandert heeft...

Zwetend kijk ik voor me uit, klootteschool.
Ik heb weer eens gym van een hyper-actieve docent die denkt dat hij les geeft aan mariniers.
'Kom op Naziha, ik weet dat je meer kan' schreeuwt meneer Klop.
Snel leg ik mijn flesje water naast mij op het bankje en sta op om de shuttle run test af te maken.

Als ik denk dat ik bijna van mijn stokje ga hoor ik het stopsignaal.
'Iedereen mag stoppen, goed gedaan jongens, jullie hebben 5 minuten om je om te kleden en dan gaat alles op slot' roept Klop door de gymzaal.
Samen met Soumia ren ik richting de kleedkamer.
Snel trek ik mijn gymkleding uit en prop ik mezelf in mijn outfit.

Lachend lopen we door de gangen van school.
Zodra de pauze voorbij is snellen we naar onze kluisjes om onze boeken te pakken.
Pratend over domme dingen en jongens komen we de dag door.

De bel gaat, we zijn uit.
Soumia en ik trekken onze jassen aan en lopen van de trappen af om naar de bushalte te lopen.
Als we in de bushalte staan rijd er een lelijke fiat panda langs.
Terwijl ik kijk wie erin zitten trekt Soumia aan mijn arm, 'Nazihaaa kijk die jongen achterin met die krulletjes, echt een lekkerding'.
Ik zie dat de jongens vaart minderen en de jongen met krulletjes stapt uit.
Terwijl hij naar ons toe loopt stappen ook de andere jongens uit.
De jongen met krullen gaf mij en Soumia een hand.
Hij stelde zichzelf voor als 'Omar'.
Soumia kletste erop los en toen ik de bus zag naderen stond ik op.
Ik zag dat de andere jongens me aankeken, ik schaamde me, hopend dat ik niet zou vallen ofterwel voorschut zou staan ging ik op het randje van de stoep staan.
Ik keek achterom om te kijken of Soumia inmiddels klaar was maar ik zag haar druk in gesprek met Omar.
De bus stond uiteindelijk voor me en ik riep Soumia, we stapten in en zochten een plekje achterin.
We kletsten nog wat en voor we het wisten waren we thuis.

Bijtend op mijn nagels steek ik over.
Ik ben weer thuis, ik haal mijn sleutels tevoorschijn en steek ze in het slot.
Zodra ik de deur open doe hoor ik geschreeuw.
Ja hoor, het is weer zo ver.
Ik trek mijn schoenen uit en loop de woonkamer in.
Ik zie dat mijn moeder op de bank ligt en iemand uitscheld door de telefoon.
Het zal mijn vader wel zijn.
Mijn ouders zijn gescheiden, nog niet volgens de wet maar ze zijn al jaren uit elkaar.

Ik loop naar mijn kamer en gooi mijn spullen op mijn bed.
Ik haatte mijn kamer,ik sliep er met mijn zusjes vanwege het feit dat het gewoon niet anders kon.
We hadden niet genoeg woonruimte.
Het liefst had ik een plekje voor mezelf, waar ik me kon terugtrekken als ik even alleen wou zijn.
En het woord privacy komt al helemaal niet voor bij ons thuis.
.

11-01-2009, 12:49


[B]up ga door ik ben je eerste fan [/B]