abdel_nador
13-03-2004, 13:55
Gelukkig zie ik ze niet zo vaak meer, op straat, in de tram, op de fiets: vrouwen met zo'n weinig charmant plastic regenkapje op hun hoofd. Ik zie ze als ik mijn ogen sluit, nóg voor me: hoe ze bij de eerste regendruppel uit handtasjes, waarin ze netjes opgevouwen zaten, tevoorschijn kwamen. Haastige vingers die de smalle, geplooide baantjes als een harmonica ontvouwden tot het kapje 'opzetklaar' was. Waar zijn ze gebleven? Zouden ze, net als de hoofddoekjes in Frankrijk, bij wet zijn verboden?
Om eerlijk te zijn: Ik hoop het, wat die regenkapjes betreft, van harte: ik vond en vind ze heel erg 'vrouwonvriendelijk'. Het gekke is dat ik me aan de hoofddoekjes die moslima's dragen, of dat nu op straat is of ergens binnen, nog nooit heb geërgerd. Nog sterker: ik vind ze meestal heel leuk staan. Soms zelfs sexy. De heisa erover ontgaat mij dan ook grotendeels. 'Wat een gezeik!', zei onlangs politiek tekenaar Theo Gootjes op de opiniepagina. Hij heeft gelijk.
Bovendien: half Rotterdam draagt er een. En wie 'm 'af' wil doen, om emancipatoire of andere redenen, moet dat natuurlijk ook zelf weten. Maar 'de media' zien nieuws in de commotie over het lapje stof dat vrouwen om hun hoofd draperen. Ook het Rotterdams Dagblad is er druk mee. Bladerend in het digitale archief van de krant stuit ik op honderden 'hits'. Alleen dit jaar al een stuk of dertig. De koppen boven al die stukken vormen een bloemlezing waarmee Gerrit Komrij, onze ex-dichter des vaderlands, leuk uit de voeten zou kunnen.
In Frankrijk is het lapje stof al in de ban gedaan. Op openbare scholen daar is het dragen van religieuze symbolen thans wettelijk verboden. In België en Duitsland zijn ze er ook over bezig. Leefbaar Rotterdam vindt hoofddoekjes onacceptabel op scholen en in de ambtenarij. Alsof iedereen die opvallende 'Pim-dassen' mooi vond; die ga je toch ook niet verbieden?
Lezers steken hun mening over 'de hoofddoekkwestie' evenmin onder stoelen of banken. Toch valt het aantal ingezonden brieven in het Rotterdams Dagblad over dit onderwerp mij mee. Het zijn er niet zoveel. Een lezer respecteert ieder zijn geloof 'maar vindt niet dat een ander daar last van hoeft te hebben'. Een andere lezer vindt dat 'ze thuis en in hun vrije tijd mogen dragen wat ze willen'. Een joodse lezer ergert zich eraan dat na het hoofddoekjestaboe van Leefbaar Rotterdam 'er gelijk weer allerlei mensen op staan om de hoofddoek te verdedigen'. ,,Maar,'' schreef ze, ,,Als ik als joodse vrouw mijn davidster draag, word ik door sommige moslims - met en zonder hoofddoek - gediscrimineerd. Mensen die zo voor vrijheid van godsdienstuiting zijn, moeten eens op de Lijnbaan gaan lopen met een Davidster. Kunnen ze meemaken hoe tolerant sommige islamieten zijn.''
Leefbaar
Toen ik haar brief las, dacht ik eventjes: ze heeft gelijk. Zou de 'heisa' over hoofddoekjes dan toch terecht zijn?
Maar juist omdat ik voor vrijheid van godsdienstuitingen ben, moeten hoofddoek, kruisje, tulband en keppel gewoon mogen, op straat, op school, op kantoor, overal, net als haar davidsster. Ik ben van mening dat juist de roep om een verbod op hoofddoekjes discriminerende reacties kan oproepen jegens mensen die via zichtbare symbolen uitkomen voor een ander geloof dan de islam.
De Rotterdamse Gulay Soysal schrijft mij samen met haar eveneens Rotterdamse collega H.E. Woldendorp (dat is pas integratie!) een e-mail waarin ze protesteert tegen de kop 'Hoofddoek-affaire loopt uit de hand' in het Rotterdams Dagblad van 23 januari. Het artikel eronder was weer zo'n pleidooi voor een verbod op het dragen van religieuze symbolen op de werkplek. Ze vraagt als christen excuus van de redactie voor het feit dat in de kop alleen over 'hoofddoekjes' wordt gesproken en niet over uitingen van andere geloofsstromingen. ,,Als christen word ik net zo gediscrimeerd als moslimvrouwen. Is dit omdat deze veel militanter zijn dan wij en dus meer vrees inboezemen? Of tellen wij niet meer mee?''
Hoofddoekjes, kruizen, keppeltjes, tulbanden, ik kan er maar niet bang van worden. Nou werd ik dat ook niet van de weinig flatteuse plastic regenkapjes, maar ik ben blij dat die uit de mode zijn. Maar mocht ik er een dezer dagen toch weer eentje uit een handtasje zien komen: ik zal er niks van zeggen. Zo 'leefbaar' wil ik zijn.
Bron: RD - Door Kees Haak
Om eerlijk te zijn: Ik hoop het, wat die regenkapjes betreft, van harte: ik vond en vind ze heel erg 'vrouwonvriendelijk'. Het gekke is dat ik me aan de hoofddoekjes die moslima's dragen, of dat nu op straat is of ergens binnen, nog nooit heb geërgerd. Nog sterker: ik vind ze meestal heel leuk staan. Soms zelfs sexy. De heisa erover ontgaat mij dan ook grotendeels. 'Wat een gezeik!', zei onlangs politiek tekenaar Theo Gootjes op de opiniepagina. Hij heeft gelijk.
Bovendien: half Rotterdam draagt er een. En wie 'm 'af' wil doen, om emancipatoire of andere redenen, moet dat natuurlijk ook zelf weten. Maar 'de media' zien nieuws in de commotie over het lapje stof dat vrouwen om hun hoofd draperen. Ook het Rotterdams Dagblad is er druk mee. Bladerend in het digitale archief van de krant stuit ik op honderden 'hits'. Alleen dit jaar al een stuk of dertig. De koppen boven al die stukken vormen een bloemlezing waarmee Gerrit Komrij, onze ex-dichter des vaderlands, leuk uit de voeten zou kunnen.
In Frankrijk is het lapje stof al in de ban gedaan. Op openbare scholen daar is het dragen van religieuze symbolen thans wettelijk verboden. In België en Duitsland zijn ze er ook over bezig. Leefbaar Rotterdam vindt hoofddoekjes onacceptabel op scholen en in de ambtenarij. Alsof iedereen die opvallende 'Pim-dassen' mooi vond; die ga je toch ook niet verbieden?
Lezers steken hun mening over 'de hoofddoekkwestie' evenmin onder stoelen of banken. Toch valt het aantal ingezonden brieven in het Rotterdams Dagblad over dit onderwerp mij mee. Het zijn er niet zoveel. Een lezer respecteert ieder zijn geloof 'maar vindt niet dat een ander daar last van hoeft te hebben'. Een andere lezer vindt dat 'ze thuis en in hun vrije tijd mogen dragen wat ze willen'. Een joodse lezer ergert zich eraan dat na het hoofddoekjestaboe van Leefbaar Rotterdam 'er gelijk weer allerlei mensen op staan om de hoofddoek te verdedigen'. ,,Maar,'' schreef ze, ,,Als ik als joodse vrouw mijn davidster draag, word ik door sommige moslims - met en zonder hoofddoek - gediscrimineerd. Mensen die zo voor vrijheid van godsdienstuiting zijn, moeten eens op de Lijnbaan gaan lopen met een Davidster. Kunnen ze meemaken hoe tolerant sommige islamieten zijn.''
Leefbaar
Toen ik haar brief las, dacht ik eventjes: ze heeft gelijk. Zou de 'heisa' over hoofddoekjes dan toch terecht zijn?
Maar juist omdat ik voor vrijheid van godsdienstuitingen ben, moeten hoofddoek, kruisje, tulband en keppel gewoon mogen, op straat, op school, op kantoor, overal, net als haar davidsster. Ik ben van mening dat juist de roep om een verbod op hoofddoekjes discriminerende reacties kan oproepen jegens mensen die via zichtbare symbolen uitkomen voor een ander geloof dan de islam.
De Rotterdamse Gulay Soysal schrijft mij samen met haar eveneens Rotterdamse collega H.E. Woldendorp (dat is pas integratie!) een e-mail waarin ze protesteert tegen de kop 'Hoofddoek-affaire loopt uit de hand' in het Rotterdams Dagblad van 23 januari. Het artikel eronder was weer zo'n pleidooi voor een verbod op het dragen van religieuze symbolen op de werkplek. Ze vraagt als christen excuus van de redactie voor het feit dat in de kop alleen over 'hoofddoekjes' wordt gesproken en niet over uitingen van andere geloofsstromingen. ,,Als christen word ik net zo gediscrimeerd als moslimvrouwen. Is dit omdat deze veel militanter zijn dan wij en dus meer vrees inboezemen? Of tellen wij niet meer mee?''
Hoofddoekjes, kruizen, keppeltjes, tulbanden, ik kan er maar niet bang van worden. Nou werd ik dat ook niet van de weinig flatteuse plastic regenkapjes, maar ik ben blij dat die uit de mode zijn. Maar mocht ik er een dezer dagen toch weer eentje uit een handtasje zien komen: ik zal er niks van zeggen. Zo 'leefbaar' wil ik zijn.
Bron: RD - Door Kees Haak