Bekijk volle/desktop versie : Tranen achter de zon



Pagina's : [1] 2 3 4

08-01-2009, 20:41
salaam iedereen,

ik lees al een paar maanden hele mooie verhalen, dus ik dacht: laat ik er maar ook een schrijven.
ik hoop insjaalah dat jullie zullen genieten van het verhaal...

ik zal proberen om zo veel mogelijk vervolgjes te zetten

ma3asalaam kaoutarina95

p.s. BLIJVEN UPPEN HE?

08-01-2009, 20:43


HOOFDSTUK 1#♥

[COLOR="darkred"]
'wat doe je nou?!' Gefrustreerd keek mijn tweelingbroer Faisel me aan. 'ik was er bijna en je doet mijn wii uit!' Boos zette ik mijn handen op mijn zij. 'ik zeg het niet nog een keer, het is tijd om het gebed te verrichten en kijk wat jij aan het doen bent!' Met een priemende vinger wees ik naar de wii. 'Je bent in hemelsnaam 19 en je speelt nog zo'n kinderachtige spelletje! Schaam je en ga bidden, nu het nog kan.'
'Pff' Deed Faisel, je bent mijn moeder niet.' Met tranen in mijn ogen denkend aan mijn moeder, keek ik hem aan en rende naar mijn kamer. ' Nawar, wacht!'

Dit is een voorstukje van mijn verhaal. Ik hoop dat jullie willen dat ik door ga[/COLOR]

08-01-2009, 20:49
Leuk verhaal!
UP

gr.
Khaoula

11-01-2009, 14:10
upp nieuwe fan ga snel verder

11-01-2009, 14:16


Oef, 'Nawar' sprak ik mezelf streng toe.'het helpt toch niet om te gaan huilen.'
Als vanzelf begon ze 2 jaar terug te denken. Ik was 15 en was heel erg verwend.
Ik deed letterlijk niets in het huishouden.
'Maar het is nu Faisel's beurt!'' beet ik haar toe. Zuchtend liep mijn moeder m'n kamer uit. Vlug stopte ik mijn oordopjes weer terug in mijn oren en genoot van de muziek. Dagen, weken lang deed ik zo afstandelijk tegen mijn moeder. Mijn vader daarin tegen bemoeide zich niet met ons en deed zijn dagelijkse dingen zoals de krant lezen, tv kijken enzovoort.
De zomervakantie brak bijna aan en ik was in de keuken.
Gehaast kwamen mijn ouders de keuken in.
'Nawar roep je broer even.' Even keek ik ze verbaast aan.
Maar algauw stond ik bij de trap en mijn keel vulde zich met m'n stem.
Niet veel later kwam Faisel naar beneden en keek me vragend aan.
'We hebben helaas slecht nieuws.' Mijn vaders ogen vulden zich met tranen waardoor ik nog meer angstiger keek dan ik er al uitzag. 'yek labas?' Vroeg ik bezorgd.
Ik zag dat hij diep ademhaalde. 'tante Eya is overleden.[/COLOR]

11-01-2009, 14:20
heel erg bedankt voor jullie reacties meiden !


11-01-2009, 14:24
Mooi begin

11-01-2009, 16:39
Even zag ik zwart voor mijn ogen.' 7asboenallaha wani3malwakil' Fluisterde ik.
De tranen biggelden over mijn wangen. De klap kwam nog harder aan toen mijn ouders zeiden dat ze naar Marokko gingen voor een paar weken.
Ik en Faisel hadden de verantwoordelijkheid om op het huis te passen.
'Faisel, mijn zoon jij hebt nu geheel de verantwoordelijkheid om op Nawar te letten.
Ga dus buiten niet rondhangen; wees een man.'
Ik zag nu dat ook dat Faisel zijn tranen had laten lopen.
Dat was de laatste keer dat ik ze zag, want 2 weken later belde mijn oom om te zeggen dat mijn moeder was vergiftigd. Ze zou nu momenteel in het ziekenhuis zitten van Marokko. Gezien mijn oom niet zo heel goed met mijn ouders kon opschieten, koste het hem geen enkele moeite om het door te geven. Jaren lang heb ik er een trauma aan overgehouden. Ik vertrouwde niemand meer en in plaats om heel stil te worden, ben ik juist veel drukker. Als iemand mij afkat, laat ik het daar echt niet bij zitten. Omdat ik en Faisel oud genoeg is om voor mij te gaan zorgen bleven we in ons ouderlijke huis. Dat hadden we eigenlijk niet moeten doen omdat het ons veel te veel herinnert aan ons verleden. Waarom? Vraag ik me tot op deze dag nog steeds af. Was dit Allah manier om ons te straffen? Vlug veegde ik mijn tranen af zodat Faisel ze niet kon zien.'heey' hoorde ik bij de deuropening. Ik keek op uit mijn gepeins.'het was niet mijn bedoeling om je aan het huilen te maken.' Langzaam liep hij mijn kamer binnen en ging naast me op bed zitten. 'weet je, begon ik, je hebt gelijk. Dit is jou manier om je trauma te verwerken en ik accepteer dat en…'Nee, Nawar, JIJ hebt gelijk. Ik kan nu wel de hele dag spelletjes zitten spelen en buiten rondhangen met mijn vrienden, maar krijg ik ze daar mee terug?' Ik hoorde trilling in zijn stem die me op deed kijken. De tranen stonden nu in zijn ogen. Snel keek ik weg, stond op en liep bijna mijn kamer uit toen hij zich omdraaide.'Nawar, weet je nog toen pappa me vroeg om voor je te zorgen? Uuuh...Ja waarom?' 'Ik heb mijn belofte verbroken aan papa.' Snel stond ik op en liep naar hem toe.'nee, Faisel, het is nog niet te laat. Nog niet.'

11-01-2009, 16:43
Prachtig,ga gauw verder...

11-01-2009, 17:55
mag ik nog een paar reacties??...

12-01-2009, 19:02
[SIZE="4"]UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
UPP
[/SIZE]

12-01-2009, 19:17
Nadat we onze gesprek hadden beeindigd hoorde ik de deur dicht vallen.
Faisel is vast naar de moskee glimlachte ik.
Vlug nam ik een warme bad en kleedde me snel aan.
Nadat ik mijn gebed had verricht, liep ik naar de woonkamer en zapte wat over de kanalen. Na een paar minuten had ik er genoeg van en deed 'm uit.
Dan maar de krant.Toen ik de krant oppakte viel mijn oog meteen op een advertentie.'Ze zoeken een receptionist voor in het ziekenhuis.' Mompelde ik.
Meteen haalde ik de gedachte uit m'n hoofd. Ik een receptioniste? In een ziekenhuis?
Met de gedachte dat ik toch niet zou gaan bellen, schrijf ik het telefoonnummer over op een stuk papier. Vlug stond ik op en liep naar de keuken. Met een zak chips liep ik terug naar de woonkamer. Ik betrapte mezelf dat ik steeds naar de advertentie keek.
Ik keek naar de klok. In de advertentie stond vermeld dat ze nu nog open zijn. Zou ik?
Zonder het te merken loop ik naar de telefoon en pakte hem op. Geschrokken staar ik er naar. Tja, nu hij toch in handbereik ligt. Voordat ik van gedachten veranderde ging de telefoon al over. 'Hallo, u spreekt met Jade Huizen, van het ziekenhuis de Linde, kan ik wat voor u doen?' 'Nee, ik bedoel ja.' Hakkelde ik. Daar gaat mijn gesprek dan, leer je het ook nooit? Dacht ik.'Hallo?, wat wordt het nou?, ik heb niet de hele dag de tijd.' Ik hoorde de sarcasme in haar stem. Ik haalde diep adem en sprak mezelf toe dat dit je laatste kans was.'hallo?' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'uuhhm ik zag dat er een advertentie was geplaatst en ik was er wel in geïnteresseerd.'' Ow u bedoelt die advertentie van receptioniste zeker?' 'Ja.' Ik leg haar uit dat ik dat heel graag wou en dat ik genoeg uren heb om te werken. 'nou mevrouw Khachiri, u kunt aanstaande woensdag komen voor een gesprek met u cv. O, en u moet wel slim zijn. Dus niet net als die Marokkanen die mijn tijd zitten te verdoen.' Het laatste paar zinnen had ik allang al niet meer gehoord. Met een grijns leg ik mijn mobieltje neer.' Je hebt het weer geflikt dame

12-01-2009, 19:18


shokran miss_keuken!

13-01-2009, 11:38
Up Up Up Puu Pu Pupupu

13-01-2009, 13:04
Geen dank meid,
Ga gauw verder..Upp

Pagina's : [1] 2 3 4