AmmatoelAziz
23-12-2008, 12:11
In de Naam van Allaah de Barmhartige de Genadevolle
Laat de tranen maar vloeien...
Ik heb een aantal vrienden waarmee ik samen op reis ga, zij hebben zich voorbereid maar ik niet... Mijn vrienden hebben veel goeds met zich meegedragen maar ik niet... Nee, integendeel, ik draag iets anders met me mee, ik draag iets heel zwaars wat alleen nadelen kent en geen voordelen... Maar waarom? Waarom draag ik het terwijl het alleen maar nadelen heeft?
Ik zie mijn vrienden veel goeds met zich meedragen waardoor ze gelukkig en gerust zijn, hun zielen zijn tevreden... maar mijn ziel, mijn ziel is verdrietig en lijdt pijn...
vaak spreek ik mijnzelf aan: 'Zal ik me bij mijn vrienden toevoegen?'
Maar mijn stappen zijn zo traag, en mijn benen voelen zo zwaar !!!
Ik zei tegen mijnzelf: 'Als je toch niet beweegt naar het goede, laat dan in ieder geval datgene los wat je nu aan het dragen bent. Wat je draagt is zo zwaar, en het is alleen slecht voor je, waarom blijf je het dan toch dragen?!'.
Ik kreeg geen antwoord...
Ik wendde me tot mijn ogen en zei: 'Laat de tranen maar vloeien'.
De tijd van onze reis dringt, ik zie dat iedereen rond mij druk bezig is met voorbereiden.
Het is namelijk niet alleen een belangrijke reis, maar de belangrijkste reis die wij allemaal gaan maken... de reis naar al-aaghira (het hiernamaals), is er dan een reis die belangrijker is dan deze?
Nee, duizendmaal Nee!! het is de belangrijskte reis sinds we geboren zijn... een reis die geen terugkeer kent... vandaar dat het de belangrijskste van ons leven is.
Maar dit alles deed me niks, ik wendde me weer tot mijn ogen en zei: 'Laat de tranen maar vloeien'.
De dagen zijn snel voorbij gegaan, maar vandaag is niet net als elke dag. Ik voel dat, maar ik weet niet waarom....
Mijn ogen schrokken van wat ze zagen, wat is dit? wie zijn dit?
Is dit echt mijn einde? Is de reis begonnen?
waarom wordt mijn lichaam toch zo koud?
Ik wist het toen zeker: Het is mijn einde, inderdaad, de reis is begonnen... Wat draag ik eigenlijk met me mee? Ga ik echt op reis zonder iets mee te nemen? echt?
Iets anders hield me bezig: Ik draag wel iets met me mee, maar het is alleen van het slechte...dit is mijn kans om er van los te komen, maar waarom wil dat maar niet lukken?
Zal ik me maar weer wenden tot mijn ogen en zeggen: 'Laat de tranen maar vloeien'?.... maar zelfs dat lukt me niet!!
Mijn tong beweegt niet meer, en mijn lichaam ligt onbeweegbaar, Laa ilaha illa Allaah, er is geen god dan Allah.
"Ja! Als de ziel van de stervende tot de keel zal opstijgen, x En er zal worden gezegd: "Wie is de geneesheer?" x Dan weet hij dat hij scheiden moet." (Alqiyama / aayah 26-28)
"Waarom dan, wanneer de ziel van (de stervende) zijn keel bereikt x En gij ziet toe - op dat ogenblik x Zijn Wij dichter bij hem dan gij, maar gij ziet dit niet" (alwaqi3ah / aayah 83-85)
Kan men dan nog tawba (berouw) doen? Ik zweer bij Allah van niet.
Wat is dit? en waarheen? het is een andere wereld waar iedereen gewogen wordt op hetgeen hij met zich meedraagt.
Dit alles deed me vergeten dat ik in de aarde lig, en dat ik afscheid heb genomen van mijn geliefden, deze zaken zijn niks vergeleken met de weegschaal.
Wat draag ik met me mee? wat? en moet ik dat ook op de weegschaal neerleggen.......?
Mijn ogen, laat de tranen maar vloeien...
Totdat Allah wil dat het de dag der opstanding is, en de aarde hevig zal beven, en zijn binnenste naar buiten werpt.... dan zal ik opstaan met de anderen: bloot, op blote voeten, en niet besneden (zoals men uit de buik van zn moeder is gekomen).
En wat is het erg, hetgeen ik zie.... ik zie dat de zweet van sommigen tot hun helft komt, sommigen verdrinken zelfs in hun zweet, anderen zie ik zondes als bergen dragen, maar waarheen???
Men draagt het en loopt ermee richting de opstanding (al7ashr).
en ik? hoeveel draag ik? O, mijn ogen, laat de tranen maar vloeien...
Totdat Allah het wil, na lang te hebben gestaan, gaan de boeken (asso7of) vliegen, sommigen pakken ze op met hun rechterhand, en sommigen met hun linker, waar gaan deze naar toe? en waar gaan die anderen?
Degenen van de rechter kant, zijn in een blijvende zaligheid en vreugde... laat je fantasie maar zijn gang gaan, denkend over deze zaligheid van aljannah, totdat je fantasie zijn toppunt bereikt, weet dan dat het veel beter dan dat is, waarom ook niet? In aljannah is wat geen oog ooit gezien heeft, waar nooit een oor van gehoord heeft, en waar een mens nooit aan gedacht heeft!
Maar degenen van linker kant, zij zijn "Te midden van verschroeiende winden en kokend water.x En in de schaduw van zwarte rook, x Noch koel, noch verfrissend." (alwaaqi3ah / aayah 42-44). Tegen één van ze wordt gezegd: "Grijpt hem en boeit hem.x Werpt hem dan in de hel x Bindt hem vervolgens met een ketting vast waarvan de lengte zeventig armlengten bedraagt" (al7aaqqah / aayah 30-32).
Hoeveel je er ook over zegt, het is niet genoeg... wat er met hun ogen gebeurt, hun harten, hun huiden... de huiden zullen versheuren en verbranden, maar .... "Wij zullen hen telkens, wanneer hun huiden zijn verbrand, andere huiden er voor in de plaats geven; opdat zij de straf ten volle zullen ondergaan." (annisaae / aayah 56).
Wij vragen Allah, de almachtige, om ons te vergeven...
Geliefde broeder en zuster... ik vraag je om je niet te wenden tot je ogen en te zeggen 'laat de tranen maar vloeien' , want je hebt nog een kans nadat je met allerlei lessen terug bent gekeerd uit je reis.
Wij vragen Allah om ons bijéén te brengen bij de mensen van de rechterkant.
Allaahoema Ameen!
Geschreven voor http://www.islamway.com door : Sheikh Ayman Samy aymansamy@islamway.net
Vertaald door: Almaghribi, moge allah hem vergeven voor eventuele (ver)taalfouten.