Bekijk volle/desktop versie : Ik haatte Sinterklaas



Pagina's : [1] 2

23-11-2008, 18:05
Surprises op de basisschool. Normaal vind je dat als kind onwijs leuk. Cadeautjes krijgen, wie wilt dat niet. Lekker snoepgoed en onwijs gezellig.
Maar voor mij was het werkelijk een duistere periode. Ik had doodsangsten als het bijna 5 december was. Ik kon dan niet slapen en kreeg nachtmerries. Op de dag zelf wilde ik wegrennen van school, maar dat kon niet.

Waarom?

Ik kreeg nooit geld om suprises te kopen, voor andere kindertjes.
Mijn vader vond het maar onzin en wilde geen 7 gulden geven zodat ik dat kon gaan verspillen aan een ander kindje. Sinterklaas was haraaam en vooral als je geld moest verspillen. Dus op elke suprise moest ik bedenken hoe ik aan geld moest komen. Of in iedergeval aan iets wat ik kon geven als surprise.

Sparen kon ik niet want ik hield te veel van snoep. Veel kreeg ik niet, alleen als ik naar de moskee ging kreeg ik 25 cent zodat ik daarmee snoepjes kon kopen. Ik kon de snoepwinkel om de hoek gewoon echt niet ontwijken. Die heerlijke zuurstokken die op de ramen stonden geplakt, de heerlijke zachte dropjes die naar mij riepen. Ik kon het echt niet. Het zou namelijk een goede zet zijn om in een jaar tijd toch die 7 gulden bij elkaar te rapen.

Goed. Hoe kwam ik toch aan een surprise? Ik was goed in het maken van een suprise en een doos was geen doos meer, maar een auto, een paard of een barbie. Ik ben creatief, dus ging ik ook creatief opzoek naar cadeaus.
- Ten eerste stal ik speelgoed van andere kindjes en verpakte dat mooi.
- Ten tweede gaf ik mijn eigen speelgoed weg. Had er niet veel van dus het viel mijn ouders dan ook goed op dat mijn ''Fatima met haar R''Kempo jurk'' verdwenen was. Die had ik aan Melissa gegeven die het ook werkelijk mooi vond. Ze vond het zo verbazingwekkend dat mijn Fatima een rok boven haar broek droeg. Ik zei dan altijd: ''Ja, Fatima heeft het koud.''- Ten derde: Als het een jongen was gaf ik de autootjes van mijn broer, zonder banden, weg.
- Totslot: Of als ik echt niets kon vinden gaf ik de cadeau's die ik zelf kreeg weg aan diegene die ik zelf had getrokken. Mijn trots was/is groot en wilde dan ook geen gezichtsverlies lijden.

Maanden lang stel je een plan van aanpak op en brengt dit tijdens 5 december, de dag dat mijn leven kon veranderen, ten uit voer.

Ik was niet de enige, ook mijn broers hadden er moeite mee.
Dus stalen we van elkaar. En ook zij waren creatief.

Wat een tijd, niet te geloven. En nu denk ik:
zouden nog meer mensen dit hebben meegemaakt?
En hoe doen de kinderen het tegenwoordig?

Vertel...


(:hihi

Hmeddieee....

23-11-2008, 18:16


O, jullie kregen allemaal geld...

23-11-2008, 19:17

Citaat door Hmeds_Daughter:
O, jullie kregen allemaal geld...



Laat ik maar reageren

Komt me bekend voor hoor.Luister schat de vrouwen hier zich alleen bezig met koken, zwangerschap en kinderen, foto's showen van wat dan ook, kleding en elkaar zwart maken en zeker niet benieuwd naar Hmeds-Daughter trauma's
































































Grapje

23-11-2008, 19:19
Hmm meen je dit nou?

23-11-2008, 19:19


I think you are right!

23-11-2008, 19:20

Citaat door Miss_Magrebia:
Hmm meen je dit nou?



Ja.

23-11-2008, 19:22
Soms heb je iets in je hoofd een speciale herinnering waar je veel waarde aan hecht, en je denkt en je hoopt dat een ander dat ook speciaal gaat vinden. Ik vond het een mooie herinnering.

23-11-2008, 19:25


Ik weet nog dat we een keer voor suprise een cadeautje moesten kopen voor 5 gulden.

Iedereen had toen echt zijn/haar best gedaan om leuke dingen in elkaar te klutsen. Maar zo'n Nederlands meisje had 5 gulden ( toen nog een munt) in een luciferdoosje gestopt, niet eens verpakt, en dat was het. De persoon voor het wie het bestemd was keek echt zo van 'uh was dat het?'. De juf was toen zooo boos geworden he

23-11-2008, 19:28

Citaat door Akhlaaq:
Soms heb je iets in je hoofd een speciale herinnering waar je veel waarde aan hecht, en je denkt en je hoopt dat een ander dat ook speciaal gaat vinden. Ik vond het een mooie herinnering.



Zo erg is het nou ook weer niet.;

23-11-2008, 19:29

Citaat door Sunshine_h:


Ik weet nog dat we een keer voor suprise een cadeautje moesten kopen voor 5 gulden.

Iedereen had toen echt zijn/haar best gedaan om leuke dingen in elkaar te klutsen. Maar zo'n Nederlands meisje had 5 gulden ( toen nog een munt) in een luciferdoosje gestopt, niet eens verpakt, en dat was het. De persoon voor het wie keek echt zo van 'uh was dat het?'. De juf was toen zooo boos geworden he



Origineel.

23-11-2008, 19:29

Citaat door Akhlaaq:
Laat ik maar reageren

Komt me bekend voor hoor.Luister schat de vrouwen hier zich alleen bezig met koken, zwangerschap en kinderen, foto's showen van wat dan ook, kleding en elkaar zwart maken en zeker niet benieuwd naar Hmeds-Daughter trauma's
































































Grapje

23-11-2008, 19:29

Citaat door Sunshine_h:


Ik weet nog dat we een keer voor suprise een cadeautje moesten kopen voor 5 gulden.

Iedereen had toen echt zijn/haar best gedaan om leuke dingen in elkaar te klutsen. Maar zo'n Nederlands meisje had 5 gulden ( toen nog een munt) in een luciferdoosje gestopt, niet eens verpakt, en dat was het. De persoon voor het wie keek echt zo van 'uh was dat het?'. De juf was toen zooo boos geworden he



Ik vond het soms best zielig. Daar kwam er dan weer een die van niemand hulp had gehad thuis... dan voel je je als kind toch best ongemakkelijk..

23-11-2008, 19:31



Citaat door Miss_Magrebia:
Ik vond het soms best zielig. Daar kwam er dan weer een die van niemand hulp had gehad thuis... dan voel je je als kind toch best ongemakkelijk..


Ja, precies. Zo'n soort meisje was het ook. Zo een kind dat tot 20.00 moest buiten spelen en daarvoor niet thuis mag komen.

23-11-2008, 19:33

Citaat door Hmeds_Daughter:
Zo erg is het nou ook weer niet.;



Ik wou gewoon lief voor je zijn

23-11-2008, 19:34

Citaat door Akhlaaq:
Ik wou gewoon lief voor je zijn





Pagina's : [1] 2