anoniem55555
21-11-2008, 12:01
Salaamu aleikum wa rahmatullahi wa barakaatuhu,
Een vriendin van me heeft onder dit account, wat haar account is, een onderwerp gestart met ongeveer dezelfde naam. Ze heeft daarin een aantal vragen gesteld met als doel om mij te helpen, op haar manier. Moge Allah Subhaanahu wa Ta' ala haar belonen voor haar goede intenties. Ik maak nu gebruik van haar account om er zelf iets over te zeggen.
Een aantal van jullie heeft oprecht meegedacht en sommigen hebben ook op haar onderwerp gereageerd. Djzazakoum Allahu geiran. Jullie zuster- en broederschap en medeleven heeft mij ontroerd.
De situatie die mijn zuster voorlegde ging over mijn man en ik. We zijn ongeveer 5 jaar getrouwd. Ik heb veel gezondigd. Mijn man en ik hadden een haramrelatie voordat we trouwden. Ik deed destijds niets aan het gebed, noch verrichtte hij het gebed. Ik geloofde wel in het bestaan van Allah
Ik ben reeds enige jaren bekeerd tot de Islam. Hamdulillah. Ik heb berouw getoond voor mijn zondige leven en ik doe dit nog elke dag. Ik hoop dat Hij mij zal vergeven en dat Hij ons allemaal zal vergeven en leiden. Zonder zijn barmhartigheid en genade zijn we nergens. Mijn man is wat carrière maken betreft nogal succesvol en hij verdient veel geld. Hij denkt dat alles van hemzelf komt en dat niets van het goede in zijn leven te danken is aan Allah
Ik heb mijn man onlangs een keuze voorgelegd. Ik ben niet van de ultimata, maar ik vond dat ik op dat moment geen andere keuze had. Hij kon gaan beginnen met het verrichten van het gebed, of hij zou mij voor een lastige keuze stellen. Ik had steeds meer het idee dat ik nog in zonde leefde, omdat ik leefde met iemand die in niet mis te verstane woorden heeft aangegeven dat hij niet gelooft in God
Dit zijn voorbeelden van zaken die mijn man nog verafschuwt of juist heel normaal vindt. Lezingen. Ik heb geen toestemming van hem om te gaan, want hij vindt dat bij elke lezing onzin wordt uitgekraamd. Hij verbiedt het me expliciet, dus ik ga nooit. Ik wil namelijk niet ongehoorzaam zijn aan hem. Mijn man draagt zijde. Hij rookt. De Arabische taal vindt hij ronduit vreselijk. Hij kan het niet aanhoren. En als ik toch per ongeluk uit automatisme een bepaald iets in het Arabisch zeg, dan weet hij even niet wat hij moet doen. Dus dan maakt hij mij op niet mis te verstane wijze duidelijk dat hij het niet wil hebben. De paar zusters die ik ken, mag ik niet meer zien. Hij vindt dat zij de oorzaak zijn van mijn bekering en dat ze dus een slechte invloed op me hebben. Ik ben Marokkaans, maar ken wienig zusters. Ik ben opgegroeid met Nederlanders. Maar de paar zusters die ik ken, mag ik niet meer van hem zien. Ik zou juist zo graag meer contact willen met hen en met meerdere zusters, om elkaar aan te sporen om het goede te doen en om elkaar te vermanen om het slechte te vermijden. Hij vast niet tijdens de Ramadan. Zijn ouders denken wel dat hij vast. Hopelijk zal hij de volgende Ramadan insha Allah wel vasten. Hij rookt. Hij gaat nooit naar de moskee. Nooit. Hij vindt dat een vreselijke plek. Hij denkt dat iedereen die daar komt, schijnheilig is. Dat fluistert sheitan hem in. Hij vindt het niet fijn als ik naar de Koran luister of als ik uit de Koran lees. Dat vindt hij overdreven en hij vindt dat ik al mijn aandacht aan hem moet besteden. Hij heeft liever dat ik mijn hizjaab niet op de, zoals hij dat noemt, talibaanstijl draag. Hij wil dat ik hem draag zoals ik dat vroeger deed, dus naar achteren met nek onthuld. Ik draag hem op correcte wijze, dus alles bedekkend behalve gezicht. Dat vindt hij overdreven. Ik draag buiten geen make-up meer. Dat vindt hij overdreven. De reden waarom ik het destijds niet meer deed, bevalt hem niet. Als ik een andere reden zou hebben, dan zou hij het niet erg vinden dat ik geen make-up meer draag. Hij zei al voordat we trouwden dat ik geen make-up nodig heb om er goed uit te zien. Het is dus echt de reden op zichzelf staand die hem niet aanstaat: ik doe het omwille van Allah Subhaanahu wa Ta'ala. Mijn man geeft de salaam-groet niet aan mij of aan anderen. Alleen mijn ouders en broers krijgen die. Mijn man vindt dat namelijk overdreven en hallo, goedemiddag of goedenavond is wel voldoende, volgens hem. Op het werk groet hij wel iedereen op de daar geldende manier. Waarom groet hij dan niet eens zijn eigen familieleden met de voor hen gepaste groet, namelijk de salaam? De salaam is voor moslims. Onder andere die onderscheidt ons van de niet-moslims. Als ik wil bidden, is hij vaak geneigd om mij te vragen om iets voor hem te doen. Dat zou mij ervan weerhouden om mijn gebed op tijd te verrichten, terwijl hij mij vraagt om onbenulligheden. Ik doe vaak wel eerst wat hij zegt, heel snel, zoals het brengen van een kop koffie, zodat de sfeer in huis niet voor de rest van de dag of avond verziekt is. Ik geef dus wel toe, wat sommige dingen betreft. Maar dan zit ik er wel mee. Hij zou eigenlijk begrip moeten tonen, vind ik. Ik leg hem ook netjes uit dat ik graag eerst wil bidden en dt ik daarna insha Allah weer alles voor hem kan doen. Maar dan raakt hij geirriteerd en dat laat hij goed merken. En dan steekt hij een torade af dat ik door ben gedraaid en dat ik overdrijf en dat hij er gek van wordt. Dat zegt hij zo nu en dan. Hij vindt het overdreven als ik op bepaalde dagen vrijwillig vast. Ik meld het bij hem van tevoren en vraag of hij er geen bezwaar tegen heeft. Hij raakt dan geirriteerd en zegt dat ik overdrijf. Verder zegt hij dan niet. Hij verbiedt me dus niet om te vasten. Bidden mag ik ook van hem.
Mijn man heeft veel goede kanten. Voordat ik bekeerde, vond ik hem de ideale man. Ik was heel gelukkig. Hij bezat alle eigenschappen die ik maar zou willen in mijn man. Sheitan had het heel mooi doen lijken. Pas toen ik tot inkeer kwam, begon ik bepaalde zaken afkeer te hebben. Maar nog steeds mag ik hem heel graag. Ik zou alleen heel graag willen dat hij volledig en helemaal uit zichzelf zou bekeren. Dan zou alles goed zijn. Insha Allah komt die dag. Ik zie hem helemaal niet als een door en door slecht mens. Helemaal niet. Maar hij heeft veel weerstand tegen de Islam en dat is voor mij een groot probleem. Wanneer we praten, merk ik dat hij o.a. nog niet volledig gelooft in wat in de Koran staat. En dat druk ik nog voorzichtig uit. Dit doet mij pijn, juist omdat het mijn man is.
Een vriendin van me heeft onder dit account, wat haar account is, een onderwerp gestart met ongeveer dezelfde naam. Ze heeft daarin een aantal vragen gesteld met als doel om mij te helpen, op haar manier. Moge Allah Subhaanahu wa Ta' ala haar belonen voor haar goede intenties. Ik maak nu gebruik van haar account om er zelf iets over te zeggen.
Een aantal van jullie heeft oprecht meegedacht en sommigen hebben ook op haar onderwerp gereageerd. Djzazakoum Allahu geiran. Jullie zuster- en broederschap en medeleven heeft mij ontroerd.
De situatie die mijn zuster voorlegde ging over mijn man en ik. We zijn ongeveer 5 jaar getrouwd. Ik heb veel gezondigd. Mijn man en ik hadden een haramrelatie voordat we trouwden. Ik deed destijds niets aan het gebed, noch verrichtte hij het gebed. Ik geloofde wel in het bestaan van Allah
Ik ben reeds enige jaren bekeerd tot de Islam. Hamdulillah. Ik heb berouw getoond voor mijn zondige leven en ik doe dit nog elke dag. Ik hoop dat Hij mij zal vergeven en dat Hij ons allemaal zal vergeven en leiden. Zonder zijn barmhartigheid en genade zijn we nergens. Mijn man is wat carrière maken betreft nogal succesvol en hij verdient veel geld. Hij denkt dat alles van hemzelf komt en dat niets van het goede in zijn leven te danken is aan Allah
Ik heb mijn man onlangs een keuze voorgelegd. Ik ben niet van de ultimata, maar ik vond dat ik op dat moment geen andere keuze had. Hij kon gaan beginnen met het verrichten van het gebed, of hij zou mij voor een lastige keuze stellen. Ik had steeds meer het idee dat ik nog in zonde leefde, omdat ik leefde met iemand die in niet mis te verstane woorden heeft aangegeven dat hij niet gelooft in God
Dit zijn voorbeelden van zaken die mijn man nog verafschuwt of juist heel normaal vindt. Lezingen. Ik heb geen toestemming van hem om te gaan, want hij vindt dat bij elke lezing onzin wordt uitgekraamd. Hij verbiedt het me expliciet, dus ik ga nooit. Ik wil namelijk niet ongehoorzaam zijn aan hem. Mijn man draagt zijde. Hij rookt. De Arabische taal vindt hij ronduit vreselijk. Hij kan het niet aanhoren. En als ik toch per ongeluk uit automatisme een bepaald iets in het Arabisch zeg, dan weet hij even niet wat hij moet doen. Dus dan maakt hij mij op niet mis te verstane wijze duidelijk dat hij het niet wil hebben. De paar zusters die ik ken, mag ik niet meer zien. Hij vindt dat zij de oorzaak zijn van mijn bekering en dat ze dus een slechte invloed op me hebben. Ik ben Marokkaans, maar ken wienig zusters. Ik ben opgegroeid met Nederlanders. Maar de paar zusters die ik ken, mag ik niet meer van hem zien. Ik zou juist zo graag meer contact willen met hen en met meerdere zusters, om elkaar aan te sporen om het goede te doen en om elkaar te vermanen om het slechte te vermijden. Hij vast niet tijdens de Ramadan. Zijn ouders denken wel dat hij vast. Hopelijk zal hij de volgende Ramadan insha Allah wel vasten. Hij rookt. Hij gaat nooit naar de moskee. Nooit. Hij vindt dat een vreselijke plek. Hij denkt dat iedereen die daar komt, schijnheilig is. Dat fluistert sheitan hem in. Hij vindt het niet fijn als ik naar de Koran luister of als ik uit de Koran lees. Dat vindt hij overdreven en hij vindt dat ik al mijn aandacht aan hem moet besteden. Hij heeft liever dat ik mijn hizjaab niet op de, zoals hij dat noemt, talibaanstijl draag. Hij wil dat ik hem draag zoals ik dat vroeger deed, dus naar achteren met nek onthuld. Ik draag hem op correcte wijze, dus alles bedekkend behalve gezicht. Dat vindt hij overdreven. Ik draag buiten geen make-up meer. Dat vindt hij overdreven. De reden waarom ik het destijds niet meer deed, bevalt hem niet. Als ik een andere reden zou hebben, dan zou hij het niet erg vinden dat ik geen make-up meer draag. Hij zei al voordat we trouwden dat ik geen make-up nodig heb om er goed uit te zien. Het is dus echt de reden op zichzelf staand die hem niet aanstaat: ik doe het omwille van Allah Subhaanahu wa Ta'ala. Mijn man geeft de salaam-groet niet aan mij of aan anderen. Alleen mijn ouders en broers krijgen die. Mijn man vindt dat namelijk overdreven en hallo, goedemiddag of goedenavond is wel voldoende, volgens hem. Op het werk groet hij wel iedereen op de daar geldende manier. Waarom groet hij dan niet eens zijn eigen familieleden met de voor hen gepaste groet, namelijk de salaam? De salaam is voor moslims. Onder andere die onderscheidt ons van de niet-moslims. Als ik wil bidden, is hij vaak geneigd om mij te vragen om iets voor hem te doen. Dat zou mij ervan weerhouden om mijn gebed op tijd te verrichten, terwijl hij mij vraagt om onbenulligheden. Ik doe vaak wel eerst wat hij zegt, heel snel, zoals het brengen van een kop koffie, zodat de sfeer in huis niet voor de rest van de dag of avond verziekt is. Ik geef dus wel toe, wat sommige dingen betreft. Maar dan zit ik er wel mee. Hij zou eigenlijk begrip moeten tonen, vind ik. Ik leg hem ook netjes uit dat ik graag eerst wil bidden en dt ik daarna insha Allah weer alles voor hem kan doen. Maar dan raakt hij geirriteerd en dat laat hij goed merken. En dan steekt hij een torade af dat ik door ben gedraaid en dat ik overdrijf en dat hij er gek van wordt. Dat zegt hij zo nu en dan. Hij vindt het overdreven als ik op bepaalde dagen vrijwillig vast. Ik meld het bij hem van tevoren en vraag of hij er geen bezwaar tegen heeft. Hij raakt dan geirriteerd en zegt dat ik overdrijf. Verder zegt hij dan niet. Hij verbiedt me dus niet om te vasten. Bidden mag ik ook van hem.
Mijn man heeft veel goede kanten. Voordat ik bekeerde, vond ik hem de ideale man. Ik was heel gelukkig. Hij bezat alle eigenschappen die ik maar zou willen in mijn man. Sheitan had het heel mooi doen lijken. Pas toen ik tot inkeer kwam, begon ik bepaalde zaken afkeer te hebben. Maar nog steeds mag ik hem heel graag. Ik zou alleen heel graag willen dat hij volledig en helemaal uit zichzelf zou bekeren. Dan zou alles goed zijn. Insha Allah komt die dag. Ik zie hem helemaal niet als een door en door slecht mens. Helemaal niet. Maar hij heeft veel weerstand tegen de Islam en dat is voor mij een groot probleem. Wanneer we praten, merk ik dat hij o.a. nog niet volledig gelooft in wat in de Koran staat. En dat druk ik nog voorzichtig uit. Dit doet mij pijn, juist omdat het mijn man is.