dutchSaliha
23-10-2008, 14:36
Dankbaarheid jegens het geloof
Beste zusters, stel je eens voor, je belandt met je auto ondersteboven in een kanaal. Je probeert je vervolgens uit de auto te bevrijden, maar dat blijkt niet gemakkelijk te gaan aangezien de auto deels in de modder is komen vast te zitten. Je probeert je autodeur in te trappen, je probeert het raam open te breken maar alles tevergeefs.
En heel snel begint jouw auto vol te lopen met water, terwijl jij ondersteboven in je auto hangt en langzaam tot besef komt dat het afgelopen is. Je probeert je te verzoenen met de dood, maar je lichaam weigert op te geven. Je probeert het nog een keer. Je schopt deze keer harder tegen de deur aan. Je bonst harder tegen het raam. Je schreeuwt de longen uit je lijf, maar alle pogingen ten spijt. Want het water overstijgt jou. Je neus begint te prikken, omdat je naar adem snakt. Je hoopt dat het snel afgelopen is. Maar terwijl jij jezelf dood waant, wordt ineens je autodeur opengemaakt en grijpt iemand je bij de kraag en trekt je omhoog en vervolgens uit het water. Een persoon die plotseling en uit het niets opduikt om een einde te maken aan jouw kwelling en lijdensweg.
Beste zuster, wat zal jouw gevoel tegenover deze persoon zijn? Hoe groot zal jouw dankbaarheid zijn? Je zult kennelijk alles willen doen om die persoon te danken en je erkentelijkheid tot uitdrukking te brengen. Je zult een uitnodiging van zijn kant niet kunnen afslaan. Zijn verzoek niet kunnen weigeren. Je zult zijn bevel striktelijk uitvoeren. Zijn wensen proberen te vervullen. En dit allemaal om te laten zien dat je hem eeuwig dankbaar bent. Dat alle woorden tekort schieten om blijk te geven van jouw echte dankbaarheid. En het laatste wat je wilt is hem op wat voor manier dan ook kwetsen of beledigen?
En toch doen wij dit, beste zuster, want ook wij bevonden ons in een wrak van een auto. Een auto van het type lusten en verlangens die op de bodem lag van een zee van duisternissen. Een zee van Shirk. Wij snakten toen naar de adem van Tawhied (monotheïsme). Wij konden geen kant op en zagen onszelf afstevenen op Djahannam (de Hel). Wij waanden ons in het diepste van het Hellevuur en toen gebeurde het, toen reikte de Islam zijn hand uit naar ons en trok ons uit deze nachtmerrie en bracht ons aan land. Daar waar de verlossing en het geloof te vinden zijn en hij wees ons de weg naar het Paradijs.
Maar in plaats van dankbaarheid te tonen richting dit grootse geloof lijkt het soms alsof wij terugverlangen naar dat oude wrak op de bodem van de zee. En lijkt het soms alsof wij ons opnieuw willen laten vastketenen door afgoderij!
Kennen wij de echte waarde van dit geloof? Beste zusters, zijn wij bewust van de verademing, rust, zekerheid en vrede die het geloof met zich meebrengt? Terwijl de rest van de wereld zich afvraagt: 'Waarvandaan, waarom en waarheen', weet jij als moslimzijnde dat de Heer, de Verhevene, jou uit het niets deed voortkomen met als doel het bewerkstelligen van zijn aanbidding. En na je dood zul je tot Hem terugkeren om de beloning voor je bewezen diensten in ontvangst te nemen. Is dit geen verademing? Biedt dit geen rust? Terwijl iedereen achter zijn lusten aanloopt en in duisternis tast, heb jij je losgemaakt van je lusten en ga jij door het leven als een dienaar van de Schepper der Hemelen en de aarde. Is dit geen grote eer? Is dit niet iets om dankbaar voor te zijn?
De meeste mensen presenteren zichzelf door te verwijzen naar hun komaf, rijkdom, maatschappelijke positie enz.
Maar jij, jij beste zuster, presenteert jezelf als zijnde een dienares van Allah. Zij die in contact staat met de Almachtige. Zij die alleen genoegen neemt met het allerbeste en dus Mohammed (vrede zij met hem) als voorbeeld, leraar en ideaal neemt. Terwijl anderen zich bekommeren over de toekomst en wat morgen hen zal brengen aan zorgen en onzekerheden, heb jij je vertrouwen gesteld op Allah, de Alwetende, en weet jij dat Hij jouw toekomst reeds heeft bepaald.
Terwijl anderen in elkaar storten wanneer hen iets slechts overkomt en geen verklaring hiervoor kunnen geven, weet jij dat beproevingen bedoeld zijn als toetsing en om op te klimmen in de rangen bij Allah. Het zijn zij die zich geduldig opstellen ten tijde van beproevingen, die de ware gelovigen zijn. Want ten tijde van beproevingen onderscheiden de gelovigen zich van de rest. Terwijl anderen zoekende zijn naar een plaats om thuis te komen, iemand om van te houden, een oase om uit te rusten en een schouder om op te steunen, heb jij daarentegen al deze zaken gevonden in het geloof! Terwijl anderen zoeken heb jij reeds gevonden.
Beste zuster, terwijl anderen radeloos achterblijven wanneer alle deuren lijken dicht te gaan en er geen uitweg meer voor hen is, richt jij je daarentegen tot de poorten van de Hemel wetende dat alle uitkomsten bij Allah liggen en dat zijn poorten te allen tijde wijd open staan. En daarom is het niet meer dan gepast om dankbaarheid richting het geloof te tonen.
Want het is dankzij dit geloof dat wij niet meer op stenen vertrouwen.
Het is dankzij dit geloof dat wij niet meer van anderen behalve Allah afhankelijk zijn.
Het is dankzij dit geloof dat wij elkaars eer, bezitting en bloed respecteren.
Het is dankzij dit geloof dat wij bevrijd zijn van alle twijfels, vrees en wanhoop.
Het is dankzij dit geloof dat wij elkaar lief hebben en haat en nijd hebben afgezworen.
Het is dankzij dit geloof dan eenieders recht gewaarborgd is.
Het is dankzij dit geloof dat wij de ouderen eren, de kinderen beminnen en de geleerden respecteren.
Het is dankzij dit geloof dat wij van het leven hebben leren genieten, want de schoonheid van het heelal versterkt ons geloof in Allah.
Het is dankzij dit geloof dat wij de zieken onder ons bezoeken, elkaar op straat begroeten, met elkaars begrafenisstoet meelopen, elkaar de helpende hand bieden, onze ruzies bijleggen, onze vrouwen als meest kostbare edelstenen beschouwen, onze kinderen de beste opvoeding laten genieten en onze buren goed behandelen.
Het is dankzij dit grootse geloof dat wij in de gelegenheid zijn gesteld om vijf keer per dag op een uitnodiging in gaan van de echte Koning, de Heer van alles en iedereen. Een uitnodiging om in één van zijn huizen het gezamenlijke gebed bij te wonen.
Beste zusters, terwijl anderen zich in allerlei wegen en bochten proberen te wringen om Hem te ontmoeten, kunnen wij vijf keer per dag een uitnodiging verwachten, maar spijtig genoeg zijn er sommige mensen die het goede met het kwaad vergelden en niet komen opdagen voor deze grote gebeurtenis. Deze uitnodiging van hun Heer.
Beste zuster, neem je wel eens de tijd om je Heer te bedanken voor alle gunsten die Hij jou heeft gegeven? Je zou eens een keer een bezoek moeten brengen aan een ziekenhuis om een blik te werpen op degenen die zich niet kunnen verroeren (bewegen). Degenen die in een rolstoel zitten. Degenen die voor de rest van hun leven verminkt zijn door brandwonden. Degenen die van de wereld zijn afgesloten, omdat ze doof zijn. Degenen die in het donker leven, omdat zij hun gezichtsvermogen hebben verloren.
Daarom plachte Bakr Ibnoe cAbdoellaah al-Mozzani te zeggen: “O, zoon van Aadam, als jij de waarde van de Gunst van Allah wil leren kennen, dan hoef je slechts je ogen dicht te doen (om daarmee te ervaren hoe het is om blind te zijn). ” Kijk toch naar al deze gunsten die jij hebt gekregen en waar de anderen alleen van kunnen dromen. Wees Allah dankbaar hiervoor!
Beste zusters, stel je eens voor, je belandt met je auto ondersteboven in een kanaal. Je probeert je vervolgens uit de auto te bevrijden, maar dat blijkt niet gemakkelijk te gaan aangezien de auto deels in de modder is komen vast te zitten. Je probeert je autodeur in te trappen, je probeert het raam open te breken maar alles tevergeefs.
En heel snel begint jouw auto vol te lopen met water, terwijl jij ondersteboven in je auto hangt en langzaam tot besef komt dat het afgelopen is. Je probeert je te verzoenen met de dood, maar je lichaam weigert op te geven. Je probeert het nog een keer. Je schopt deze keer harder tegen de deur aan. Je bonst harder tegen het raam. Je schreeuwt de longen uit je lijf, maar alle pogingen ten spijt. Want het water overstijgt jou. Je neus begint te prikken, omdat je naar adem snakt. Je hoopt dat het snel afgelopen is. Maar terwijl jij jezelf dood waant, wordt ineens je autodeur opengemaakt en grijpt iemand je bij de kraag en trekt je omhoog en vervolgens uit het water. Een persoon die plotseling en uit het niets opduikt om een einde te maken aan jouw kwelling en lijdensweg.
Beste zuster, wat zal jouw gevoel tegenover deze persoon zijn? Hoe groot zal jouw dankbaarheid zijn? Je zult kennelijk alles willen doen om die persoon te danken en je erkentelijkheid tot uitdrukking te brengen. Je zult een uitnodiging van zijn kant niet kunnen afslaan. Zijn verzoek niet kunnen weigeren. Je zult zijn bevel striktelijk uitvoeren. Zijn wensen proberen te vervullen. En dit allemaal om te laten zien dat je hem eeuwig dankbaar bent. Dat alle woorden tekort schieten om blijk te geven van jouw echte dankbaarheid. En het laatste wat je wilt is hem op wat voor manier dan ook kwetsen of beledigen?
En toch doen wij dit, beste zuster, want ook wij bevonden ons in een wrak van een auto. Een auto van het type lusten en verlangens die op de bodem lag van een zee van duisternissen. Een zee van Shirk. Wij snakten toen naar de adem van Tawhied (monotheïsme). Wij konden geen kant op en zagen onszelf afstevenen op Djahannam (de Hel). Wij waanden ons in het diepste van het Hellevuur en toen gebeurde het, toen reikte de Islam zijn hand uit naar ons en trok ons uit deze nachtmerrie en bracht ons aan land. Daar waar de verlossing en het geloof te vinden zijn en hij wees ons de weg naar het Paradijs.
Maar in plaats van dankbaarheid te tonen richting dit grootse geloof lijkt het soms alsof wij terugverlangen naar dat oude wrak op de bodem van de zee. En lijkt het soms alsof wij ons opnieuw willen laten vastketenen door afgoderij!
Kennen wij de echte waarde van dit geloof? Beste zusters, zijn wij bewust van de verademing, rust, zekerheid en vrede die het geloof met zich meebrengt? Terwijl de rest van de wereld zich afvraagt: 'Waarvandaan, waarom en waarheen', weet jij als moslimzijnde dat de Heer, de Verhevene, jou uit het niets deed voortkomen met als doel het bewerkstelligen van zijn aanbidding. En na je dood zul je tot Hem terugkeren om de beloning voor je bewezen diensten in ontvangst te nemen. Is dit geen verademing? Biedt dit geen rust? Terwijl iedereen achter zijn lusten aanloopt en in duisternis tast, heb jij je losgemaakt van je lusten en ga jij door het leven als een dienaar van de Schepper der Hemelen en de aarde. Is dit geen grote eer? Is dit niet iets om dankbaar voor te zijn?
De meeste mensen presenteren zichzelf door te verwijzen naar hun komaf, rijkdom, maatschappelijke positie enz.
Maar jij, jij beste zuster, presenteert jezelf als zijnde een dienares van Allah. Zij die in contact staat met de Almachtige. Zij die alleen genoegen neemt met het allerbeste en dus Mohammed (vrede zij met hem) als voorbeeld, leraar en ideaal neemt. Terwijl anderen zich bekommeren over de toekomst en wat morgen hen zal brengen aan zorgen en onzekerheden, heb jij je vertrouwen gesteld op Allah, de Alwetende, en weet jij dat Hij jouw toekomst reeds heeft bepaald.
Terwijl anderen in elkaar storten wanneer hen iets slechts overkomt en geen verklaring hiervoor kunnen geven, weet jij dat beproevingen bedoeld zijn als toetsing en om op te klimmen in de rangen bij Allah. Het zijn zij die zich geduldig opstellen ten tijde van beproevingen, die de ware gelovigen zijn. Want ten tijde van beproevingen onderscheiden de gelovigen zich van de rest. Terwijl anderen zoekende zijn naar een plaats om thuis te komen, iemand om van te houden, een oase om uit te rusten en een schouder om op te steunen, heb jij daarentegen al deze zaken gevonden in het geloof! Terwijl anderen zoeken heb jij reeds gevonden.
Beste zuster, terwijl anderen radeloos achterblijven wanneer alle deuren lijken dicht te gaan en er geen uitweg meer voor hen is, richt jij je daarentegen tot de poorten van de Hemel wetende dat alle uitkomsten bij Allah liggen en dat zijn poorten te allen tijde wijd open staan. En daarom is het niet meer dan gepast om dankbaarheid richting het geloof te tonen.
Want het is dankzij dit geloof dat wij niet meer op stenen vertrouwen.
Het is dankzij dit geloof dat wij niet meer van anderen behalve Allah afhankelijk zijn.
Het is dankzij dit geloof dat wij elkaars eer, bezitting en bloed respecteren.
Het is dankzij dit geloof dat wij bevrijd zijn van alle twijfels, vrees en wanhoop.
Het is dankzij dit geloof dat wij elkaar lief hebben en haat en nijd hebben afgezworen.
Het is dankzij dit geloof dan eenieders recht gewaarborgd is.
Het is dankzij dit geloof dat wij de ouderen eren, de kinderen beminnen en de geleerden respecteren.
Het is dankzij dit geloof dat wij van het leven hebben leren genieten, want de schoonheid van het heelal versterkt ons geloof in Allah.
Het is dankzij dit geloof dat wij de zieken onder ons bezoeken, elkaar op straat begroeten, met elkaars begrafenisstoet meelopen, elkaar de helpende hand bieden, onze ruzies bijleggen, onze vrouwen als meest kostbare edelstenen beschouwen, onze kinderen de beste opvoeding laten genieten en onze buren goed behandelen.
Het is dankzij dit grootse geloof dat wij in de gelegenheid zijn gesteld om vijf keer per dag op een uitnodiging in gaan van de echte Koning, de Heer van alles en iedereen. Een uitnodiging om in één van zijn huizen het gezamenlijke gebed bij te wonen.
Beste zusters, terwijl anderen zich in allerlei wegen en bochten proberen te wringen om Hem te ontmoeten, kunnen wij vijf keer per dag een uitnodiging verwachten, maar spijtig genoeg zijn er sommige mensen die het goede met het kwaad vergelden en niet komen opdagen voor deze grote gebeurtenis. Deze uitnodiging van hun Heer.
Beste zuster, neem je wel eens de tijd om je Heer te bedanken voor alle gunsten die Hij jou heeft gegeven? Je zou eens een keer een bezoek moeten brengen aan een ziekenhuis om een blik te werpen op degenen die zich niet kunnen verroeren (bewegen). Degenen die in een rolstoel zitten. Degenen die voor de rest van hun leven verminkt zijn door brandwonden. Degenen die van de wereld zijn afgesloten, omdat ze doof zijn. Degenen die in het donker leven, omdat zij hun gezichtsvermogen hebben verloren.
Daarom plachte Bakr Ibnoe cAbdoellaah al-Mozzani te zeggen: “O, zoon van Aadam, als jij de waarde van de Gunst van Allah wil leren kennen, dan hoef je slechts je ogen dicht te doen (om daarmee te ervaren hoe het is om blind te zijn). ” Kijk toch naar al deze gunsten die jij hebt gekregen en waar de anderen alleen van kunnen dromen. Wees Allah dankbaar hiervoor!