schat ,misschien moet je toch even hulp gaan zoeken bijv je huisarts zo ga je er alleen onderdoor.
Hoe is het contact met je moeder ?
Ken je niet bij haar terecht?
Ik heb me ook een tijdlang depressief gevoeld en ebn er zelf eruitgeklommen door heel veel sbar ,maar ik ben ook blijven zoeken naar geluk ,op een gegevn moment was het zover dat ik echt voor mezelf ging kiezen,ik had keuzes voor mezelf gemaakt waar lang niet iedreen mee eens was.
Maar daardoor ben ik een heel ander mens van geworden zij me nu zelfs dankbaar voor omdat ze totaal een ander mens voor terug kregen.
kortom je moet het zelf doen ,ga niet leven in zelfmedelijden maar ga nu eerst je geluk zoeken ook al moet je daarbij mensen kwetsen ,mensen di echt van je houden die vergeven je zeker.
wat je vader ook gedaan hebt het blijft je vader er zal een tijd komen waar hij jou om vergefenis gaat vragen elk ouder maakt fouten de 1 meer dan de ander.
fatihamarokaans
01-10-2008, 08:42
Citaat door Classical:Wat erg meid dat je dit allemaal moet doormaken
Je hebt het zoveel jaren met je meegedragen en die last wordt op een gegeven moment steeds groter. Slachtoffers van (psychische) mishandeling krijgen vaak op latere leeftijd last van depressies. Met sbar alleen kom je er niet..
Ik adviseer je om professionele hulp in te schakelen. Niet je moeder kan je helpen of een vriendin.. Want jouw verdriet zit veel en veel dieper. Ik denk zelfs dat het beter is als je even afstand neemt van alles en iedereen zodat jij de dingen op jouw tempo op een rijtje kan zetten. Een ander omgeving kan helpen. Wat betreft je man… Is he still worth the fighting?
Als ik iets voor je kan betekenen, dan hoor ik het graag.
precies mijn woorden
zo zou ik het ook doen
doe veel doe3a en veel bidden, inschallah zullen je gebeden overhoort worden.
weet wel dat het leven een test is, en de ene word veel getest met veel geluk, en dan met ellende en de andere weer met eerst veel allende en dan geluk.
probeer zelf eruit te komen , en dat kan alleen als je ff alles op een rijtje gaat zetten
zou het niet zo kunnen zijn dat je je verleden op je man projecteert? je bent je ervan bewust dat hij een goeie man is maar toch eindigt alles in ruzie.
hij zal je ook nooit kunnen begrijpen als het om je verleden gaat. daar moet je echt vrede mee zien te krijgen. besef dat elke minuut die jij NU spendeert aan je verleden VERLOREN is. het is het niet waard.
besef goed WAT je wilt en ga ervoor. uiteindelijk ben jij het die voor je geluk moet zorgen. dat kan een ander niet voor je doen.
als je therapie kunt krijgen via de huisarts dan moet je dat maar doen. kan enorm helpen.
je zult jezelf echt moeten aanleren vreugde te halen uit de kleinste dingen. je woont niet meer bij je ouders. je kunt nu gaan en staan waar je wilt. bedenk goed wat je altijd al had willen doen. lees wat interessante boeken en besef dat je niet alleen bent op de wereld.
dat je dit al beseft geeft al aan wat voor een sterke persoonlijkheid je bent. borduur erop voort en ga op zoek naar je geluk
Meid, het is overduidelijk dat je nog niks hebt verwerkt en daarom komt alles nu alsnog op je af. Ga eerst alles verwerken voordat je kunt vergeven, vergeten en dus loslaten. Verwerken van dit soort dingen kan je vaak niet alleen doen en daarom is het noodzakelijk dat je in therapie gaat.
Wacht hier niet te lang mee, want hoe langer je wacht hoe meer schade dit alles toebrengt aan je huidige leven.
Sterkte!
Citaat door Doodmoe:Ik ben mijn leven zo zat. Jarenlang heb ik mishandeling getolereerd van mijn ouders en tot de dag van vandaag kan ik de beelden hiervan die op mijn netvlies staan, niet weg meer krijgen. Mijn vader die mij jarenlang een xxxx, slet, kk trut etc noemde en mij echt heel erg mishandelde, dat is iets wat ik nooit kan vergeten. Ik was altijd al een rustig meisje, die van school naar huis ging en studeerde. Ik werkte jarenlang voor mijn vader, bijna geen cent kreeg ik van mijn geld evenals mijn studiefinanciering. Maar dit geeft niet, ik heb het hem vergeven, maar vergeten zal ik nooit. Ik was echt het voorbeeldige meisje en deed nooit wat verkeerd. Ik gehoorzaamde ze af en toe had ik ruzie met hen, maar toch dat is geen reden om mij te mishandelen en xxxx, trut etc te noemen.
Mijn hele leven heb ik gedaan wat mensen wilde in de hoop dat ze me met rust lieten en ik hoopte door middel van een huwelijk aan mijn situatie te kunnen ontsnappen, wat uiteindelijk ook gebeurd is. Ik ben nu getrouwd, maar niet gelukkig. Ik heb een lieve, aardige man daar niet van, maar hij begrijpt mij niet en wil mij niet begrijpen heb ik het gevoel. Elk gesprek wordt automatisch een ruzie. Ik heb niet het gevoel dat het mijn man meer is, maar meer een soort broer. Ik heb zoveel voor deze man gedaan en andere, dat ik mezelf hiermee ten gronde heb gericht.
Alles over de jaren heen komt uiteindelijk naar boven in de vorm van ongelukkigheid en depressie. Alles wat ik jarenlang opgekropt had, lijkt mij nu kapot te maken. Het is met name mijn vader die mij zelfvertrouwen heeft aangetast en mij minderwaardig heeft laten voelen. Zo erg, dat bij elke ruzie met mijn man, mijn vader's woorden naar boven komen en dan geloof ik inderdaad dat ik de schuldige ben en alles wat hij mij noemde.
Ik ben moe. Ik heb jarenlang mensen gegeven wat ze wilde. Ik gehoorzaamde en gehoorzaamde en zat jarenlang opgesloten thuis, geen vakantie, geen buiten, nee thuis opgesloten in eenzaamheid waar ik mishandeld werd, zo erg dat ik soms niet naar school kon.
Ik ben 23 jaar en zo verschrikkelijk moe van alles over de jaren heen. Er is zoveel met mij gebeurd, dat ik nu uiteindelijk op instorten sta.
Ik weet gewoon niet meer wat te doen en mijn man is niet bepaald een steunpilaar. Die leeft zijn leven en kijkt niet naar me om.
Ik ben moe en de tranen stromen nu over mijn wangen. Ik voel me verloren en eenzaam
overdrijven is ook een vak..je gaat teveel met nederlanders om
grow up, aansteller!
oegt_sara
01-10-2008, 11:39
Citaat door samsam:overdrijven is ook een vak..je gaat teveel met nederlanders om
grow up, aansteller!
Het zou jou maar eens moeten overkomen en dan moet je pas pas zo praten.
@ TS denk aan jezelf en wordt beter inchallah
Citaat door oegt_sara:Het zou jou maar eens moeten overkomen en dan moet je pas pas zo praten.
@ TS denk aan jezelf en wordt beter inchallah
nog zo'n aansteller
SheNeeNee
01-10-2008, 13:13
Citaat door samsam:
Hahahaha wallahiela. Sorry dames maar we zijn allemaal wel eens uitgescholden en we hebben allemaal wel eens klappen gehad. Maar als het goed is groei je daar over heen. Je moet je niet blijven leven in het verleden en iedere keer denken o wat ben ik zielig en oh wat ben ik depressief. Onze ouders en moeders hebben ook veel voor ons over gehad. Vergeet het en ga verder met je leven. Wat betreft je man en dat je allemaal dingen voor hem hebt gedaan en hij begrijpt je niet? Het is heel moeilijk om iemand te begrijpen die zichzelf eigenlijk niet begrijpt. Je zegt dat je depressief bent. Denk je weleens hoe je man zich voelt om met zo'n persoon te leven. Dat is echt niet makkelijk hoor. Ik zou proberen mijn shit te vergeten en mij concentreren op het heden en vooral uit de buurt blijven van psychiaters en psychologen.
Waar ik zo misselijk van wordt zijn mensen die continu zeggen en ik heb zoveel voor die persoon gedaan en ik kreeg er niets voor terug. Doe je die dingen alleen omdat je denkt dat je er iets voor terug krijgt. Ik ben opgevoedt met het idee om goed te doen en niets ervoor terug te verwachten, gebeurt het wel dan is dat mooi meegenomen een extratje. Gebeurt het niet dan niet!!!!
sweety_neda
01-10-2008, 13:52
Citaat door SheNeeNee:Hahahaha wallahiela. Sorry dames maar we zijn allemaal wel eens uitgescholden en we hebben allemaal wel eens klappen gehad. Maar als het goed is groei je daar over heen. Je moet je niet blijven leven in het verleden en iedere keer denken o wat ben ik zielig en oh wat ben ik depressief. Onze ouders en moeders hebben ook veel voor ons over gehad. Vergeet het en ga verder met je leven. Wat betreft je man en dat je allemaal dingen voor hem hebt gedaan en hij begrijpt je niet? Het is heel moeilijk om iemand te begrijpen die zichzelf eigenlijk niet begrijpt. Je zegt dat je depressief bent. Denk je weleens hoe je man zich voelt om met zo'n persoon te leven. Dat is echt niet makkelijk hoor. Ik zou proberen mijn shit te vergeten en mij concentreren op het heden en vooral uit de buurt blijven van psychiaters en psychologen.
Waar ik zo misselijk van wordt zijn mensen die continu zeggen en ik heb zoveel voor die persoon gedaan en ik kreeg er niets voor terug. Doe je die dingen alleen omdat je denkt dat je er iets voor terug krijgt. Ik ben opgevoedt met het idee om goed te doen en niets ervoor terug te verwachten, gebeurt het wel dan is dat mooi meegenomen een extratje. Gebeurt het niet dan niet!!!!
Ik word meer misselijk van jou.
Jij weet niet eens in wat voor situatie zij zit, en je trekt je eigen conclusies.
Als ik door mijn ouders voor xxxx uitgemaakt zou worden, dan zou ik niet alleen maar depressief worden. Je moet niet zo makkelijk praten, want ik wens echt niemand een depressie toe.
Wa Aleikoem Salaam.
sweety_neda
01-10-2008, 14:01
Salaam Aleikoem.
Lieve dame, ik weet meteen wat een depressie is en weet wat je doormaakt. Vele kunnen dat niet begrijpen, en die moet je dan ook gewoon negeren.
Ik heb een 4jarige depressie achter de rug, alleen heb ik echt een stel lieve broers, mijn moeder is een kanjer en me zussen die zijn er ook altijd voor me.
Maar ik weet niet hoe het kwam, maar begon me gewoon slecht te voelen. Op een gegeven moment sloot ik mezelf op in me kamer, ik had nergens meer zin in. Alleen in slapen, zat dus ook echt gewoon de hele dag thuis. Op een gegeven moment wilde ik ook niks meer van me familie weten, ik haatte ze terwijl ze me niks hadden aangedaan, maar ze wilde echt het beste voor me.
Met school ging het echt heel slecht, ik had gewoon geen en ook geen fut voor, ik had allemaal kwaaltjes en heb er een maagzweer aan overgehouden. Ik viel ook in 1 jaar heel veel af, en later kwam ik het dubbele weer aan.
Ik heb toen gewoon 2 jaar thuis gezeten, het enige wat ik deed was huilen, ik had geen zin meer in het leven. Ik begon te twijfelen aan mijn godsdienst, de shaitien is dan ook heel dichtbij jou als je depressief bent. Maar elhamdoelilah, heb ik altijd wel Islamitische boekjes gelezen heb ik altijd mijn steun bij Allah swt kunnen vinden, al was mijn imaan op dat moment zo zwak.
Na 2 jaar heb ik gewoon me lerares gemaild en vertelde wat er door me heen ging, ik ben door haar gelopen, en ben toen langs een pyschiater geweest, wat totaal niet hielp, ben na 1 sessie gegaan en dacht meteen, wilt deze gast mij helpen? Hij is zelf niet goed wijs. Maarja, hij had weer een andere cultuur enzo. Heb ook pillen gehad, en die heb ik niet geslikt…
En toen ging ik weer naar huis, en het ging weer zo als het ging, zat gewoon alleen maar thuis.. deed niks en haatte mezelf zo erg.
Vorig jaar na veel aandringen van me ouders, broers ben ik naar Marokko gegaan, daar ben ik naar een Islamitische imam/psychiater geweest, hij voerde roekyah uit. Eerste wat ik dach toen ik binnen kwam bij ‘m, wat gaat deze kleine jongetje me helpen, volgens mij begrijpt hij het leven zelf niet. Maar elhamdoelilah, hij was een geschenk uit de hemel, heb 4 maanden bij ‘m gelopen, hij begreep mij en dat vond ik echt zo fijn. Ik kreeg heel veel praat sessies met ‘m, en ook roekyah.. Het reciteren van koran. Wa elhamdoelilah. Ik voel me nu echt veel beter, ik waardeer mijn godsdienst nu ook zoveel meer..
En het grappige is, ik keek altijd naar uit om bij ‘m langs te gaan, ik kon daar zo mijn rust vinden. Hij ging ook allemaal dou3at voor me doen, ik heb zo echt alles eruit gejankt daar.
En daarom elhamdoelilah, weet ik zeker dat de koran de beste medicijn is tegen elke kwaaltje.
Soureaya
01-10-2008, 14:37
Citaat door SheNeeNee:Hahahaha wallahiela. Sorry dames maar we zijn allemaal wel eens uitgescholden en we hebben allemaal wel eens klappen gehad. Maar als het goed is groei je daar over heen. Je moet je niet blijven leven in het verleden en iedere keer denken o wat ben ik zielig en oh wat ben ik depressief. Onze ouders en moeders hebben ook veel voor ons over gehad. Vergeet het en ga verder met je leven. Wat betreft je man en dat je allemaal dingen voor hem hebt gedaan en hij begrijpt je niet? Het is heel moeilijk om iemand te begrijpen die zichzelf eigenlijk niet begrijpt. Je zegt dat je depressief bent. Denk je weleens hoe je man zich voelt om met zo'n persoon te leven. Dat is echt niet makkelijk hoor. Ik zou proberen mijn shit te vergeten en mij concentreren op het heden en vooral uit de buurt blijven van psychiaters en psychologen.
Waar ik zo misselijk van wordt zijn mensen die continu zeggen en ik heb zoveel voor die persoon gedaan en ik kreeg er niets voor terug. Doe je die dingen alleen omdat je denkt dat je er iets voor terug krijgt. Ik ben opgevoedt met het idee om goed te doen en niets ervoor terug te verwachten, gebeurt het wel dan is dat mooi meegenomen een extratje. Gebeurt het niet dan niet!!!!
Weleens uitgescholden?
Heb je wel gelezen wat er staat?
Weet je wel wat het met je kan doen als het je overkomt en je niet sterk in je schoenen staat?
Weet je wel hoeveel mensen zelfmoord plegen die in deze situatie zitten?
Dit is niet zo een onnderwerp waarbij je luchtig kan reageren
.
die domme reactie 's kennen jullie beter negeren ,zo krijgen ze de aandacht die ze willen
Citaat door gandora:die domme reactie 's kennen jullie beter negeren ,zo krijgen ze de aandacht die ze willen
exact
alemaal dat aanstellerij..tfoe gaouam ashouatan